Ευρωμπάσκετ '89: Όταν είδαμε τον καλύτερο Γκάλη

Δεν πίστευε σχεδόν κανείς μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987 ότι θα ξανάβλεπε ένα τόσο μεγάλο μπασκετικό θαύμα από την Εθνική Ελλάδας. Είχε μεσολαβήσει η ανώμαλη προσγείωση στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ, αλλά και η αποχώρηση του Κώστα Πολίτη, που δύσκολα θα μάντευε ότι δυο χρόνια μετά, στο Ζάγκρεμπ, θα γινόμασταν μάρτυρες, όχι μιας εποποϊίας όπως συνέβη στο ΣΕΦ, αλλά τουλάχιστον μιας επικής βραδιάς. Τότε που είδαμε τον καλύτερο Νίκο Γκάλη όλων των εποχών με τα γαλανόλευκα, την Ελλάδα να νικάει τη Σοβιετική Ένωση και το μετάλλιο να εξασφαλίζεται 100%, καθώς ο αγώνας ήταν ο ημιτελικός του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Σαν χθες (20/6) είχε ξεκινήσει το τουρνουά στην τωρινή πρωτεύουσα της Κροατίας, που τότε ήταν ακόμα μια πόλη της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης δεν θα φανταζόταν ποτέ πως όσοι φώναζαν με φανατισμό "Yu-go-sla-vi-a" στη διάρκεια των αγώνων και στο τέλος πανηγύριζαν έξαλλα το χρυσό μετάλλιο, δυο χρόνια μετά θα αφηνίαζαν για τον διαμελισμό της χώρας.

Η Ελλάδα, εκμεταλλευόμενη την αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής (οι 16 ομάδες έγιναν 8 και το τουρνουά από 12 ημέρες συρικνώθηκε στο μισό μεταξύ 20 και 25 Ιουνίου), της έφτανε μια νίκη κλειδί στον όμιλο, για να εξασφαλιστεί η πρόκριση στην 4άδα. Και πάλι, όμως, αυτή η μεγάλη νίκη απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, η οποία μάλιστα είχε στο ρόστερ της τον Άρβιντας Σαμπόνις και προερχόταν από το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, έμοιαζε με ένα θαύμα που ξαναγινόταν μπροστά στα μάτια μας.

Το καλοκαίρι ήταν 'καυτό' το 1989, με τα πολιτικά πάθη στα ύψη. Στις 18 Ιουνίου είχαν γίνει οι εκλογές που οδήγησαν αργότερα στη συγκυβέρνηση ΝΔ και (ενιαίου) Συνασπισμού, οπότε η χώρα ήταν λίγο δύσκολο να παρασυρθεί στη δίνη του μπάσκετ όπως το '87. Το μέγεθος της επιτυχίας, ωστόσο, ήταν ανάλογο. Το δεύτερο μετάλλιο μέσα σε μια διετία ήταν η απόδειξη ότι το μπάσκετ δεν είχε εμφανιστεί σαν κομήτης. Ο ίδιος ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι, έπειτα από τη λήξη των αγώνων, παραδεχόταν: "Πριν από δυο χρόνια νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε θριαμβεύσει επειδή έπαιζε στο γήπεδό της. Έκανα λάθος. Φέτος μας απέδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και εκτός έδρας. Ανακαλώ".

Ας θυμηθούμε όμως τι έγινε εκείνη την εβδομάδα στο Ζάγκρεμπ και στην 'Ντομ Σπόρτοβα', το κλειστό γήπεδο δηλαδή, που φιλοξένησε τους αγώνες.

Το Ευρωμπάσκετ του... ΝΒΑ

Το Ευρωμπάσκετ των 6 ημερών έγινε ύστερα από απόφαση της FIBA που κράτησε για δυο διοργανώσεις (1989-1991), πριν επανέλθουμε σε τουρνουά των 16 ομάδων το 1993 (και πιο πολλών ακόμη, στη συνέχεια). Δεν θα λέγαμε ότι ήταν μια ευφυής ιδέα της παγκόσμιας ομοσπονδίας, με την έννοια ότι η διοργάνωση έχανε την αίγλη της, έστω κι αν θεωρητικά μιλούσαμε για τις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, άρα ο ανταγωνισμός θα ανέβαινε, εξ ορισμού, στα ύψη.

Οι όμιλοι ήταν δυο. Η Ελλάδα είχε πέσει στο γκρουπ της διοργανώτριας Γιουγκοσλαβίας. Οι 'πλάβι' εμφάνιζαν την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, με τον Ντράζεν Πέτροβιτς στα ντουζένια του και ακόμη τους Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Ντίνο Ράτζα να τον συνοδεύουν στα μοναδικά του ρεσιτάλ, τον Γιούρε Ζντοβτς σε πρώτη εμφάνιση, τον Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς νεαρό, όχι όμως και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, τον οποίο ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε αποκλείσει, επειδή είχε τσακωθεί με τον Πέτροβιτς σε αγώνα του γιουγκοσλάβικου πρωταθλήματος.

Οι 'Γιούγκοι' ήθελαν πως και πως να επιστρέψουν στην κορυφή έπειτα από 12 χρόνια. Όταν κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο, τα έσπασαν πίνοντας τόνους μπύρας στο μπαρ του Πέτροβιτς, 'Αμαντέους', με χιλιάδες φιλάθλους στους δρόμους του Ζάγκρεμπ να ανεμίζουν σημαίες της Γιουγκοσλαβίας. Η Γαλλία κι η Βουλγαρία συμπλήρωναν τον όμιλο της 1ης φάσης. Η αποστολή της Εθνικής δεν είχε κάτι πολύ δύσκολο ή περίπλοκο. Της έφταναν δυο νίκες επί της Γαλλίας και της Βουλγαρίας για να προκριθεί στους '4'. Προϋπόθεση ότι οι Γιουγκοσλάβοι δεν θα έχαναν από κανέναν.

Στον άλλον όμιλο, επικεφαλής ήταν η Σοβιετική Ένωση, που είχε πάει στο Ζάγκρεμπ με προπονητή τον Λιθουανό Βλάντας Γκάραστας (ο Γκομέλσκι είχε αναλάβει χρέη προέδρου στην ομοσπονδία), με τον Σαμπόνις να επιστρέφει σε Ευρωμπάσκετ (το 1987 ήταν απών) και τον Αλεξάντερ Μπελοστένι επίσης. Οι σωματοφύλακες του Σαμπόνις (Ρίμας Κουρτινάιτις, Βαλντεμάρας Χόμιτσους) ήταν επίσης εκεί, όπως και ο Βαλερί Τιχονένκο, αλλά κι ο ελπιδοφόρος Λετονός γκαρντ Γκούνταρς Βέντρα. Η ΕΣΣΔ είχε αποστρατεύσει Βάλντις Βάλτερς, Βλάντιμιρ Τκατσένκο, Βίκτορ Πανγκράσκιν και τον γερο Σεργκέι Γιοβάισα.

Μαζί με τους Σοβιετικούς, Ιταλοί (με τον Μάικ ντ' Αντόνι στα 38 να κάνει ντεμπούτο στην εθνική, τον Αουγκούστο Μπινέλι ξανά στις επάλξεις) και Ισπανοί (χωρίς Φερνάντο Ρομάι-Φερνάντο Μαρτίν) θα έτρωγαν τα... μουστάκια τους για τη 2η θέση. Σε ρόλο σάκου του μποξ σε αυτό το γκρουπ η Ολλανδία, πολύ αδύναμη χωρίς τον Ρικ Σμιτς, που ήδη είχε ξεκινήσει την καριέρα του στο ΝΒΑ με τους Ιντιάνα Πέισερς. Άλλοι 3 παίκτες που αγωνίστηκαν σε αυτό το Ευρωμπάσκετ θα πήγαιναν να βρουν τον Ολλανδό στο ΝΒΑ. Ήταν ο Πέτροβιτς, ο Ντίβατς και ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, που έφυγαν εκείνο το καλοκαίρι με προορισμό τις ΗΠΑ για να παίξουν σε Πόρτλαντ, Λέικερς και Γκόλντεν Στέιτ αντίστοιχα. Καθώς η FIBA είχε επιτρέψει τη χρησιμοποίηση επαγγελματιών στις διεθνείς διοργανώσεις, δεν υπήρχε πλέον κανένα πρόβλημα. Ο Σαμπόνις πάντως προτίμησε τα δολάρια του τρελού προέδρου της Φόρουμ Βαγιαδολίδ, Γκονθαλό Γκονθαλό, και μετακόμισε στην Ισπανία. Η διπλή εγχείριση στους αχίλειους τένοντές του τον ταλαιπωρούσε και το ΝΒΑ θα τον περίμενε ακόμη 6 χρόνια. Άλλοι, όπως ο Βράνκοβιτς, θα προτιμήσουν την Ελλάδα και τον Άρη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης τον... ψήνει ένα βράδυ, για να τον πείσει.

