Οι 5 χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ φέτος

Κάποιος δεν οργάνωσε τα πράγματα ως όφειλε. Κάποιος εξελίσσεται με ρυθμό σαλιγκαριού. Κάποιος προτιμάει την ήττα από τη νίκη. Κάποιος κοιτάει μπροστά χωρίς να βλέπει τη μύτη του. Κάποιος απλώς είδε φως και μπήκε. Κάποιος είναι ο πιο αδύναμος κρίκος.

Η σκοτεινή φωνή της Έλενας Ακρίτα και εσχάτως η ‘viral του Τάσου Τρύφωνος ‘στοιχειώνει’ τα όνειρα κάμποσων ομάδων του ΝΒΑ και μαζί των GMs που έλαβαν τις καλοκαιρινές αποφάσεις για τη στελέχωση των ρόστερ. Των τύπων στα παρασκήνια που κρίνουν, καταλήγουν και στο φινάλε κρίνονται φέροντας το κρίμα στο λαιμό τους για ό,τι κι αν συμβεί. Άλλοι θα έχουν πίστωση χρόνου, άλλοι πάλι όχι έχοντας ήδη το τρένο.

Πέντε ομάδες θα κονταροχτυπηθούν τον τίτλο της χειρότερης στη στη σεζόν που αρχίζει. Θα ξεγλιστρήσουν, ανατρέποντας τα προγνωστικά, ή θα κυνηγήσουν μέχρι τέλος κάτι τέτοιο, προσβλέποντας σε μελλοντικό όφελος;

Σάρλοτ Χόρνετς

‘Χειμώνας βαρύς’ εκτιμάται από νωρίς στη Βόρεια Καρολάινα. Ένα ντόμινο εξελίξεων ‘στρίμωξαν’ τον Μάικλ Τζόρνταν και τους υφισταμένους του (Κάπτσακ, Μπόρεγκο) και η σεζόν των Χόρνετς θα είναι αναπόφευκτα μεταβατική, έως και άκρως προβληματική. Τα 8 χρόνια του Κέμπα Γουόκερ, με 2 παρουσίες στην postseason και ισάριθμους αποκλεισμούς από τους Χιτ στον α’ γύρο, ανήκουν πια στη λήθη και η ‘νέα τάξη πραγμάτων’ δεν γεννά προσδοκίες για την ανατροπή των αρνητικών προβλέψεων που φτάνουν ως την τελευταία θέση της Ανατολής – πιθανόν της λίγκας.

Η ταυτόχρονη απώλεια κατά βάση του Λαμπ (δεύτερος πόλος στην επίθεση, πρώτος ριμπάουντερ) αλλά και του Καμίνσκι αφαιρεί από την ευελιξία του ρόστερ, την ίδια στιγμή που ο Τόνι Πάρκερ προτιμώντας το προεδριλίκι της Βιλερμπάν από μια τελευταία σεζόν, δεν υφίσταται στην εξίσωση για να ισορροπεί τον αχαλίνωτο ενθουσιασμό του Τέρι Ροζίερ. Οι Χόρνετς διαθέτουν πολλούς ρολίστες (Μάρβιν Γουίλισμς, Κιντ-Τζίλκριστ, Μπατούμ, Μπιγιόμπο κ.α), αλλά παίκτη που θα τους επιτρέψει να θυμίζουν τις ‘άγριες μέλισσες’ του παρελθόντος σε καμία περίπτωση. Πιο χρήσιμος θα ήταν ο Τζόρνταν ως ηγετική προσωπικότητα στο παρκέ παρά ως χρηματοδότης – ‘κυβερνήτης’.

Στην preason: 1 νίκη – 4 ήττες

Ουάσινγκτον Ουίζαρντς

Το 2017 η ομάδα του Σκοτ Μπρουκς έξυσε το ταβάνι της. Σε βαθμό που σχεδόν το διαπέρασε. Ο αποκλεισμός στα ημιτελικά της Ανατολής από τους Σέλτικς με 4-3 ήταν ήταν το ζενίθ μιας προσπάθειας που έκτοτε μοιάζει καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα μάγια λύθηκαν, τίποτα δεν μοιάζει ελπιδοφόρο. Όχι γιατί έφυγε ο εμπνευστής της (Γκρούνφελντ), ένας μαθητευόμενος ταχυδακτυλουργός. Όχι γατί αποχώρησαν πολλοί ικανοί. Όχι γιατί ιστορικά οι πρωτευουσιάνοι βρίσκουν μονίμως έναν ευφάνταστο τρόπο να αυτοκαταστρέφονται. Με εσωτερικές παραλήψεις και ακατανόητες επιλογές.

Κυρίως διότι ο Τζον Ουόλ, στα 29 του μόλις, μοιάζει με βετεράνο (του πολέμου στο Βιετνάμ). Περήφανος μεν, χωρίς ζωή μέσα του δε. Η πρόωρη επέκταση του συμβολαίου του Μπράντλι Μπιλ άφησε να εννοηθεί πως η παραμονή του βασικού πόιντ γκαρντ δεν αποτελεί αναφαίρετη προτεραιότητα των ‘μάγων’, ιδίως όσο ο ίδιος δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες του υπόλοιπου συνόλου. Η πολύμηνη απουσία του (είναι πια πολύ πιθανό να χάσει όλη τη σεζόν λόγω αχίλλειου και προορίζεται για… βοηθός του Μπρουκς) διευκολύνει την κατάσταση της επανασύνταξης, όχι όμως το συμβόλαιο που τον δεσμεύει ως το καλοκαίρι του 2024. Ένας από τους δύο πρέπει να φύγει για να ξανανιώσει ο οργανισμός και να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του γύρω από τον Ρούι Χατσιμούρα.

Στην preason: 2 νίκες – 2 ήττες

Κλίβελαντ Καβαλίερς

Περασμένα μεγαλεία για την άλλοτε βασιλική φρουρά του αυτοκράτορα Λεμπρόν Τζέιμς του Α’. Οι Καβαλίερς άφησαν μια σεζόν να περάσει πέρυσι, αναζητώντας μια νέα αγωνιστική ταυτότητα υπό φρέσκο πρίσμα, την ίδια στιγμή ωστόσο δεν φρόντισαν να θωρακίσουν το μέλλον τους. Ο 31χρονος Κέβιν Λοβ, που πέρυσι αγωνίστηκε μόνο σε 22 παιχνίδια της κανονικής περιόδου εξαιτίας τραυματισμού, εξακολουθεί να δεσμεύεται συμβόλαιο για άλλα 4 χρόνια (έναντι 120 εκατομμυρίων δολαρίων) και παρομοιάζεται με βαρίδι που καθυστερεί την απόπειρα της εξέλιξης των νεαρών παικτών.

Ένα βαρίδι που μόνο όταν το δίδυμο Γκίλμπερτ-Άλτμαν καταφέρει ν’ απαλλαγεί από την παρουσία του, συμφωνώντας για μελλοντικά draft picks ή για παίκτες με potential (λέγε με Γουίνσλοου των Χιτ), θα εξασφαλίσει στους ‘ιππότες’ του Κλίβελαντ τη διέξοδο που αναζητούν προς το φως. Ως τότε, θα ψάχνουν τρόπους προκειμένου να… χάνουν τεχνηέντως μήπως απογοητεύσουν τον 31χρονο πάουερ φόργουορντ και ζητήσει επιτακτικά ανταλλαγή. Τουλάχιστον ο κόουτς Μπιλέιν, ερχόμενος από την πετυχημένη 12ετία του στο Μίτσιγκαν, ανοίγει μια χαραμάδα προοπτικής στο μέλλον με Σέξτον, Γκάρλαντ, Κλάρκσον, Οσμάν, Πόρτερ και Γουάιλντερ. Όχι άμεσο ωστόσο.

Στην preason: 0 νίκες – 3 ήττες

Μέμφις Γκρίζλις

Ο Τέιλορ Τζένκινς θα ήταν δύσκολο να βρει πιο παράδοξη περίοδο στους Γκρίζλις προκειμένου να τεστάρει τις δυνάμεις του ως πρώτος προπονητής ύστερα από 11 χρόνια σε διάφορα τεχνικά τιμ (Όστιν Τόρος, Ατλάντα Χοκς, Μιλγουόκι Μπακς). Για πρώτη φορά μετά το 2006-07 ο Μάικ Κόνλεϊ δεν θα κατοικεί στο Μέμφις και οι ‘αρκούδες’ θ’ αναγκαστούν να διαβούν ένα δύσβατο χείμαρρο προτού μεταμορφωθούν εκ νέου σ’ ένα ανταγωνιστικό σύνολο ικανό να διεκδικήσει με δυναμισμό την παρουσία του στα playoffs. Βασικός στόχος τους να μην πνιγούν.

Στάθηκαν σίγουρα υπερτυχεροί τη βραδιά του draft, διαλέγοντας τον καλύτερο περιφερειακό της κλάσης (μια ατραξιόν όπως ο Τζα Μοράντ) και συμπληρώνοντάς τον μ’ έναν πολύ καλό αμυντικό (Μπράντον Κλαρκ), ωστόσο το σύνολο είναι πολύ νεανικό για ν’ ανταποκριθεί μεμιάς στις απαιτήσεις μιας Δύσης στην οποία θα τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Ο Αντρέ Ιγκουοντάλα θα λειτουργήσει ως μια δικλείδα ασφαλείας στο ρόστερ, δίπλα στον δυναμικό Κράουντερ και στον ευέλικτο Κάιλ Άντερσον (που βεβαια αρχίζει τη σεζόν με τον ώμο του όχι στο 100%), αλλά όλοι τους είχαν συγκεκριμένους ρόλους να υπηρετήσουν και όχι πρωταγωνιστικούς. Κάτι που θα μετρήσει/κοστίσει.

Στην preason: 1 νίκη – 2 ήττες

Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ

Εδώ κάνουμε την έκπληξη και προειδοποιούμε το κοινό της Οκλαχόμα Σίτι για ό,τι πρόκειται να δει στη διάρκεια της χρονιάς. Ο συμβιβασμός με την αλήθεια και η προσγείωση σε μια κυνική πραγματικότητα είναι στοιχεία προαπαιτούμενο για την ομάδα που θα εμφανίσει ο Μπίλι Ντόνοβαν. Για πρώτη φορά μετά την πειραματική – πλην πετυχημένη μετάβαση από το Σιάτλ και τη μετονομασία του οργανισμού, οι Θάντερ θα περάσουν τη διαδικασία του διάπλου και προσαρμογής σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς ουδείς εκ των μεγάλων σταρ έχει απομείνει στην πόλη.

Από τη σούπερ πετυχημένη τριάδα Ντουράντ – Γουέστμπρουκ – Χάρντεν κατέληξε (με ενδιάμεση φάση το Γουέστμπρουκ – Τζορτζ – Άντονι) στο δίδυμο των Σρέντερ – Άνταμς με… ολίγον από Κρις Πολ και Ντανίλο Γκαλινάρι. Ολίγον, διότι αμφότεροι βρίσκονται υπό καθεστώς παραχώρησης, θυσία στο βωμό του tanking και του επαναπροσδιορισμού της αγωνιστικής κατεύθυνσης. Γενικώς υπάρχει μια αναστάτωση που δεν κάνει καλό. Η επανάληψη μιας απρόσμενα καλής αριθμητικής σεζόν από τον θρασύ Γκίλτζεους-Αλεξάντερ στους Κλίπερς δεν αρκεί για τη σωτηρία των ψυχών όσων θα βλέπουν (και θα πονούν) για το σύνολο του Ντόνοβαν. Μέχρι να ξαναβρούν το δρόμο τους. Τους περιμένουμε χειρότερους από τους Νικς (μάζεψαν τόσα 4άρια που δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν) κι αυτό λέει πολλά. Εκτός κι αν τ’ ανταλλάγματα που βρουν τούς αλλάξουν τόσο αναπάντεχα τη μοίρα.

Στην preason: 1 νίκη – 2 ήττες

Ψηφίστε τον πιο αδύναμο κρίκο…