Οι NBAers δίνουν καθαρή απάντηση στο ερώτημα 'τι είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε;'

Οι Ρεπουμπλικανοί συνεδρίαζαν την ημέρα που o Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδείχθηκε 'καλύτερος αμυντικός' της σεζόν και οι Κλίπερς έκαναν το 3-2 επί των Μάβερικς (154-111). Μεταξύ των πολλών που ακούστηκαν εκείνη την ημέρα από τύπους που ανέβηκαν στο βήμα, ήταν και το 'η οικογένεια μου είναι πιο ασφαλής, χάρη στον Τραμπ' του Υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο.

Την ίδια ώρα, άρχισε νέος κύκλος διαμαρτυριών που 'χει στο επίκεντρο την ασυδοσία των αστυνομικών με θύματα μαύρους, μετά τις επτά σφαίρες που δέχθηκε στην πλάτη ο Τζέικομπ Μπλέικ -μπροστά στα τρία ανήλικα παιδιά του, ενώ προσπαθούσε να μπει στο αυτοκίνητο του. Video που κατέγραψε αυτόπτης μάρτυρας ξεκαθαρίζει πως δεν υπήρχε λόγος για χρήση όπλου.

Στη 'φούσκα' του Ορλάντο, όπου είναι έντονη η πολιτική και κοινωνική χροιά, αρχής γενομένης από την υποστήριξη του Black Lives Matter (και από το ΝΒΑ), το ΟΚ στο γονάτισμα των NBAers στην ανάκρουση του ύμνου και μηνύματα στις φανέλες όλων (είχαν να επιλέξουν από μια λίστα που ανέφερε το Justice, Peace, Equality, Freedom, Listen, Love Us, Respect Us κλπ), οι Ράπτορς συζήτησαν το ενδεχόμενο να μποϊκοτάρουν την πρεμιέρα των ημιτελικών με τους Σέλτικς. Ήταν οι πρώτοι που μίλησαν για μποϊκοτάζ.

Πριν συνεχίσω να σου πω ότι το ΝΒΑ έχει γίνει ήδη στόχος των Ρεπουμπλικανών, με τον Τραμπ να 'χει πει πως “δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που αντιλαμβάνεται”.

Επίσης, ο τρόπος που συμφώνησαν οι NBAers (στο 75% είναι Αφροαμερικανοί) να ολοκληρώσουν την αγωνιστική περίοδο 2019-20 (με ξεκάθαρα τα μηνύματα για ρατσισμό, αδικία και το δικαίωμα όλων στη ζωή χωρίς φόβο) είναι και κοινωνικό πείραμα, με καθηγητές κλινικών μελετών να έχουν ενημερώσει πως παρακολουθούν το φαινόμενο, ώστε να μπορούν να μιλήσουν με στοιχεία σε βάθος χρόνου. Θύμισαν πως από τους πρώτους μαύρους παίκτες της λίγκας (πριν 70 χρόνια) μέχρι σήμερα, υπήρξαν διάφοροι που έκαναν σχετικές κινήσεις. Για πρώτη φορά όμως, είναι τόσοι πολλοί, μαζί -και τα μηνύματα καθημερινά. Το κύριο μήνυμα ήταν πως τελείωσαν οι εποχές που οι αθλητές φοβούνταν να είναι άνθρωποι, όπως είπε ο Καρμέλο Άντονι. Παρ' όλα αυτά, δεν φαίνεται να 'χει κινηθεί έστω μια διαδικασία για αλλαγή, με τους παίκτες να εξηγούν πως δεν πρόκειται να παραιτηθούν, γιατί γνωρίζουν πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του ρατσισμού.

Ο Φρεντ ΒανΦλιτ αποκάλυψε το σκεπτικό της σύσκεψης που έκαναν οι 'Πτερόσαυροι'.“Eμείς είμαστε οι καταπιεσμένοι και η ευθύνη για να πετύχουμε την αλλαγή, είναι δική μας. Θα αποδοθούν ευθύνες ή θα συνεχίσουμε να βάζουμε στο επίκεντρο τους μαύρους ανθρώπους όπως τους ρωτάμε 'εσείς τι ρισκάρετε;'. Τι είμαστε διατεθειμένοι να 'χάσουμε'; Μας ενδιαφέρουν αυτά που συμβαίνουν ή είναι απλά cool να φοράμε μηνύματα στις φανέλες; Δεν έχω τις απαντήσεις για αυτά τα ερωτήματα, σήμερα.

Το τελευταίο περιστατικό έγινε στην πόλη Κενόσα του Ουισκόνσιν, αν δεν κάνω λάθος. Στον ιδανικό κόσμο, δεν θα ήταν ωραίο να πούμε όλοι πως δεν παίζουμε και μετά ο ιδιοκτήτης των Μπακς (βλ. η μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας του Ουισκόνσιν) να πιέσει τους κυβερνητικούς και τους πολιτικούς να κάνουν μια πραγματική αλλαγή και να αποδοθεί δικαιοσύνη; Ξέρω πως δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. Στο τέλος της ημέρας όμως, αν καθόμαστε εδώ και μιλάμε για την ανάγκη που υπάρχει να γίνει η αλλαγή, θα φτάσουμε στο σημείο να ρισκάρουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό, από λεφτά ή θέαση”.

Η ιδέα του ΒανΦλιτ έγινε πράξη, με το Μιλγουόκι να μην εμφανίζεται στο πέμπτο παιχνίδι της σειράς με το Ορλάντο και το ΝΒΑ να αναβάλει τα άλλα τρία ματς (Ρόκετς-Θάντερ και Λέικερς-Μπλέιζερς). Αποκαλύφθηκε και η τηλεδιάσκεψη που έκαναν οι Μπακς με τους κυβερνητικούς της πολιτείας τους. Ο Μαντέλα Μπαρνς μίλησε μαζί τους και μετά είπε στα media πως "ήθελαν να ξέρετε τι μπορούν να κάνουν. Ήθελαν κάτι χειροπιαστό που να μπορεί να γίνει άμεσα. Ήθελαν η αποχή τους να είναι το πρώτο βήμα". Ο Μπαρνς τους είπε πως το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσαν να απαιτήσουν "είναι οι πράξεις των κυβερνητικών, σε κάθε επίπεδο".

Εν συνεχεία, ο Κυβερνήτης της πολιτείας, Τόνι Έβανς κάλεσε έκτακτη σύσκεψη με τους νομοθέτες, στους οποίους ζήτησε να ψηφίσουν για 'πακέτο' αλλαγών, που θα περιλαμβάνει και την αναδόμηση της αστυνομίας.

Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό πως οι παίκτες των οργανισμών που είναι στη 'φούσκα' συναντήθηκαν για να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν με τη σεζόν. Κάποιοι εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για το γεγονός ότι τα 'Ελάφια' δεν ενημέρωσαν επί των προθέσεων τους, ώστε να γίνει κάτι οργανωμένα. Αν δηλαδή, θα την ολοκληρώσουν ή θα σταματήσει κάπου εδώ. Οι Λέικερς και οι Κλίπερς ήταν αυτοί που ψήφισαν για το τέλος, με τον ΛεΜπρον Τζέιμς να εξηγεί πως οι NBAers θέλουν πια να αναμειχθούν περισσότερο οι ιδιοκτήτες και να κάνουν τα δέοντα 'γιατί θέλουμε την αλλαγή'.  Αρκετοί εκ των αφεντικών των οργανισμών δήλωσαν τη στήριξη τους στους παίκτες, όποια απόφαση και αν πάρουν. Οι NBAers έχουν νέο ραντεβού σήμερα, για να αποφασίσουν τι θα κάνουν -τελικά.

Λίγες ώρες νωρίτερα, όταν οι Ράπτορς εξηγούσαν πως το μποϊκοτάζ ήταν μια σκέψη, ενημέρωσαν πως πρώτα ήθελαν να μοιραστούν με τα media την ανησυχία και τον εκνευρισμό τους -αντί για όσα θέλουν να κάνουν εναντίον της Βοστώνης. “Ήμουν ενθουσιασμένος για τη σειρά με τους Σέλτικς και μετά είδαμε όλοι τον Τζέικομπ Μπλέικ να δέχεται πυροβολισμούς και άλλαξε η προοπτική. Έκτοτε υπάρχουν μόνο αυτές οι εικόνες στο μυαλό μας” συνέχισε ο ΒανΦλιτ. “Όταν ήλθαμε εδώ για να ολοκληρώσουμε τη σεζόν, είχαμε την προσδοκία να μην γίνουν όλα μάταια. Αρχίζω όμως, να νιώθω πως όλα όσα κάνουμε δεν θα αλλάξουν τίποτα. Οι σκέψεις μου σήμερα είναι με αυτόν τον άνδρα και την οικογένεια του”.

Οι πρωταθλητές δεν ήταν οι μόνοι που συναντήθηκαν για να συζητήσουν πώς θα διαχειριστούν το νέο φαινόμενο αχρείαστης αστυνομικής βίας. Το αυτό έκαναν και οι Σέλτικς. Ο Τζέιλεν Μπράουν εξέφρασε τη δική του αγωνία, γράφοντας πως "όταν βλέπω το Νο7 στην πλάτη μου, αυτό που βλέπω στην πραγματικότητα είναι έναν μαύρο άνδρα να δέχεται στην πλάτη επτά σφαίρες. Η ερώτηση που έχω να κάνει είναι η εξής: οι Αμερικανοί πιστεύουν πως οι μαύροι -ή οι άλλες φυλές- είναι απολίτιστοι, αγροίκοι ή φυσιολογικά αδικαιολόγητοι; Ή είμαστε προϊόντα του περιβάλλοντος, στο οποίο 'υπάρχουμε;'.

Αυτή είναι η ερώτηση που θέλω να ρωτήσω την Αμερική, η οποία έχει αποδείξει την απάντηση της περισσότερες από μια φορές. Δεν είμαστε άνθρωποι; Ο Τζέικομπ Μπλέικ δεν είναι άνθρωπος;

Δεν με νοιάζει αν έκανε κάτι πριν 10 χρόνια, πριν 10 μέρες ή πριν 10 λεπτά. Εφόσον εξέτισε την ποινή του και επέστρεψε στην κοινωνία, εξακολουθεί να αξίζει να του φέρονται ως ανθρώπου. Δεν του αξίζει να τον πυροβολούν επτά φορές στην πλάτη, με την πρόθεση να τον σκοτώσουν. Τα παιδιά του δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτό που είδαν. Εγώ δεν θα το ξεχάσω ποτέ”. Μετά ήλθαν οι δηλώσεις του Ντοκ Ρίβερς, να συγκινήσουν όποιον τον είδε να βγάζει τη μάσκα, για να βεβαιωθεί πως όλοι θα ακούσουν ακριβώς όσα είχε να πει. Ο ίδιος 'έσπασε' πολλάκις.

“Το μόνο που ακούμε είναι τον Ντόναλντ Τραμπ και όλους αυτούς να μιλούν για φόβο. Εμείς όμως, είμαστε αυτοί που δολοφονούνται. Που μας πυροβολούν. Που μας αρνούνται τη ζωή σε συγκεκριμένες κοινότητες. Που μας κρεμάνε. Και το μόνο που γίνεται είναι ότι συνεχίζουμε να ακούμε για φόβο. Είναι απίστευτο το γιατί συνεχίζουμε να αγαπάμε αυτήν τη χώρα. Και ότι αυτή η χώρα δεν επιστρέφει την αγάπη. Είναι λυπηρό. Δηλαδή, εγώ θα έπρεπε να είμαι ένας προπονητής. Συχνά μου θυμίζουν το χρώμα του δέρματος μου. Είναι πραγματικά θλιβερό. Πρέπει να γίνουμε καλύτεροι. Πρέπει να απαιτήσουμε την αλλαγή. Είναι αστείο. Διαμαρτυρόμαστε και στέλνουν εθνοφρουρά. Πηγαίνουν με όπλα στο Μίτσιγκαν. Φτύνουν στους αστυνομικούς και δεν συμβαίνει τίποτα. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που γίνεται κάποιος αστυνομικός. Πρέπει να εξαφανιστούν τα σωματεία. Ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός. Πιστεύω στους καλούς αστυνομικούς. Δεν προσπαθούμε να αποδομήσουμε την αστυνομία και να της πάρουμε όλους τους πόρους. Προσπαθούμε να την κάνουμε να μας προστατεύει, όπως προστατεύει όλους τους άλλους”.

Ο Ντόνοβαν Μίτσελ έδωσε και μια άλλη παράμετρο. Ο 23χρονος γκαρντ των Τζαζ είπε πως "δεν έχει σημασία πόσα λεφτά έχεις ή ποιος είσαι. Η κύρια δικαιολογία είναι πως 'δεν θα έπρεπε να προσπαθήσει να φύγει. Θα έπρεπε να ακούσει τους αστυνομικούς'. Δεν αξίζει να τον πυροβολήσουν επτά φορές στην πλάτη. Είναι αδικαιολόγητο. Η ουσία της απόφασης μας να έλθουμε στο Ορλάντο ήταν να προσπαθήσουμε να κάνουμε την αλλαγή. Νιώθω πως κάνουμε καλή δουλειά. Αλλά δεν είναι αρκετή. Ξέρω ότι δεν θα αλλάξουν όλα σε μια νύχτα, αλλά είναι αηδιαστικό αυτό που συμβαίνει. Πού τελειώνει; Πότε θα νιώσουμε άνετα; Ή ασφαλείς; Θέλω να σταματήσει αυτό που γίνεται”.