Oι Μιλγουόκι Μπακς και το duck test

Υπάρχει ένα τεστ στην Αμερική. Λέγεται “the duck test”. Έχει ως εξής: αν μοιάζει με πάπια, κολυμπά σαν πάπια και κράζει σαν πάπια, τότε μάλλον είναι πάπια. Θα έλεγες πως είναι μορφή απαγωγικής συλλογιστικής. Και θα είχες δίκιο. Είναι του τύπου του δικού μας 'τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια'.

Η ερώτηση είναι αν μπορεί να εφαρμοστεί στους Μπακς. Γιατί σίγουρα ο τρόπος που αγωνίζονται είναι τόσο κυρίαρχος που παραπέμπουν σε πρωταθλητές, έχουν την αυτοσυγκέντρωση πρωταθλητών και νικούν ως πρωταθλητές. Διαθέτουν ωστόσο, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που όταν τα βλέπεις λες 'να ένας πρωταθλητής;'.

Το crash test με τους Σέλτικς

Την περασμένη Κυριακή οι Σέλτικς έγιναν οι πρώτοι που πέρασαν στο β' γύρο των playoffs, με 'σκούπα'. Τα ξημερώματα τους ακολούθησαν οι Μπακς. Οι δυο τους θα τα πουν στην αμέσως επόμενη φάση. Όπως και πέρυσι. Μόνο που τίποτα δεν είναι όπως πέρυσι, όταν η σειρά κρίθηκε στο 7ο ματς. Φαντάσου τι έχει να γίνει.

Μόλις είδες μια πρόχειρη ανάλυση του τι συνέβη μεταξύ των ομάδων που θα διεκδικήσουν την πρόκριση στον τελικό της Ανατολής, από αυτό το ζευγάρι. Να πούμε όμως, και δυο, τρία πράγματα περισσότερα που αφορούν το Μιλγουόκι, που έφτασε στους “4” για πρώτη φορά μετά το 2001.

Για αρχή δες αυτό.

Ο Greek Freak πήγε να καρφώσει, βρήκε εμπόδιο, έκανε αλλαγή χεριού στην μπάλα και σκόραρε -όλα αυτά στον αέρα. Αυτή η κίνηση εμφανίστηκε στα highlights του αγώνα, με παραπομπή στον Μάικλ Τζόρνταν -εξαιτίας της δικής του νίκης επί της βαρύτητας, στους τελικούς του 1991.

Ο Αντετοκούνμπο έκανε ρεκόρ καριέρας σε playoffs με 41 πόντους (10/17 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 15/20 βολές), άρπαξε 9 ριμπάουντ, έριξε 4 τάπες, πέρασε 3 ασίστ, έκανε 1 κλέψιμο και μόλις 1 λάθος σε 32'. Σκόραρε 17 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, με 6/13 σουτ και 24 στα λιγότερα από 15 λεπτά στο β' μισό, όταν έμπαινε στη ρακέτα και οι επιλογές των 'Πιστονιών' ήταν ή να τον σταματήσουν με φάουλ ή να τον αφήσουν να σκοράρει.

Το 127-104 επί των Πίστονς, για το 4-0 είχε όλα τα στοιχεία της πλήρους κυριαρχίας.

Βασικά, και τα τέσσερα παιχνίδια με το Ντιτρόιτ (δεν είχαν τον Γκρίφιν στα δυο πρώτα ματς και μετά τον είχαν ανέτοιμο) ήταν μονόλογος του Γιάννη Αντετοκούνμπο και της παρέας του, καθώς νίκησαν με μέσο όρο πόντων τους 23.8, έφτασαν στο +20 σε κάθε αγώνα και ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, ουδείς έπαιξε για περισσότερα από 30 λεπτά ανά αγώνα.

Αυτά που έκαναν τα 'Ελάφια” στον πρώτο γύρο ήταν τα καλύτερα που 'χει κάνει ομάδα στα φετινά NBA playoffs.

> Μέτρησαν 102.2 πόντους ανά 100 κατοχές. Τους ακολουθούν οι Ουόριορς (118.6) και στο Νο3 είναι οι Σίξερς (117.2).

> Στην άλλη άκρη του γηπέδου, οι Μπακς 'έφαγαν' 96.8 πόντους, ανά 100 κατοχές. Είναι η τρίτη καλύτερη επίδοση, μετά τους 95.8 των Σέλτικς και τους 96 των Ράπτορς.

> To net rating είναι η συνολική διαφορά πόντων ανά 100 κατοχές (μεταξύ της άμυνας και της επίθεσης). Ε, το Μιλγουόκι είναι καλύτερο και σε αυτό, με 23.5. Στο Νο2 είναι το Τορόντο με 14.6 και το Γκόλντεν Στέιτ στο Νο3 με 10.7.

Σημείωσε κάτι ακόμα: η συγκεκριμένη επίδοση των Μπακς είναι η δεύτερη καλύτερη που 'χει σημειωθεί σε ΝΒΑ playoffs, από την ημέρα που προέκυψε το εν λόγω στατιστικό στοιχείο, το 2003.

Όλα αυτά δεν προέκυψαν από τύχη. Ήταν θέμα πλάνου και δουλειάς. Δηλαδή, το Μιλγουόκι έχει δουλέψει πολύ για να κάνει να φαίνεται τόσο εύκολη η φάση του. Και πλέον δεν υπάρχει μόνο ο Αντετοκούνμπο και μετά το χάος. Δίπλα του είναι παιδιά που τον συμπληρώνουν -και τους συμπληρώνει, όπως ο Μπρουκ Λόπεζ (σέντερ, με τρίποντο), ο Έρικ Μπλέντσο (που οργανώνει, εκτελεί και εν πάση περιπτώσει ξέρει τι να κάνει) και ο Κρις Μίντλετον στο “3” και άλλοι 6 που χρησιμοποιούνται ως ελβετικοί σουγιάδες (ρολίστες που κάνουν τη δουλειά που τους λένε). Προφανώς και για όλα αυτά ο Mike Budenholzer είναι φαβορί για τον τίτλο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς.

Από αυτό το σημείο κι έπειτα, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στον τρόπο που θα διαχειριστούν την πίεση οι Μπακς, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια δούλευαν για να γίνουν ό,τι είναι φέτος.

Να δούμε όμως, και τι έκανε ο βασικός ανταγωνιστής του Greek Freak για τον τίτλο του MVP; Οι Ρόκετς του Τζέιμς Χάρντεν ήταν μια νίκη μακριά από το 'σκούπισμα' των Τζαζ. Από ό,τι φάνηκε, μάλλον είχαν πιστέψει πως είχαν ήδη προκριθεί. Έγραψαν λάθος (107-91).

Οι 'Μορμόνοι' ανήκουν σε αυτούς που κατέχουν την τέχνη της άμυνας στο pick and roll. Αυτό το βράδυ δεν ασχολήθηκαν μαζί του.

Όπως είπε ο κόουτς Κουίν Σνάιντερ, αν δώσεις κάτι στον Χάρντεν, μετά δεν μπορεί κανείς να τον σταματήσει. Βλέπεις, το Χιούστον έβαζε χαμηλά τον Κάπελα και ο Γκομπέρ δεν μπορούσε να πάει για βοήθεια -γενικά, δεν μπορούσε να επηρεάσει τις εξελίξεις. Τι έκανε λοιπόν, η Γιούτα; “Παίξαμε ένας εναντίον ενός. Η άμυνα μας ήταν one on one, ώστε να προσπαθήσουμε να 'πάρουμε' κάτι από τον Χάρντεν”.

Ο Χάρντεν περιορίστηκε στους 30 πόντους -για το 'μούσι' αυτός είναι περιορισμός-, με 2/7 δίποντα και 6/12 τρίποντα. Ο Κάπελα είχε 4 πόντους, με 1/6 σουτ σε 28', με τον Κρις Πολ να δίνει 18 πόντους και 11 ασίστ.

Προφανώς και για να νικήσουν οι Τζαζ δεν αρκούσε να 'κόψουν' πόντους από το Χιούστον. Έπρεπε να βάλουν κι αυτοί το μερτικό τους. Οι Κράουντερ και Ρούμπιο ανέλαβαν την πρώτη περίοδο (25π., με 9/11 σουτ) και το συνέχισαν από εκεί όλοι, με τον Ντόνοβαν Μίτσελ να παίρνει πάνω του το φινάλε (έβαλε στην τέταρτη περίοδο τους 19 από τους 31 πόντους που είχε, εκ των οποίων τους 13 σε τρία λεπτά).

Photo: Associated Press