Οι 10 θρυλικές μορφές των Ευρωμπάσκετ

Στη μακρά λίστα με τουλάχιστον 20 μπασκετικές προσωπικότητες η ανάδειξη των δέκα κορυφαίων στην πάροδο των Ευρωμπάσκετ είναι λογικό να προκαλεί ενστάσεις.

Στόχος του θέματος είναι να καλύψει ένα ευρύτερο φάσμα από τις διοργανώσεις, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν εύκολο να συνυπάρξουν (ξανά μαζί) ο Βλάντε Ντίβατς και ο Ντίνο Ράτζα, δίπλα στον Ντράζεν Πέτροβιτς και στον Τόνι Κούκοτς. Όπως και ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο πλάι του Νίκο Γκάλη ή ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις με τον Άρβιντας Σαμπόνις.

Οι σύγχρονοι πρωταγωνιστές είναι το ίδιο σημαντικοί με τους αστέρες του παρελθόντος και τούμπαλιν, για τον καθένα έχει αφιερωθεί ένα προσωπικό κεφάλαιο στο βιβλίο της "πορτοκαλί" ιστορίας.

Εμείς επιλέξαμε τους παρακάτω δέκα και τους κατατάξαμε με αλφαβητική σειρά. Εσείς;

1. Νίκος Γκάλης

Ο μόνος παίκτης έως σήμερα με τετραψήφιο αριθμό πόντων στην ιστορία της διοργάνωσης! Έπαιξε τελευταία φορά στην Ιταλία το '91, παραμένει όμως ο αρχισκόρερ των Ευρωμπάσκετ, τόσο σε σύνολο (1.030) όσο και σε μέσο όρο (31.2). Πήρε μέρος σε πέντε τουρνουά ('81, '83, '87, '89, '91) και ήταν σε όλα ανεξαιρέτως ο απόλυτος ηγέτης της Εθνικής, την οποία και οδήγησε στην κατάκτηση δύο μεταλλίων (χρυσό, αργυρό). Ο Γάλλος Ντακουρί και όσοι άλλοι κλήθηκαν κατά καιρούς να τον μαρκάρουν βλέπουν ακόμη εφιάλτες. Αξεπέραστος...

2. Πάου Γκασόλ

Από την Ισπανία οι παλαιότεροι και πιο ρομαντικοί ίσως επέλεγαν τον Εμιλιάνο Ροντρίγκεθ, ο μεγάλος Γκασόλ ωστόσο είναι η σύγχρονη ιστορία της "φούρια ρόχα". Ο πρώτος χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά στη χώρα του, ο δεύτερος πολλές ανά τον κόσμο. Πεντάρι με κινήσεις 4αριού τελειοποίησε τη θέση και έζησε σπουδαίες στιγμές ως διεθνής της πατρίδας του. Το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2001 ήταν η αρχή, γεύτηκε την πίκρα του χαμένου τελικού το 2003 και το 2007, αλλά πείσμωσε και έγινε "χρυσός" σε δύο διαδοχικές διοργανώσεις (2009, 2011). Είναι ένατος σκόρερ όλων των εποχών (814) και τέταρτος σε μέσο όρο (19.4)!

3. Τόνι Κούκοτς

Ο παίκτης που με τον τρόπο που αγωνιζόταν πέρασε το μπάσκετ σε άλλο επίπεδο. Ψηλόλιγνο το σκαρί του, πλούσιο το ταλέντο του, μπόρεσε να πετύχει τον ιδανικό συνδυασμό. Χειριζόταν την μπάλα σαν πλέι μέικερ, σούταρε σαν 2άρι και λόγω ύψους έπαιζε φόργουορντ, όντας το ίδιο πολύτιμος στις δυο πλευρές. Στο χάλκινο μετάλλιο του '87 ήταν μικρός ακόμα, σταδιακά έγινε ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας και το 1991 ο πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά. Μετά τη διάσπαση των "πλάβι", πήρε χάλκινο με την Κροατία στην Αθήνα (1995).

4. Σεργκέι Μπέλοφ

Ήταν ο πιο σύγχρονος παίκτης της εποχής του γιατί σ' ένα μπάσκετ ξεκάθαρων θέσεων ο Ρώσος φόργουορντ μπορούσε ν' ανταποκριθεί με την ίδια επιτυχία σε κάθε ρόλο - πλην του σέντερ. Τσάρος πραγματικός στο παρκέ, έκανε μόνος ό,τι οι άλλοι όλοι συμπαίκτες του μαζί. Οι νεότεροι δεν τον έζησαν ως παίκτη, μόνο ως προπονητή, έπαιξε στην εθνική των Σοβιετικών δυνάμεων για 14 χρόνια και σε 7 διαφορετικά Ευρωμπάσκετ μετρώντας επτά μετάλλια, τα τέσσερα εκ των οποίων χρυσά ('67, '69, '71 και... '79). Το 1969 ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά.

5. Ντιρκ Νοβίτσκι

Τη Γερμανία στο μπασκετικό χάρτη έβαλαν ο Βελπ, ο Κοχ και ο Χάρνις με το χρυσό του '93. Ουδέποτε όμως ένας παίκτης, ούτε καν ο Νίκος Γκάλης, ήταν μια ομάδα μόνος του σε διαδοχικές διοργανώσεις. Στο πικ της απόδοσής του έφτασε στο Ευρωμπάσκετ του 2005, όταν ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τον αποκλεισμό της Ισπανίας από τον τελικό. Το αργυρό μετάλλιο συνδυάστηκε με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ (δεύτερη από τρεις φορές) και του πολυτιμότερου παίκτη. Τόσο σε σύνολο πόντων όσο και σε μέσο όρο είναι τρίτος στη λίστα (983, 22.3).

6. Ντράζεν Νταλιπάγκιτς

Το βοσνιακό μπάσκετ έχει να περηφανεύεται πως από το Μόσταρ καταγόταν ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς. Προϊόν βέβαια της Παρτιζάν, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής Γιουγκοσλαβίας που έβαλε φρένο στην κυριαρχία των Σοβιετικών και ανέτρεψε σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήταν διεθνής για 13 χρόνια και μέτρησε 243 συμμετοχές, νούμερο εξωπραγματικό για τα δεδομένα της εποχής. Τα τρία σερί χρυσά μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ στα μέσα των 70s ('73', '75, '77) πλαισιώθηκαν από ένα χάλκινο ('79) και ένα αργυρό ('81) - εξαιρουμένων των επιτυχιών σε παγκόσμιο επίπεδο.

7. Τόνι Πάρκερ

Η στατιστική λέει ότι στη διάρκεια του επερχόμενου Ευρωμπάσκετ ο Γάλλος πλέι μέικερ θα ξεπεράσει τον Νίκο Γκάλη σε απόλυτο αριθμό πόντων. Θέλει μόλις τέσσερις για να φτάσει τους 1.000 και άλλους 31 επιπλέον για να βρεθεί στην κορυφή των σκόρερς. Παρόλο που θα έχει καταρρίψει το ρεκόρ σε διπλάσιο αριθμό αγώνων ο "κόκορας" των... "πετεινών" θα περάσει αυτομάτως στην ιστορία. Επί των ημερών του η Γαλλία έχει τρία μετάλλια (και οδεύει για το τέταρτο) - το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2013 το συνδύασε με τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη, χωρίς μάλιστα αμφισβήτηση.

8. Ντράζεν Πέτροβιτς

Στην πιο ταλαντούχα γενιά που ανέδειξε ποτέ το ευρωπαϊκό μπάσκετ ο "Μότζαρτ" ήταν το πρότυπο όλων των υπολοίπων, ο καθοδηγητής τους. Επί των ημερών του, η ενωμένη Γιουγκοσλαβία κατέκτησε δύο μετάλλια, το χάλκινο το '87 και το χρυσό του '89, όντας μάλιστα πολυτιμότερος του τουρνουά. Έκανε το σύνθετο να φαίνεται απλό, στη διοργάνωση του Ζάγκρεμπ πήρε την... εκδίκησή του από τους Έλληνες για ό,τι συνέβη δυο χρόνια νωρίτερα στην Αθήνα. Δεν πρόλαβε να παίξει το '93 με την Κροατία γιατί στο δυστύχημα του Μονάχου το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα. Ίσως είχε ακόμη ένα χρυσό...

9. Άρβιντας Σαμπόνις

Το σοβιετικό μπάσκετ παρήγαγε πάντα παίκτες με τεράστιο μπόι, αλλά ο Λιθουανός γίγαντας δεν έφερε τυχαία το προσωνύμιο "θαύμα της φύσης". Παρά τα 220 εκατοστά του ύψους του είχε τέτοια πλαστικότητα κινήσεων και ευστροφία που έκανε τους σέντερ της γενιάς του να μοιάζουν εντελώς άτεχνοι μπροστά του. Χρυσό σε Ευρωμπάσκετ πήρε μονάχα ένα, το 1985, είχε όμως άλλα δύο χάλκινα με την ΕΣΣΔ και ένα αργυρό, στα 31 του, με τη Λιέτουβα.

10. Κρέσιμιρ Τσόσιτς

Έφυγε από τη ζωή εξίσου νωρίς με τον Πέτροβιτς, ήταν μόλις 46 ετών. Πρόλαβε πάντως στα χρόνια που ήταν παίκτης ν' αφήσει το αποτύπωμά του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όσοι Έλληνες δεν είχαν ευρείες γνώσεις τον έμαθαν ως προπονητή της ΑΕΚ, πρωτύτερα όμως ο (Κροάτης στην καταγωγή) Γιουγκοσλάβος σέντερ είχε ήδη γίνει ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία. Με επτά μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ, από το 1969 έως το 1981, αναδείχθηκε δύο φορές πολυτιμότερος παίκτης και αποτέλεσε ψηλό - manual για όλους τους σέντερ της επόμενης γενιάς.

Ψηφίστε στο POLL του Contra.gr για τον κορυφαίο