Ο Βιν Μπέικερ έφτιαχνε καφέδες για να σώσει την ψυχή του

Δεν είναι λίγες οι στιγμές που η ετήσια διοργάνωση του ντραφτ έχει βγάλει μικρά διαμάντια. Χρόνια πριν από την εποχή της δόξας του Ζάιον Γουίλιαμσον και του Αρ Τζέι Μπάρετ, όταν ακόμα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του, η βραδιά του ντραφτ της σεζόν 1993-1994 έβγαζε από την κληρωτίδα ένα μικρό θαύμα. Ο Βιν Μπέικερ, ένας επιβλητικός και ακραία ντροπαλός 22χρονος από το κολέγιο του Χάρτφορντ, επιλεγόταν από τους Μιλγουόκι Μπακς. Ένας σχεδόν 7-footer πάουερ φόργουορντ/σέντερ, ο οποίος πέρα από το να μοιράζει ‘ξύλο’ στη ρακέτα, διεκδικώντας τα ριμπάουντ ή να καρφώνει με οργή, πειραματιζόταν με το παιχνίδι του, κάνοντας αδιανόητα πράγματα για το μπάσκετ της εποχής. Ο Μπέικερ κατέβαζε την μπάλα σαν πλέι-μέικερ, μοίραζε ασίστ ‘χειρουργικής’ ακριβείας, σχεδόν ‘ζήλευε’ το παιχνίδι των γκαρντ και γι’ αυτό επιχειρούσε να γίνει ένας εκ των λίγων ψηλών της εποχής, που ήξεραν και να δημιουργούν παιχνίδι.

Οι Μπακς της εποχής 1993-1997 δεν είχαν καμία σχέση με τη σημερινή ομάδα. Ο Μπέικερ έδινε κάθε βράδυ όλη την μπασκετική αλητεία και όλο το δημιουργικό μεράκι του για να φέρει την ομάδα στα playoffs του NBA. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, τα ‘ελάφια’ αν και ξεπερνούσαν τις 30 νίκες, ποτέ δεν κατάφερναν να προκριθούν στα playoffs. Η απόδοση του Μπέικερ ήταν πάντα σταθερά θετική, με τον μέσο όρο του να κυμαίνεται στους 18-19 πόντους και περίπου 10 ριμπάουντ και 4 ασίστ ανά αγώνα. 

Όμως για να φύγει το σκοτάδι των αποκλεισμών, έπρεπε να θυσιαστούν κάποιες μονάδες των Μπακς. Τη σεζόν 1997-1998, ο Μπέικερ βρέθηκε στους Σόνικς του Σιάτλ, μέσα από ένα μεταγραφικό ντιλ-καραμπόλα, που έστειλε τους Σον Κεμπ και Σέρμαν Ντάγκλας από το Σιάτλ στο Κλίβελαντ και αντίστοιχα τους Τάιρον Χιλ και Τερέλ Μπράντον στους Μπακς. Τα προβλήματα δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Ο ίδιος, πάντως, δεν πίστευε πόσο τυχερός ήταν. “Ήμουν σε μια ομάδα που προσπαθούσε να μπει στα playoffs και τώρα είμαι σε μια ομάδα που έχει στόχο τον τελικό της Δύσης”, δήλωνε γεμάτος χαρά.

Αυτή ήταν η πρόκληση της ζωής του. Ο Μπέικερ ήταν ο παίκτης που καλούνταν να αντικαταστήσει τον Κεμπ, έναν από τους πιο εκρηκτικούς και δυνατούς παίκτες που έχουν περάσει από το Σιάτλ. Όταν πέρασε και η μικρή τραγωδία της διακεκομμένης σεζόν του lock out (1998-1999), τότε κάτι παράξενο άρχισε να συμβαίνει. Ο Μπέικερ έπαιρνε διαρκώς κιλά. Προς το τέλος της σεζόν 2000-2001 ζύγιζε 136 κιλά, ενώ ο μέσος όρος των πόντων του ανά αγώνα είχε κατέβει σε μονοψήφια νούμερα. Το 2002 βρέθηκε στους Σέλτικς, μια ακόμα παραπαίουσα ομάδα εκείνης της εποχής, επιδιώκοντας να αναστήσει την καριέρα του. Το αλκοόλ έμοιαζε ο μοναδικός ‘φίλος’, ύστερα από μια σκληρή ήττα και η σχέση τους ήταν μυστική. Μέχρι εκείνη την προπόνηση των Σέλτικς, όταν ο κόουτς Λάρι Ο’ Μπράιαν ανακάλυψε το μυστικό του. Οι Σέλτικς τον έβαλαν αμέσως στο ‘ψυγείο’, σε μια κίνηση που απείχε έτη φωτός από το να χαρακτηριστεί ‘καλή θέληση’.

Τα τελευταία χρόνια του στο NBA τα πέρασε με μια βαλίτσα στο χέρι, ταξιδεύοντας στη Νέα Υόρκη για τους Νικς, στο Χιούστον για τους Ρόκετς, στο Λος Άντζελες για τους Κλιπερς και περνώντας για λίγο και από τη Μινεσότα, πριν κλείσει την καριέρα του, σε ηλικία 34 ετών, με σοβαρά οικονομικά προβλήματα και με έναν εθισμό στο αλκοόλ που συνεχώς γιγαντώνονταν.

Στην αυγή της δεκαετίας του ’10, ο Μπέικερ τα είχε χάσει σχεδόν όλα: Αρκετά ‘δανεικά και αγύριστα’ σε φίλους, ακόμα περισσότερα χρήματα στο μαύρο βαρέλι του αλκοόλ και τα διπλά για την αποτοξίνωση του, δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις χωρίς αντίκρυσμα και το σπίτι του σε κατάσχεση από την τράπεζα. Προσκυνώντας το ρητό ‘καμία δουλειά δεν είναι ντροπή’, ανέλαβε το μάνατζμεντ ενός υποκαταστήματος γνωστής αλυσίδας καφέ. Ο ίδιος όμως ήταν σχεδόν ευτυχισμένος. Το 2015 μετρούσε 4 χρόνια χωρίς αλκοόλ, δουλεύοντας κάπου όπου το άγχος για την επίτευξη στόχων δεν ήταν τόσο τρομακτικό, όσο στα παρκέ του NBA.

Η επιστροφή στα παρκέ παρ’ όλα αυτά δεν άργησε να έρθει, η μάχη με τους σκελετούς του παρελθόντος έπρεπε να κερδηθεί. Το 2017 ανέλαβε τη διεύθυνση της αθλητικής κατασκήνωσης Γκρέιλοκ. Ήταν χαρούμενος, ήταν και πάλι κοντά στο μπάσκετ, μεταδίδοντας τη σοφία του σε μικρά παιδιά. Το πλήρωμα του χρόνου για την επιστροφή του στο NBA έφτασε κι αυτό. Σήμερα, ο Μπέικερ φοράει την αθλητική φόρμα των ‘ελαφιών’ του Μιλγουόκι και βοηθάει τον Αντετοκούνμπο και την υπόλοιπη ‘συμμορία’ στον στόχο της συμμετοχής σε έναν τελικό πρωταθλήματος. Ξεκάθαρα, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.