Ολυμπιακός-Μιλάνο: Με 2 αποφάσεις ήρθαν οι 19 παραπάνω πόντοι

Λένε πως οι νίκες έχουν πολλούς πατεράδες. Το 86-75 του Ολυμπιακού επί της Μιλάνο στο ΣΕΦ έχουν το δικαίωμα να το οικειοποιηθούν αρκετοί εκ των 11 που αγωνίστηκαν, καθώς ο ανέτοιμος Ζαν-Σαρλ έμεινε στο DNP. Πρώτος απ’ όλους φυσικά ο Κώστας Σλούκας χάρη στο πρώτο νταμπλ-νταμπλ από την επιστροφή του στον Πειραιά. Δεν ήταν υπερβολή το “χρειάζομαι λίγο χρόνο να προσαρμοστώ“, που χρησιμοποίησε μετά τους 17 πόντους (3/6 δίποντα, 2/4 τρίποντα) και τις 11 ασίστ (για μόλις 1 λάθος), καθώς ποτέ “δεν είναι εύκολο μετά από πέντε χρόνια“. Αυτόν τον χρόνο τον είχε στο πρώτο ματς της ‘διαβολοβδομάδας‘ (36’12”) και η επιρροή του στη ροή ήταν ξεκάθαρη.

Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν ένας δεύτερος πατριός της επιτυχίας. Με 16 πόντους από τελειώματα εμπειρίας κοντά στο καλάθι κι ένα μεγάλο buzzer beater τρίποντο. Παρέα με 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Ο Άαρον Χάρισον δεν είχε, επίσης, να ζηλέψει σε συμβολή. Ναι μεν πήρε πολλά σουτ (16 στο σύνολο) και συγκριτικά ευστόχησε σε λίγα (6), σουτάροντας με 38%. Όμως τα 5 που βρήκαν στόχο ήταν στο δεύτερο μισό. Τα 4 μάλιστα πίσω πίσω από τη γραμμή των 6μ75, όταν ο Ολυμπιακός ξέφυγε (66-58) κι άρπαξε το μομέντουμ.

Φυσικά ουδείς ξεχνά τον Σακίλ ΜακΚίσικ. 10 οι πόντοι μόνο βάσει στατιστική. Όταν ήταν αναγκαίοι ωστόσο. Προτού συμπληρωθούν 2 λεπτά στο ματς, ο Αμερικανός είχε ήδη δύο φάουλ και πήγε αυτοβούλως του στον πάγκο. Ήξερε τι θ’ ακολουθούσε. Επέστρεψε για λίγο στη δεύτερη περίοδο και στο ξεκίνημα της τρίτης χρεώθηκε με τρίτο προσωπικό. Κανονικά θα άλλαζε.

Ήταν η στιγμή που ο Μπαρτζώκα όφειλε ν’ αποφασίσει. Με το πολύ χαμηλό σχήμα (Σλούκας, Σπανούλης, Τζένκινς) δεν είχε δεν προκοπή στο α’ μέρος, τακτική που περισσότερο μπέρδευε παρά απελευθέρωνε την επίθεση, ενώ ο Παπανικολάου έδειχνε να χάνει το μυαλό του. Η παραμονή του Αμερικανού ήταν ρισκαδόρικη, αλλά αδιαπραγμάτευτη. “Μου ζήτησε να το διασκεδάσω και αυτό έκανα. Έκανα απλώς ό,τι μου είπε ο κόουτς“, μετέφερε στο φινάλε ο ΜακΚίσικ που στο 40-48 της Μιλάνο (22’25”) είχε… 0 πόντους. Ως το ‘ερυθρόλευκο’ 61-56 (που βγήκε) είχε κιόλας 8 (με τρίποντο, γκολ-φάουλ, δίποντο) αλλά και 4 ασίστ. Ο Μπαρτζώκας δεν είχε δειλιάσει να τον αφήσει στο παρκέ, σε μια στιγμή προπονητικής ‘παραφροσύνης’ θα λέγαμε, και η ανατροπή της διαμορφωμένης κατάστασης ήταν η εξέλιξη που τον δικαίωσε απόλυτα!

Η έτερη κομβική; Η μη χρησιμοποίηση του Βασίλη Σπανούλη. Που αγωνίστηκε λιγότερο από κάθε άλλη φορά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι που είχε ήδη πατήσει έστω ένα δευτερόλεπτο στο παρκέ. Τα 7’30” κατεγράφησαν αποκλειστικά και μόνο στη δεύτερη περίοδο. Στο υπόλοιπο του αγώνα δεν σηκώθηκε από τον πάγκο. Οι Πειραιώτες είχαν βρει ρυθμό, δεν ‘πληγώνονταν’ πια από τον Ροντρίγκεθ που κουράστηκε χωρίς στήριγμα και ο Έλληνας κόουτς έκρινε άσκοπο να τροποποιήσει ένα σχήμα που παρήγαγε αποτέλεσμα διαρκείας και να προχωρήσει σε ροτέισον. Ο Σλούκας καθοδηγούσε ή εκτελούσε με ακρίβεια, ο Χάρισον ευστοχούσε απ’ έξω, ο ΜακΚίσικ, παρά το τέταρτο φάουλ, δεν δείλιαζε στην άμυνα. Ήταν τέτοια η ακατάπαυστη θέλησή του ώσπου αποβλήθηκε με πέμπτο. Τότε, βέβαια, το παιχνίδι είχε ήδη τελειώσει.