Ολυμπιακός: Μύθοι, αλήθειες και το παράδειγμα της Εφές

Μόλις πριν από δύο χρόνια (5 Απριλίου 2018), η κανονική περίοδος της Ευρωλίγκας τελείωνε και η Αναντολού Εφές τερμάτιζε τελευταία και καταϊδρωμένη. Ρεκόρ 7-23 και ένας πακτωλός εκατομμυρίων που είχε ξοδέψει ο επιχειρηματίας Τουντσάι Ολζιχάν, πήγαινε στον βρόντο. Ο Εργκίν Αταμάν, που είχε αναλάβει την ομάδα αντί του Βέλιμιρ Περάσοβιτς μετά την 12η αγωνιστική, αποφάσιζε να τα αλλάξει όλα. Πήρε το ‘ΟΚ’ από το μάνατζμεντ και προχώρησε.

Από το ρόστερ του ’18, στους ‘μπλε’ έχουν απομείνει μόλις 3 παίκτες. Ο Κρούνοσλαβ Σιμόν, ο Μπράιαντ Ντάνστον και ο αρχηγός Ντογκούς Μπαλμπάι. Δεν ήταν καθόλου κακοί οι παίκτες που πριν από δυο σεζόν έπαιζαν στην Εφές: Έρικ Μακόλουμ, Ντέρικ Μπράουν, Μπροκ Μότουμ (αυτός έμεινε και την επόμενη σεζόν), Σόνι Γουίμς, Ζόραν Ντράγκιτς, Τόνι Ντάγκλας, Βλάντιμιρ Στίμας. Απλά δεν μπόρεσαν ποτέ όλοι αυτοί μαζί να γίνουν ομάδα.

Ο Αταμάν έβαλε σε εφαρμογή το πλάνο του. Επέλεξε τον Σέιν Λάρκιν για βασικό μοχλό της δικής του Εφές. Ο Αμερικανός, μόλις είχε επιστρέψει από την περιπέτειά του στο ΝΒΑ και τη Βοστόνη, όπου δεν κατάφερε να εξαργυρώσει την εξαιρετική πρώτη σεζόν στην Ευρώπη με την Μπασκόνια. Δίπλα του, ο Τούρκος προπονητής διάλεξε είτε γιατί είχε ‘κυκλώσει’ το όνομά του γιατί τον ήξερε από τη θητεία του στο τουρκικό πρωτάθλημα είτε επειδή προέκυψε (δεν ήταν και τόσο ακριβός) τον Βασίλιε Μίσιτς, που προερχόταν από μια καλή σεζόν με τη Ζαλγκίρις Κάουνας. Και τρίτος γκαρντ ο επίσης έξοχος σκόρερ (από τη συνήθη ύποπτη να… εντοπίσει τους κορυφαίους κοντούς, Μπασκόνια) Ροντρίγκ Μπομπουά.

Ταυτόχρονα, ο Αταμάν (με την ισχύ του ιδιοκτήτη της Εφές να παραμένει δυνατή, παρά την οικονομική κρίση της Τουρκίας) ενίσχυσε τη φροντ λάιν του, με τον Γάλλο Αντριού Μοερμάν (από την Μπαρτσελόνα) και τον πανύψηλο Γερμανό Τίμπορ Πλάις (από τη Βαλένθια). Στο ‘3’ είχε διαλέξει εξ αρχής τον Τζέιμς Άντερσον (κι αυτός με θητεία στην Τουρκία).

Δεν του πήγαν όλα καλά από την αρχή του εκρηκτικού Αταμάν. Ο Λάρκιν είχε εμφανιστεί τραυματίας, δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί και για αρκετό καιρό ήταν υπ’ ατμόν, με την Εφές να σκέφτεται αντικατάστασή του με τον Μίλος Τεόντοσιτς που έπαιζε στο ΝΒΑ! Στα πρώτα 5 ματς, ο Λάρκιν σημείωσε μόλις 36 πόντους, με 3/11 τρίποντα. Τώρα, τέτοια νούμερα έχει σε έναν αγώνα. Τότε όμως έπαιζε περισσότερο ο Μπομπουά, ο Αταμάν έδειχνε προβληματισμένος, μέχρι που ο ίδιος ο παίκτης του αποφάσισε να πατήσει το γκάζι. Κι όταν το έκανε, η Εφές έμοιαζε με… πύραυλο που εκτοξεύτηκε προς τη Σελήνη.

Η πρόκρισή της στο Final Four κι η συμμετοχή της στον τελικό, μαζί με την κατάκτηση του τουρκικού πρωταθλήματος, ήταν εν τέλει η επιβράβευση των επιλογών του καλοκαιριού, του σωστού σχεδιασμού και της υπομονής του προπονητή σε ό,τι αυτός είχε στο μυαλό του κι εν τέλει επέβαλε στην ομάδα. Ο Αταμάν έγινε απόλυτος κυρίαρχος και φυσικά θα ήταν… τρελός να διαλύσει την ομάδα που ο ίδιος έφτιαξε. Φέτος η Εφές, που άλλαξε μόνο τον Μότουμ (με τον Άλεκ Πέτερς), ‘πετάει’ από την 1η αγωνιστική.

Είναι μακράν η κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης στην κανονική περίοδο και το μοναδικό ερώτημα αφορά το αν θα μπορέσει να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς στα πλέι-οφ και στο Final Four. Α, και κάτι άλλο. Δεν είναι ‘ιδανική’ αντίπαλος η Εφες στους ‘8’, επειδή δεν έχει τη φανέλα της Ρεάλ ή της Μπαρτσελόνα. Κόντρα στις δυο ισπανικές ομάδες, άλλωστε, μετράει 3 νίκες στα 4 ματς που έγιναν φέτος. Έχασε μόνο από την Μπάρτσα, στην εντός έδρας πρεμιέρα της, αλλά συνέχισε με νίκες (εντός κι εκτός) εναντίον της Ρεάλ κι άλλη μία, μέσα στη Βαρκελώνη. Όσο για τον κόσμο που υποτίθεται ότι δεν πάει στο ‘Σινάν Ερντέμ’, πάλι πρόκειται περί… ιδεοληψίας. Στην πραγματικότητα, η Εφές κόβει τα περισσότερα εισιτήρια στην Ευρωλίγκα μετά τη Ζαλγκίρις κι έχει μέσο όρο 13.113 θεατές σε κάθε αγώνα της, παρουσιάζοντας αύξηση σχεδόν 60% σε σχέση με πέρσι. Όλα αυτά, την ώρα που ο Παναθηναϊκός κόβει φέτος 9.858 εισιτήρια (-21.3%) και ο Ολυμπιακός 7.287 (-11.2%)!

Και μια τελευταία λεπτομέρεια. Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό ήταν ο πρώτος φετινός όπου η Εφες παρουσιάστηκε πλήρης. Σχεδόν σε όλη τη σεζόν έπαιζε χωρίς Ντάνστον και Μοερμάν. Κι όμως, σε σύνολο 28 αγώνων, έχει κάνει μόλις 4 ήττες. Το ότι μία απ’ αυτές έγινε στο ΟΑΚΑ, δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός βολεύεται αν τη συναντήσει, ας πούμε ως 8ος, στα πλέι-οφ.

Προόδευε και… ερεύνα

Ο Ολυμπιακός δεν έφυγε από την Κωνσταντινούπολη απογοητευμένος. Πάλεψε, όσο μπορούσε, τον αγώνα, έδειξε ξανά τα φανερά σημάδια βελτίωσης που έχει παρουσιάσει ως ομάδα, του έλειψε πάρα πολύ ο Νίκολα Μιλουτίνοφ γιατί ο Πλάις, ειδικά στο 1ο ημίχρονο έκανε… πάρτι και γενικά οι οπαδοί του είναι προφανές ότι βλέπουν πλέον κάτι τελείως διαφορετικό πάνω στο παρκέ. Σε σχέση, βέβαια, με ό,τι παρουσίαζαν οι ‘ερυθρόλευκοι’ μέχρι να αναλάβει ο Γιώργος Μπαρτζώκας και να εξορθολογίσει τα πράγματα στο ΣΕΦ.

Στην εξίσωση αυτήν τη φορά μπήκε και ο Ντουάιτ Μπάικς, που ανέδειξε τις αιτίες της επιλογής του. Παίκτης που δημιουργεί και ταυτόχρονα σκοράρει, αλλά φανερά του λείπουν αγώνες και ‘ανάσες’ που ψάχνει να βρει μέσω των προπονήσεων και των αγώνων.

Ο Ολυμπιακός, όμως, εκτός από το να προοδεύει, πρέπει να μελετά και τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται. Για 3ο συνεχόμενο ματς έγιναν αβίαστα λάθη, που πρόσφεραν εύκολο καλάθι στον αντίπαλο. Ναι, μεν είναι λογικό για μια ομάδα η οποία δουλεύεται με αυτό το ρόστερ λιγότερο από έναν μήνα, όχι όμως και να χάνεται η μπάλα στο κέντρο του γηπέδου, χωρίς καν πίεση από τον αντίπαλο. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Σε μια φάση του 1ου ημιχρόνου, ο Μπαρτζώκας ακούστηκε να λέει στο τάιμ-άουτ: “Εντάξει, έχουμε κάνει βλακώδη λάθη. Πάνω από 10. Τους δίνουμε συνεχώς την μπάλα. Αλλά και πότε επιτέλους θα αντιδράσουμε στην άμυνα; Πόσα λέι-απ θα μας βάλουν;”

Η… μάχη του προπονητή με τις παιδικές ασθένειες της ομάδας, που την κυνηγούν από το ξεκίνημα της χρονιάς, είναι διαρκής. Μέχρι να φτάσει ο Ολυμπιακός στο επιθυμητό σημείο, μπορεί να έχει… τελειώσει η φετινή Ευρωλίγκα. Δεν έχει σημασία, κατά τη γνώμη μου, αρκεί να έχει βάλει τα θεμέλια, ώστε από την επόμενη χρονιά όλα αυτά που έζησαν φέτος στον Πειραιά να μοιάζουν πράγματι με μακρινό εφιάλτης. Το παράδειγμα της Εφές είναι ολοζώντανο, μπροστά μας…