Οι εμβληματικοί αρχηγοί παίρνουν και μεγάλα ρίσκα

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μπορεί να μην ασχολείται, όπως λέει, με τον Παναθηναϊκό, τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, αντιμετώπισε γενική κατακραυγή από το ‘πράσινο’ στρατόπεδο. Μια βόλτα στα social media έφτανε για να καταλάβει κανείς την απογοήτευση και την οργή του κόσμου της ομάδας. Τα πλήγματα ήταν διαδοχικά. Οι φίλοι του ΠΑΟ έμαθαν ότι ο αρχηγός Νικ Καλάθης αποχωρεί για την Μπαρτσελόνα, άκουσαν τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ομάδας να δηλώνει ότι “πουλάει τον Παναθηναϊκό” και λίγες μέρες αργότερα μάθαιναν ότι ο εμβληματικός αρχηγός Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο επί τρεις δεκαετίες διοικητικός παράγοντας, Μάνος Παπαδόπουλος, ετοιμάζονταν να κλείσουν την πόρτα! Ο Παναθηναϊκός, όπως γράψαμε την Τρίτη, βρισκόταν ενώπιον της μεγαλύτερης κρίσης της ιστορίας του.

Ο κ. Γιαννακόπουλος συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αντιστρέψει το κλίμα. Μπορεί να μην απέτρεψε την αποχώρηση του Μάνου Παπαδόπουλου μετά από 33 χρόνια, κατάφερε, ωστόσο, να πείσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη να μπει στο παιχνίδι και βρήκε δίοδο επικοινωνίας και εν τέλει επιστροφής για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός απέφυγε τα χειρότερα. Σε μια χρονιά, που έτσι κι αλλιώς ξεκινάει με την δημιουργία μιας ομάδας σφιχτού προϋπολογισμού (βασισμένου μόνο στα έσοδα της ΚΑΕ), με προπονητή τον Γιώργο Βόβορα, ο κίνδυνος να μείνει ακυβέρνητος ήταν ορατός. Η ανάληψη διοικητικών καθηκόντων εκ μέρους των δυο μεγάλων αρχηγών της τελευταίας 25ετίας, επαναφέρει την ηρεμία. Μέχρι την επόμενη τρικυμία; Αυτό θα το δούμε.

Ο Γιάννης Ζωιτός έγραψε ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν θα δεχόταν την πρόταση Γιαννακόπουλου, να ασχοληθεί ενεργά με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού, αν δεν έπαιρνε τις ελάχιστες εγγυήσεις. Έχει δίκιο και το ίδιο ισχύει και για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που πραγματικά ήταν για λίγες μέρες εκτός Παναθηναϊκού, έχοντας εμμείνει σε θέσεις που δεν έβρισκαν σύμφωνο τον Δ. Γιαννακόπουλο. Γι αυτό, άλλωστε, η αποχώρησή του είχε μεταφραστεί αρχικά σε απομάκρυνσή του από τον Παναθηναϊκό.

Η απόφαση τους να βγουν μπροστά και να αποτελέσουν τους εγγυητές μιας μίνιμουμ διοικητικής ομαλότητας, θωρακίζοντας όσο μπορούν περισσότερο την δουλειά του νεαρού προπονητή και του επιτελείου του. Όπως και να’ χει, για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού η εμφάνισή στο προσκήνιο των δυο εμβληματικών προσωπικοτήτων ήταν τουλάχιστον η ένδειξη ότι η επόμενη μέρα μπορεί να μην είναι τόσο σκοτεινή…

Τι ψάρια πιάνουν…

Πάντα ειίναι ευχάριστο να βλέπεις τους άλλοτε αθλητές να αναλαμβάνουν ρόλους στις ομάδες τους. Λείπουν από το μπάσκετ αυτοί που το … ξέρουν καλύτερα. Εντάξει δεν είναι το ίδιο από το σορτσάκι και τη φανέλα, να φοράς γραβάτες και κουστούμια, ωστόσο, εκείνοι που έχουν ιδρώσει, ματώσει, πανηγυρίσει, κλάψει, γνωρίζουν απ΄έξω και ανακατωτά την αλφαβήτα των αποδυτηρίων, το κλίμα και τη νοοτροπία της ομάδας που υπηρετούν από άλλο πόστο.

Δε νομίζουμε ότι υπάρχουν πιο… έμπειροι Παναθηναϊκοί, από τους δυο πρώην ‘κάπτεν’ που ήδη ανέλαβαν να τρέξουν την ομάδα (μαζί με τον Τάκη Τριαντόπουλο). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα ξέρουν όλα. Ή δεν θα δοκιμαστούν και στο τέλος θα κριθούν για την δουλειά τους.

Τόσο ο Αλβέρτης όσο και ο Διαμαντίδης ναι μεν δεν έχουν να αποδείξουν κάτι σε κανέναν, ωστόσο ένα ρίσκο το παίρνουν, αποδεχόμενοι την πρόταση Γιαννακόπουλου. Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το γιατί:

• Ο διοικητικός παράγοντας δεν έχει σχέση με τον πρώην αθλητή. Ναι μεν η εμπειρία των αποδυτηρίων είναι πολύτιμη, όμως, για να φορέσεις το σακάκι του παράγοντα θα πρέπει να έχεις ξεχάσει ολότελα τον παίκτη, όπως συμβαίνει, άλλωστε, όταν θες να γίνεις και προπονητής. Χρειάζεται μια αποστασιοποίηση από την αθλητική καριέρα, γιατί οι παίκτες δεν είναι πλέον οι φίλοι σου, αλλά εκείνοι που πρέπει να σου… κάνουν τη δουλειά.
• Ο σχεδιασμός της ομάδας δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση, όσο νομίζουν οι προπονητές και οι παράγοντες του πληκτρολογίου και των social media. Απαιτούνται λεπτές ισορροπίες, διπλωματία, αλλά και αποφασιστικότητα.
• Συνολικά το μάνατζμεντ δεν είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, από την μια στιγμή στην άλλη.
• Έχει σημασία το προφίλ και των δυο πρώην αρχηγών. Πως δηλαδή θα χειριστούν τις υποθέσεις του Παναθηναϊκού έξω από το γήπεδο. Τις σχέσεις τους με την Ευρωλίγκα, τον ΕΣΑΚΕ, τους αντιπάλους τους. Μη ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός έχει ανοιχτά μέτωπα. Θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο οι δυο νέοι διοικητικοί ηγέτες, ή θα πορευτούν με βάση τη δική τους λογική;
• Το βασικό ερώτημα, βέβαια, που μπορεί να προκύψει είναιο τι θα συμβεί στην περίπτωση που η πολιτική την οποία ενδεχομένως να θέλουν να ασκήσουν δεν βρει σύμφωνο τον κ. Γιαννακόπουλο. Σίγουρα, πάντως, δεν πάνε στον Παναθηναϊκό ούτε σαν εντολοδόχοι, ούτε σαν ‘γλάστρες’…

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έχει δοκιμαστεί, για λίγο, στο ρόλο του προπονητή (παίρνοντας μάλιστα το πρωτάθλημα) στη συνέχεια ήταν πάντα κοντά στην ομάδα του ΠΑΟ, με διαφορετική, ωστόσο, ενασχόληση. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης τέσσερα χρόνια μετά την ανακοίνωση ότι σταματάει το μπάσκετ, γυρίζει στον σύλλογο, σε μια δύσκολη στιγμή, Αμφότεροι μπαίνουν σε μια νέα φάση της ζωής τους. Δεν θα είναι πια οι διάσημοι αθλητές, που θα παίζουν για τη νίκη του Παναθηναϊκού, αλλά δυο διοικητικοί παράγοντες οι οποίοι θα πρέπει να διαπραγματεύονται μεταγραφές, να δίνουν το παρών σε συνεδριάσεις οργάνων, να μιλάνε στον προπονητή και τους παίκτες και ό,τι άλλο αφορά στη λειτουργία της ομάδας… χωρίς την μπάλα.

Η κατάσταση στην ομάδα που αγωνίστηκαν και πέτυχαν θριάμβους εντός και εκτός συνόρων δεν είναι ίδια. Έχουν δύσκολο έργο, ειδικά αν πράγματι ισχύουν τα περί πώλησης της ΚΑΕ όπως τα διατύπωσε στην πρόσφατη συνέντευξη ο ιδιοκτήτης (σ.σ έχει ενδιαφέρον να μάθουμε και τη νέα μετοχική σύνθεση της πράσινης ΚΑΕ, μετά την αποχώρηση του Μάνου Παπαδόπουλου) όμως αποφάσισαν να κολυμπήσουν.

Το σίγουρο και για τους δυο είναι ότι έχουν την απόλυτη αποδοχή της πράσινης εξέδρας. Η δημοφιλία τους δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί και η συμπαράσταση των απλών φιλάθλων του Παναθηναϊκού θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη…