Ολυμπιακός-Άλμπα: Ένα και μόνο καλάθι από τον Ζαν-Σαρλ αρκούσε

Προτού συμπληρωθούν 10 μήνες από την τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Άλμπα, τότε που ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέστρεφε ως σωτήρας στο ΣΕΦ, κινδύνευσε να πάθει ό,τι ακριβώς στις 14 του Γενάρη: να υποστεί μια τέτοια ήττα που στη σούμα της σεζόν θα ήταν επικίνδυνο να χρεωθεί διπλά. Το 75-71 απέτρεψε το 'δις εξαμαρτείν'.

Πάλι καλά να λένε στον Πειραιά, διότι η κάλυψη μιας απόστασης 15 πόντων (20-35) έμοιαζε με ανάβαση στο Έβερεστ, παρά τα 22 λεπτά που απέμεναν ως τη λήξη του αγώνα, όσο οι γηπεδούχοι 'πετούσαν' από εδώ ή απ εκεί τις μπάλες (8 λάθη στην πρώτη περίοδο) και άφηναν αναίτια άπλετο πεδίο δράσης (κυρίως από τ' αριστερά της άμυνάς τους) σε αντιπάλους που και σωστό σημάδι διαθέτουν και καλή επαφή με το καλάθι (Γκιφάι, Έρικσον, Φοντέκιο), αν τους αφήσεις να σκοράρουν.

Χαμένος στις σκέψεις του ο Έλληνας κόουτς ομολογούσε δικαιολογημένα πως "ήταν μακράν της άλλης η χειρότερη εμφάνισή μας στη διοργάνωση ως τώρα" και αναζητούσε εναγωνίως μέσα από τις συνεχείς αλλαγές προσώπων (μόνο ο Λαρεντζάκης δεν είχε αγωνιστεί - ούτε έπαιξε μέχρι τέλους) ή προσαρμογές συστημάτων την κατάλληλη πεντάδα που θα κουμπώσει ιδανικότερα στις ανάγκες ενός αγώνα που είχε ξεφύγει από τον έλεγχο της ομάδας του. Ο πανούργος Ρενένες είχε φροντίσει ν' απαγορεύσει αυταρχικά το κεντρικό πικ εν ρολ, ζητώντας διαρκείς κινήσεις στα σκριν, και ο επιθετικός εγκλωβισμός των 'ερυθρόλευκων' ήταν βάναυσος γιατί έλειπε εμφανώς είτε η γρηγοράδα στη σκέψη είτε η ατομική πρωτοβουλία. Μάρτιν και Έλις δεν χάρισαν την απαιτούμενη ευελιξία για να γλιστρήσουν κάθετα στο χώρο και μόνο όταν ο Ζαν-Σαρλ μετακινήθηκε στο '5', με τον Βεζένκοφ στο '4' το γήπεδο άνοιξε προς όφελος της ελληνικής ομάδας.

Παραδόξως το τρίτο φάουλ του Παπανικολάου δεν φρέναρε την αντεπίθεση του Ολυμπιακού, καθώς το ημίψηλο σχήμα, με τον ΜακΚίσικ να λειτουργεί άψογα ως δημιουργός με τις no look πάσες του στο κενό, έψαχνε σταθερά εκείνο το πόντο που θα ολοκληρώσει την ανατροπή και θ' αφαιρέσει την τελευταία στάλα αυτοπεποίθησης που είχε ξεμείνει στη δεξαμενή των Βερολινέζων. Τρεις φορές είχαν φτάσει στο -1 οι 'ερυθρόλευκοι' πριν ο Ζαν-Ζαρλ (φτάνοντας τους 10 πόντους) φέρει το 45-44. Για το πρώτο προβάδισμά της βραδιάς με το επιμέρους 25-9 σε κάτι παραπάνω από δέκα λεπτά αγώνα. Ένα προσπέρασμα-δώρο, απόρροια της ασυνεννοησίας των φιλοξενούμενων στις βολές (άλλος κέρδισε φάουλ και άλλος σούταρε), με συνέπεια να ακυρωθεί ο πόντους και ν' αλλάξει η κατοχή.

Το καλάθι του διπλοθεσίτη Γάλλου ψηλού έγινε το σημείο μηδέν της αναμέτρησης, δεδομένου ότι ακολούθησε η απελευθέρωση από τα δεσμά που κρατούσαν 'φυλακισμένο' τον Ολυμπιακό σ' ένα παιχνίδι που ο ένας παίκτης ανταγωνιζόταν τον άλλον σε κατάχρηση ντρίμπλας. Έκτοτε η μπάλα κυκλοφορούσε σταθερά με ταχύτητα, τα μακρινά σουτ κατέληγαν στο δίχτυ και οι ασίστ έφτασαν σε σημείο να υπερβούν τα λάθη (21 έναντι 17). Η Άλμπα ήταν μπελάς (53-52) ως τη στιγμή που οι παίκτες της ένιωσαν ότι δεν αντέχουν ν' αντιπαρέλθουν την αθλητικότητα του ΜακΚίσικ ή τις σωστές τοποθετήσεις του Ζαν-Σαρλ. Ούτως ή άλλως ο άποντος στο πρώτο μισό Σλούκας ήταν ανεβασμένος και τέλειωνε με 9, ενώ ο Σπανούλης πρόλαβε σε 13'39'' να μοιράσει 6 τελικές πάσες. Το ότι η τελική διαφορά που χώρισε τις δύο ομάδες ήταν 4 πόντοι περισσότερο αδίκησε τον Ολυμπιακό παρά την Άλμπα που είχε 'πέσει' στο -12 (66-54).