Παναθηναϊκός 2019-20: Θα βρει μια θέση στο Final-Four της Ευρωλίγκας;
Ξέρουμε τι κάνει ο Τζίμερ Φριντέτ αυτήν την περίοδο. Όπως και τι κάνει ο Νικ Καλάθης. Ας δούμε και τι αναμένεται να κάνει ο φετινός Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ και πώς από τη θεωρία των δυνατοτήτων πρόκρισης στο Final Four θα περάσει στην πράξη.
Για τις εκτιμήσεις παικτών και ρόστερ εμπιστευόμαστε ανθρώπους που κάνουν τις συγκεκριμένες δουλειές. Που ασχολούνται με τα advanced statistics, που έχουν κάνει ‘κατασκοπεία’ (παικτών και αντιπάλων) και έχουν καθίσει σε πάγκους, ως προπονητές. Η ανάλυση που ακολουθεί ανήκει σε κόουτς Ευρωλίγκας -που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Το πρώτο πράγμα που μπορείς να διακρίνεις, με μια πρόχειρη ματιά στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ για τη σεζόν 2019-20 είναι πως υπάρχουν τα πάντα. Ο συνδυασμός των συγκεκριμένων ονομάτων προδίδει μια φιλόδοξη ομάδα Ευρωλίγκας, με όλες τις δυνατότητες να φτάσει έως το Final Four. Και εδώ να θυμίσω τι είπε ο Τζίμερ Φριντέτ.
Δεν το ήθελα, αλλά οι ανάγκες με οδήγησαν στο να εξηγήσω αφενός τι είναι το TBT, στο οποίο ‘κατέβασε’ ομάδα ο Φριντέτ και παίζει ο Νικ Καλάθης -για τον οποίον ο Αμερικανός είπε πως απολαμβάνει να τον βλέπει να αγωνίζεται. Για αρχή, από τους γνωστούς μας, δεν παίζει μόνο ο Καλάθης. Kάθε καλοκαίρι γίνονται στις ΗΠΑ διάφορα τουρνουά μπάσκετ, με τη συμμετοχή παιδιών που ζουν από το σπορ τους άλλους μήνες, σε όλες τις ηπείρους. Ή μπορεί και να μη ζουν από το μπάσκετ. Όλοι οι καλοί χωράνε στο The Basketball Tournament (εν συντομία TΒΤ), που έχει ‘ανοιχτές’ αιτήσεις -είναι για όλους- και όλα γίνονται σε ένα ματς. Δηλαδή, παίζεις, νικάς, προχωράς -χάνεις, πας σπίτι σου. Ο σεφτές έγινε το 2014, στη Βοστώνη με 32 ομάδες και έπαθλο της νικήτριας τα 500.000 δολάρια. Φέτος παρουσιάστηκαν στο Σικάγο 64 ομάδες και ο νικητής θα πάρει 2.000.000 δολάρια.
> τα παιχνίδια έχουν 9λεπτες περιόδους.
> οι παίκτες αποβάλλονται στο έκτο φάουλ
> υπάρχει το ‘καλάθι και φάουλ’ και δυο βολές, όταν ο παραβάτης κάνει το 5ο φάουλ της ομάδας του στην ίδια περίοδο.
> οι κανονισμοί της FIBA είναι αυτοί αυτοί που ακολουθούνται στους τρόπους που υπάρχουν για να μην αφήσει κάποιος την μπάλα να μπει στο καλάθι. Άπαξ και η μπάλα βρει στη στεφάνη, έπειτα από εντός παιδιάς, μπορεί να τη διεκδικήσουν οι πάντες.
> στα replay ακολουθούνται αυτά που ισχύουν στο NCAA. Με μια εξαίρεση: αυτή η υπηρεσία χρησιμοποιείται μόνο στο τελευταίο δίλεπτο, εφόσον υπάρχει διαφορά 3 πόντων στο Elam Ending.
> λόγω του Elam Ending δεν υπάρχει παράταση.
Τι είναι το Elam Ending
Πρόκειται για έμπνευση του καθηγητή στο Ball State University, Nick Elam, για να περιοριστούν τα φάουλ που γίνονται επίτηδες στα τελευταία λεπτά των αγώνων. Έπειτα από έρευνα που έκανε αυτός ο άνθρωπος, σε 2000 αγώνες του ΝΒΑ και του NCAA είδε πως η κατάχρηση γίνεται στο 50% των παιχνιδιών. Επιτυχημένη είναι μόνο το 1.5% αυτών. Εν πάση περιπτώσει, κράτα πως στο ΤΒΤ αυτό που γίνεται είναι πως όταν το χρονόμετρο μπαίνει στα τέσσερα τελευταία λεπτά, στο πρώτο φάουλ, σβήνει ο πίνακας με το χρόνο και προστίθενται επτά πόντοι σε αυτούς της ομάδας που προηγείται. Αυτό το σύνολο ονομάζεται target score. Όταν το φτάνει η όποια ομάδα -ή το ξεπερνά- το ματς τελειώνει.
Παράδειγμα: η Α ομάδα προηγείται 80-75, στα 3.50 για το τέλος. Το target score είναι το 87. Όποια ομάδα το φτάσει, νικά. Υπάρχει λογική και για το +7 των πόντων, αλλά εδώ το θέμα μας είναι άλλο. Οπότε θα ασχοληθούμε ενδελεχώς, άλλη φορά.
Η πρωταθλήτρια ομάδα των τεσσάρων από τα 5 τουρνουά είναι η ίδια και λέγεται Overseas Elite. Έχει ‘βγάλει’ 7.000.000 δολάρια από αυτές τις πρωτιές και τη επαγγελματίες εκτός του ΝΒΑ. Ο Έρικ ΜακΚόλουμ είναι ένας από αυτούς και ο Τζέρεμι Πάργκο ένας άλλος. Γενικά, υπάρχουν πολλές ομάδες με απόφοιτους συγκεκριμένων κολεγιακών προγραμμάτων του ανώτερου επιπέδου, σε μείξη με Αμερικανούς που κάνουν καριέρα εκτός πατρίδας.
Η διαδικασία άρχισε στις 19 Ιουλίου. Θα ολοκληρωθεί στις 6 Αυγούστου, σε ματς που θα δείξει live το ESPN. Στη φετινή διοργάνωση υπάρχουν οκτώ περιφερειακά πρωταθλήματα. Ο πρώτος του κάθε ενός θα προκριθεί στη Championship Week (1-6/8). Στη Greensboro Regional ανήκει η Team Hines, στην οποία παίζουν και ο Κάιλ, αλλά και ο αδελφός του Τάιλερ, ο Καλάθης, ο Μπράιαντ Ντάνστον, ο Μάικ Τζέιμς, ο Ματ Λοτζέσκι και ο Άαρον Ουάιτ, μεταξύ άλλων. Εκεί άνηκε και η Τeam CP3 του Κρις Πολ (που είναι GM και κόουτς της ομάδς του).
Η Team Fredette άνηκε σε άλλη περιφέρεια και ο νυν παίκτης του Παναθηναϊκού δεν αγωνίζεται. Κάθεται στον πάγκο και έχει στην ομάδα του όλο του το σόι συν κάποια άλλα παιδιά. Tα ξημερώματα της Παρασκευής 26/7 η ομάδα του Φριντέτ έκανε ένα από τα μεγαλύτερα comeback του τουρνουά (γύρισε από το -22 για το +2 επί των CitiTeam Blazers, για να βρεθεί στο β’ γύρο, ο οποίος διεξήχθη τα ξημερώματα του Σαββάτου 27/7).
(Update: Η Team Fredette έχασε από την Team Challenge Als με σκορ 83-80)
H Team Hines πάλι, έχει προκριθεί στα προημιτελικά του event (έχει αγώνα στις 2/8, με την Syracuse Winner). Στον τελικό της περιφέρειας, νίκησε την Team CP3 73-68! Πρώτος σκόρερ ήταν ο Μάικ Τζέιμς, ο οποίος σκόραρε τους 8 τελευταίους πόντους του Elam Ending. Είχε όσες ασίστ έδωσε και ο Καλάθης, με τον Μπράιαν Ντάνστον και τον Κάιλ Χάινς να αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα, στο ματς που δεν έπαιξε ο Πολ. Για το πρωτάθλημα της περιφέρειας, η Team Hines πήρε 3.500 δολάρια.
Τώρα που λύσαμε όλες αυτές τις βασικές απορίες, πάμε να ‘φτιάξουμε’ και το παζλ των ‘πρασίνων’. Ας δούμε τι υπάρχει στο ρόστερ που θα διαχειριστεί ο Αργύρης Πεδουλάκης. PG: Νικ Καλάθης, Ταίρίς Ράις. SG: Τζίμερ Φριντέτ, Νίκος Παππάς, Ρίον Μπράουν. SF: Ιωάννης Παπαπέτρου, Ουέσλι Τζόνσον. PF: ΝτεΣον Τόμας, Ντίνος Μήτογλου, Μπεν Μπεντίλ. C: Γιώργος Παπαγιάννης, Τζέικομπ Ουάιλι, Ίαν Βουγιούκας.
Οι πέντε παίκτες χωρίς εμπειρία Ευρωλίγκας
Ευθύς εξ αρχής γίνεται κατανοητό πως μέχρι να γνωριστούν μεταξύ τους οι παίκτες, θα χρειαστούν έναν κάποιον χρόνο. Και δεν εννοώ να μάθει ο ένας το όνομα του άλλου, αλλά να γνωρίσει ο ένας το παιχνίδι του άλλου και ο ‘Άρτζι’ να βρει τρόπο να χρησιμοποιήσει και να αναδείξει τα καλύτερα και να ‘κρύψει’ τις αδυναμίες -γενικά. Οι Μπράουν, Τζόνσον, Μπέντιλ, Ουάιλι και Φριντέτ δεν ξέρουν πολλά από τον τρόπο που παίζεται η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ξέρω. Ο Ουάιλι έχει αγωνιστεί. Ήταν ρεζέρβα και σε ομάδα που δεν είχε αξιώσεις. Τώρα στόχος είναι μόνο η νίκη -τη βλέπεις τη διαφορά, έτσι;
Αυτό θα είναι ένα θέμα, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες. Δεν γίνεται όμως, να μη δεις ότι υπάρχει διαμορφωμένη και μια ενδιαφέρουσα περίπτωση πολύ αθλητικής ομάδας (με τους Τζόνσον, Μπέντιλ και Ουάιλι), που μπορεί να κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα με αρκετούς παίκτες που μπορούν να παίξουν σε δυο διαφορετικές θέσεις (Μπράουν, Τζόνσον, Μπέντιλ και Ουάιλι).
