Όχι, η Εθνική δεν είναι το αουτσάιντερ

Λέως εν προβάτοις αποδείχθηκαν οι Λιθουανοί μπροστά στην Εθνική μας ομάδα τελικά. Ο Βαλαντσιούνας και η παρέα του -ευτυχώς για εμάς- υποτίμησαν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, "πλήγωσαν" τον εγωισμό μας και μέχρι να καταλάβουν τι γίνεται μέσα στο παρκέ κι να προσπαθήσουν ν' αντιδράσουν, όλα είχαν κριθεί.

ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΑΣ

Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε γράψει: Μην καταδέχεσαι να ρωτάς "θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" ΠΟΛΕΜΑ.. Αυτό δεν είχαμε δει από την Εθνική ομάδα στην πρώτη φάση της διοργάνωσης. Τη διάθεση να ριχτεί στην μάχη δηλαδή, με το μάτι να γυαλίζει από πόθο για τη νίκη και την διάκριση και να πολεμήσει μέχρι τέλους για αυτά. Γι' αυτό και φτάσαμε να χαρακτηρίζουμε ως τελικό το παιχνίδι με την Πολωνία, αφού μόνο με νίκη θα παίρναμε την πρόκριση για τους "16". Όπως αποδείχθηκε τελικά, ούτε οι Γάλλοι ούτε οι Σλοβένοι μηδέ οι οικοδεσπότες Φιλανδοί ήταν τόσο καλοί όσο τους επιτρέψαμε να δείχνουν απέναντι μας.

Με τους Λιθουανούς είναι η αλήθεια ότι όλα σχεδόν τα κάναμε τέλεια. Σε αυτό μας βοήθησε σημαντικά και το γεγονός ότι καταφέραμε να αιφνιδιάσουμε τον αντίπαλο μας, ο οποίος εμφανίστηκε αδικαιολογήτως υπερόπτης απέναντι μας και ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις την πατάει όποιος έχει ψηλά τη μύτη. Του Έλληνα μη του πληγώσεις τον εγωισμό και μην τον ρίξεις στο φιλότιμο...

ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΕ ΑΠΟΔΟΣΗ

Αγωνιστικά όλα βασικά άρχισαν από την άμυνα μας. Αυτή είναι που μας έδωσε την αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι μας. Μπορεί να μας "θάμπωσαν" τα τρίποντα, ωστόσο χωρίς την άμυνα δεν θα είχαμε την ίδια τύχη απέναντι στους Λιθουανούς. Δίχως αυτή δεν θα μπορούμε να ελπίζουμε σε πολλά ούτε στο νοκ άουτ ματς για την φάση των "8". Η άμυνα είναι συνάρτηση δυο πραγμάτων: διάθεσης και τακτικής, διαβάσματος του αντιπάλου. Σε αμφότερα οι διεθνείς πήραν άριστα το Σάββατο το βράδυ.

Επιθετικά δεν μπορώ να μαντέψω και δεν πιστεύω πως μπορούμε να κάνουμε καλύτερο παιχνίδι απ' αυτό που πραγματοποιήσαμε απέναντι στους Λιθουανούς. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα ποσοστά ευστοχία μας από το τρίποντο. Φυσικά ο Καλάθης με τον Σλούκα ήταν οι παίκτες "κλειδιά" και ο Μπουρούσης θύμισε κάτι από τον "Ισπανό" Μπουρούση, απελευθερώνοντας τον Πρίντεζη από το βαρύ φορτίο να τραβάει κουπί στο σκοράρισμα, μόνος σχεδόν, μέσα από το καλάθι.

ΤΙ ΡΩΣΙΑ, ΤΙ ΚΡΟΑΤΙΑ

Ο αντίπαλος στα προημιτελικά μικρή σημασία έχει. Είτε Ρωσία, που ήρθε, είτε Κροατία, το ίδιο και το αυτό. Το πρώτιστο είναι να δούμε ξανά τους διεθνείς να μάχονται. Αυτή είναι η μοναδική μας απαίτηση από αυτή την Εθνική. Οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα, η ανωτερότητα ενός αντιπάλου πρέπει να αναγνωρίζεται επίσης. Αυτό που είχε ενοχλήσει ήταν η εικόνα χαλαρότητας και συνονθυλεύματος που παρουσιάζαμε. Έχει καμία σχέση για παράδειγμα η ενέργεια που έβγαλε ο Μπουρούσης κόντρα στους Λιθουανούς, με όσα μας είχε δείξει ο ίδιος παίκτη στον πρώτο γύρο;

Το βασικό ερώτημα που έρχεται στο μυαλό μας είναι αν θα μπορέσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να πιάσει ανάλογη απόδοση με την άμυνα και στην επίθεση. Γιατί μπορεί οι άμυνα να σε κάνει ανίκητο, αλλά η επίθεση είναι αυτή που δίνει τελικά τις νίκες.

Θαρρώ ότι παραμένουμε μία ομάδα που το σουτ δεν είναι το φόρτε μας. Μπορεί να μπήκαμε ως η ομάδα με το καλύτερο ποσοστό από το τρίποντο στους "16", μπορεί το τρίποντο να μας "ξελάσπωσε" επιθετικά απέναντι στους Λιθουανούς, ωστόσο θα μπορέσουμε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι να σουτάρουμε με ένα ποσοστό πάνω από το 40% από τα 6μ75; Χωρίς να τα βάλουμε απ' έξω είναι σχεδόν δεδομένο ότι μάλλον θα κυνηγάμε στο σκορ. Όλες οι ομάδες που έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής, έχουν επιλέξει να κλείνουν προς τα μέσα την άμυνα τους, να αντιμετωπίζουν το roll και να "θωρακίζουν" την ρακέτα.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡ

Όπως επίσης είναι σημαντικό ότι δεν θα μπούμε ως το μεγάλο αουτσάιντερ, όπως συνέβη με τους Λιθουανούς, ασχέτως της δήλωσης του Θανάση. Η Ρωσία θα είναι και πιο υποψιασμένη και συν της άλλης εμείς δεν θα είμαστε "στριμωγμένοι" στη γωνία και με την ψυχολογία της επιβίωσης.

Από το παιχνίδι με τους Λιθουανούς πρέπει να κρατήσουμε τα πάντα σχεδόν. Τα κάναμε σχεδόν όλα τέλεια. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρασυρθούμε όμως. Δεν πρέπει επουδενί να λησμονήσουμε τις εμφανίσεις μας στα παρκέ της Φιλανδίας. Γιατί τότε θα την πατήσουμε. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι μία ομάδα του 7,5 που έπαιζε για 5,5 στο πρώτο γύρο. Αποδείχθηκε απέναντι στην παρέα του Βαλαντσιούνας πως στα νοκ άουτ κερδίζει όχι η ατομική ποιότητα αλλά το σύνολο, η ομάδα. Ο κανόνας αυτός δεν θα αλλάξει..

Με την παρουσία μας στα προ-ημιτελικά, η Εθνική ομάδα πέτυχε το μίνιμουμ, ούτως ώστε να μην χαρακτηριστεί πλήρως αποτυχημένη η παρουσία της στο φετινό Ευρωμπάσκετ. Με μία νίκη ακόμα και με την συμμετοχή μας στα ημιτελικά θα έχουμε κάνει την υπέρβαση. Αν αναλογιστεί κανείς πως άρχισε η προετοιμασία, τι μεσολάβησε κατά την διάρκεια αυτής και πως παρουσιαστήκαμε στο πρώτο γύρο.

ΥΓ: Θλίβομαι ιδιαίτερα όταν μετά από μία νίκη και μία πρόκριση, αρκετοί αντί να πανηγυρίσουν την επιτυχία σπεύδουν να μιλήσουν για "κωλοτούμπες" και τα έλεγα εγώ. Η Εθνική ομάδα πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει, δυστυχώς είναι τόσο βαθιά η κρίση στην κοινωνία που αρκετός κόσμος δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό.