Ολυμπιακός: Ευλογία ή μπελάς για την Αδριατική Λίγκα;

Στην παλιά καλή εποχή, ένας από τους πιο δύσκολους τίτλους που μπορούσε να πάρει κανείς στο μπάσκετ ήταν το γιουγκοσλάβικο πρωτάθλημα. Η μεγάλη σχολή των 'πλάβι', θύμιζε εργοστάσιο παραγωγής μεγάλων παικτών. Είτε στην Κροατία, είτε στη Σερβία, είτε στη Βοσνία και τη Σλοβενία το μπάσκετ ταίριαζε στον σωματότυπο, το μυαλό και τη νοοτροπία των ανθρώπων μιας χώρας που αγάπησε παράφορα το σπορ με την πορτοκαλί μπάλα.

Και μπορεί το άρμα μάχης να ήταν η Εθνική Ομάδα (οι ορίτζιναλ πλάβι, δηλαδή, καθώς έτσι ήταν το παρατσούκλι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος) που το 1970 στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια υπήρξαν ωστόσο και οι σύλλογοι που καλλιεργούσαν το μπάσκετ, έβγαλαν όλους αυτούς τους υπερ-παίκτες και τροφοδότησαν το άθλημα με κορυφαίους προπονητές.

Το δίπολο του Βελιγραδίου (Ερυθρός Αστέρας-Παρτιζάν, με τις παρεμβολές της 'μικρής' Ραντνίσκι), το Σπλιτ με την Γιουγκοπλάστικα, το Ζάγκρεμπ με την Τσιμπόνα, το Ζαντάρ με την ομώνυμη ομάδα, η Λιουμπλιάνα με την Ολύμπια, το Σαράγεβο με την Μπόσνα. Ο πιο διάσημος σκόρερ της δεκαετίας του '60, που σκοτώθηκε σε τροχαίου, ο Ραντιβόι Κόρατς, έδωσε το όνομά του σε μια ολόκληρη ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Πρωταθλητές Ευρώπης χωρίς Αμερικανούς

Η θρυλική Μπόσνα Σαράγεβο έγινε το 1979 η πρώτη γιουγκοσλάβικη ομάδα, η οποία κατακτούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών (στην τελική φάση των '6' αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό και στον τελικό επικράτησε της Έμερσον Βαρέζε). Ακολούθησε η Τσιμπόνα του Ντράζεν Πέτροβιτς, η τρομερή Γιουγκοπλάστικα της τριετίας 1989-91 και η Παρτιζάν των άστεγων παιδιών του πολέμου το 1992. Όλες πρωταθλήτριες Ευρώπης στηριγμένες σχεδόν αποκλειστικά σε εγχώρια χέρια, αφού ο μοναδικός Αμερικανός που έπαιξε ποτέ σε γιουγκοσλάβικη ομάδα ήταν ο Άβι Λέστερ το 1991, που φόρεσε τη φανέλα της Γιουγκοπλάστικα!

Οι εσωτερικές μάχες, όμως, ήταν ακόμη πιο συναρπαστικές. Τα παιχνίδια Γιουγκοπλάστικα-Παρτιζάν στα τέλη της δεκαετίας του '80, έμειναν στην ιστορία. Όπως τα Παρτιζάν-Τσιμπόνα, τα Ερυθρός Αστέρας-Ζαντάρ και πολλά άλλα ματς, που γέμιζαν τα γήπεδα ασφυκτικά. Όταν ο Βλάντο Τζούροβιτς είχε έρθει στην Ελλάδα, διηγούταν τον λόγο που έβγαλε στο δημαρχείο του Σίμπενικ, όταν η Σιμπένκα νίκησε την Μπόσνα (το 1983 με τον Ντράζεν μόλις 18 ετών) κοιμήθηκε πρωταθλητής και ξύπνησε... δεύτερος, αφού η γιουγκοσλάβικη ομοσπονδία αποφάσισε επανάληψη του αγώνα, στον οποίο η ομάδα του 'Τζούρο' δεν κατέβηκε!

Άλλες τόσες ιστορίες είχαν να διηγηθούν όλοι όσοι από την γειτονική χώρα εργάστηκαν στη χώρα μας. Προπονητές και παίκτες, απ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Το ελληνικό μπάσκετ εξερράγη από μόνο του στο ηφαίστειο του '87, πάνω στην μπασκετική λάβα, ωστόσο, που χύθηκε σε ολόκληρη την επικράτεια καλλιέργησαν τους σπόρους μεγάλοι προπονητές. Αργότερα, ο πόλεμος έσπρωξε στην Ελλάδα πολύ μεγάλα ταλέντα και μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών.

Η Γιουγκοσλαβία όμως όπως την... ξέραμε, τελείωσε το καλοκαίρι του 1991 (25/6) όταν η Σλοβενία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της. Ο Γιούρι Ζντοβτς που συμμετείχε στην Εθνική Ομάδα στο Ευρωμπάσκετ της Ιταλίας, ειδοποιούσε με δάκρυα τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ότι δεν μπορούσε πλέον να αγωνιστεί με την φανέλα της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Ακολούθησαν πολεμικές συγκρούσεις στην Κροατία, στη Βοσνία, επίθεση του ΝΑΤΟ στην Σερβία, μια χώρα διαλύθηκε, χιλιάδες πολίτες έχασαν τη ζωή τους, εκατομμύρια έμειναν άστεγοι, παλιά μίση αναζωπυρώθηκαν και οδήγησαν σε εκατέρωθεν ακρότητες.

Ένα ποδοσφαιρικό ματς ανάμεσα σε Ντιναμό Ζάγκρεμπ και Ερυθρό Αστέρα, με την κλοτσιά του Σβόνιμιρ Μπόμπαν (αρχηγός της Ντιναμό)αστυνομικό Ρέφικ Αχμέτοβιτς και τα επεισόδια που ακολούθησαν, ήταν -όπως λένε- ένα από τα σπίρτα που άναψαν την μπαρουταποθήκη της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν 13 Μαΐου του 1990. Τρεις μήνες αργότερα (19/8), στο Μπουένος Άιρες, η εθνική μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας νικάει τη Σοβιετική Ένωση 92-75 και κατακτά το χρυσό μετάλλιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Στη μια άκρη του γηπέδου, ο Ντίβατς με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (έπαιζε ακόμη) αγκαλιάζονται κι έρχονται να τους πλαισιώσουν ο Ντράζεν Πέτροβιτς και ο Τόνι Κούκοτς. Ξαφνικά μπαίνει στο γήπεδο ένας τύπος, που κρατάει μια κροατική σημαία. Ο Ντίβατς την αρπάζει και την πετάει στο παρκέ, ενώ ο δεκάχρονος(!) Λουίς Σκόλα που τότε καθάριζε με την σκούπα το γήπεδο, αποκάλυπτε μερικά χρόνια αργότερα ότι ο 'φίλαθλος' (που μάλλον ήταν Κροάτης φωτορεπόρτερ) έλεγε στον Βλάντε ότι η σημαία της Γιουγκοσλαβίας ήταν 'ένα σκουπίδι'.

Το επεισόδιο έγινε αιτία να χαλάσει η φιλία του Ντίβατς με τον Ντράζεν Πέτροβιτς, ο οποίος μόλις ξέσπασε ο πόλεμος διέκοψε οριστικά τις σχέσεις με τον Σέρβο σέντερ. Στο ντοκιμαντέρ του ΕSPN 'Οnce Brothers', ο Βλάντε συμφιλιώνεται με το παρελθόν, πηγαίνοντας στην οικογένεια του Ντράζεν για να ασπαστεί τη μητέρα του φίλου του Μπιζέρκα Πέτροβιτς και τον αδερφό του Αλεκσάντερ.

Το 1995, πάντως, στην Αθήνα και στο ΟΑΚΑ είχαμε γίνει μάρτυρες ενός ακόμη επεισοδίου. Στο βάθρο του Ευρωμπάσκετ, μόλις ανεβαίνουν οι πρωταθλητές Σέρβοι, οι Κροάτες αποχωρούν επιδεικτικά. Τεράστια ντροπή (όπως και των Ελλήνων φιλάθλων, που αποδοκίμαζαν στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου)

Η σεζόν 1991-92 ήταν η τελευταία που φιλοξένησε το ομοσπονδιακό πρωτάθλημα μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας. Κράτησε 48 χρόνια. Ο Ερυθρός Αστέρας με 12 τίτλους, η Ολύμπια Λιουμπλιάνας η Ζαντάρ και η Γιουγκοπλάστικα με 6, η Παρτιζάν με 5, η ΟΚΚ Μπέογκραντ με 4, η Μπόσνα και η Τσιμπόνα με 3, η Ραντνίσκι, η ομάδα του γιουγκοσλάβικου στρατού και η Προλετέρ Ζρίνινιανιν ήταν οι ομάδες που μοιράστηκαν τη δόξα. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έσβησε ένα από τα ισχυρότερα πρωταθλήματα της Ευρώπης στο μπάσκετ. Μετά την ανεξαρτητοποίηση των άλλοτε Δημοκρατιών της ενιαίας χώρας, ο καθένας πήρε το ... δρόμο του.

Η ιδέα της... αναγέννησης!

Τα χρόνια περνάνε, ωστόσο. Και οι καιροί αλλάζουν.Καθώς οι νεκροί θάφτηκαν και ο πόλεμος ξεχάστηκε (αν μπορεί να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο) οι άλλοτε συμπατριώτες, έπρεπε να συμβιώσουν σαν γείτονες. Ενίοτε και να συνεργαστούν. Κι αν το μπάσκετ κάποτε υποδαύλισε τα μίση, έφτασε κάποια στιγμή, που θα ένωνε ξανά τους λαούς που μιλάνε την ίδια γλώσσα. Η Αδριατική Λίγκα, η οποία έγινε της... μόδας λόγω της επίσημης αίτησης συμμετοχής, που υπέβαλε ο Ολυμπιακός (και ο Παναθηναϊκός σύμφωνα με τον διευθυντή της, Κρέσιμιρ Νόβοσελ), ήταν ένας τρόπος να δούμε και πάλι ένα γιουγκοσλάβικο πρωτάθλημα, μετά τη διάλυση της ... Γιουγκοσλαβίας. Μπορεί στην αρχή, οι εμπνευστές του εγχειρήματος να μην ήθελαν να ακούσουν για την αναβίωση της γιουγκοσλάβικης λίγκας, στο τέλος όμως εκεί οδηγήθηκαν άπαντες.

Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά. Τη σεζόν 2000-01 το ευρωπαϊκό μπάσκετ γνωρίζει τη μεγάλη διάσπαση. Η ULEB (η οποία τώρα δεν θέλει να ακούει για την Ευρωλίγκα, αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία) υποστηρίζει την δημιουργία τηςEuroleague, αποσπώντας από την αγκαλιά της μητέρας FIBA τα ισχυρότερα κλαμπ της Ηπείρου.

Τρεις ομάδες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η Τσιμπόνα, η Ολύμπια Λιουμπλιάνας και η Μπούντουτσνοστ, που συμμετέχουν στη δημιουργία της Ευρωλίγκας, κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συζητούν το ενδεχόμενο ίδρυσης μιας υπερ-βαλκανικής λίγκας, ώστε να δυναμώσουν τον εγχώριο ανταγωνισμό. Καλός ο διαχωρισμός και η ανεξαρτησία, όμως, τα εθνικά πρωταθλήματα των πρώην Δημοκρατικών έμοιαζαν, πλέον, με ερασιτεχνικές κατηγορίες. Την ιδέα υποστήριζε θερμά και το κονκλάβιο της Εuroleague στη Βαρκελώνη, όχι όμως και ο Τύπος, ειδικά της Κροατίας, που τότε τουλάχιστον πάθαινε... αλλεργία σε οποιαδήποτε κίνηση που θύμιζε κάτι από τη Γιουγκοσλαβία.

Σε εκπομπή της κροατικής δημόσιας τηλεόρασης υπήρξαν πολλές φωνές εναντίον της διοργάνωσης, γιατί έμοιαζε με προσπάθεια παλινόρθωσης της Γιουγκοσλαβίας, την ώρα που οι ιθύνοντες του νέου πρωταθλήματος, όπως ο Ράντοβαν Λόρμπεκ (πατέρας της μπασκετοικογένειας) δήλωνε στην εφημερίδα Σλόμποντα Δαλμάτσια: "Δεν είναι μια γιουγκοσλάβικη λίγκα. Η Αδριατική Λίγκα δεν πρόκειται να έχει ομάδες από την Σερβία και την Μακεδονία. Δεν είναι το ίδιο, λοιπόν...".

Οι Σέρβοι (και η Μακάμπι) μπαίνουν στο κόλπο

Μόνο που αυτό ήθελαν να ακούσουν οι Κροάτες. Η αλήθεια είναι διαφορετική, γιατί στο παρασκήνιο, οι Σέρβοι ήταν ενήμεροι της όλης διαδικασίας. Πολύ αργότερα, το 2011, ο Ρόμαν Λίσατς που μαζί με τον Λόρμπεκ είχαν την ιδέα και επί της ουσίας δημιούργησαν στη Σλοβενία τη λίγκα, αποκάλυπτε σε εφημερίδα της Σερβίας (Press) τα εξής: "Είμαι πεπεισμένος ότι χωρίς τα κλαμπ της Σερβίας δεν επρόκειτο να επιβιώσουμε. Το να εντάξουμε στο πρωτάθλημα τον Ερυθρό Αστέρα και την Παρτιζάν ήταν στο μυαλό μας από την πρώτη μέρα. Ωστόσο, η κατάσταση, πριν από δέκα χρόνια, ήταν πολύπλοκη. Η μεταπολεμική ατμόσφαιρα δεν ευνοούσε την επίτευξη των στόχων μας. Οτιδήποτε μύριζε την πρώην Γιουγκοσλαβία έβρισκε πολλή μεγάλη αντίδραση, τόσο στην Κροατία, όσο και στην Σερβία. Δεν δημοσιοποιήσαμε ποτέ τις σκέψεις μας για τον Αστέρα και την Παρτιζάν, για λόγους τακτικής…".

Κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το καινούργιο πρωτάθλημα, αν και την επόμενη χρονιά η λίγκα έγινε πλήρες μέλος της ULEB και επεκτάθηκε στο Ισραήλ. Πράγματι η Μακάμπι του Τελ Αβίβ τη σεζόν 2002-03 εκδήλωσε ενδιαφέρον και τελικά έπαιξε για πρώτη φορά στη νέα λίγκα, μαζί με τον Ερυθρό Αστέρα που βρέθηκε στην Αδριατική, σπάζοντας την συμφωνία των Σέρβων, που ζητούσαν την συμμετοχή πέντε ομάδων ή... καμίας. Πέρασε από διάφορα στάδια η ABA-League

Εκτός της Μακάμπι, που ξανάπαιξε (τη σεζόν 2011-12, παίρνοντας τον τίτλο), κατά καιρούς έχουν αγωνιστεί ομάδες από Βουλγαρία (Λέφσκι Σόφιας), Τσεχία (Νίρμπουργκ), Ουγγαρία (Σολνόκι). Δεν είναι πρωτοφανές, δηλαδή, μια ομάδα προερχόμενη από χώρα εκτός των πρώην γιουγκοσλάβικων δημοκρατιών, να συμμετέχει στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα. Από το 2017, ωστόσο, έχει μια συγκεκριμένη δομή. Στο καταστατικό της, ωστόσο, σημειώνεται ότι είναι πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν ομάδες από τις εφτά δημοκρατίες της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Στα πρότυπα της Ευρωλίγκας, διευθύνεται από εταιρεία στην οποία συμμετέχουν, κάθε φορά, οι ομάδες της πρώτης κατηγορίας (υπάρχει και δεύτερη, από την οποία ανεβαίνει κάθε χρονιά ένας παίρνοντας τη θέση του τελευταίου της βαθμολογίας στην ΑΒΑ-League 1). Τα πρώτα δέκα χρόνια της λειτουργίας της η Aδριατική Λίγκα είχε δυο κεντρικούς σπόνσορες. Πρώτα την Good Year και εν συνεχεία την NLB (το πιο ισχυρό κονσόρτσιουμ εταιρειών στην Σλοβενία). Από το 2016 και μετά δεν υπάρχει χορηγός του πρωταθλήματος, παρότι το επίπεδο 'ανεβαίνει', ενώ σε συμφωνία με την Ευρωλίγκα, η ομάδα που κατακτάει την Αδριατική κερδίζει το εισιτήριο για την κορυφαία διοργάνωση.

Η αίτηση του Ολυμπιακού (μαζί με εκείνη του Παναθηναϊκού, που ακολούθησε) αιφνιδίασε, αν όχι... δίχασε, τις ομάδες που συμμετέχουν στη λίγκα. Οι συζητήσεις, πάντως, σε πρώτο επίπεδο έχουν γίνει και αφορούν μια πιθανή ένταξη των 'ερυθρολεύκων' στο πρωτάθλημα με ορίζοντα τριετίας.

Όλα τους έλειπαν και ήρθε ο ... Ολυμπιακός

Η απόφαση θα παρθεί από τη Γενική Συνέλευση της λίγκας, με μια διαφορά. Η συγκυρία του φετινού πρωταθλήματος δεν ευνοεί, προς το παρόν, την επέκταση της Αδριατικής, καθώς η λίγκα .. σπαράζει από την εσωτερική διαμάχη ανάμεσα σε Ερυθρό Αστέρα και Μπούντουτσνοστ. Η Γ.Σ της περασμένης εβδομάδας είχε τρομερή ένταση και κατέληξε σε αδιέξοδα, καθώς η ομάδα της Ποντγκόριτσα αποχώρησε, ενώ στο τέλος της συνεδρίασης υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους ο γενικός διευθυντής Κρέζιμιρ Νόβοσελ και ο αθλητικός διευθυντής Ζάρκο Τσαρμπακάπα. Ουσιαστικά με το αίτημα του Ολυμπιακού η ΓΣ δεν ασχολήθηκε, παρά ελάχιστο διάστημα και περισσότερο για τυπικούς λόγους.

Οι τελικοί του φετινού πρωταθλήματος ήταν επεισοδιακοί και προκάλεσαν όλη αυτή την ένταση. Στην Ποντγκόριτσα στο τρίτο παιχνίδι οι οπαδοί της Μπούντουτσνοστ (που αποκαλούνται και ... “βάρβαροι”) έκαναν επεισόδια σε βάρος των μελών της αποστολής του Ερ.Αστέρα, με κεντρικό στόχο τον Φίλιπ Τσόβιτς, γιο του προέδρου των “ερυθρόλευκων” Νεμπόισα Τσόβιτς. Πίσω από τον πάγκο του Αστέρα, μια ομάδα φανατικών, εμπόδιζε την προθέρμανση με φτυσιές, ενώ στη διάρκεια του αγώνα που διακόπηκε κάποια στιγμή έπεσαν και διάφορα αντικείμενα. Δείτε το βίντεο:

Η Μπούντουτσνοστ ισοφάρισε σε 2-2 και ο πέμπτος τελικός έγινε στη Χάλα Πιονίρ. Οι οπαδοί του Αστέρα δεν άφησαν την... ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, με σκηνές απείρου κάλλους να εκτυλίσσονται πριν από το τζάμπολ. Καμιά δεκαριά νταβραντισμένοι φίλοι των γηπεδούχων, είχαν κάνει κατάληψη κάτω από το καλάθι όπου θα έκανε ζέσταμα η Μπούντουτσνοστ παίζοντας ... μπάσκετ. Η υποδοχή στους παίκτες των φιλοξενουμένων ήταν γεμάτη από βρισιές, φτυσιές και μπούλινγκ, με μερικές ψιλές που έπεσαν να στέλνουν τους Μαυροβούνιους στα αποδυτήρια. Η Μπούντουτσνοστ ήταν έτοιμη να αποχωρήσει και να μην παίξει καν στον τελικό. Εμφανίστηκε ξανά στο παρκέ μετά από τρία τέταρτα και υπό την απειλή βαρύτατης τιμωρίας.

Ο Αστέρας νίκησε εύκολα με 97-54 και στέφθηκε πρωταθλητής για τρίτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά η Μπούντουτσνοστ ξεκίνησε ένα αγώνα ακύρωσης των πλέι-οφ, ζητώντας επανάληψη του 5ου τελικού. Η συνεδρίαση της περασμένης Παρασκευής ήταν άκρως επεισοδιακή με τα αίματα να ανάβουν και τον πρόεδρο της Μπούντουτσνοστ (Ντράγκαν Μπόκαν) να εγκαταλείπει οργίλος την αίθουσα.

Με δυο λόγια, στην Αδριατική Λίγκα ... όλα τα είχαν ο Ολυμπιακός τους έλειπε! Τα εσωτερικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν είναι πολλά, για να κάτσουν να συζητήσουν σοβαρά την προσθήκη της κορυφαίας ελληνικής ομάδας στο πρωτάθλημα. Είναι λίγο δύσκολο την στιγμή που τσακώνονται οι δυο κορυφαίες ομάδες της λίγκας να γίνει πραγματική κουβέντα και ανάλυση για τον Ολυμπιακό. Γι αυτό δόθηκε μια παράταση μέχρι την επόμενη Συνέλευση, η οποία προσδιορίζεται μετά τη λήξη των εθνικών πρωταθλημάτων. Ήδη η Μπούντουτσνοστ ... εξευμενίστηκε όσο να' ναι με την κατάκτηση του τίτλου στο Μαυροβούνιο, ενώ η Τσιμπόνα έριξε στο καναβάτσο την Τσεντεβίτα και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην Κροατία. Στην Σερβία βρισκόμαστε ακόμη στα ημιτελικά (Ερ.Αστέρας-Μέγκα Μπεμαξ, και Παρτιζάν-Ζελέσνικ). Ένα ακόμη πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί με τον Ολυμπιακό στην Αδριατική Λίγκα είναι η παραμονή της Ολύμπια Λιουμπλιάνας που έχει υποβιβαστεί και η διεξαγωγή του πρωταθλήματος με 14 ομάδες (άρα και 26 αγωνιστικές από 22 που ήταν μέχρι φέτος).

Το δέλεαρ όμως, είναι μεγάλο

Παρ' όλα αυτά, το ενδεχόμενο δεν έχει ακόμη αποκλειστεί γιατί η προοπτική, παρά τις όποιες αντιρρήσεις εκδηλώθηκαν στην αρχή, είναι αρκετά δελεαστική για την ίδια την Αδριατική.

Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο εμπορικό κομμάτι της λίγκας είναι τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα οποία δεν υπερβαίνουν τα 2 εκατομμύρια δολάρια. Αν ο Ολυμπιακός ενσωματωθεί στη λίγκα, είναι προφανές ότι η αξία των δικαιωμάτων της TV θα ανέβουν σημαντικά. Οι πιο αισιόδοξοι μιλάνε για διπλάσιο ποσό, οι πιο 'μετρημένοι' για αύξηση 50%.

Ταυτόχρονα, όπως έχει ενημερώσει ο Ολυμπιακός την Αδριατική Λίγκα, αρκετές ελληνικές εταιρείες που αναπτύσσονται στα Βαλκάνια (και στις χώρες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα) έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να συνδράμουν στο σπόνσορινγκ της λίγκας. Οι “ερυθρόλευκοι” επίσης λόγω της τεχνογνωσίας που διαθέτουν στο μάρκετινγκ, ελέω Ευρωλίγκας, έχουν προθυμοποιηθεί να βοηθήσουν τα κλαμπ της Αδριατικής στον συγκεκριμένο τομέα, που βρίσκεται σχεδόν σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός δεν θέλει να συμπεριφερθεί σαν τη Μακάμπι, που είχε κάνει άνω-κάτω το πρόγραμμα της λίγκας και γενικά η συμπεριφορά της θύμιζε επέλαση αποικιοκρατών. Η στάση των Πειραιωτών είναι τελείως διαφορετική. Κάποια από τα κλαμπ φοβούνται την ηγεμονία του στο πρωτάθλημα, από την άλλη όμως η ελληνική ομάδα θα έχει πρόσθετο αντίπαλο τα συνεχή ταξίδια και τις μετακινήσεις.

Εφόσον το εγχείρημα γίνει πραγματικότητα και στεφθεί με επιτυχία, είναι πιθανό το παράδειγμα του Ολυμπιακού να ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες εκτός βαλκανικών ορίων. Μέχρι να φτάσουμε όμως ως εκεί θα πρέπει να γίνουν πολλές υπερβάσεις και βέβαια, μέσα στο μήνα που διανύουμε να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Γιατί μετά, πάει το τρένο. Πέρασε και δεν το προλάβαμε...