Οι αστέρες του NBA γίνονται αυθεντίες και στο start-up επιχειρείν

Περιττό, αλλά ταυτοχρόνως άξιο, υπενθύμισης είναι πως ο μακαρίτης Κόμπε Μπράιαντ ήταν πανέξυπνος. Ό,τι έκανε άμα τη αποχωρήσει του από το μπάσκετ, διεπόταν από κομψότητα και ενείχε το στοιχείο της μακροπρόθεσμης επένδυσης. Οι μικρές αναλύσεις του, με τίτλο ‘Details’, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την αγαστή επιθυμία η ενασχόλησή του με οποιοδήποτε αντικείμενο να θαυμάζεται για την πληρότητά της.

Ακόμα και ως παίκτης, όμως, κοιτάζοντας κατάματα το λυκόφως, ούτε καν σκεφτόταν την επόμενη μέρα. Την ήξερε. Ήδη, οι κινήσεις του αναδείκνυαν τις φιλοδοξίες του, όχι τόσο στο καλλιτεχνικό κομμάτι, αυτό δα ακόμη ήταν κρυπτόν υπό τον ήλιο, όσο στο επιχειρηματικό. Μία επένδυση που έκανε το 2014, σε ένα ισοτονικό, το BodyArmor, του απέδωσε απίστευτα έσοδα. Ο Μπράιαντ έδωσε 6.000.000 δολάρια για να γίνει μέτοχος στο προϊόν και το καλοκαίρι του 2018, όταν το μεγαθήριο Coca-Cola αποφάσισε να το αγοράσει, του έδωσε για το μερίδιό του… μόλις 200.000.000 δολάρια. Μπίνγκο!

Δεν πειράζει να επαναλαμβάνεται πόσο ήδη λείπει από τον κόσμο αυτό το απολύτως φωτεινό μυαλό. Εγκεφαλικές αρτηρίες που το αποτέλεσμα των εξισώσεων που παράγει η τριβή τους ήταν πάντα σκηνές από ταινία προσεχώς. Ο Μπράιαντ είχε γίνει συνέταιρος του Τζεφ Στίμπελ, υπεύθυνου της ιστοσελίδας web.com, και μαζί έκαναν το fund Bryant Stiebel το 2016. Είχαν μετοχές ήδη στην πλατφόρμα online εκπαίδευσης VIPKids (σε περίπτωση που γινόταν, ρε παιδάκι μου, καμιά πανδημία παγκοσμίως, όχι ότι αυτό ήταν όντως πιθανό) και την εταιρεία κράτησης για εστιατόρια Reserve. Οι επενδύσεις αυτές αυτονοήτως ακόμη ‘τρέχουν’, με τη Βανέσα Μπράιαντ να έχει αναλάβει, πια, τη διαχείριση. Ο Κόμπε θα αφήνει στους απογόνους του χρήματα δεκαετίες και δεκαετίες και δεκαετίες μετά το φριχτό τέλος του.

Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Η ροπή προς τις start-up εταιρείες είναι μια εξαιρετική λύση για τους αθλητές, ειδικά όταν μπουν στη λογική να μετρούν αντιστρόφως, προς το κρέμασμα των παπουτσιών τους. Σε κάποια φάση, οι διαφημίσεις τελειώνουν, τα συμβόλαια επίσης κι ο συνταξιούχος, πλέον, αθλητής παύει να είναι κύριος του εαυτού του. Κάτι πρέπει να κάνει. Το να μπει στην τεχνολογική δράση, ουδόλως αμελητέο είναι και ουδόλως αδιάφορο ακούγεται.

Δεν είναι, βεβαίως, αποκλειστικό προνόμιο της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα αυτή η τάση, η οποία φέρνει τον βετεράνο σε ρόλο συνδικαιούχου μίας εταιρείας, η οποία κάνει επενδύσεις σε διάφορα προϊόντα, περιμένοντας να ανέβει η αξία τους και να ενδιαφερθεί να τα ενσωματώσει στην εταιρεία του κάποιος κολοσσός. Μοιάζει να είναι πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το άνοιγμα μίας καφετέριας, εκτός, πια, κι αν έχεις… μετοχές στην εταιρεία που τη διαχειρίζεται.

H Σίλικον Βάλεϊ, βεβαίως, είναι ο ναός των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Από τη δεκαετία του ’70, που η Firestore Tire and Rubber Company είχε ένα κέντρο μπόουλινγκ κι ένα γήπεδο γκολφ, το αυλάκι έχει ξεχειλίσει και το νερό τρέχει στο μάρμαρο. Ο Άντρε Ιγκουοντάλα, που δεν ευτύχησε να παίξει στο ΝΒΑ τη φετινή σεζόν, διείσδυσε στα άδυτα των start-up εταιρειών και πλέον μπορεί να κάνει το κολεγιακό ντύσιμό του, μονόχρωμο σκούρο πουλόβερ με άσπρο πουκάμισο, και να παρακολουθεί τα καθέκαστα σε κάθε εταιρεία. Σύμβουλός του ήταν ο Ρούντι Κλάιν Τόμας, ο οποίος υπήρξε ένας πρωτότυπος μάνατζερ: ενώ, δηλαδή, είχε λόγο στις επόμενες αγωνιστικές κινήσεις του Ιγκουοντάλα, δεν έπαιρνε την προμήθεια του μάνατζερ.

Οι δυο τους δαπάνησαν ατέλειωτες ώρες για να ενημερώνονται για τις νέες τάσεις στην τεχνολογία και να βάζουν μικρά μερίδια, από 150.000 έως 250.000 δολάρια, σε start-up εταιρείες στη Σίλικον Βάλεϊ. Πάλι, δεν ήταν πρωτοπόροι. Ένα παράδειγμα είναι το ‘The Players Tribune’, μία πασίγνωστη, πλέον, ψηφιακή εκδοτική εταιρεία, που ανήκει στο θρύλο των Νιου Γιορκ Τζάιαντς στο μπέιζμπολ, Ντέρεκ Τζίτερ. Ο ‘Ντρε’ τράβηξε σαν διελκυστίνδα όλους τους συμπαίκτες του στους Γουόριορς, ενώ ήδη από το 2012 ο ΛεΜπρόν Τζέιμς είχε βάλει ένα εκατομμύριο στην Blaze Pizza, που τώρα κοστολογείται πάνω από 40. Και πάει λέγοντας.

Τα παραδείγματα αυτήν τη στιγμή είναι ατέλειωτα, τον δρόμο έχουν ακολουθήσει αθλήτριες όπως οι τενίστριες Σερένα και η Βένους Γουίλιαμς κι η θρυλική παίκτρια του μπάσκετ Μάγια Μουρ και δικαιώνουν τον… Μάτζικ Τζόνσον. Τη δεκαετία του ’80 ίδρυσε τη ‘Magic Johnson Enterprises’ κι η πρώτη επένδυσή του ήταν σε μία εταιρεία τεχνολογίας, ονόματι Jopwell. Αυτήν τη στιγμή, έστω και με τη χασούρα που σίγουρα έχει από την πανδημία, έχει μερίδιο σε σινεμά, στα Burger King, τα TGI Fridays, ενώ έχει επεκταθεί και σε ομάδες και νέες start-up εταιρείες.

Το 2017, ο Ιγκουοντάλα και ο Κλάιν Τόμας έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα, εγκαθιδρύοντας το Players Technology Summit, μία συνάντηση που γίνεται ξεκάθαρα για αυτά τα ζητήματα, την πρώτη χρονιά της οποίας ομιλητές ήταν ο ίδιος και ο Στεφ Κάρι, ο οποίος είχε διαδεί την ευκαιρία νωρίτερα από τους υπόλοιπους συμπαίκτες. Από την πρώτη έκδοσή της πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του σύγχρονου κόσμου, τη Σίλικον Βάλεϊ, εν είδει εορτασμού γι’ αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης και επιμήκυνσης τουλάχιστον της διανοητικής καριέρας που ο επαγγελματίας αθλητής δεν διατίθεται να αποχωριστεί εύκολα.

Αυτήν τη στιγμή, δύο από τις καθημερινές κινήσεις μας, δηλαδή η είσοδος στο Facebook και το Twitter, πληρώνουν τον Ιγκουοντάλα, ο οποίος είναι μέτοχός τους. Το ίδιο ισχύει και με την εταιρεία Tesla. Η νέα τάση των αθλητών δεν είναι τόσο νέα, αλλά σίγουρα είναι μακρόχρονη, μακρόπνοη, έχει σχέση με το ένστικτο και την αντίληψη του να λαμβάνονται οι πιο σοφές αποφάσεις και βεβαίως είναι πολύ πιο υγιής και ασφαλής από τον τζόγο ή τα όπλα, που κάποτε κουβαλούσε ο Γκίλμπερτ Αρίνας στις προπονήσεις των Γουάσινγκτον Γουίζαρντς. Συν τοις άλλοις, με βάση τη στατιστική, αν δεν έχει έρθει στα μέρη μας ήδη αυτό το… χούι, αναμένεται σύντομα.