Οι 10 πιο διάσημες ‘κορδέλες’ στην ιστορία του ΝΒΑ
Αυτή που θα διαβάσετε είναι μια βουτιά στον ξεχωριστό κόσμο της κορδέλας στο αμερικανικό μπάσκετ, με αφορμή τον θάνατο του Κλίφορντ Ρόμπινσον, του πιο φανατικού υποστηρικτή του 'κινήματος' στην ιστορία του αθλήματος και του ΝΒΑ.
Ο Κλίφορντ Ρόμπινσον αποχαιρέτησε το μάταιο τούτο κόσμο, παίρνοντας μαζί του όλη τη νοσταλγία από μια διαφορετική εποχή του ΝΒΑ, όταν εκείνος γινόταν το σήμα κατατεθέν του παγκόσμιου μπάσκετ λόγω του κεφαλόδεσμου. Ασφαλώς δεν ήταν ο πρώτος, ήταν όμως ο απόλυτα πιστός μιας ξεχωριστής παρέας συναρπαστικών παικτών.
Γουίλτ Τσαμπερλέιν – ο ‘ξυλοπόδαρος’
Μεταξύ 1958 και 1973, ο Γουίλ Τσάμπερλέιν κυριαρχούσε μέσα στις ρακέτες, αν και τους τίτλους κατακτούσε με τη Βοστώνη. ο Μπιλ Ράσελ. Πέραν από ένας σπάνιος για τα δεδομένα του αθλήματος τότε ψηλός, ο ‘Stilt’ (ο ξυλοπόδαρος) ήταν εκείνος που λανσάρισε τον ‘κεφαλόδεσμο’ στο NBA. Η κορδέλα του μοναδικού μπασκεμπολίστα που έχει πετύχει 100 πόντους στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα, ήταν αρκετά διαφορετική σε σχέση με τις σύγχρονες, καθώς στο πίσω μέρος του κεφαλιού ήταν λεπτή, ενώ στο μπροστινό ήταν παχιά.
Ντόναλντ Ερλ Γουότς – ο ‘λείος’
Ο Τσάμπερλειν ήταν εκείνος που τη λανσάρισε, ωστόσο ο ο Ντόναλντ Ερλ Γουότς, ευρύτερα γνωστός ως ‘Slick Watts’, ήταν ο εκείνος που θεμελίωσε την κορδέλα ως μια πραγματική τάση μόδας. Είχε μια σημαντική πορεία ως πόιντ γκαρντ στα μέσα της δεκαετίας του 1970 με τους Σόνικς και πήρε το ψευδώνυμο ‘ο λείος’ επειδή ήταν ένας από τους πρώτους παίκτες που ξύρισαν το κεφάλι τους, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν ασυνήθιστο. Το 1976 ηγήθηκε του ΝΒΑ σε κλεψίματα και ασίστ με μια κορδέλα στο κεφάλι του, ως το σήμα κατατεθέν του.
Μπιλ Γουόλτον – ο ‘πήλινος’
Οι παλαιότεροι λένε ότι θα είχε ξεπεράσει θρύλους και θρύλους του ΝΒΑ στη θέση του σέντερ, αν δεν είχε υποβληθεί σε περίπου δέκα εγχειρήσεις στα ‘πήλινα πόδια’ του. Ο Μπιλ Γουόλτον υπήρξε ακόμα μία ιδιαίτερη περίπτωση της εποχής του, όχι μόνο λόγω της θαυμαστής ικανότητάς του στο να πασάρει καλύτερα από γκαρντ και της υπέροχης άμυνας του, αλλά και λόγω της εμφάνισής του. Τα μακριά μαλλιά και η γιγαντιαία γενειάδα του, παντρεύονταν με ένα διαφορετικό είδος κορδέλας, το οποίο έμοιαζε περισσότερο με ‘μπαντάνα’.
Κλίφορντ Ρόμπινσον – ο ‘πιστός’
Ημέρα έμπαινε, ημέρα έβγαινε, ο πολύ αγαπητός στον κόσμο του ΝΒΑ και συγχωρεμένος πια Κλίφορντ Ρόμπινσον, είχε την κορδέλα γύρω από το μέτωπό του. Ήταν τέτοιος ο βαθμός εξάρτησής του από εκείνην, που εύλογα σκεφτόσουν ότι είναι πολύ πιθανό να τη φοράει και στις άλλες κοινωνικές δραστηριότητές του, αν όχι και στον ύπνο του. Υπήρξε ο πιο πιστός υπηρέτης του ‘κινήματος του κεφαλόδεσμου’ και μαζί με το θάνατό του είναι σαν να αλλοιώνεται και η σημασία αυτού του αξεσουάρ που στην πορεία έγινε φίλος με πολλούς.
Άλεν Άιβερσον – ο ‘μοντέρνος’
Ο 11 φορές All Star γκαρντ, πήγε την κορδέλα σε ένα άλλο επίπεδο, καθώς ήταν εκείνος που ως μέλος των Σίξερς λανσάρισε τους ριγέ κεφαλόδεσμους, ορίζοντας έτσι μια νέα τάση, την οποία πάντως δεν ακολούθησαν αρκετοί, ίσως και κανείς άλλος πέραν του Μπόνζι Γουέλς των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς σε κάποια λιγοστά παιχνίδια του ΝΒΑ. Πάντως μια ‘χίπικη’ κορδέλα που είχε ρίγες αλλά περισσότερο παρέπεμπε σε μπαντάνα, είχε πρωτοφορέσει ο Γουόλτον.
Βινς Κάρτερ – ο ‘ιπτάμενος’
Οι κορδέλες με τις περισσότερες πτήσεις στην ιστορία του ΝΒΑ, είναι δεδομένα αυτές του άλλοτε αποκαλούμενου και ως ‘Air Canada’. Άρχισε να τις φορά αμέσως μετά τη νίκη του στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game 2000 και μαζί τους ταξίδεψε στους αιθέρες του μπάσκετ για 20 συναπτά έτη, με σπάνιες τις φορές που αποφάσιζε να παίξει δίχως να φορά κάποια από τη συλλογή του.
Πολ Πιρς – ο ‘αληθινός’
Ο ‘μάγος’ των ‘clutch shots’ είχε επίσης μια πιστή και συνεπή πορεία, συντασσόμενος με το ‘κίνημα της κορδέλας’. Εκπληκτικός σκόρερ, παίκτης των μεγάλων αγώνων και διαχρονικός φαν του κεφαλόδεσμου, είχε δηλώσει μετά από έναν τελικό κόντα στους Λέικερς ότι ”είναι κάτι σαν το μαγικό μου φίλτρο, είναι δύσκολο πια να παίξω χωρίς αυτήν”.
Μπεν Γουάλας – ο ‘αφάνας’
Το ‘τέρας’ των Νιτρόιτ Πίστονς, ένας ογκόλιθος των ριμπάουντ και τρομακτικός στην όψη (και στη δράση) αμυντικός, έπαιρνε τουλάχιστον 10 πόντους παραπάνω μπόι έχοντας το μαλλί του αφάνα και γύρω του μια κλασική μονόχρωμη κορδέλα, τις περισσότερες φορές σε αντίθεση με το κυρίαρχο χρώμα της φανέλας που φορούσε. Αν τον δεις χωρίς αυτήν, μάλλον δεν θα τον γνωρίσεις.
Καρμέλο Άντονι – ο ‘γλυκός’
Τρομάζεις να τον αναγνωρίσεις στα παιχνίδια της ‘φούσκας’ με τη φανέλα των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, καθώς αυτό το διάστημα οι κορδέλες και άλλα αξεσουάρ, έχουν απαγορευτεί από το ΝΒΑ. Η πορεία του ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής (30/8) μετά τον αποκλεισμό από τους Λέικερς, ωστόσο έδειξε ότι έχει πολύ μπάσκετ ακόμα μέσα του, οπότε σίγουρα θα θαυμάσουμε και την επόμενη σεζόν, αυτόν και τις κορδέλες του.
Λεμπρόν Τζέιμς – ο ‘άπιστος’
Τη βάζει και τη βγάζει, ανάλογα με τη διάθεση, την περίοδο, την ομάδα που αγωνίζεται. Τελευταία, ως μέλος των Λος Άντζελες Λέικερς, τη χρησιμοποιούσε όλο και λιγότερο, αλλά στη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, είναι πολλά και μεγάλα τα διαστήματα που την εμπιστεύτηκε και πήρε έμπνευση και δύναμη από την αόρατη ισχύ της. Δεν ήταν πάντως μόνιμη συντρόφός του, στην πορεία της κατάκτησης του πρωταθλήματος με τους Κάβαλιερς, όπως συνέβη παλαιότερα με τους Χιτ.
*Υπάρχουν πολλοί ακόμα (περιστασιακοί ή και μόνιμοι) ‘προσκυνητές΄της ‘headband mania’ στο ΝΒΑ. Παίκτες όπως ο Τζέισον Κιντ, ο Ντέρεκ Φίσερ, ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον, ο Στέφεν Τζάκσον, ο Ρέιτζον Ρόντο, ο Κόρι Μπρούερ, ο Μπόνζι Γουέλς, ο Τζέραλντ Γουάλας, ο Τζέισον Τέρι, ο Τζο Σμιθ, ο Ζακ Ράντολφ, ο Μπαρόν Ντέιβις, ο Ντελόντε Γουέστ, ο Κένιον Μάρτιν, ο Κρις Άντερσεν και ο Αλ Χάρινγκτον, έχουν συνδέσει τις καριέρες τους με τους κεφαλόδεσμους, διαγράφοντας ξεχωριστές και αξιοπρόσεκτες πορείες στο ΝΒΑ.