Η υπόθεση Κόρφα

Η Εθνική ήταν καλή. Ίσως και καλύτερη από το '87, αν αναλογιστούμε ότι είχε προστεθεί από το 1988 ο Ντέιβιντ Στεργάκος, ο Νίκος Φιλίππου δεν ήταν τραυματίας κι οι 4 σωματοφύλακες (Γκάλης, Γιαννάκης, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου) βρίσκονταν σε πλήρη εγρήγορση. Υπήρχε επίσης κι ο Τζον Κόρφας, ο... κοντορεβυθούλης πλέι-μέικερ που έκανε θραύση στο πρωτάθλημα και φαινόταν να δένει με το καλημέρα στο σύνολο της Εθνικής.

Στο τουρνουά της Γερμανίας, ο 'Τεν-Τεν' κάνει θραύση σημειώνοντας 18 πόντους με τη Γαλλία (83-77) και 16 με τη Γερμανία (110-104), Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, νέος προπονητής μετά την αποχώρηση του Πολίτη, τον υπολογίζει και τον προορίζει για μια θέση στη 12άδα. Τέταρτος γκαρντ είναι ο Κώστας Παταβούκας, καθώς από την 12άδα 'κόβονται' οι Θύμιος Μπακατσιάς και Νίκος Σταυρόπουλος, μαζί με τον Νάσο Γαλακτερό που εκείνο το καλοκαίρι έκανε τεράστιο 'θόρυβο' με τη μεταγραφή του από τον Αμύντα στην ΑΕΚ για 150 εκατομμύρια. Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, που είχε χάσει το '87 στο πάρα πέντε, επιλέγεται για την αποστολή στο Ζάγκρεμπ. Από την προ διετίας θριαμβεύτρια πηγαίνουν στο Ευρωμπάσκετ '89 κι οι Αργύρης Καμπούρης, Λιβέρης Ανδρίτσος, ενώ νέο πρόσωπο είναι ο Ντίνος Αγγελίδης, που ακόμη έπαιζε στον Σπόρτιγκ.

Η Εθνική αναχωρεί με ένα ηχηρό μήνυμα από το τουρνουά Ακρόπολις, όπου νικάει 93-80 την Ιταλία (ο Γκάλης... προειδοποιεί με 44 πόντους, έχοντας 12/14 δίποντα, 5/7 τρίποντα, 5/5β). Στην Ολλανδία, τελευταίο σταθμό πριν από το Ευρωμπάσκετ, το ματς με τους γηπεδούχους εξελίσσεται σε κλωτσοπατινάδα, καθώς ο Καμπούρης απαντάει σε ενα αντιαθλητικό μαρκάρισμα και ακολουθεί γενική σύρραξη με Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα να πρωτοστατούν.

"Είμαστε έτοιμοι", δηλώνει ο Κιουμουρτζόγλου, ενώ η Εθνική προσγειώνεται στο Ζάγκρεμπ. Πρώτος αντίπαλος η Γιουγκοσλαβία. Όλοι γνωρίζουμε ότι θα... χάσουμε. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι οι Γάλλοι, επίδοξοι μνηστήρες της 2ης θέσης, έχουν βάλει στο μάτι τον Κόρφα. Το περιοδικό 'Maxi Basket' φιλοξενεί ένα αφιέρωμα στον ομογενή γκαρντ, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει γεννηθεί στην Ελλάδα (όπως έλεγαν τα χαρτιά του, ώστε να παίξει και νόμιμα στην Εθνική), αλλά στο Άκρον του Οχάιο. Οι Γάλλοι απαιτούν να μην παίξει ο Κορφας στο Ευρωμπάσκετ, αφού η Ελλάδα έχει ήδη έναν νατουραλιζέ (τον Στεργάκο), μπλέκουν στη μέση τον Άρη (υποτίθεται ότι είχε στείλει έγγραφο στη FIBA με το οποίο αμφισβητούσε την ελληνικότητα του παίκτη που είχε φέρει ο ΠΑΟΚ), δημιουργείται ένα μπάχαλο κι η ελληνικη πλευρά πιάνεται στον ύπνο.

Ακούγονται διάφορα σενάρια συνωμοσίας, με κυριότερο ότι "πίσω απ' όλα κρύβεται ο Γάλλος πρόεδρος της FIBA, Ρομπέρ Μπισνέλ" και σχεδόν ρατσιστικές κραυγές του στυλ "να δούμε πώς θα εξηγήσουν οι Γάλλοι το ότι παίζουν με 5 μαύρους"! Η FIBA, από την πλευρά της, ενώ έχει εγκρίνει τη συμμετοχή του Κόρφα στα προκριματικά της διοργάνωσης, τον... αποκλείει στην τελική φάση κι έτσι ο Κόρφας, που βέβαια είχε γεννηθεί στο Οχάιο αλλά από Έλληνες γονείς, κάθεται στον πάγκο ανήμπορος να παίξει στο τουρνουά.

Η Εθνική χάνει μια σπουδαία λύση στην περιφέρεια, που μάλιστα δεν ήταν και τόσο συνηθισμένη τότε, καθώς Γκάλης και Γιαννάκης δεν έβγαιναν ποτέ από την πεντάδα. Στον πρώτο αγώνα με τη Γιουγκοσλαβία, ωστόσο, ο Γιαννάκης χρεώνεται γρήγορα με 3 φάουλ, ο Ζντοβτς τον έχει εκνευρίσει αφάνταστα και ίσως ο Κόρφας να πρόσφερε κάποιες λύσεις που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Κιουμουρτζόγλου. Όχι, πάντως, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αντισταθεί μέχρι το τέλος απέναντι στη θύελλα των 'πλάβι' που μας συντρίβουν 69-103. Ο Πέτροβιτς είναι αφιονισμένος σε όλο το ματς, τελειώνοντας με 35 πόντους (7/9δ, 4/7τρ, 9/9β). Ο Γκάλης πετυχαίνει 30 πόντους (6/13δ, 3/5τρ, 9/12β), αλλά όλα μοιάζουν αδύνατα απέναντι σε αυτήν τη Γιουγκοσλαβία.

Ο Γκάλης παίρνει τους δρόμους

Παρά το σοκ της υπόθεσης Κόρφα (δεν παίζει για προληπτικούς λόγους εναντίον της Γουγκοσλαβίας, μαθαίνει τον απολεισμό του μια μέρα μετά) και το -35 από τη Γιουγκοσλαβία, η Εθνική δεν αποπροσανατολίζεται. Ξέρει ότι το Ευρωμπάσκετ αρχίζει από τη... 2η αγωνιστική. Εναντίον της Γαλλίας κάνει αυτά που πρέπει μέσα στο γήπεδο και σε μια -ως συνηθώς- δραματική ελληνογαλλική μονομαχία, παίρνει τη νίκη με 80-74. Η τετράδα σε φουλ δραση (παρά την αστοχία της): Γκάλης 30 (9/20δ, 2/5τρ, 6/10β, 5ασ), Γιαννακης 16 (2/11τρ), Φασούλας 18, Χριστοδούλου 10. Οι 'τρικολόρ' έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποδυναμώσουν την ομάδα μας έξω από το γήπεδο. Μέσα σε αυτό, έπαιρναν την καλύτερη απάντηση...

Κόντρα στη Βουλγαρία, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Η Εθνική κάνει επίδειξης δύναμης με 103-73, ο Αγγελίδης ντεμπουτάρει στην ομάδα τρώγοντας στα αποδυτήρια το καθιερωμένο μπουγέλο. Ο Γκάλης έχει 43 πόντους (15/30δ, 13/14β) και ο Γιαννάκης 29, σε μια πραγματική παράσταση του καταπληκτικού διδύμου.

"Αυτό που έπρεπε να κάνουμε, το κάναμε", δηλώνει μετά το ματς, βαδίζοντας ολοταχώς για 1ος σκόρερ (όπως το 1983 και το 1987). Μένει βέβαια να γίνει το αυτονόητο. Να κερδίσει η Γιουγκοσλαβία τη Γαλλία ώστε να μην εμπλακούμε σε τριπλή ισοβαθμία και μετρήσει η βαριά ήττα της πρεμιέρας από τους διοργανωτές. Η κόντρα που είχε ξεσπάσει το 1987 δημιουργεί ανησυχίες στην Εθνική, ειδικά όταν στο ημίχρονο απέναντι στην... αναπληρωματική πεντάδα που είχε διαλέξει ο Ίβκοβιτς, η Γαλλία προηγείται με 48-41. Στο ξενοδοχείο της ομάδας, οι Έλληνες βλεπουν τον αγώνα στην τηλεόραση. Ο Γκάλης δεν αντέχει και βγαίνει από τα ρούχα του, λέγοντας στον Κιουμουρτζόγλου: "Κόουτς, πάω μια βόλτα. Αυτοί δίνουν το ματς στη Γαλλία. Φεύγω κι αν πετύχω τον Ίβκοβιτς στο δρόμο, θα τον πλακώσω στο ξύλο".

Όταν επιστρέφει, ο υπεύθυνος ασφαλείας του ξενοδοχείου θέλει να του κάνει.... έλεγχο (ενώ ήξερε, βεβαια, ποιος είναι) και ο Γκάλης τον... στολίζει: "Άσε με να περάσω, ρε μαλάκα".

Ήδη, ο Ίβκοβιτς έχει ρίξει στο 2ο ημίχρονο τον Πέτροβιτς, που οργιάζει. Σε 20 λεπτά σημειωνει 30 πόντους, χάνοντας μόλις δυο σουτ κι οι Γιουγκοσλάβοι πετυχαίνουν 65 πόντους, αλλάζοντας το ματς άρδην. Τελικό αποτέλεσμα 106-89 κι η Εθνική είναι ξανά στους '4'. Στο ξενοδοχείο, όλοι είναι ανακουφισμένοι και ετοιμάζονται, πλέον, για τη μεγάλη σύγκρουση με την ΕΣΣΔ. Στην εφημερίδα 'Πρώτη', τους αγώνες σχολιάζει ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς που σημειωνει: "Εχετε τύχη στον ημιτελικό..."

... και τρελαίνει τον Σαμπόνις

Η Σοβιετική Ένωση μοιάζει πανίσχυρη. Δεν είναι, όμως. Τον Γκάραστας υπονομεύει από την εξέδρα των επισήμων ο Γκομέλσκι, στέλνοντας γραπτές οδηγίες με τον γιο του, Κίριλο. Ο θρίαμβος του '88 στη Σεούλ ειναι νωπός, αλλά η ΕΣΣΔ δεν είναι η ίδια ομάδα. Και εκτός των άλλων, εμφανίζεται μπροστά τους ένας ανεπανάληπτος Γκάλης. Ο μεγάλος σκόρερ κάνει την εμφάνιση της ζωής του. Τον έχουμε δει σε εκατοντάδες ματς με τον Άρη και την Εθνική. Αν και όταν μιλάμε για τον Γκάλη, είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς με ακρίβεια τα καλύτερα παιχνίδια του, αυτό με τη Σοβιετική Ένωση το 1989 είναι σίγουρα μέσα στο top-3.

Ο Γκάλης κατεβάζει την μπάλα, εκτελεί, πασάρει. Παίζει απέναντι σε όλη τη σοβιετική άμυνα, την οποία είχε σμπαραλιάσει δυο χρόνια πριν. Ο προφέσορ Άτσο Νίκολιτς τού βγάζει το καπέλο: "Ήταν φοβερός. Όπως και όλη η ελληνική ομάδα, η οποία απέδειξε ότι μπορεί να κάνει μεγάλες νίκες και μακριά από την οχλοβοή της έδρας". Οι ξένοι δημοσιογράφοι δεν πιστεύουν αυτό που βλέπουν. Τον Γκάλη να μπαίνει μέσα στη ρακέτα και να στέλνει την μπάλα πάνω από τα χέρια του... λυσσασμένου Σαμπόνις, που σε κάποια στιγμή είχε τρελαθεί να τον κόψει.

"Το σουτ" του Χριστοδούλου

Αφού έχει φορτώσει το σοβιετικό καλάθι με 45 πόντους (17/31δ, 1/2τρ), ο Γκάλης φεύγει στην επίθεση με το χρονόμετρο να μπαίνει στο τελευταίο λεπτό. Για την ακρίβεια, 55'' πριν από τη λήξη. Οι Σοβιετικοί τον προλαβαίνουν, ο Γκάλης προσπαθεί να απεμπλακεί μέσα στη ρακέτα, πατάει έξω από την τελική γραμμή, αλλά σαν άλλος Μάικλ Τζόρνταν στον Στιβ Κερ, πασάρει την μπάλα στον Χριστοδούλου.

Η ελληνική ομάδα είναι πίσω με 78-80. Ο Χριστοδούλου ξέρει πως χρειάζεται ένα τρίποντο. Παίρνει την μπάλα, βγαίνει εξω από τη γραμμή και κάνει 'το σουτ'. Ο Γκάλης, βλέποντας την μπάλα, σηκώνει τα χέρια πριν αυτή μπει μέσα, σίγουρος για την κατάληξη! Είναι εύστοχο, ναι. Το ταμπλό δείχνει 81-80 και ο Χριστοδούλου έχει πετύχει στο πιο εμβληματικό σουτ της Εθνικής ομάδας μέχρι να έρθει το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη το 2005.

Οι Σοβιετικοί, που έχουν υποφέρει από τον Γκάλη αλλά και την άμυνα της Εθνικής (ο Γιαννάκης στον Μαρτσουλιόνις, ο Χριστοδούλου στον Σάσα Βολκόφ) τα χάνουν. Ο Χόμιτσους κάνει επιθετικό φάουλ, ο Βέντρα βήματα κι έτσι το 81-80 μένει για να υπογράψει τον μεγάλο θρίαμβο.

Ξεσπάει ένα τρομερό πανηγύρι, που θα τελειώσει στο ξενοδοχείο της ομάδας με χορούς και τσιφτετέλια, Μαζί με την ομάδα η... Μαρινέλα, που έχει προσβληθεί από ανίατη μπασκετίτιδα δυο χρόνια νωρίτερα..

Μαζί στο βάθρο

Ο τελικός με τη Γιουγκοσλαβία, που στον άλλο ημιτελικό νικάει την Ιταλία, δεν έχει τοσο μεγάλη σημαία. Όλοι ξέραμε ότι θα χάσουμε. Το τελικό 77-98 είναι αρκετά βαρύ, παρότι ο Γκάλης πετυχαίνει 30 πόντους και ο Φασούλας 22. Είναι όμως ξεκάθαρη η κλάση των 'πλάβι' και του τρομερού Πέτροβιτς, που δίνει μια ακόμη παράσταση με 28 πόντους (7/9δ, 3/4τρ, 5/5β) και 12 ασίστ. Ο Ίβκοβιτς, περιχαρής για την επιστροφή της ομάδας του στον θρόνο της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά το 1977, προαναγγέλλει: "Έχουμε μια τρομερή ομάδα. Νομίζω ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Αμερικανούς". Δεν υποψιάζεται ότι η χώρα του σε δυο χρόνια δεν θα ήταν ποτέ πια ίδια...

Στην απονομή, ο Γκάλης (35.6π, 1ος σκόρερ) αγκαλιάζεται με τον Πέτροβιτς. Είναι το τελευταίο τουρνουά που θα τους δούμε μαζί. Ο Πέτροβιτς είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής, όμως και ο Έλληνας υπεράσος έχει αφήσει το στίγμα του. Ο ίδιος θυμίζει σε όλους, μετά το τουρνουά: "Τη μεγάλη νίκη την κάναμε εμείς". Κι ο Νταν Πίτερσον γράφει στην Gazzetta dello Sport ένα ύμνο για τον "κοντόσωμο γκαρντ που νικάει ψηλότερους παίκτες με όλους τους τρόπους", καταλήγοντας: "Νομίζω ότι όλοι μας το 1979 κάναμε ένα λάθος. Ο Γκάλης μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ".

Αν δεν σας έπεισαν όλα αυτά, να κι ένα βίντεο με τους 'γκαλισμούς' του 1989: