Ο Τζον Ουόλ έχασε (και) τον άνθρωπο που τον έκανε αυτό που είναι

Για όσα ακολουθούν την ασίστ την έδωσε ο Ντάνι Γκριν. Ο Γκριν αναφέρθηκε στο θάνατο της μητέρας του Τζον Ουόλ, διευκρινίζοντας πως “κάποιες φορές ξεχνάμε τη μεγαλύτερη εικόνα και το τι είναι πραγματικά σημαντικό”. Κάτι που προφανώς δεν ισχύει μόνο για τους ΝΒΑers.

Λαοθάλασσα χρηστών των social networks περνούσε εδώ και χρόνια από γενιές δεκατέσσερις τον Ουόλ, γιατί δεν έκανε όσα υποτίθεται πως θα έκανε για τους Ουίζαρντς, δίχως να κάνει το αυτονόητο. Να μάθει τι περνά. Αν σκέφτεσαι 'παίρνει εκατομμύρια για να παίζει, δεν μας νοιάζει τι περνά στη ζωή του', θα σε παρακαλούσα να κλείσεις αμέσως το κείμενο. Αν ανήκεις σε αυτούς που πιστεύουν πως ό,τι απαιτείς εσύ για τον εαυτό σου, το 'δίνεις', ας δούμε τι είχε να πει η ψυχολόγος Linda Kaye σε ερώτηση για τους χρήστες των social networks που χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να εκτονώνουν τη μιζέρια τους.  'Οι λόγοι της ακατάλληλης συμπεριφοράς αφορούν πολλούς παράγοντες, όπως την αναζήτηση ψυχαγωγικής αξίας και ορισμένων χαρακτηριστικών στοιχείων προσωπικότητας, όπως ο σαδισμός και η ψυχοπάθεια. Το status γίνεται κίνητρο. Η αναζήτηση προσοχής πληγώνει ή θυμώνει ανθρώπους και δίνει στα trolls την αίσθηση ότι αξίζουν, πως είναι σημαντικοί. Στοιχεία που λείπουν από την καθημερινότητα τους και τις offline ζωές τους'. Κοινώς, φτιάξε το ζωή σου. Και ξεκίνα από την ερώτηση 'πώς είσαι;', με διάθεση να ακούσεις και την απάντηση. Αυτό θα κάνουμε σήμερα για τον Ουόλ.

Το Raleigh της North Carolina είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας, μετά τη Σάρλοτ. Aνήκει και στην κατηγορία των περιοχών με χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας. Ο πατέρας του, Τζον Κάρολ Ουόλ Sr. ήταν στις εξαιρέσεις. Κάτι που γνώριζε η μητέρα του παίκτη, Φράνσις από όταν τον πρωτογνώρισε στο Hampton Inn, όπου εργάζονταν και οι δύο. Εκείνη ως επικεφαλής των καμαριέρηδων. Εκείνος ως μέλος του τμήματος συντήρησης. Η Φράνσις είχε δει στο βιογραφικό του Τζον πως είχε ποινικό μητρώο. Στο τρίτο τους ραντεβού, εκείνος ομολόγησε πως είχε μπει και στη φυλακή για δεύτερου βαθμού φόνο: είχε πυροβολήσει στο κεφάλι μια νοικοκυρά, πάνω στον τσακωμό. Είχε ευχηθεί να βοηθήσει τους νέους να μην κάνουν τα λάθη του.

“Δεν τον ρώτησα ποτέ τίποτα. Υποθέτω πως χρειαζόμουν έναν άνδρα εκείνη την εποχή” είπε στο ESPN. Η Φράνσις είχε ήδη μια κόρη, την Tonya. Έβγαιναν για οκτώ χρόνια, πριν γεννηθεί ο Τζον Jr., το Σεπτέμβρη του 1990. Τρεις εβδομάδες μετά τα πρώτα του γενέθλια, ενώ ήταν σε παντοπωλείο για να αγοράσει μπύρα, έβγαλε όπλο και απείλησε τον υπάλληλο, απαιτώντας τις εισπράξεις. Συνελήφθη για ένοπλη ληστεία. Βγήκε τον Ιούλιο του 1999. Πέθανε ένα μήνα μετά, από καρκίνο στο συκώτι. Ήταν 52 χρόνων. Στις 24/1 του 2018 ο Ουόλ έγραψε ένα γράμμα στον μπαμπά του, που δημοσιεύτηκε στο The Undefeated. Ξεκίνησε ως εξής:

“Όλοι ονειρευόμαστε και ευχόμαστε πολλά πράγματα, στη ζωή μας. Πολλές από τις ευχές μου πραγματοποιήθηκαν, με μια επιτυχημένη καριέρα που μου επέτρεψε να φροντίσω την οικογένεια μου. Υπάρχει μια ευχή που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ: να σε φέρω πίσω στη ζωή, για να με δεις να παίζω στο ΝΒΑ”.

Σημείωσε πως ουδέποτε έκαναν ό,τι κάνει συνήθως ένας πατέρας με το γιο του. Ο ΝΒΑer δεν έμαθε παρά πολύ αργότερα πού είχε εξαφανιστεί ο μπαμπάς του. “Δεν με ένοιαζε, γιατί ήσουν ο πατέρας μου και στο μυαλό μου η φυλακή ήταν το μέρος όπου ζούσες. Κάναμε δυο ώρες ταξίδι, με τη μαμά και την Cierra -(η μικρότερη αδελφή του), κάθε σαββατοκύριακο για να σε δούμε. Συνήθισα από νωρίς να με ψάχνουν φύλακες, να περπατώ στους μακρύς διαδρόμους, τους ήχους του ανοίγματος των πυλών. Όταν σε έβλεπα μπροστά μου, ξεχνούσα τα πάντα. Στις πρώτες επισκέψεις, μας χώριζε ένα τζάμι. Ακόμα θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένος ένιωθα, όταν σε συνόδευαν οι φύλακες, για να καθίσεις μπροστά μας. Αργότερα, επιτρεπόταν να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Ανυπομονούσα να σου βγάλουν οι φύλακες τις χειροπέδες, για να πηδήξω πάνω σου και να νιώθω τη δυνατή αγκαλιά σου. Οι αγκαλιές που μου έδινες ήταν απίστευτες”.

Η Φράνσις είχε αποκρύψει το λόγο που ο πατέρας των παιδιών ήταν στη φυλακή. Προσπαθούσε να τα προφυλάξει. Ο Τζον έμαθε τι είχε κάνει ο πατέρας του το 2010, κατά τη διάρκεια συνέντευξης. Τότε έμαθε πως και η μητέρα του είχε 'χάσει' τον πατέρα της, όταν ήταν 9 χρόνων.

Eίδε τον πατέρα του να αιμορραγεί μέχρι θανάτου, σε μια μπανιέρα

Οι συζητήσεις πατέρα και γιου αφορούσαν το πώς ο ένας οραματιζόταν το μέλλον του άλλου. Του έλεγε να σπουδάσει, να πάει στο κολέγιο, να γίνει αληθινός άνδρας. “Μου έλεγες να αποκτήσω την ευκαιρία να φροντίσω μια μέρα, τη μητέρα, κάτι που εσύ δεν μπορούσες να κάνεις”. Όταν αποφυλακίστηκε ο μπαμπάς του, ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. “Είχαμε πάει στη White Lake, για λίγες ημέρες. Είχα την ευκαιρία να περάσω χρόνο μαζί σου, για πρώτη φορά, χωρίς περιορισμούς. Πήγαμε στο πανηγύρι. Φάγαμε. Ένας καλλιτέχνης μας ζωγράφισε. Παίξαμε και με το νερό. Αυτή ήταν η καλύτερη μέρα της παιδικής μου ζωής. Και οδήγησε στη χειρότερη μέρα της ζωής μου. Την επομένη, μπαμπά, αρρώστησες. Τότε έμαθα πως αποφυλακίστηκες, γιατί ήσουν στο τελικό στάδιο του καρκίνου στο συκώτι.

"Τα παιχνίδια που κάναμε την προηγουμένη, σου προκάλεσαν αιμορραγία. Ακόμα έχω στα ρουθούνια μου την απαίσια μυρωδιά του αίματος (σ.σ. τον είδε να αιμορραγεί μέχρι θανάτου, στην μπανιέρα του δωματίου). Σε πήγαν στο νοσοκομείο. Εμείς επιστρέψαμε στο σπίτι. Δυο ημέρες μετά κρυφάκουσα το τηλεφώνημα της μητέρας με την αδελφή της. Την άκουσα να λέει πως πέθανες. Σε έβγαλαν από τη μηχανική υποστήριξη, γιατί είχες ήδη 'φύγει'. Έπαθα σοκ. Έτρεξα σαν τρελός έξω από το σπίτι, χωρίς μπλούζα ή κάλτσες. Έκλαψα πολύ. Ο πόνος που ένιωσα ήταν πολύς για να αντέξει ένας 9χρονος”.

Στην κηδεία ο μεγαλύτερος αδελφός του (έχουν το ίδιο όνομα) υποσχέθηκε σε όλους πως θα φρόντιζε την οικογένεια. Ένα χρόνο μετά μπήκε στη φυλακή, για δολοφονία δευτέρου βαθμού. Αποφυλακίστηκε το 2018. Ο Τζον έγινε αντιδραστικός.

Αντιμιλούσε στους δασκάλους, τσακωνόταν με τα άλλα παιδιά “απογοήτευα τη μητέρα, κάθε φορά που με έδιωχναν από το σχολείο”. Ακόμα και όταν το μπάσκετ φάνηκε πως μπορούσε να γίνει το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή, εκείνος συνέχισε να επαναστατεί. Κάθε φορά που οι προπονητές του προσπαθούσαν να τον πειθαρχήσουν, έκανε το αντίθετο από ό,τι του έλεγαν. Θύμωνε με τους συμπαίκτες, με τους κόουτς που δεν τον έβαζαν. Είχε θυμώσει με τη ζωή. “Ανταποκρινόμουν πλήρως στο παρατσούκλι μου που ήταν Crazy J. Ειλικρινά, ούτε εγώ θα με κοουτσάριζα”. Μιλώντας για αυτό το παιδί που, ξεκάθαρα, είχε χαθεί εστίασε στο ότι “δεν σκεφτόμουν, έκανα τα πάντα, πηδούσα από γέφυρες, τσακωνόμουν. Ό,τι τρέλα υπήρχε την έκανα. Αρκεί κάποιος να με προκαλούσε”. Στη λίστα ήταν και οι διαρρήξεις αυτοκινήτων. Δυο φορές ήταν στο στόχαστρο πυροβολισμών. Θυμάται πως τη μία ανταπέδωσε. Μια φορά συνελήφθη, για διάρρηξη εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Έγινε πρώτη φορά παραβάτης. Το μητρώο του 'καθάρισε' αφότου πέρασε 75 ώρες σε κοινωνική εργασία.

Όταν τον 'έκοψε' η ομάδα του τελευταίου σχολείου του “όχι γιατί δεν είχα τις ικανότητες” η μητέρα του ήταν συντετριμμένη. Του ήλθε στο μυαλό η ημέρα που η Φράνσις έδωσε 200 δολάρια, για να παίξει εκείνος σε τουρνουά του AAU και άφησε απλήρωτο το λογαριασμό του ηλεκτρικού -με συνέπεια να μην έχουν ρεύμα για μέρες, στο διαμέρισμα. Τότε έγινε το κλικ. Είπε στους φίλους του 'θα πάρω την οικογένεια μου μακριά από εδώ'.

Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να ευχαριστεί τους προπονητές που τον άντεξαν, τους δασκάλους που τον υπέμειναν και πίστεψαν σε εκείνον και τον πατριό του “έναν άνδρα που δεν αποδέχθηκα αρχικά, αλλά έγινε κάποιος για τον οποίον θα έκανα τα πάντα”. Έτσι έγινε από τους καλύτερους παίκτες σχολείων του έθνους. Έτσι πήγε στο Kentucky (“έγινα ο πρώτος της οικογένειας που πήγε στο κολέγιο”). Έτσι έγινε Νο1 επιλογή στο 2010 NBA Draft “έτσι κατάφερα να φροντίσω τη μητέρα και την οικογένεια μου, όπως μου είχες πει”.

“Ήσουν μέρος αυτής της επιτυχίας και θέλω να σε ευχαριστήσω. Δεν είχαμε την ευκαιρία να 'χουμε πραγματική σχέση, αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, δεδομένων των συνθηκών. Όταν γίνω πατέρας, θα μοιραστώ την ιστορία σου. Χωρίς να 'χρυσώσω' το χάπι. Θα πω στα παιδιά μου πως κάθε γενιά μπορεί να γίνει καλύτερη της προηγούμενης. Είμαι η ζωντανή απόδειξη.

"Όπως με ώθησες εσύ προς αυτήν την κατεύθυνση, θα τα ωθήσω και εγώ να γίνουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους. Η ευχή μου να με έβλεπες να παίζω, δεν θα υλοποιηθεί ποτέ. Αλλά θέλω να ξέρεις πως υπάρχει λόγος που έχω το tattoo που έχω στο αριστερό μέρος του στήθους, με εσένα να με αγκαλιάζεις. Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου. Σε ευχαριστώ που με ενέπνευσες”.

Το βράδυ που οι Wizards τον έκαναν το Νο1 του NBA draft, πήρε στη μητέρα του ένα σπίτι. Αυτήν που του έδωσαν πενταετές συμβόλαιο, για 80 εκατομμύρια δολάρια (την 1 Αυγούστου του 2013), είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου να μοιραστεί άλλη μια ιστορία από τη ζωή του. Αυτή που αφορούσε τη μητέρα του, Φράνσις. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από μεταγενέστερη ημερομηνία (από το 2017 όταν μπήκε στο Hall of Fame του Kentucky). Tο νόημα είναι το ίδιο.

“Παίζω μπάσκετ, γιατί είναι κάτι που αγαπώ, αλλά παίζω και για εκείνην. Ως ο μόνος γονιός της οικογένειας, έκανε τα πάντα για να μας μεγαλώσει. Δούλευε σε 3-4 δουλειές, για να έχουμε ό,τι χρειαζόμασταν (εκείνος και οι δυο αδελφές του). Νιώθω τυχερός που έχω την ευκαιρία να την φροντίσω για το υπόλοιπο της ζωής της”. Tην ευχαρίστησε που ήταν η μητέρα του “δεν θα διάλεγα κανέναν άλλον άνθρωπο για να είναι η μαμά μου, σε αυτήν τη ζωή”. Εξήγησε πως όταν είχε μπλέξει, η μητέρα του του 'έκοψε' το μπάσκετ. Του είπε 'ή θα ακολουθήσεις το δρόμο του πατέρα σου και του αδελφού σου ή θα γίνεις κάποιος ιδιαίτερος και θα αλλάξεις τη ζωή της οικογένειας'. Σε ευχαριστώ που είσαι μια δυνατή γυναίκα, που με έκανες να θέλω να δουλέψω όσο πιο σκληρά μπορούσα, για να γίνω το συντομότερο δυνατό άνδρας. Ήμουν ευλογημένος που μπορούσα να παίζω μπάσκετ, να συνεχίσω να κοπιάζω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος”. Ήταν εκείνη που τον έκανε έμπιστο άνθρωπο, ταπεινό, 'άνθρωπο του Θεού'. Η Φράνσις ήταν ενεργό μέλος του ιδρύματος που 'χει φτιάξει ο γιος της. Μαγείρευε, μοίραζε το φαγητό, καθάριζε τους χώρους, αγόραζε και έδινε δώρα για τις γιορτές σε παιδιά με αυτισμό. Έκανε τα πάντα.

Στις 9/2 του 2019 ο Ουόλ ανακοίνωσε πως η μητέρα του έχει καρκίνο. Λίγο μετά εμφανίστηκε το Dear Mama, ως tattoo στην πλάτη του. Είχε πει πως δεν νιώθει οργή. Ή θλίψη. “Ο Θεός δεν κάνει λάθη. Δεν μπορώ να αναρωτηθώ γιατί το ΕΚΑΝΕ αυτό. Ίσως είναι καλή στιγμή να περάσω περισσότερο χρόνο με τη μητέρα μου. Να είμαι κοντά της, να είμαι κοντά και στο γιο μου”. Στις 5/2 είχε γλιστρήσει στο σπίτι του, είχε πέσει και όλο αυτό κατέληξε στο χειρουργείο, καθώς διέλυσε τον αριστερό αχίλλειο τένοντα. Οι γιατροί είχαν δώσει ως χρόνο αποθεραπείας το ένα έτος.

Υπό άλλες συνθήκες, θα έλεγες ότι αυτό που έπαθε ήταν 'χοντρό', υπό την έννοια ότι ήταν ο 11ος σοβαρός τραυματισμός από την ημέρα που είχε γίνει NBAer. Δηλαδή, είχε δοκιμαστεί. Πολύ. Υπό τις συνθήκες όμως, που ζούσε ο αχίλλειος ήταν το μικρότερο από τα προβλήματα του.  Στις 13 του μήνα, ο κόουτς του Ουόλ στο Kentucky, Τζον Καλιπάρι έκανε την ανάρτηση που ακολουθεί.

Ανακοίνωσε πως η Φράνσις πέθανε -στα 58- και πως είχε κάνει εξαιρετική δουλειά στο 'μεγάλωμα' του Τζον. Σε δεύτερο tweet έγραφε πως η Φράνσις ήταν ο λόγος που ο Τζον διάλεξε το Kentucky. Για να αισθανθείς καλύτερα για τον εαυτό σου, αν τυχόν ανήκεις στην κατηγορία 'trolls' (που κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και σύνελθε), δες τι έγραψε ένας από όσους σχολίασαν κάτω από το post του Καλιπάρι (ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΟΥΟΛ).

O Ουόλ χαιρέτησε τη μητέρα του, με διαδοχικά posts αγάπης, τα οποία προφανώς και δεν απαλύνουν τον πόνο της απώλειας, που είναι πολύ μεγάλος για να αντέξει ο όποιος άνθρωπος, ανεξαρτήτου ηλικίας. Μολονότι οι ψυχές που μας προσδιορίζουν 'ζουν' για πάντα μέσα μας (για καλό ή για κακό), η απουσία της φυσικής παρουσίας γίνεται ένα μόνιμο 'τσίμπημα' στην καρδιά, όσα χρόνια και αν περάσουν. Απάντηση στο 'γιατί' δεν υπάρχει, οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε.