Οι 50 κορυφαίοι του ΝΒΑ μπαίνουν στη σειρά: 10-1

Χωρούν σε μία 10άδα οι καλύτεροι του ΝΒΑ για τη σεζόν που τέλειωσε προ λίγων ημερών, βρίσκοντας τους Ράπτορς πρωταθλητές; Πιθανόν όχι, μα πρέπει. Από την αρχή της διαδικασίας, απ' όταν δηλαδή ξεχωρίσαμε την 50άδα και κατατάξαμε στη σειρά τους παίκτες που διαλέξαμε, προσδιορίσαμε τα κριτήρια αξιολόγησης. Τη λειτουργία και την πορεία της ομάδας, στην οποία ανήκε ο κάθε υποψήφιος, την ατομική βελτίωσή του από την προηγούμενη χρονιά, την επιδραστικότητα που είχε στο όλο σύνολο, όπως επίσης την προοπτική και το προσωπικό γούστο. Επί της ουσίας, ένα ήταν το ερώτημα που θέσαμε στους εαυτούς μας: ποιον θα ήθελες στην ομάδα σου με βάση τα πεπραγμένα του από τον Οκτώβριο που άρχισε η ρέγκιουλαρ σίζον ως το φινάλε των Τελικών του πρωταθλήματος.

Ανά μία ημέρα και 10 περιπτώσεις. Την Πέμπτη από το 50 ως το 41, την Παρασκευή από το 40 ως το 31, το Σάββατο από το 30 ως το 21 και την Κυριακή από το 20 ως το 11 για να καταλήξουμε στο Top10 της ελίτ.

Εσύ ποιον θα επέλεγες;

10, Ντέιμιαν Λίλαρντ - Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς: Ήταν, είναι και για όσο μείνει (με συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2021) θα είναι τα πάντα για το σύνολο του Τέρι Στοτς. Στο Πόρτλαντ είχαν καιρό να ζήσουν κάτι τόσο μεγάλο όσο ήταν η συμμετοχή στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας και παρά το 4-0 από τους Γουόριορς αναγνωρίζουν πως οφείλουν τα πάντα στον ηγέτη τους, τον... Κλάιντ Ντρέξλερ των ημερών μας. Έχοντας μάθει από το περυσινό πάθημα, πήγε πολύ πιο σοφός και ώριμος στην postseason, έχοντας δουλέψει το μυαλό του, έδρασε μαεστρικά στα 16 παιχνίδια και με σχεδόν 51% στο true shooting έδρασε για χάρη του συνόλου.

9, Λεμπρόν Τζέιμς - Λος Άντζελες Λέικερς: Η στρατηγική απόφαση του Λεμπρόν Τζέιμς ν' αφήσει τους Καβαλίερς για τους Λέικερς στερήθηκε, εκ του αποτελέσματος, αγωνιστικής δικαίωσης. Οι 55 'παρελάσεις' που έδωσε με την κάμπριο άμαξά του ο 'Βασιλιάς' ήταν οι λιγότερες της θητείας του στο θρόνο και η μη εξασφάλιση της συμμετοχής στα playoffs λεκκές για την υστεροφημία του. Επί της ουσίας ήταν ένας γυμνός αυτοκράτορας με αόρατα ρούχα, κόντρα σε ό,τι πρέσβευαν οι 27.4 πόντους με 8.5 ριμπάουντ και 8.3 ασίστ ανά 35.2 λεπτά - τα λιγότερα της καριέρας του. Ο τραυματισμός στη βουβωνική χώρα ανέτρεψε κάθε επιδίωξή του, την ώρα που οι χειρισμοί του front office των 'λιμνάνθρωπων' τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα. Η δεύτερη ευκαιρία, παρέα με τον Άντονι Ντέιβις, είναι πιθανόν η τελευταία. Διότι ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος πια για έναν παίκτη που έχει σταματήσει να παίζει άμυνα (2.6 Defensive wins share).

8, Πολ Τζορτζ - Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ: Στην πιο μεστή φάση της καριέρας του, επιχείρησε και κατάφερε να φύγει από τη σφαίρα επιρροής του Γουέστμπρουκ, να μην εξαρτάται από το παιχνίδι του, καθώς έλαβε όλη τη σεζόν μόλις 179 τελικές πάσες και να δημιουργεί για τον εαυτό του ωφέλιμες καταστάσεις. Οι 28 πόντοι ανά 36.9 λεπτά σε συνθήκες κανονικής περιόδου ήταν η κορυφαία επίδοση της 9χρονης παρουσίας του στο ΝΒΑ, όπως επίσης τα 8.2 ριμπάουντ και 4.1 ασίστ - το 52.9% στο eGF% η δεύτερη. Ακόμη πιο παραγωγικός στα playoffs, αλλά μόνο σε 5 παιχνίδια. Μήπως θα έπρεπε αυτός να κρατάει τα γκέμια των Θάντερ;

7, Ζοέλ Εμπίντ - Φιλαντέλφια 76ers: Για δεύτερη διαδοχική σεζόν αγωνίστηκε περισσότερα από 70 παιχνίδια, απόδειξη του ότι το σκαρί του αντέχει πιέσεις ή δονήσεις και δεν λυγίζει. Πήρε περισσότερο χρόνο συμμετοχής από το σταφ και 'εκτοξεύτηκε' στους 27.2 πόντους της κανονικής περιόδου (με 13.6 ριμπάουντ). Ενόσω μάλιστα βρισκόταν στο παρκέ η ομάδα του κέρδιζε με οκτώ (111.3 έναντι 103.3) και σχεδόν 20 πόντους (112.2 έναντι 91.4) σε κανονική περίοδο και playoffs αντίστοιχα - επίδοση που ήταν η ανώτερη των άλλων fantastic four του Μπρετ Μπράουν. Έχει, βέβαια, να ξορκίσει πλέον το φάντασμα του καλαθιού του Λέοναρντ στο Game7 των ημιτελικών της Ανατολής.

6, Νίκολα Γιόκιτς - Ντένβερ Νάγκετς: Ο 24χρονος Σέρβος σέντερ είναι η εκδίκηση όλων εκείνων που τα περιττά κιλά τούς αποκλείουν από το υψηλότερο επίπεδο. 'Τζόκερ' κανονικός, απ' αυτούς που θέλεις να τραβήξεις όταν παίζεις χαρτιά, κολλάει παντού και προσφέρει διεξόδους διαφυγής σε απαιτητικές καταστάσεις. Λειτουργεί ως κοντός με την μπάλα στα χέρια (7.3 ασίστ στην κανονική περίοδο και 8.4 στα playoffs με 37.0 στο AST%), ο μόνος ψηλός όλων των εποχών με διψήφιο αριθμό πόντων-ριμπάουντ και τόσες τελικές πάσες, προσφέρει επίσης την απαιτούμενη ασφάλεια στα μετόπισθεν, αφού δεν είναι όσο αργός φαίνεται, αντέχοντας να παίζει ακόμη και 65 λεπτά! Οι Νάγκετς είχαν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στη Δύση κι έφτασαν μία νίκη από τους Τελικούς της Περιφέρειας χάρη στα όσα εξωπραγματικά έκανε το βασικό 5άρι τους.

5, Τζέιμς Χάρντεν - Χιούστον Ρόκετς: Στη λίγκα θα βρεις πιο επιδραστικό παίκτη από τον MVP του 2018. Μάλιστα από το 36.1% στο USG% έφτασε στο 39.5% (στην κανονική περίοδο), όντας αναγκασμένος να κρατά περισσότερο την μπάλα λόγω της απώλειας του τραυματία Κρις Πολ. Με τον οποίο χωρίζουν τα τσανάκια τους. Θα τον θεωρείς ατομιστή, πιθανόν εγωιστή και ενδεχομένως παρανοϊκό. Θα σου πω ότι οι ασίστ του έπεσαν από τις 8.8 στις 7.5, άρα θεωρητικά έχεις δίκιο. Όταν όμως μπορεί να σουτάρει με 61.6% στο true shooting (στην κανονική περίοδο) και να κουβαλά έναν ολόκληρο οργανισμό όσο αγκομαχούσε στην ανηφόρα, το δικαιούται. Το συναπάντημα με τους Γουόριορς στα ημιτελικά της Δύσης τού στέρησε την ευκαιρία να ψάξει για το πρώτο δαχτυλίδι του και όλο αυτό του στερεί μια καλύτερη θέση στην κατάταξη.

4, Στέφεν Κάρι - Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς: Τη σεζόν 2015-16 εμφάνισε την πιο παραγωγική σεζόν του εαυτού του. Όσο όμως φεύγουν τα χρόνια τόσο παίζει διαφορετικά, πολύ πιο έξυπνα και ωφέλιμα για το σύνολο που υπηρετεί. Έμαθε από μικρός. Είναι δεδομένο πως χωρίς αυτόν η ομάδα του Στιβ Κερ θα ήταν εντελώς διαφορετικά δομημένη, λιγότερο απειλητική και ενδεχομένως προβλέψιμη και πιο αντιμετωπίσιμη. Απ' όταν τραυματίστηκε ο Κέβιν Ντουράντ, στα μέσα της σειράς με τους Ρόκετς, και έσπασε ένας σημαντικός κρίκος της αλυσίδας, δεν δυσκολεύτηκε να τεντωθεί, να γίνει αυτός ο συνδετικός κρίκος και αυξάνοντας την παραγωγικότητα του στα playoffs να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να κατακτήσουν άλλο ένα δαχτυλίδι οι Γουόριορς - δεν συνέβη. Το δικό του 62% στο true shooting στα 22 παιχνίδια της post season δεν αρκούσε, όπως αποδείχθηκε. Ούτε η προσπάθεια να παίξει άμυνα που είναι πλέον το αδύναμο στοιχείο του.

3, Γιάννης Αντετοκούνμπο - Μιλγουόκι Μπακς: Άλλος από τον 'Greek Freak' δεν θα 'ταν σώφρον να ψηφιστεί MVP της κανονικής περιόδου. Δεν ήταν μονάχα ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας με το καλύτερο ρεκόρ της κανονικής περιόδου, της μοναδικής που είχε τουλάχιστον 60 νίκες απ' Ανατολή σε Δύση. Ο ίδιος δούλευε για τον οργανισμό και ο οργανισμός για τον ίδιο. Ήταν η πρώτη σεζόν που είχε +27 πόντους, +12 ριμπάουντ και +5.5 ασίστ χωρίς να υπερβάλει σεχρόνο συμμετοχής (32.8 λεπτά). Έκρινε δε το 32.3% των επιθέσεων ενόσω ήταν στο παρκέ, εμφανίζοντας 14.4 στο Win shares. Τότε γιατί στο Νο3; Διότι τα 'ελάφια' δεν έφτασαν ως τους Τελικούς και ο ίδιος δεν κατόρθωσε ν' αποτρέψει τις 4 σερί ήττες από τους πιο διαβασμένους Ράπτορς στα τελικά της Περιφέρειας. Εξουδετερώθηκε ως ένα βαθμό, έχανε πολλές βολές και δεν μοίραζε τόσο σωστά την μπάλα. Του χρόνου, να 'σαι σίγουρος, θα είναι πιο έτοιμος!

2, Κέβιν Ντουράντ - Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς: Θα πεις πως δεν ολοκλήρωσε τη σεζόν. Θα πεις ότι στην κανονική περίοδο είχε 0.4 πόντους λιγότερους σε περισσότερο χρόνο συμμετοχής από πέρυσι. Θα πεις πως ξενερωμένος από τα όσα συνέβησαν με τον Ντρέιμοντ Γκριν, σκεφτόταν τη free agency και αφέθηκε. Θα σου πω ότι αν δεν ήταν ο 'KD' οι Γουόριορς τόσο μακριά δεν έφταναν στα playoffs. Τους Κλίπερς θα τους απέκλειαν με το ζόρι (κι αν), όχι όμως τους Ρόκετς που έπαιζαν πολύ καλά εκείνη την περίοδο. Θα σου πω ότι στα playoffs δεν είχε καταγράψει ποτέ ξανά περισσότερους από 31 πόντους ανά παιχνίδι με 66% true shooting και 32.9% στο usage. Θα σου πω ότι σε 7/11 ματς είχε τουλάχιστον 33 πόντους. Θα σου πω ότι ενόσω έπαιζε η ομάδα του σκόραρε 118.3 πόντους και δεχόταν 108.6, ένα +9.7 που δεν είχε άλλος εκ των βασικών. Θα σου πω ότι γύρισε με δική του πρωτοβουλία (και τη σύμφωνη γνώμη του οργανισμού), χωρίς να σκεφτεί το μέλλον του, και χτύπησε σοβαρά στον αχίλλειο, ρισκάροντας να μην γυρίσει ποτέ ο ίδιος. Θα σου πω ότι ήταν ο Κέβιν Ντουράντ.

1, Καουάι Λέοναρντ - Τορόντο Ράπτορς: Είναι η προσωποποίηση της επίδρασης ενός παίκτη σ' έναν οργανισμό που το μόνο που είχε μάθει ήταν να χάνει και ν' αποκλείεται διαδοχικά στα playoffs. Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός πως στη δεύτερη συμμετοχή του σε τελικούς κατέκτησε ένα δεύτερο προσωπικό βραβείο πολυτιμότερου παίκτη; Μην απαντήσεις. Η ομάδα από τον... Κάναντα μετατράπηκε από μια ακίνδυνη σαύρα, ένα σαμιαμίδι του μπάσκετ, σ' έναν ολοζώντανο τυραννόσαυρο που κατασπάραξε τα θύματά του για να φτάσει στην κορυφή. Ανεπηρέαστος από τον τραυματισμό του, διαχειρίστηκε το σώμα του ως όφειλε στην κανονική περίοδο, παίζοντας στα 60 από τα 82 παιχνίδια, και εμφάνισε μια εκδοχή κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του ηγέτη που είχαν κατά νου πως θα πάρουν οι Ουτζίρι - Γουέμπστερ - Νερς όταν αποφάσιζαν να 'θυσιάσουν' τον ΝτεΡόζαν και ενδεχομένως να 'υποθηκεύσουν' ως ένα βαθμό το μέλλον τους - αν τον χάσουν. Οι 26.6 πόντοι (καλύτερη προσωπική επίδοση σε κανονική περίοδο) με 7.3 ριμπάουντ και 3.3 ασίστ μετατράπηκαν σε 30.5 με 9.1 και 3.9 στα 24 ματς της postseason, τη στιγμή που το usage πήγε στο 32%. Αφήστε που πέτυχε το πιο συγκλονιστικό σουτ της σεζόν. Μπροστά στην πρόκληση ενός δαχτυλιδιού, έπαιξε τραυματίας. Μορφασμούς δεν επέτρεψε να σκαλίσουν το ψυχρό πρόσωπό του, αφέθηκε μονάχα στο parade των πρωταθλητών! A Ha, ha, ha...