Ολυμπιακός: Το νέο (παλιό) σχέδιο του Μπλατ
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το νέο Ολυμπιακό του Μπλατ, τις ιδιαιτερότητες, τα συν και τα πλην, σε μια λειψή πάντως εικόνα καθώς στο φιλικό με τον Ερ.Αστέρα υπήρχαν και σημαντικές απουσίες
Οι ευρείες αλλαγές που έκανε ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ είναι προφανές ότι θέλουν δουλειά, υπομονή και αγώνες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η Ευρωλίγκα έρχεται με φόρα, ωστόσο, οι πρώτοι αγώνες της κορυφαίας διοργάνωσης θα χρησιμεύσουν και για την προετοιμασία της ομάδας. Αυτό που φάνηκε, άλλωστε, από το επίσημο πρώτο φιλικό εναντίον του Ερυθρού Αστέρα, είναι ο … μακρύς δρόμος που περιμένει τους “ερυθρόλευκους”, μέχρι να φανεί (αν φανεί) η ευθεία της φετινής δύσκολης σεζόν.
Μη ξεχνάμε δυο σημαντικές ιδιαιτερότητες, που ισχύουν για τον Ολυμπιακό. Η μία (αφορά όλες τις ομάδες της Ευρωλίγκας) έχει να κάνει με την αύξηση των ομάδων από 16 σε 18 άρα την αύξηση των αγωνιστικών, τον βαθμό δυσκολίας και την πρόκριση στους “8” και η άλλη ισχύει μόνο για τους Πειραιώτες. Ο Ολυμπιακός θα είναι η μοναδική ομάδα από τις 18 της νέας Euroleague που δεν θα έχει εγχώριες υποχρεώσεις. Αυτό τον απαλλάσσει από την κούραση (άρα και τους κινδύνους τραυματισμών) αλλά του βάζει πιο δύσκολα στην εύρεση χημείας, καθώς οι αγώνες είναι λιγότεροι (και κυρίως πρέπει να κερδηθούν, ώστε να μην υπάρξει υποχώρηση στη βαθμολογία).
Τι είδαμε στο Φάληρο, όπου ο Ερυθρός Αστέρας του Μίλαν Τόμιτς επικράτησε με 73-71 χάρη στο καλάθι του Τζέιμς Γκιστ 9” πριν από τη λήξη κι ενώ αμέσως μετά αστόχησαν σε σουτ τριών πόντων ο Βασίλης Σπανούλης και ο Κέβιν Πάντερ; Πολλά απ’ αυτά που περιμέναμε, κάποια που δεν είδαμε καν κι άλλα που υποψιαζόμαστε ότι θα εμφανιστούν στην πορεία. Σίγουρα, πάντως, δεν είδαμε πλήρη τον Ολυμπιακό, καθώς απουσίαζαν δυο συν ένα πολύ σημαντικά κομμάτια του φετινού παζλ.
Πρώτα ο βασικός σέντερ (και “κολόνα” της ομάδας) Νίκολα Μιλουτίνοφ και ο βασικός πλέι-μέικερ Γουέιντ Μπόλντγουιν. Και μετά ο Σάσα Βεζένκοφ, που θα καλύπτει περισσότερο το “4” και λιγότερο το “3”. Οι απουσίες είναι σημαντικές, γιατί ο Μπλατ δεν έχει την ευχέρεια να δουλέψει όλα τα σχήματα που βρίσκονται στο μυαλό του. Το πρόβλημα με τον Μπόλντγουιν θα υφίσταται για κάνα δεκαήμερο ακόμη, καθώς ο τραυματισμός του (οστικό οίδημα) θα τον κρατήσει μακριά από τα γήπεδα. Ο Μιλουτίνοφ έχει επιστρέψει ήδη, αφού ολοκληρώθηκε η άδειά του, λόγω των υποχρεώσεών του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ ο Βεζένκοφ θα μπει λίαν συντόμως σε φουλ πρόγραμμα, μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στην ωμοπλάτη…
Τα καλά νέα…
Ο Ολυμπιακός, προσπαθεί να μπει σε μια νέα εποχή, χωρίς να ξεχνάει την παράδοση των τελευταίων ετών. Ο Μπλατ είχε το σχέδιο από πέρσι, φέτος το εφαρμόζει σε μια πιο “ελεύθερη” εκδοχή. Ο Ολυμπιακός έχει “γεμίσει” από αμερικάνικο αίμα. Η μετάγγιση με Πολ, Τσέρι, Πάντερ (και Μπόλντγουιν) στην περιφέρεια είναι η πιο σημαντική, με τον προπονητή των “ερυθρολεύκων” να θέλει να δώσει ένταση στον ρυθμό, καλό σουτ και γρήγορο παιχνίδι, στοιχεία που λίγο πολύ χαρακτηρίζουν το σύγχρονο μπάσκετ.
Οι δυο πολύ καλοί σουτέρ (Πολ, Πάντερ) λειτουργούν καλά στο ίδιο σχήμα, ενώ ο Τσέρι είναι παίκτης που βγάζει μεγάλη ενέργεια πιέζει την μπάλα και παίζει σε υψηλό τέμπο. Εικόνα με τον Μπάλντγουιν στην περιφερειακή γραμμή δεν έχουμε, άρα όσα φάνηκαν με τον Ερυθρό Αστέρα είναι … λειψά σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες. Αν ο Μπάλντγουιν μπορεί να δημιουργήσει, τότε πράγματι ο Ολυμπιακός έχει ένα αβαντάζ καθώς Πολ και Πάντερ έχουν ικανότητες στο σκοράρισμα, χωρίς όμως πολλή κίνηση με την μπάλα στα χέρια.
Με τον Σπανούλη στην πεντάδα του, ο Ολυμπιακός επιστρέφει στις ρίζες του πικ εν ρολ, που παίζει πάντα με επιτυχία ο αρχηγός του. Οι συνεργασίες του με τους ψηλούς της ομάδας είναι θέμα χρόνου, αφού σιγά-σιγά θα τον “μάθουν” για τα καλά, αν και ο βασικός σέντερ (Μιλουτίνοφ) γνωρίζει άριστα πως σκέφτεται και λειτουργεί ο 37χρονος άσος.
Χωρίς το Νίκολα, δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για την φροντ-λαιν. Το δεδομένο ποστάρισμα από τον Πρίντεζη υφίσταται πάντα, με τον Κουζμίνσκας μάλιστα να μιμείται τον διεθνή άσο, παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά στο “4” (τριάρια έπαιξαν εναντίον του Αστέρα, ο Πολ και ο Παπανικολάου) κάτι πάντως που ενδεχομένως να αλλάξει όταν ενσωματωθεί και ο Βεζένκοφ στην ομάδα. Να δούμε δηλαδή τον Λιθουανό και σαν κλασικό φόργουορντ σε ορισμένα από τα ψηλά σχήματα που μπορεί να ‘ χει στο μυαλό του Μπλατ.
Με τον Κουζμίνσκας στο “4”, ο Ρούμπιτ κάλυψε μόνο το “5”, βάζοντας το σώμα του, κερδίζοντας μάχες και σκοράροντας με το καλό σουτ που διαθέτει από μέση απόσταση και την κορυφή της ρακέτας. Σε σύγκριση με τον Λε Ντέι είναι σαφώς πιο “ογκώδης” μπορεί να δώσει μάχες μέσα στη ρακέτα, δεν έχει βέβαια την ευελιξία του προκατόχου του, που συνεχίζει φέτος στην Ζαλγκίρις Κάουνας. Δεν ξέρουμε αν μπορεί να παίξει και σαν “τεσσάρι”, αυτό δεν το είδαμε για να έχουμε και την απάντηση.
Συνήθως οι καλές μεταγραφές δεν είναι αυτές που προκαλούν … πάταγο. Όσοι έρχονται αθόρυβα, αποδεικνύονται στο τέλος πολύ χρήσιμοι. Ο Ιθαν Χαπ -υπό προϋποθέσεις- μπορεί να αποδειχθεί μια τέτοια περίπτωση. Με υψηλό μπασκετικό IQ, είναι πολύ γρήγορος, παίζει καλή άμυνα, παίρνει ριμπάουντ και βλέπει γήπεδο. Σίγουρα δεν … σουτάρει καλά (ειδικά από τη γραμμή του φάουλ) μπορεί οι αντίπαλοι να τον σημαδέψουν (για να τον στείλουν στις προσωπικές) όμως έχει πολλά πράγματα να δώσει στην ομαδική λειτουργία, από το ρόλο του τρίτου ή δεύτερου σέντερ…
Ο Μπλατ δεν έχει αλλάξει τον σχεδιασμό που είδαμε στην περσινή σεζόν. Προσπάθησε, ωστόσο, να βάλει στη φαρέτρα του καλύτερα (ή μάλλον πιο αποτελεσματικά) όπλα, ώστε να αντέξει την ένταση και τη δύναμη της Ευρωλίγκας. Ο Ρούμπιτ είναι πιο δυνατός από τον Λε Ντέι, ο Κουζμίνσκας πιο “τεσσάρι” από τον Τίμα, ο Πάντερ πιο τολμηρός από τον Στρέλνιεκς, ο Πολ με πιο πολλές πρωτοβουλίες από τον Τουπάν.
Όπως και πέρσι οι παίκτες που πήρε συνήθως καλύπτουν δυο θέσεις, φρόντισε όμως να δώσει μεγαλύτερη έμφαση σε δύναμη και ένταση, που θα βγάζει η ομάδα του μέσα στο παρκέ.
Οι αδυναμίες…
Φυσικά ούτε τα συν, ούτε τα πλην, φαίνονται ξεκάθαρα από ένα παιχνίδι. Ωστόσο σε μια νέα ομάδα όπως είναι ο φετινός Ολυμπιακός, είναι προφανές πως θα ξεφυτρώνουν και ερωτηματικά και ανησυχίες.
Ενα βασικό είναι η φυσιογνωμία της ομάδας. Οι ρόλοι, που θα κατανεμηθούν. Το να μεταβαίνει ο Ολυμπιακός σε μια νέα εποχή, με Αμερικανούς γκαρντ να κρατάνε την μπαγκέτα και τον Βασίλη Σπανούλη να έρχεται από τον πάγκο έχει και τις δυσκολίες του. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά ώστε να γίνει η σύζευξη, που προκαλεί και ερωτηματικά για την ξεκάθαρη εικόνα του “νέου” Ολυμπιακού.
Τι θέλουμε να πούμε; Ο Ολυμπιακός είχε πάντα ξεκάθαρα αναγνωρίσιμα στοιχεία, σαν ομάδα. Με τον Σπανούλη κεντρικό πρόσωπο, τον ενθουσιασμό των υπόλοιπων Ελλήνων, οι ξένοι έρχονταν περισσότερο σε συμπληρωματικό ρόλο. Όσες χρονιές … πέτυχαν, ήταν και επιτυχημένες για το κλαμπ. Τώρα είναι φανερό ότι αυτή η εικόνα αλλάζει και θα χρειαστεί μια γενική αλλαγή νοοτροπίας σε ομάδα και κόσμο.
Στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα είδαμε την ανατροπή εκ μέρους των Σέρβων, κυρίως χάρη στην προσωπικότητα των γκαρντ του Τόμιτς. Πρώτα του Τζένκινς και ύστερα του Μπάρον. Αυτοί οι δυο ανέτρεψαν το +10 που είχε διαμορφωθεί στο 30 και έδωσαν την ευκαιρία στον Γκιστ να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει ουκ ολίγες τέτοιες περιφερειακές γραμμές στη φετινή Ευρωλίγκα. Οι πιο πολλές μάλιστα, ειδικά των ομάδων της πρώτης γραμμής, θα είναι και καλύτερες του Αστέρα. Και το ζητούμενο είναι να έχει τον τρόπο αντιμετώπισής τους, ώστε να μπορέσει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Σε μια χρονιά μάλιστα που η πρόκριση στα πλέι-οφ μοιάζει πολύ δύσκολη, οι “ερυθρόλευκοι” πρέπει να διανύσουν τον μακρύ δρόμο που έχουν μπροστά τους, μέχρι να βρουν χημεία και πατήματα, πολύ γρήγορα, χωρίς να τους πάρει από κάτω…
