Οι Γιούτα Τζαζ μιλάνε ξένη γλώσσα – στην κυριολεξία

Τα (δικά μας) ξημερώματα της Τρίτης 12/11 δυο παιδικοί φίλοι βρέθηκαν σε παρκέ ΝΒΑ. Ήταν δυο παιδιά που όταν πρωτασχολήθηκαν με το μπάσκετ, κυρίως άκουγαν πως δεν θα καταφέρουν να κάνουν καριέρα, γιατί δεν είχαν το υπέρτατο κίνητρο (αυτό της επιβίωσης) και ζούσαν στην πόλη (Νέα Υόρκη).

O Έρικ Πασκάλ (ή Πάσκαλ, διάλεξε και πάρε) είναι ο ρούκι που έχει καταφέρει να βρεθεί σε μια κατάσταση, στην οποία υπό νορμάλ συνθήκες θα ήταν μεταξύ αυτών που θα ξεκούραζαν τους βασικούς -όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια με τις επιλογές που κάνουν οι Ουόριορς για να συμπληρώνουν τον πάγκο τους. Μετά όμως, τον ‘περονόσπορο’ που έπεσε στο Γκόλντεν Στέιτ (στις απουσίες προστέθηκε και ο Ντέιμιον Λι, με κάταγμα στο τέταρτο μετακάρπιο του δεξιού χεριού, τα ξημερώματα), οι προορισμένοι για ‘συμπληρωματικοί’, έγιναν πρώτες επιλογές και ο Πασκάλ αυτός που έχει κάνει, έως τώρα τη μεγαλύτερη εντύπωση. Tην Τρίτη βρέθηκε στο ίδιο παρκέ με τον παιδικό του φίλο, Ντόνοβαν Μιτσελ -είχες διαβάσει για τη σχέση τους πριν λίγο καιρό. Και ευχαρίστησε το Θεό.

Το αντικείμενο για το σχόλιο ‘God is good’ του ‘Πολεμιστή’ προφανώς και ήταν πιο ουσιαστικό από το αποτέλεσμα, που παρεμπιπτόντως είχε τη Γιούτα για νικήτρια (122-108). Σε λιγότερο από 24 ώρες αργότερα, οι Τζαζ ήταν πάλι στο παρκέ. Αυτήν τη φορά για να αντιμετωπίσουν τους Νετς. Nα κάνουμε μια στάση εδώ, για να σου πω ότι το Jazz μπήκε δίπλα στο New Orleans όπου είχε έδρα ο οργανισμός, όταν εμφανίστηκε στο ΝΒΑ (1974 -και πέντε χρόνια μετά πήγε στο Salt Lake City), γιατί άρεσε η ερμηνεία που υπήρχε για το συγκεκριμένο όρο στο λεξικό. Ήταν ‘συλλογικός αυτοσχεδιασμός’.

Έκαναν τέσσερις τις διαδοχικές νίκες (με το 122-108 επί του Μπρούκλιν που ήταν και το 6/6 στην Vivint Smart Home Arena), αφού πρώτα έκαναν ‘εικόνισμα’ το refuse to lose. Επίσης, δείχνουν να ‘χουν αναπτύξει την τεχνογνωσία του πώς τελειώνεις σωστά ένα ‘κλειστό’ ματς (έχουν ‘πάρει’ όσα κρίθηκαν έως στους 5 πόντους).

Νίκησαν τον εαυτό τους

Οι μοναδικοί εκπρόσωποι της Δύσης που δεν έχουν χάσει -ακόμα- στο ‘σπίτι’ τους μπήκαν λίγο αλαφροΐσκιωτα στο ματς με τους Νετς. Γεγονός λογικό αν σκεφτείς πως δεν είχε συμπληρωθεί 24ωρο από τη νίκη τους στο Γκόλντεν Στέιτ (γύρισαν στα εδάφη τους στις 4 τα ξημερώματα) και το τζάμπολ με τους Νετς. Εύλογα, τα πόδια δεν ‘πήγαιναν’. Το Μπρούκλιν από την άλλη, ήταν φρέσκο, είχε ενέργεια και προσανατολισμό και έφτασε στο 68-53 του ημιχρόνου, με επί μέρους 11-3 στο φινάλε του πρώτου μισού. Μετά την έξοδο από τα αποδυτήρια, η Γιούτα έκανε ένα 13-0. Στην εκκίνηση της τέταρτης περιόδου μέτρησαν επί μέρους 19-6, άρχισε το ‘μία σου και μια μου’, και τελείωσαν με 9-2. Αυτό ήταν το επί μέρους σκορ, στο τελευταίο τρίλεπτο, με τους ‘Μορμόνους’ να ‘χουν γυρίσει από το -15.

Δυο καλές άμυνες, ισάριθμα καλάθια του Ρούντι Γκομπέρ (ο οποίος ‘έκλεισε’ και όλη τη ρακέτα και είχε 18 πόντους και 15π.) και η βολή του Μάικ Κόνλεϊ (15π.) στο 1” -για τη λήξη- ήταν το grand finale. Ο Κάιρι Ίρβινγκ (27π.) αποπειράθηκε να αλλάξει την ιστορία, αλλά αστόχησε σε περιφερειακό σουτ, στα 7/6” για τη λήξη. Δεν πέρασε εύκολα, με τους Ρόισι Ο Νίλι και Τζο Ίνγκλις να είναι συνέχεια κοντά του. Στο τελευταίο δωδεκάλεπτο ο All Star είχε 2/11 σουτ. Δεν έβαλε έστω ένα καλάθι, στο τελευταίο επτάλεπτο.

Γράψε λάθος: ο πάγκος των Τζαζ έκρινε την εξέλιξη. Ο Τζο Ίνγκλις δεν ήταν αποτελεσματικός στην επίθεση (3/8 σουτ), ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς είχε επίσης τα θέματα του (4/15 σουτ), με τους Τζεφ Γκριν (12 πόντοι, 4/8 σουτ) και Εμάνιουελ Μιουντιάι (4/5 σουτ, 11 πόντοι) να βάζουν πλάτη. Περιττό να πούμε πως όλοι ασχολήθηκαν με την άμυνα. Οι συγκεκριμένοι όμως, ήταν ο λόγος του ενεργητικού κομματιού από το 19-6 στην αρχή της τέταρτης περιόδου. Σημειωτέον, ο Ζαϊρινός μόλις είχε επιστρέψει από τραυματισμό. Ο Μίτσελ (30π.) αποθέωσε το δίδυμο αυτό (‘ήταν εκείνοι που μας έδωσαν τη σπίθα, είναι πάντα παρόντες και πάντα έτοιμοι’) και είχε έναν τρυφερό διάλογο με τον Μάικ Κόνλεϊ, τύπος που επίσης χειροκρότησε τον πάγκο, λέγοντας πως “όλοι, σε αυτήν την ομάδα, προσέχουμε τις λεπτομέρειες”.

Κόνλεϊ: Χρειαστήκαμε λίγο χρόνο, μέχρι να ξυπνήσουμε.

Μίτσελ: Πρέπει να ξυπνάτε πιο γρήγορα, Μάικ.

Κόνλεϊ: Κάποιοι από εμάς είμαστε 30+ χρόνων και έχουμε δυο παιδιά. Κάποιοι από εμάς απλά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε σπίτι και να κοιμόμαστε.

Μίτσελ: Touché.

Ο ‘χειρότερος οδοντίατρος’ της λίγκας έχει ακόμα δουλειά

Aυτήν την στιγμή οι Τζαζ έχουν για ρεκόρ το 8-3. Όπως πιθανόν να διάβασες χθες, οι Σέλτικς έχουν την καλύτερη επίδοση (8-1), ενώ ακολουθούν οι Λέικερς με το 8-2. Αμυντικά, οι Λέικερς είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα, φέτος -έως εδώ-, με 99.8 defensive rating (99.8 πόντους, ανά 100 κατοχές). Από πάνω είναι η Γιούτα, των 99.7 πόντων. Οι δυο τους είναι οι μόνοι που τα ‘χουν ‘εκατοστήσει’.

Οι παίκτες του Κουίν Σνάιντερ έχουν αρπάξει τα πέμπτα περισσότερα αμυντικά ριμπάουντ (37). Οι Μπακς είναι πρώτοι (42.6). Ακολουθούν οι Ράπτορς (39), Νετς (37.3) και Σέλτικς (37.1). Επιτρέπουν στους αντιπάλους τους 12.9 πόντους, από δεύτερη ευκαιρία (οι Σίξερς είναι πρώτοι, με 9.2), 10.6 από αιφνιδιασμούς (οι Σέλτικς προηγούνται με 10.1) και 43.1 από τη ρακέτα (οι ηγέτες Μπακς ‘δίνουν’ 38.6).

Όλα αυτά προφανώς και δεν έτυχαν. Το καλοκαίρι οι διοικούντες αποφάσισαν να ονοματίσουν κάποια προβλήματα που υπήρχαν με την επίθεση, δεδομένων των ονομάτων που ήταν στο ρόστερ. Έλειπε ας, πούμε ένας σκόρερ να κάνει παρέα στον Μίτσελ. Φαινόταν να υπάρχουν περιορισμοί στις αποστάσεις και τα σουτ και άρα συγκεκριμένο ‘ταβάνι’. Αυτό ‘έσπασε’ όταν έφυγαν οι Ντέρικ Φέιβορς και Ρίκι Ρούμπιο και εμφανίστηκαν οι Μάικ Κόνλεϊ και Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς, ενώ δόθηκε ο Τζάι Κράουντερ για τον Τζεφ Γκριν. Τότε ήταν που άρχισαν να εκφράζονται ανησυχίες, για την αμυντική λειτουργία της ομάδας -το καμάρι του οργανισμού, για χρόνια.

Από όσα διάβασες παραπάνω, αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Ένας από τους λόγους προφανώς και είναι ‘ο καλύτερος αμυντικός της λίγκας’, Γκομπέρ. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που ενώ αυτοί που πήγαν στη Γιούτα ήταν χειρότεροι αμυντικοί από εκείνους που έφυγαν, η άμυνα της ομάδας παραμένει μεταξύ των καλύτερων. Ο πρώτος είναι ο Σνάιντερ. Ο οποίος Σνάιντερ είναι γνωστός για το πόσο εξελίσσει τους παίκτες, για τις εμπνεύσεις του στην επίθεση και τις γενικότερες πρωτοποριακές ιδέες. Αυτός λοιπόν, επέλεξε να βάλει δίπλα στον Γκομπέρ τον Μιουντιάι και συν τους άλλους νεοφερμένους, έφτιαξε κάτι που λειτουργεί όπως θέλει. Για την ακρίβεια, το SB Nation μελέτησε το θέμα και βρήκε πως όλοι (Κόνλεϊ, Μπογκντάνοβιτς, Γκριν, Ντέιβις και Μιουντιάι) εμφανίζουν φέτος, καλύτερα νούμερα στον αμυντικό τομέα, από ό,τι είχαν έως τώρα στην καριέρα τους.

“Τις πρώτες ημέρες των προπονήσεων, κοιτιόμασταν με τον Εμάνιουελ και λέγαμε πως θες διδακτορικό για να παίξεις στους Τζαζ, κάτι που δεν μας είχαν πει πριν εμφανιστούμε” αποκάλυψε στο Forbes, ο Κόνλεϊ, παίκτης που άλλαξε περιβάλλον για πρώτη φορά έπειτα από 12 χρόνια στο Μέμφις. Του φάνηκαν όλα πιο σύνθετα από ό,τι τα είχε συνηθίσει. Και η άμυνα, αλλά και η επίθεση είχαν πολύ περισσότερη λεπτομέρεια. Μετά κατάλαβε ότι έπρεπε να μάθει και ένα νέο λεξιλόγιο, καθώς ο νέος του κόουτς έχει τους δικούς του όρους για όσα συμβαίνουν. Για παράδειγμα δεν υπάρχει ‘switch’. Υπάρχει ‘black’. “Χρησιμοποιεί διαφορετικούς όρους από το περισσότερο ΝΒΑ. Μόλις τους μάθεις ξέρεις πως κανείς άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι λες. Είναι σαν να μιλάμε ξένη γλώσσα”, διευκρίνισε ο Κόνλεϊ που χρειάστηκε το χρόνο του να μάθει να επικοινωνεί με τους συμπαίκτες του, όπως μάθαινε και να έχει τη μεγαλύτερη ακρίβεια σε ό,τι έπρεπε να κάνει σε κάθε ένα -από τα εκατοντάδες- plays. Όλοι ευχαριστούν τις πτήσεις, όπου ‘πέφτει’ κυρίως η μελέτη -γιατί χρόνος για προπονήσεις δεν υπάρχει. Για να καταλάβεις το στιλ, ο Μπογκντάνοβιτς είπε πως εκτιμά ‘το ευρωπαϊκό στιλ’ του προπονητή του -όπως και ότι ακόμα εκπλήσσεται από όσα σκέφτεται για μετά τα τάιμ άουτ και μετά τις επαναφορές.

Στην άλλη άκρη, αυτήν της επίθεσης, με την παρέα που απέκτησε ο Μίτσελ μπορεί να αναπνέει καλύτερα. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να εξοντώνεται σε κάθε ματς. Σημείωσε σε παρακαλώ πως οι Τζαζ έχουν την 24η χειρότερη επίθεση φέτος, σε ό,τι αφορά τους πόντους που βάζουν ανά 100 κατοχές (104.5, με τους πρώτους Μαβς να ‘χουν 112.9 και τους τελευταίους Νικς 99.3), κάτι που έχει συμβεί αρκετές φορές στον Σνάιντερ. Στο Νο24 ήταν και πέρυσι, στα 20 ματς, με 105.6 πόντους, ανά 100 κατοχές, ενώ πρόπερσι ήταν στο Νο22 (103.9 πόντοι, ανά 100 κατοχές). Πέρυσι τελείωσε 11ος (111.8) και πρόπερσι 14ος (108.5).

Σκεφτομαστε πολλα και δοκιμαζουμε πολλα, αναλογα με οσα βλέπουμε πως μπορούν να κανουν οι παικτες.

Το σχόλιο του είναι το εξής: “Κάθε χρόνος είναι διαφορετικός. Δεν ξέρω αν έχουμε το μονοπώλιο στην πολυπλοκότητα, αλλά αν μας δείτε να παίζουμε κυρίως εκτελούμε και νιώθουμε άνετα. Διστάζω να δω το ρεκόρ, σε αυτήν τη φάση της χρονιάς και δεν θα το κάνω για πολύ ακόμα. Εστιάζω στη βελτίωση που παρουσιάζει η ομάδα. Την ικανότητα που έχει να γίνεται καλύτερη και αυτό έχει να κάνει με τις αντιδράσεις του προπονητικού τιμ στα όσα είδαμε να κάνουν τα παιδιά, στα πρώτα ματς -ανεξάρτητα από νίκες ή ήττες. Έχουμε έξυπνους παίκτες, αλλά πρέπει να είμαστε προσεχτικοί με τον όγκο πληροφοριών που τους δίνουμε, αλλιώς δεν θα καταφέρουμε το παραμικρό”. Ο Κόνλεϊ ολοκλήρωσε, με την απόλυτη αλήθεια: “Η ομορφιά όσων κάνουμε είναι πως ενώ δεν παίζουμε όσο καλά μπορούμε και στις δυο άκρες, μπορούμε να νικάμε”.