Ο Βόβορας δεν έχει το φάντασμα του Ομπράντοβιτς να τον στοιχειώνει
Η ζωή του Γιώργου Βόβορα δεν θα είναι πλέον ίδια. Ο νέος χεντ κόουτς του Παναθηναϊκού αναλαμβάνει σε μια δύσκολη στιγμή και ξέρει ότι θα ισορροπήσει σε μια τεντωμένη λεπτή γραμμή, ελπίζοντας ότι θα μείνει όρθιος και θα πετύχει. Από την άλλη, δεν τον κυνηγάει και κανείς...
Για τον Γιώργο Βόβορα ακούγονται πολύ καλά λόγια. Ότι δουλεύει πολύ, παρακολουθεί τις εξελίξεις του σύγχρονου μπάσκετ, έχει καλή επικοινωνία με τους παίκτες. Στα 43 του χρόνια μοιάζει έτοιμος να αλλάξει ταχύτητα και να κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα, στην ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και τον έφερε στην θέση του χεντ κόουτς του Παναθηναϊκού.
Δεν είναι εύκολο το έργο του, το ξέρει καλύτερα απ’ όλους ο ίδιος. Έχει μπροστά του μια περίεργη χρονιά, που ήδη ξεκίνησε με τον ιδιοκτήτη της ομάδας να δηλώνει “πουλάω”, τον καλύτερο παίκτη (Καλάθης) να αποτελεί ουσιαστικά παρελθόν και μια γενική αβεβαιότητα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ.
Κρατούμενο ένα. Από τώρα ο νέος προπονητής, που ανακοινώθηκε και επίσημα από την “πράσινη” ΚΑΕ, έχει το ελαφρυντικό ότι δεν ανέλαβε ένα … κανονικό Παναθηναϊκό, αλλά μια ομάδα η οποία (μάλλον) θα παίξει στην Ευρωλίγκα, με μπάτζετ σφιχτό και επιλογές προσαρμοσμένες σε αυτό το νέο οικονομικό μοντέλο.
Κανείς δεν θα έχει απαιτήσεις από τον Βόβορα να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό, οπωσδήποτε στους ‘8’ και εν συνεχεία στο φάιναλ-φορ, όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια, χωρίς πάντως όλες τις φορές η ομάδα να ήταν πράγματι αυτού του επιπέδου. Κάπως έτσι ‘ακυρωνόταν’ και η όποια δουλειά του προπονητή.
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Ντούσκο Ιβάνκοβιτς έφυγαν σχεδόν κακήν κακώς από τον Παναθηναϊκό, ο Αργύρης Πεδουλάκης αν και κατακτούσε τον τίτλο του πρωταθλητή κρινόταν ‘λίγος’, ενώ παράπονα διατυπώνονταν και για τον Τσάβι Πασκουάλ. Μόνο ο Ρικ Πιτίνο μπήκε στο απυρόβλητο αν και ούτε ο διάσημος Αμερικανός θα … τη γλίτωνε στο τέλος. Δεν είναι εύκολο καράβι ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ. Ειδικά όταν ακόμη το φάντασμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς πλανάται ανάμεσα στα λάβαρα που είναι υψωμένα στον ουρανό του ΟΑΚΑ.
Θα μοιάζει άδικο να ζητηθούν από τον Γιώργο Βόβορα τα ίδια πράγματα, αφού τα χρήματα που θα έχει στα χέρια του για να φτιάξει την ομάδα της επόμενης περιόδου είναι τουλάχιστον τα μισά, σε σχέση με τα αντίστοιχα των προκατόχων του.
Η επιρροή του Πεδουλάκη
Ο εργασιομανής νέος προπονητής του Παναθηναϊκού έχει δηλώσει ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ο μέντοράς του. Μαζί του άλλωστε κάθισε στον πάγκο των “πρασίνων” ως βοηθός και στην πρώτη και στη δεύτερη θητεία του έμπειρου κόουτς στο ΟΑΚΑ. Ο Πεδουλάκης τον εμπιστεύτηκε και για τη δουλειά του στην προπόνηση και για το “μάτι” του σε ό,τι αφορά στους παίκτες που επέλεγε για το ρόστερ της ομάδας. Η επιρροή του Πεδουλάκη πάντως στο να διαμορφώσει την προπονητική του σκέψη είναι δεδομένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αντιγράψει πλήρως το μοντέλο του Αργύρη.
Πολύ καλή γνώμη είχε και ο Τσάβι Πασκουάλ του οποίου επίσης υπήρξε μέλος του επιτελείου του. Συνεργάστηκε άψογα και με τον Ρικ Πιτίνο, κάτι που ο Αμερικανός δεν το ξέχασε γράφοντας τα καλύτερα λόγια για τον πρώην βοηθό του, στο twitter:
Η προπονητική του φιλοσοφία είναι εφαρμοσμένη στην λεγόμενη και ελληνική σχολή των προπονητών, που ορίζει ως βασική προτεραιότητα μέσα στο γήπεδο την εκμετάλλευση του παραμικρού προλεονεκτήματος της ομάδας του.
Δεδομένων των συνθηκών που διαμορφώνονται στον Παναθηναϊκό λόγω του μπάτζετ, όλοι καταλαβαίνουν πως δεν θα χτιστεί μια ομάδα με … τρέλα και κορδέλα. Αντίθετα είναι πολύ λογικό να δούμε ένα πολύ πιο “σκληρό” σύνολο το οποίο θα προσπαθεί, κάθε φορά, να “πουλάει ακριβά το τομάρι του”.
Συν τοις άλλοις, ο κόουτς Βόβορας, δεν εμφανίζεται … από το πουθενά. Γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, ξέρει τις ιδιαιτερότητες του ΟΑΚΑ, τι σημαίνει να κάθεσαι στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Σίγουρα έχει, ήδη, στο μυαλό του την ομάδα της νέας σεζόν, έστω κι αν ακόμη λείπουν σημαντικά κομμάτια , ώστε να υπάρξει και προς τα έξω μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Εκτεθειμένος σε κάθε κίνηση
Από την άλλη ο βαθμός της ευθύνης, πλέον, δεν είναι ο ίδιος όπως τα προηγούμενα χρόνια όπου είχε τον τίτλο του ασίσταντ. Τώρα οι επιλογές και οι αποφάσεις βαραίνουν τον ίδιο, γνωρίζει ότι θα κρίνεται αγώνα με τον αγώνα, έστω κι αν είναι δεδομένο ότι δεν θα αντιμετωπιστεί με προκατάληψη και καχυποψία. Ακόμη και οι σχέσεις του με τους παίκτες αλλάζουν.
Ο βοηθός είναι πάντα πιο διαλλακτικός, βλέπει το πρόβλημα κάθε παίκτη πιο συγκαταβατικά. Ο χεντ κόουτς μπορεί να αναγκαστεί να είναι σκληρός, να πάρει αποφάσεις που δεν αρέσουν, αλλά βοηθούν στη λειτουργία του συνόλου. Είναι εκείνος που στο τέλος … μένει μόνος του και τον βαραίνουν οι επιλογές του. Στις νίκες όλα είναι τέλεια. Στις ήττες όχι. Και ο πρώτος που συγκεντρώνει τα πυρά από σχετικούς και μη είναι ο κύριος στην κορυφή του πάγκου.
Η πρόκληση να εργαστεί στο κορυφαίο επίπεδο, δηλαδή στην Ευρωλίγκα, είναι πολύ μεγάλο. Σίγουρα έχει την τεχνογνωσία από την συνεργασία του με Πεδουλάκη και Πιτίνο, όμως η όποια προπονητική οπτική, πρόταση ή συμβουλή, ακόμη και για μια ή και περισσότερες κινήσεις μέσα στο παιχνίδι, δεν έχουν την ίδια βαρύτητα με το να είσαι αυτός που τελικά θα πει ναι, ή όχι. Αυτός που θα αποφασίσει. Το ειδικό βάρος είναι μεγάλο και πολύ διαφορετικό, όπως και να το κάνουμε, όταν γίνεσαι “αφεντικό”.
Μπορεί φαινομενικά η δουλειά του πρώτου προπονητή να είναι ίδια, υπάρχουν, όμως, ομάδες που την καθιστούν … πολύ διαφορετική.
Μια απ’ αυτές είναι ο Παναθηναϊκός. Είσαι εκτεθειμένος διαρκώς, ο καθένας έχει γνώμη για το ρόστερ, αν παίζεις πικ εν ρολ, ή άμυνα με αλλαγές. Σίγουρα όλοι θα του αναγνωρίσουν ότι είναι ένας νέος άνθρωπος που βρίσκεται απλά στην εκκίνηση μιας νέας φάσης της καριέρας του, υπάρχει όμως στη μέση και το αποτέλεσμα. Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός δεν αντέχει πολύ την αποτυχία, τις ήττες.
Υπάρχει μια διαρκής κρίση για όλα. Όχι μόνο τα μπασκετικά. Τι φοράει, πως το φοράει, μιλάει καλά αγγλικά, κάνει γκριμάτσες περίεργες, ή είναι απαθής. Δεν γράφουμε υπερβολές. Κατά καιρούς όλα αυτά έχουν αποτελέσει … σοβαρότατη κριτική σε βάρος καταξιωμένων προπονητών, που ο οποιοσδήποτε αν μιλήσει μαζί τους για μπάσκετ δεν θα ξέρει που πάνε τα τέσσερα.
Εκτός των άλλων, στον Παναθηναϊκό είναι υποχρεωμένος να κυνηγήσει πάση θυσία τους εγχώριους τίτλους. Και το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας. Ναι μεν η Ευρώπη, όσο περνάνε τα χρόνια, αποδεικνύεται πολύ δύσκολη υπόθεση, υποτίθεται όμως ότι εντός συνόρων η “πράσινη” κυριαρχία δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Τα μεγαλύτερα “πρέπει”, ενδεχομένως για τον Βόβορα, να τεθούν στην ελληνική επικράτεια…
Τα δυο σενάρια…
Για τον καινούργιο κόουτς του Παναθηναϊκού υπάρχουν δυο σενάρια. Το πρώτο το καλό λέει ότι θα παρουσιάσει μια ομάδα που θα παίξει καλό μπάσκετ, θα μάχεται και θα κάνει τις νίκες εκείνες που θα αφήσουν άπαντες ικανοποιημένους. Αν αυτό στην Ευρωλίγκα μεταφραστεί σε πρόκριση στα πλέι-οφ, σίγουρα θα πρόκειται για μια πρώτη σεζόν επιτυχημένη, ένα σκαλοπάτι για να πατήσει γερά και να συνεχίσει ακόμη πιο δυνατά.
Το δεύτερο το κακό, έχει ίσως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, αντίθετη κατάληξη. Ο ίδιος θα θέλει, φυσικά, να σκέφτεται μόνο την πρώτη εκδοχή. Αν δεν είχε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και κυρίως στη δουλειά του δεν θα έλεγε ναι στην πρόταση που του έγινε. Πολλές φορές, βέβαια, μπορεί κάποιος να είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα στην ζωή του, στην καριέρα του, αλλά το λεγόμενο τάιμινγκ να μην τον εξυπηρετεί.
Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι ο Γιώργος Βόβορας θα εργαστεί πολύ, ξέροντας ότι αν τα καταφέρει θα έχει κάνει πραγματικά ένα σπουδαίο ξεκίνημα. Η διαδρομή δεν θα είναι εύκολη. Θα μοιάζει με μια ισορροπία πάνω σε μια λεπτή γραμμή. Στόχος του να μείνει όρθιος και να πετύχει. Σε αυτό, βέβαια, δεν φτάνει μόνο η δική του θέληση να μην … πέσει. Θα χρειαστεί τα στηρίγματα και τη θωράκιση από την ίδια την ομάδα, ώστε να βγει πράγματι κερδισμένος ο προπονητής. Και ταυτόχρονα ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, που θα έχει αναδείξει ένα νέο όνομα στην ήδη σπουδαία ομάδα των Ελλήνων κόουτς πρώτης γραμμής.
