Ο Χότζες δεν επιτέθηκε αναίτια στον Τζόρνταν για τον ‘θίασο κοκαΐνης’
Στο ρόστερ των Σικάγο Μπουλς δεν ανήκε κατά τη ρούκι σεζόν του Μάικλ Τζόρνταν στο ΝΒΑ. Τότε προς τι η αυστηρή κριτική του Κρεγκ Χότζες; Ο παλαίμαχος σουτέρ δεν ξέχασε ποτέ ότι ο πρώην συμπαίκτης του ξεγλιστρούσε μονίμως.
Αν το ‘Last Dance‘ εξελισσόταν σε μια ‘αγιογραφία‘ του Μάικλ Τζόρνταν, θα έχανε όλη την ουσία του και μαζί τα εκατομμύρια των φανατικών τηλεθεατών που προσελκύουν τα δύο επεισόδια ανά εβδομάδα προβολής. Ούτε ‘αμνός‘ -ήταν ο ‘MJ’- ούτε φυσικά αγαπητός απ’ όσους τον συναναστρέφονταν τα χρόνια της παντοκρατορίας του. Είχε πάθη και έκανε λάθη, έφτιαξε εχθρούς και γέννησαν αντιπάθειες η συμπεριφορά και η γενικότερη στάση του απέναντι στα πράγματα.
Ο Κρεγκ Χότζες, αν και συμπαίκτης του στους Σικάγο Μπουλς για τέσσερις διαδοχικές σεζόν (1988-1992), έλεγε δημοσίως πως “δεν μπορώ να μιλήσω στα νέα παιδιά και να χρησιμοποιήσω τον Μάικλ ως παράδειγμα“. Διότι εμφανιζόμενος ως απολιτίκ, φρόντιζε να διατηρεί μια ουδετερότητα σε ό,τι είχε να κάνει με τη καθημερινότητα της χώρας. Δεν ήταν συνεπώς παράξενη -ή άκαιρη- η προ ημερών αντίδρασή του στο γεγονός πως ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας τούτου του κόσμου όχι μόνο δεν διέψευσε τον όρο ‘cocaine circus’, που είχε χλευαστικά αποδοθεί στο ρόστερ των ‘ταύρων’ κατά την πρώτη χρονιά του στο ΝΒΑ, αντιθέτως το επιβεβαίωσε άνευ στρογγυλοποιήσεων. “Εκνευρίστηκα“, θα πει στη ραδιοφωνική εκπομπή ‘The Odd Couple’ του Fox Sports Radio ο 59χρονος σήμερα Αμερικανός διότι “σκεφτόμουν τ’ αδέρφια που ήταν σ’ αυτήν την ομάδα, οι συγγενείς τους ήξεραν ότι έπαιζαν εκεί και έπρεπε να τα εξηγήσουν όλα αυτά σ’ ένα 12χρονο αγόρι“.
Οργισμένο είδωλο ή Επαναστάτης χωρίς αιτία;
Ανέκαθεν ο Χότζες μιλούσε διαφορετικά από την πλειονότητα των επαγγελματιών παικτών του τότε. Θα ταίριαζε περισσότερο στο σήμερα. Σουτάροντας με 40% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου και ως τρεις φορές νικητής στο διαγωνισμό του All Star (ο μόνος μαζί με τον Λάρι Μπερντ) σε 8 διαδοχικές συμμετοχές, είχε τη δυνατότητα να βγάζει καλά χρήματα σε ομάδες που θα τον πλήρωναν γιατί τον είχαν ανάγκη. Ένας Κάιλ Κόρβερ της εποχής του, ο οποίος ερχόταν από τον πάγκο -των Μπουλς εν προκειμένω (έχοντας παίξει σε Κλίπερς, Μπακς και Σανς)- για ν’ απορυθμίζει τις αντίπαλες άμυνες και να προσφέρει ανοικτούς χώρους για τα ντράιβ των υπολοίπων. Ό,τι έκανε ο Στιβ Κερ από το ’93 ως το ’98. Στα πρώτα δύο δαχτυλίδια του Σικάγο είχε συνολικά 20/48 τρίποντα σε 34 αγώνες των πλέι οφ!
Κόντρα στη βολή του πάντως, αυτός προτίμησε ένα διαφορετικό δρόμο, αντισυμβατικό και επικίνδυνο που κατέληγε με αδιέξοδο. Δεν βρήκε συμμάχους, ‘καταδικάστηκε’ από τη λίγκα και ‘εξορίστηκε’ στην Ευρώπη, καθώς στα 32 του δεν βρήκε πουθενά αλλού δουλειά, όταν αποφασίστηκε να μην του ανανεωθεί το συμβόλαιο. Μέχρι και ο ατζέντης του Μπομπ Γουλφ τον άφησε στη μοίρα του και “ουδείς απαντούσε στις κλήσεις μου“, με συνέπεια να καταλήξει στην ιταλική Καντού και κατόπιν στην τουρκική Γαλατάσαραϊ, προτού κλείσει τον κύκλο του στη Σουηδία!
Οργανωμένο το σχέδιο της εξόντωσής του, υποστήριζε ο ίδιος, καθώς “το κλίμα ήταν πολύ συντηρητικό“. Συχνά τον παρουσίαζαν ως αντιπαράδειγμα, όντας ο παίκτης που είχε βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του. “Μην γίνετε σαν τον Χότζες“, έλεγαν. Βλέπετε είχε αρθρώσει το λόγο του έναντι της καταπίεσης των μειονοτήτων, κυρίως των Αφροαμερικανών, και επιδίωκε την εξίσωση των δικαιωμάτων στο ΝΒΑ. Ενεργός ακτιβιστής, προπομπός όσων θ’ ακολουθούσαν 15 χρόνια μετά, έψαχνε ασκόπως για συμπαραστάτες που θα μεταφέρουν το μήνυμά του. Απορούσε που ενώ οι περισσότεροι παίκτες στο πρωτάθλημα ήταν μαύροι, σχεδόν το 75%, οι προπονητές και τα υψηλόβαθμα στελέχη σε καίρια πόστα ήταν κυρίως λευκοί. “Ανοίγουν δώδεκα θέσεις, αλλά καμία εξ αυτών δεν θα πάει σε μαύρο“.
Η απεργία που καταπνίγηκε
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ ήταν ένας εκ των λίγων που έβρισκε λογική στα λεγόμενά του και τον στήριζε ανοικτά, υποστηρίζοντας πως όντως “κάτι πρέπει να γίνει“. Όχι όμως ο Μάικλ Τζόρνταν, που μάλλον τον αγνοούσε. Επιδεικτικά, θεωρούσε ο Χοτζ. Ενδεχομένως “επειδή δεν ήξερε τι να πει, όχι γιατί ήταν κακός άνθρωπος“, όπως συμπέρανε μετά από 25 χρόνια. Παρόλα αυτά δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ότι ο ‘Air’ όφειλε να έχει μεριμνήσει και να δράσει διαφορετικά ενόσω είχε τη δύναμη. ‘Ξεγλιστράς, Μάικλ‘, του έλεγε διαρκώς, κατηγορώντας τον για απάθεια. “Μπορώ να το καταλάβω, αλλά την ίδια ώρα είναι μια αποφυγή της ευθύνης. Γιατί όντως ξεγλιστράς όταν η φωτιά έρχεται κατά πάνω σου. Δεν μπορείς να το κάνεις άλλο“.
Είχε προηγηθεί η προτροπή του Χότζες για μποϊκοτάζ των τελικών του 1991. Στο βιβλίο ‘Long Shot’ των 220 σελίδων που φέρει τον υπότιτλο ‘The Triumphs and Struggles of an NBA Freedom Fighter’ ο Χότζες διηγήθηκε πως, με αφορμή τον άγριο ξυλοδαρμό του Ρόντνι Κινγκ από τέσσερις λευκούς αστυνομικούς μόνο και μόνο γιατί παραβίασε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, είχε απευθυνθεί στους Τζόρνταν και Τζόνσον ζητώντας τους να υποστηρίζουν την ιδέα μιας αποχής από τον πρώτο αγώνα στο Σικάγο, που θα προκαλούσε αίσθηση και θα ερχόταν ως συνέχεια των πράξεων αντίστασης που βρίσκονταν σε εξέλιξη στο Λος Άντζελες.
“Θα ήμασταν αλληλέγγυοι στη μαύρη κοινότητα και ταυτόχρονα θα υψώναμε τη φωνή μας απέναντι στην οικονομική ανισότητα του ΝΒΑ“. Όπως έγραψε, ο Τζόρνταν του απάντησε πως ήταν “τρελός” ενώ ο Μάτζικ ότι “είναι πολύ ακραίο, φίλε“. Ο Χοτζ συνέχισε λέγοντας πως “αυτό που συμβαίνει σ’ αυτούς τους ανθρώπους μας σε αυτή τη χώρα είναι ακραίο“. Ο αγώνας διεξήχθη κανονικά, οι Μπουλς (παρά την ήττα με 93-91) κατέκτησαν τον τίτλο με 4-1, αλλά ο Χότζες δεν χαιρόταν το ίδιο μ’ όλους τους άλλους την έναρξη της κυριαρχίας. “Η γενιά μας πέταξε την μπάλα, καθώς πολλοί από εμάς ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το δικός μας κέρδος“, πίστευε. ισχυριζόμενος πως χάθηκε η ευκαιρία για μια ενιαία δράση απέναντι στην εκμετάλλευση. “Δεν μπορούσαμε απλώς να στεκόμαστε και να κοιτάμε. Έπρεπε να βάλουμε τις ζωές μας στο κίνημα“.
Με λευκή κελεμπία στον Λευκό Οίκο
Το φρόνημά του δεν κάμφθηκε. Ούτε, βέβαια, τη δεύτερη φορά βρήκε ανταπόκριση από τον Τζόρνταν. Οι Μπουλς ως πρωταθλητές είχαν, τον Οκτώβριο του 1991, κληθεί στο Λευκό Οίκο από τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Ο Χότζες δεν φόρεσε κοστούμι και γραβάτα. Έσπασε το πρωτόκολλο και εμφανίστηκε με μια λευκή κελεμπία, λέγοντας πως εκπροσωπεί τους Αφροαμερικανούς “που δεν μπορούν να έρθουν σε αυτό το μεγάλο κτίσμα και να γνωρίσουν τον αρχηγό του έθνους“. Σαρκαστικός τουλάχιστον. Είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του στον ‘Πόλεμο του Κόλπου’, προς χάριν του ελέγχου των πετρελαίων, και τους βομβαρδισμούς της Βαγδάτης. Ο μετέπειτα πρόεδρος Τζορτζ Μπους τζούνιορ τού μίλησε αργά και συλλαβιστά, ρωτώντας τον από πού είναι. “Σικάγο Χάιτς, Ιλινόι“, απάντησε ο Χότζες και τον άφησε έκπληκτο.
Προτού ολοκληρωθεί η τελετή και η αποστολή των πρωταθλητών αποχωρήσει από την πρωθυπουργική κατοικία, ο παίκτης των Μπουλς παρέδωσε στον Πρόεδρο μια οκτασέλιδη ιδιόχειρη επιστολή, γράφοντας “εξ ονόματος των φτωχών, των ντόπιων Αμερικανών, των άστεγων” προκειμένου να εκθέσει τα μείζονα προβλήματα της μαύρης κοινότητας και λοιπών μειονοτήτων. Η απάντηση δεν έφτασε με το ταχυδρομείο. Ή τουλάχιστον δεν έλαβε ποτέ, με οιονδήποτε τρόπο. Μέχρι σήμερα πιστεύει πως ο Μπους δεν προχώρησε μετά την πρώτη σελίδα του γράμματος. Για να τελειώσει το βιβλίο του αναζήτησε το έγγραφο στην αλληλογραφία του Λευκού Οίκου, στο αρχείο της βιβλιοθήκης. Το εντόπισε σε άριστη κατάσταση. Τουλάχιστον δεν είχε καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων.
Μόνο ο Τζάκσον τον κατάλαβε
Ο Χότζες ήθελε σε όλο αυτό να τύχει της έμπρακτης συμπαράστασης από τους συμπαίκτες του. Τον Μάικλ Τζόρνταν ειδικότερα που χαλιναγωγούσε όλους τους υπόλοιπους. “Οραματίστηκα οι Μπουλς να γράψουν μια ιστορία που θα έχει νόημα. Αν μιλούσαν συλλογικά, ο κόσμος θα άκουγε“. Είχε προτρέψει τον ‘MJ’ να διακόψει τη συνεργασία του με τη Nike και να ιδρύσει δική του εταιρία – κάτι σού θυμίζει αυτό – γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας. Αποκρίθηκε πως δεν μπορεί.
“Είναι ένας πόλεμος. Είμαστε σε πόλεμο όταν βλέπεις τι συμβαίνει στο Λος Άντζελες, τι θα συμβεί στο Σικάγο, στο Νιούαρκ. Η φτώχεια στην πόλη είναι σκέτη κόλαση, αρκεί να δεις μονάχα στην άλλη άκρη του δρόμου. Κι έχεις εμάς να παίζουμε μπάσκετ. Πόσα χρήματα βγάλαμε χθες; Πόσες ζωές θ’ αλλάξουν; Οι ηγέτες αυτή της Αμερικής είναι οι αθλητές και οι διασκεδαστές. Γι’ αυτό νιώθω ότι πρέπει ν’ αρχίσουμε να μιλάμε έξω από τα δόντια. Δεν θέλω να σου λέω τι θα έπρεπε να κάνεις. Από την άλλη όμως, όντας σ’ αυτήν τη λίγκα, έχεις την υποχρέωση να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς, έχεις την ευθύνη να το κάνεις“. Λόγια κοφτερά.
Οι συμπαίκτες του δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ. Μονάχα ο Φιλ Τζάκσον, όχι τυχαία ο Zen Master, επιχείρησε να μπει στο μυαλό του, να τον καταλάβει. Ήταν αυτός που τον επανέφερε στο ΝΒΑ, ως βοηθό του στους Λος Άντζελες Λέικερς, αποκαθιστώντας το όνομά του. Ο Τζόρνταν επικαλούνταν πως “πρέπει να μάθω περισσότερα” ως μια μόνιμη δικαιολογία. Ξεγλιστρούσε ξανά και ξανά.
