Ο Τζόρνταν δεν τους άφησε να πάρουν τίτλο

Ο Τζόρνταν έδωσε το στίγμα του στο ΝΒΑ με το "καλημέρα", αφού την πρώτη του σεζόν (1984-85) είχε μέσω όρο 28.2 πόντους με 51.5% ποσοστό ευστοχίας. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για να φέρει το πρωτάθλημα στο Σικάγο. Η ομάδα του χρειάστηκε να φάει έξι "κατραπακιές" στα playoff πριν φτάσει στην πηγή και πιει νερό. Τα τρία πρώτα χρόνια σκόνταφε πάνω σε Σέλτικς (δις) και Μπακς πριν πέσει πάνω στους Πίστονς του Αϊζάια Τόμας, οι οποίοι κέρδισαν τρεις συνεχόμενες φορές τους Μπουλς στους τελικούς της Ανατολής.

Επειδή τα εφτά χρόνια αναμονής για τον Τζόρνταν ήταν πολλά, όταν πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα συνέχισε στον ίδιο ρυθμό παίρνοντας "παραμάζωμα" και τα επόμενα, με αποτέλεσμα να στερήσει την αντίστοιχη δυνατότητα από άλλους σταρ του ΝΒΑ που επίσης τα άξιζαν και αν δεν υπήρχε ο Τζόρνταν στον μπασκετικό "χάρτη" θα είχαν λογικά καταφέρει να στεφθούν έστω για μια φορά πρωταθλητές.

Μιας και με τα "αν" δεν γράφεται ιστορία, πάμε να δούμε τους εφτά αστέρες του ΝΒΑ, που ο Τζόρνταν άφησε χωρίς "δαχτυλίδι".

1) Ντομινίκ Ουίλκινς

Στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game του 1985 ο "άγουρος" ακόμα Τζόρνταν αντιμετώπισε τον Ουίλκινς. Ο Ουίλκινς ήταν πολύ δυνατός για να χάσει τότε από τον νεαρό Τζόρνταν και κατάφερε να επικρατήσει. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η ώρα του Τζόρνταν να κατακτήσει τον συγκεκριμένο τίτλο μιας και ο Ουίλκινς ήταν τραυματίας. Η απόλυτη, όμως, αναμέτρηση ήρθε το 1988, όταν ο Τζόρνταν ξαναπήρε τον συγκεκριμένο τίτλο, αυτή τη φορά απέναντι στον άσο των Χοκς.

Απολαύστε τα καρφώματα του συγκεκριμένου διαγωνισμού:

Ο "θρύλος" του Τζόρνταν είχε αρχίσει να δημιουργείται. Ο "Air" στέρησε από τον Ουίλκινς τον συγκεκριμένο τίτλο και στην συνέχεια, όντας στην Ανατολή, την πιθανότητα κατάκτησης κάποιου "δαχτυλιδιού", παρά το γεγονός ότι ο Ουίλκινς αποτελούσε ένα από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος.

Τα ΜΜΕ της εποχής έγραφαν τότε για τον Ουίλκινς:

"Ο Ουίλκινς έχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά βιογραφικά παικτών στην ιστορία του ΝΒΑ. Μέσα σε 10 χρόνια (1984-1994) είχε μ.ο. 28 πόντους και 7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, ενώ σκόραρε για 8 σεζόν πάνω από 2.000 πόντους. Οι μόνοι παίκτες που δεν ήταν σέντερ και κατάφεραν να έχουν μ.ο. πόντων 26-31 για μια ολόκληρη δεκαετία ήταν ο Τζόρνταν, ο Μπερντ, ο Άιβερσον και ο Ουίλκινς".

2) Πατ Γιούινγκ

Ο Γιούινγκ έπαιζε μπάσκετ την περίοδο που στο ΝΒΑ ήταν πιο ελεύθερα τα "πιασίματα" και οι "εναγκαλισμοί" μεταξύ των παικτών, κάτι που μαζί με τα μπασκετικά του προσόντα τον μετέτρεπε σε αμυντικό ογκόλιθο. Την εποχή που ο Γιούινγκ μεσουρανούσε στη Νέα Υόρκη, οι Νικς δεν είχαν καμία υπερομάδα, αλλά διέθεταν εκείνους τους παίκτες που εξαιτίας του αμυντικού τους παιχνιδιού μπορούσαν να φέρουν τον κάθε αντίπαλο σε δύσκολη θέση.

Το "κάθε αντίπαλο", βέβαια, είναι σχετικό, κάτι που αποδεικνύεται και από το παρακάτω video, όπου ο Τζόρνταν κάνει "πλάκα" στον Γιούινγκ στα playoff του 1991:

Διάφοροι παίκτες πήγαν στους Νικς για να βοηθήσουν τον Γιούινγκ να φτάσει στον τίτλο, αλλά το εμπόδιο του Τζόρνταν έμοιαζε και ήταν αξεπέραστο. Είναι άδικο που οι φίλαθλοι των Νικς κατηγορούσαν τον Γιούινγκ για την μη κατάκτηση πρωταθλήματος. Τι να έκανε ο άνθρωπος; Ήταν απλώς ένα από τα 7 θύματα του Τζόρνταν που αναφέρονται στο παρόν θέμα και έπαιζε σε λάθος ομάδα τη λάθος στιγμή.

3) Ρέτζι Μίλερ

Ο Ρέτζι Μίλερ θεωρείται ένας από τους καλύτερους σουτέρ όλων των εποχών και αποτελεί έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς τύπους που έχει γνωρίσει το ΝΒΑ μαζί με τον Τόμας, τον Μπερντ και τον Μάτζικ. Οι 8 πόντοι του σε 9 δευτερόλεπτα κόντρα στους Νικς αποτελούν μία από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του αμερικανικού πρωταθλήματος:

Ένα από τα πιο σπουδαία επιτεύγματα του Μίλερ είναι ότι έχει παίξει περισσότερα παιχνίδια στο ΝΒΑ με τη φανέλα μιας ομάδας από οποιονδήποτε άλλο, εκτός από τον Στόκτον και τον Μαλόουν. Επίσης, είναι ο 6ος παίκτης στη λίστα με αυτούς που έχουν συμμετάσχει στα περισσότερα παιχνίδια του ΝΒΑ (1389 σε 18 σεζόν).

Παρόλο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του Μίλερ να "καθαρίσει" παιχνίδια και ολόκληρες σειρές, δεν είχε ποτέ ομάδα με μεγάλο βάθος, ώστε να μπορέσει να χτυπήσει τους Μπουλς.

Τώρα ο Μίλερ μεταδίδει αγώνες NBA και παρόλη την ανταγωνιστικότητα που τον διακατείχε όσο ήταν εν ενεργεία αθλητής και το γεγονός πως ο Τζόρνταν ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής έχει πει για τον "Air":

" (...) ήταν ένας σούτινγκ γκαρντ σε σώμα σέντερ. Ήταν ο Τσάμπερλεϊν σε μορφή "δυαριού". Δεν μπορούσες να τον φυλάξεις στο low post. Θυμάμαι το '98 που παίξαμε αντίπαλοι στους τελικούς της περιφέρειας. Είχε διαφορετικό πλάνο παιχνιδιού για κάθε έναν από τους τρεις παίκτες που τον φυλάγαμε σε εκείνη τη σειρά παιχνιδιών (εμένα, τον Μακ Κι και τον Τζάλεν Ρόουζ) (...)"

4) Τομ Τσέιμπερς

Ο Τσέιμπερς ήταν ένας παίκτης που έμοιαζε στον Μπερντ όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού, όντας λιγότερο ταλαντούχος από τον σταρ των Σέλτικς. Έχοντας πλάι του τον Μπάρκλεϊ και τον Κέβιν Τζόνσον πολλοί πίστεψαν πως οι Σανς θα επικρατούσαν των Μπουλς στους τελικούς του '93. Ο Τζόρνταν, όμως, είχε αντίθετη άποψη, αφήνοντας χωρίς "δαχτυλίδι" τον Τσέιμπερς που μας έχει χαρίσει φάσεις όπως αυτή:

5, 6) Τζον Στόκτον, Καρλ Μαλόουν

Το δίδυμο των Τζαζ μαζί με τον Μπάρκλεϊ πρέπει να είναι οι παίκτες της προκείμενης λίστας που άξιζαν περισσότερο ένα "δαχτυλίδι". Το δίδυμο Στόκτον-Μαλόουν ήταν απολαυστικό να το παρακολουθείς. Ο Στόκτον ήταν ένας από τους εξυπνότερους πλέι μέικερς όλων των εποχών. Η εξωτερική του εμφάνιση αρχικά δεν προκαλούσε φόβο στους αντιπάλους , αλλά μόλις άρχισε να αφήνει το στίγμα του στο ΝΒΑ οι αντίπαλοι άρχισαν να παίρνουν τις προφυλάξεις τους. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους "μαέστρους" των παρκέ, αφού έβρισκε πάντα τρόπους με τις ασίστ τους να "ξεκλειδώνει" τις αντίπαλες άμυνες.

Η συνεργασία του με τον Μαλόουν μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή των Κόμπε-Σακίλ. Οι δυο τους βρισκόντουσαν με κλειστά μάτια. Έχασαν δύο φορές στους τελικούς από τους Μπουλς, γεγονός που τους στοίχησε. Ειδικά η μία με το κλέψιμο του Τζόρνταν στο τελευταίο λεπτό των τελικών του πρωταθλήματος του '98, δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ από τους ανθρώπους της Γιούτα:

Ο Μαλόουν ("ταχυδρόμος"), έχει ένα από τα καλύτερα ρεκόρ όσον αφορά τους πόντους που έχει βάλει παίκτης του ΝΒΑ στην καριέρα του. Ο "ταχυδρόμος" συνδύαζε δύναμη με τεχνική και είναι πραγματικά κρίμα που αυτός και ο Στόκτον δεν πήραν ούτε ένα "δαχτυλίδι". Η εικόνα του Μαλόουν να μιλάει στην μπάλα κάθε φορά που έριχνε βολές δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

"Έλα μωρό μου, μπες μέσα".

7) Τσαρλς Μπάρκλεϊ

Ο Μπάρκλεϊ είναι από εκείνους τους παίκτες που βγαίνουν μία φορά κάθε είκοσι χρόνια. Η δύναμη, η ταχύτητα, το σουτ και η πάσα του τον βάζουν στο πάνθεον με τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ. Η απίστευτη ικανότητά του να παίρνει ριμπάουντ, παρότι ήταν από τους πιο κοντούς παίκτες στο "ζωγραφιστό" του έδωσε το προσωνύμιο "The Round Mound of Rebound". Πρέπει να ήταν ο καλύτερος σε αυτή την κατηγορία μαζί με τον Ρόντμαν, αν και ο παίκτης των Μπουλς δεν μπορούσε να προσφέρει καθόλου στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του.

Αφού εγκατέλειψε την ενεργό δράση ο Sir Charles έγινε σχολιαστής στην τηλεόραση και για όσους τον έχουν παρακολουθήσει είναι απολαυστικός. Πάντως, ό,τι και να λέμε για τον Μπάρκλεϊ είναι περιττό, αφού ο μεγάλος Λάρι Μπερντ είχε πει για αυτόν: "Ο Τσαρλς είναι κυρίαρχος μέσα στο γήπεδο. Οι παίκτες που έχουν ύψος 1.95 με 1.98 κανονικά δεν μπορούν να κάνουν αυτά που κάνει ο Τσαρλς στο ΝΒΑ".

Πηγή: Nbascholar.com

Διαβάστε ακόμη:

Ο Λεμπρόν πάσχει από ψευδαισθήσεις μεγαλοπρέπειας

MICHAEL JORDAN: Οι 30 φωτογραφίες του "Air" που δεν έχετε ξαναδεί

MICHAEL JORDAN: Οι 30 φωτογραφίες του "Air" που δεν έχετε ξαναδεί (Β' Μέρος)