Του Αγίου Comeback: Οι ΝΒΑers τραγούδησαν φέτος Άντζελα Δημητρίου

Φέτος διεξήχθησαν 1.230 παιχνίδια. Το 39.9% εξ αυτών είχαν μια ομάδα να ‘χει προηγηθεί με 20+ πόντους. Αν το θες σε αριθμό και όχι ποσοστό, ήταν τα 491, σύμφωνα με το ΕSPN που ερεύνησε το θέμα των comeback, για να καταλήξει ότι αυτό που έγινε φέτος, δεν έχει προηγούμενο. Ξέρεις ποια έχει κάνει σουξέ τραγούδι με τίτλο Comeback, έτσι; Πάμε παρακάτω.

Οι Ουόριορς ήταν οι πρωταθλητές σε αυτό το είδος -καθώς είχαν τα περισσότερα, με την τακτική να βολιδοσκοπούν αρχικά, πριν βρεθούν πίσω με διψήφιες διαφορές και κάνουν αυτά που πρέπει στην τρίτη περίοδο, στην οποία είναι οι καλύτεροι όλων εδώ και πέντε χρόνια. Να το δούμε όμως, και γενικότερα το θέμα των επιστροφών και πού κολλάει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Χαρακτηριστικά, μέχρι την εκκίνηση της τρέχουσας περιόδου, τα περισσότερα comebacks από -20 πόντους, είχαν γίνει τη σεζόν 2016-17 και ήταν σε 473 ματς (38.4%).

Σε 44 παιχνίδια, φέτος το +20 ήλθε σε πρώτες περιόδους -και αφορούσε 55.3% από το τρίποντο με τις ομάδες που ‘χρεώνονταν’ τη διαφορά να ‘χουν 28.5%. Ο αντίστοιχος αριθμός της αγωνιστικής περιόδου 2015-16 ήταν 28.

Δεκαέξι (16) φορές η ανατροπή έγινε στο δεύτερο δωδεκάλεπτο και σε 9 στο δεύτερο ημίχρονο. Στις ανατροπές αυτές που έρχονταν από το -20 είχαν 45.7% στα τρίποντα και αυτές που έβλεπαν να εξανεμίζεται το προβάδισμα 22.2%.

Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, δεν αλλάζει ο ρυθμός -για τους μεν ή τους δε.

Ας δούμε τώρα, πόσες εκ των ομάδων που εξασφάλισαν σε κάποιο σημείο κάποιου αγώνα διαφορά 20 πόντων, ήταν και αυτές που νίκησαν. Από το 1997 έως το 2017 το ποσοστό ήταν το 97.2%. Την τελευταία διετία έγιναν 94.6%, με τα comebacks να είναι δυο φορές πιο πιθανά να συμβούν. Και έγιναν δυο φορές πιο πιθανά γιατί

> αυξήθηκε ο ρυθμός (o αριθμός των κατοχών σε 48 αγωνιστικά λεπτά) και

> αυξήθηκαν οι προσπάθειες από το τρίποντο

Οι δέκα ομάδες με τα περισσότερα σουτ τριών πόντων, φέτος νίκησαν στο 96.4% των παιχνιδιών που προηγήθηκαν με +20 και επικράτησαν του 9.9% των αγώνων, στους οποίους βρέθηκαν στο -20. Οι ομάδες που ήταν στις δέκα τελευταίες θέσεις αυτής της λίστας, ‘πήραν’ το 91.7% αυτών των περιπτώσεων και γύρισαν από το -20 το 3%.

Το ESPN ζήτησε την άποψη των GM και των προπονητών της λίγκας. H πλειοψηφία εξήγησε ότι “ έγινε εξαιρετικά δύσκολο να διατηρήσεις τις διαφορές, γιατί έγινε πολύ καλύτερη η δύναμη της επίθεσης. Αυξήθηκε η πίεση στις ομάδες που βρίσκονταν στο -20, οι οποίες έπαιζαν για να μη χάσουν αντί για να νικήσουν”. Σημείωσαν και ότι οι ομάδες που χάνουν προβάδισμα 20 πόντων συνήθως είναι χειρότερες αυτών που ‘διαγράφουν’ τη διαφορά και νικούν.

Κατά τη διάρκεια της φετινής κανονικής περιόδου, οι ομάδες που νίκησαν αφότου προηγήθηκαν με +20 πανηγύρισαν όλες μαζί 39 νίκες. Οι… άλλες 43.

Οι προπονητές ομολόγησαν πως όταν μπαίνουν στην τέταρτη περίοδο, το μόνο που λένε στους παίκτες τους είναι ‘μη δώσετε τα τρίποντα’, γιατί είναι φυσιολογικό να τα αναζητήσει χωρίς αύριο η ομάδα που επιχειρεί να επιστρέψει. Και μην έχοντας κάτι να χάσει, θα σουτάρει από παντού.

Πάμε τώρα και στα playoffs, όπου κατεγράφη η μεγαλύτερη επιστροφή στην ιστορία της postseason: οι Κλίπερς γύρισαν από το -31 (94-63), στα 7.31” για το τέλος της τρίτης περιόδου του δεύτερου αγώνα με τους Ουόριορς -για την πρώτη φάση- και επικράτησαν 135-131. Οι “Πολεμιστές” παρ’ όλα αυτά, είναι η ομάδα με τρεις ανατροπές, στους τρεις πρώτους φετινούς τελικούς της Δύσης.

Είναι κι ήταν αυτοί που εξήγησαν πως το στόρι των playoffs έχει αλλάξει, πριν τέσσερα χρόνια. Τότε που έγινε αυτό που το The Ringer χαρακτήρισε ως το ‘θάνατο του σπεσιαλίστα’.

Το 2015, τo Γκόλντεν Στέιτ βρισκόταν στο 1-2, στην ημιτελική σειρά της Δύσης με το Μέμφις, όταν ο Στιβ Κερ έκανε μια αναπροσαρμογή στα πλάνα του. Έστειλε τον Άντριου Μπόγκατ για βοήθεια πάνω στον Τόνι Άλεν, όχι για να τον ‘πνίξει’ με το μέγεθος του, αλλά για να κρατήσει στην περιφέρεια και να ‘χει ως μόνη επιλογή το μακρινό σουτ -από όπου είχε στην καριέρα του 27.1%.

Του απαγόρευε δηλαδή, τη συνεργασία με τους Μάικ Κόνλι, Μαρκ Γκασόλ ή Ζακ Ράντολφ στη ρακέτα, δεδομένου ότι ο Άλεν δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός στο να ‘φτιάχνει’ παιχνίδι, μετά την ντρίμπλα. Το αποτέλεσμα ήταν να προκριθούν οι Ουόριορς και μετά να φορέσουν και το δαχτυλίδι.

Φέτος, την εμπειρία του Άλεν τη ζουν πολλοί Ένας είναι ο Πασκάλ Σιακάμ, ο οποίος υπό νορμάλ συνθήκες έχει αξιοπρεπές σουτ από τις γωνίες. Οι Μπακς όμως, παίζουν με το μυαλό του. Του συμπεριφέρονται σαν να μην έχει την παραμικρή σημασία, όταν δεν έχει την μπάλα, με τον Μάικ Μπουντενλχόζερ να μένει πιστός στη φιλοσοφία του “αν ένας μέτριος σουτέρ θέλει να δοκιμάσει την τύχη του, άφησε τον”. Αυτό που ενδιαφέρει τον κόουτς του Μιλγουόκι είναι πώς δεν θα κάνει δουλειά, πώς δεν θα πάει προς το καλάθι ο Λέοναρντ.

Το ίδιο ενδιέφερε και το συνάδελφο του στους Σίξερς, Μπρεντ Μπράουν, ο οποίος είχε κάνει τα πάντα για να ωθήσει τον Λέοναρντ να γίνει playmaker, δεδομένου ότι δεν είναι ο καλύτερος πασέρ του πλανήτη -στο να βρει τους ελεύθερους συμπαίκτες και να τους δώσει την μπάλα εκεί όπου πρέπει. Ο σταρ των Ράπτορς είχε τα θέματα του αρχικά, αλλά όπως θα ξέρεις βρήκε τον τρόπο να στείλει την παρέα του στους τελικούς της Ανατολής.

Θα έχεις κουραστεί να το διαβάζεις, αλλά η ικανότητα κάθε ομάδας να προσαρμόζεται στις ανάγκες που προκύπτουν σε κάθε παιχνίδι -και ενόψει του επόμενου- είναι που κάνει τη διαφορά στα playoffs, όπου ο ρυθμός ‘πέφτει’ ελαφρώς, καθώς όλοι αναζητούν την καλύτερη δυνατή λύση. Δεν εκμεταλλεύονται την πρώτη που βρίσκουν ή που νομίζουν ότι έχουν βρει, με τα προπονητικά τιμ να αφοσιώνονται σε έναν αντίπαλο -όχι στους 4 της εβδομάδας. Είναι η φάση που εξηγούν άπαντες γιατί το ΝΒΑ είναι -μακράν του δεύτερου- η καλύτερη λίγκα στον πλανήτη. Κάτι δίνεις πάντα, αλλά σημασία έχει να είσαι βέβαιος πως μπορείς να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι την κρίσιμη ώρα.

Στην postseason δεν επιβιώνουν ομάδες με συγκεκριμένα -δεδομένα- χαρακτηριστικά. Είναι απαραίτητη η ποικιλομορφία. Γενικά και ειδικότερα, για κάθε παίκτη. Και προφανώς δεν είναι το πιο απλό πράγμα να βρεις κάποιον που να κάνει πολλά, καλά. Για αυτό και τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το παιχνίδι, με τους οργανισμούς να παίρνουν ρίσκα που δεν βγαίνουν πάντα. Αλλά αν βγουν, αλλάζουν την ιστορία της ομάδας. Όπως κάνουν οι Μπακς με τον Αντετοκούνμπο.

Photo: Associated Press (Ted S. Warren)