Βασική ανάγκη η συνέπεια των Καλάθη, Ράις και Φριντέτ
Ενόσω θα ψάχνεται λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ θα ‘χε ως σταθερά το δίδυμο των Καλάθη και Ράις, παιδιών με μεγάλη εμπειρία, από αυτές που διώχνουν κάθε ίχνος φόβου και σε κάνουν να αισθάνεσαι μια ασφάλεια. Είναι διαφορετικοί παίκτες (ο Ράις δημιουργεί το δικό του σουτ και είναι μετρ των clutch, ενώ ο Καλάθης είναι ο καλύτερος πασέρ που υπάρχει εκτός ΝΒΑ). Κατά συνέπεια, ο παίκτης-κλειδί για την πορεία που θα διαγράψουν φέτος οι ‘πράσινοι’ θα είναι ο Φριντέτ.
Όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, κάθε ομάδα της Ευρωλίγκας έχει 3 παίκτες ως μπροστάρηδες. Ως ραχοκοκαλιά. Ως εκείνους από τους οποίους κρίνονται τα περισσότερα. Ο ηγέτης ήταν και παραμένει ο Καλάθης. Ο Φριντέτ είναι χρήσιμο να του κάνει παρέα. Και για να του κάνει παρέα θα πρέπει να προσφέρει σε κάθε ματς.
Ο Αμερικανός είναι εκτελεστής (το ‘χει σαν την αναπνοή το σουτ), με τη μέχρι τώρα καριέρα του να δείχνει και ότι δεν είχε ποτέ συνέπεια. Δηλαδή, δεν έκανε τα ίδια πράγματα (ή τουλάχιστον δεν έπεφτε κάτω του 5 -με άριστα το 10), μέρα έμπαινε, μέρα έβγαινε. Υπήρχαν ματς στα οποία είχε φτάσει τους 20 πόντους πριν βγει από τα αποδυτήρια (υπερβολή, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω) και άλλα που δεν ‘βρήκε’ το χέρι του. Και αυτός φέρεται να είναι ως ο κύριος λόγους που δεν έκανε μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα ανταποκριθεί στις άμυνες που θα ‘χουν ετοιμάσει για αυτόν οι ομάδες της Ευρωλίγκας και δη τα βράδια που δεν θα σκοράρει από τα αποδυτήρια.
Η ιεραρχία θα κρίνει την πορεία
Ο ΝτεΣον Τόμας μπορεί να γίνει ο τρίτος της παρέας (που λέγαμε), η οποία -θα επαναλάβω- πρέπει να ‘χει για δυο μέλη τον Καλάθη και τον Φριντέτ. Ο Ράιον Μπράουν προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν, αλλά φέτος αλλάζει επίπεδο και οφείλει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις μιας ομάδας που είναι χαρούμενη μόνο όταν νικά -όχι όταν τα πάει εκείνος καλά.
Ο Ουέσλι Τζόνσον έχει χαρακτηριστεί ως athletic freak και έκανε κάποιες καλές περιόδους στο ΝΒΑ, πριν εξαφανιστεί από το προσκήνιο την τελευταία διετία. Άρα προκύπτει ως ερωτηματικό το θέμα της άμεσης προσαρμογής και ακόμα πιο άμεσης ανταπόκρισης, στη νέα κατάσταση. Στα χαρτιά πάντως, είναι εξαιρετικός. Μένει η πράξη που τον θέλει να είναι ‘ελβετικός σουγιάς’ καθώς παίζει σε διαφορετικές θέσεις με την ίδια αποτελεσματικότητα, είναι αθλητικός και δυνατός. Ο Μπεν Μπέντιλ επίσης, αλλάζει επίπεδο -απαιτήσεις, προσδοκίες-, οι Παπαγιάννης και Παπαπέτρου είναι πάντα εκεί, έτοιμοι να διαμορφώσουν αποτελέσματα -αλλά δεν μπορείς να περιμένεις πως θα διαμορφώνουν κάθε αποτέλεσμα. Για να περιμένεις και τα απλά, χρειάζεται ιεραρχία. Όταν όλα γίνονται ξεκάθαρα ευθύς εξ αρχής, η ζωή γίνεται πιο εύκολη, αποφεύγεις τις παρεξηγήσεις και ξεπερνάς πιο εύκολα τις όποιες αντιξοότητες. Ας θέσουμε λοιπόν, αυτό (την ιεραρχία) ως το ήμισυ του παντός.
