Ο Τζινόμπιλι ‘δικαίωσε’ ακομπλεξάριστα τον Ολυμπιακό, 19 χρόνια μετά
Η απρόσμενη εξέλιξη μιας συμφωνίας που δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ βρίσκεται πίσω από ένα tweet έξι λέξεων με την υπογραφή του Μανού Τζινόμπιλι.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Μανού Τζινόμπιλι αποκρίθηκε γραπτώς στο twitter πως “ουτ’ εγώ θα με υπέγραφα“, σχολιάζοντας την ανάρτηση φαν του Ολυμπιακού πως “ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν ποτέ ήταν η μη απόκτηση ενός νεαρού που τον έλεγαν Μανού Τζινόμπιλι“.
Ήταν η συνέχεια του διαλόγου που είχε με τον νυν ερυθρόλευκο και πρώην συμπαίκτη του Μπράντον Πολ, με αφορμή την απόδοσή του στη Μόσχα.
Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ένας αθλητής του μεγέθους του Αργεντινού έχει μπει/μπαίνει/θα μπει στη διαδικασία να κουβεντιάσει με ανώνυμο χρήστη του twitter για ένα ζήτημα που τον αφορά, μια ανάρτηση που έχει προηγηθεί. Ο Τζινόμπιλι δεν είναι απ’ αυτούς τους ‘ξύλινους’ τύπους. Ποτέ του δεν λειτούργησε με (μπασκετικούς) κανόνες και στερεότυπα. Προτιμούσε να τον κατευθύνει το ένστικτο, να λειτουργεί με το συναίσθημα, να βγαίνει από το κάδρο και να σπάει τους κώδικες συμπεριφοράς ενός απόμακρου αστέρα. Εντός ή εκτός παρκέ.
Ήταν και παραμένει ξεχωριστός, στα κλεισμένα 42 του πια. Ένας Μανού εξ ουρανού.
Τούτο έπραξε ξανά, ενεργοποιώντας το πηγαίο χιούμορ του. Τον φανταζόμαστε να γράφει την απάντησή του και να μειδιά την ώρα που πληκτρολογεί τις λέξεις στην οθόνη του κινητού του. Ο Μανού Τζινόμπιλι, ταξιδεύοντας στο παρελθόν, έδωσε δίκιο σε μια απόφαση που στοίχειωνε ως σήμερα την διοίκηση του Σωκράτη Κόκκαλη να μην ενδώσει στην πίεση για ένα χαμηλότερο buy-out που θα του επέτρεπε να φύγει για το ΝΒΑ όταν οι Γκρεγκ Πόποβιτς θα έκρινε πως είναι έτοιμος να ενταχθεί στους Σαν Αντόνιο Σπερς.
Ένα σενάριο δίχως happy end
Συνέβη το καλοκαίρι του 2002, μετά το τέλος μιας σεζόν που βρήκε τη Βίρτους Μπολόνια του Έτορε Μεσίνα να έχει χάσει το τρόπαιο της Euroleague από τον Παναθηναϊκό μέσα στο σπίτι της και ν’ αποκλείεται στα ημιτελικά του ιταλικού πρωταθλήματος από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Τρεβίζο της οικογένειας Μπένετον. Ήταν το οξύμωρο φινάλε μιας κομβικής διετίας που τον ωρίμασε. Μιας διετίας που λειτούργησε ως εξελιγκτική διαδικασία πριν από το μεγάλο άλμα. Μιας διετίας που δεν θα είχε ζήσει, αν εκείνο το καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο του 2000 ο Ολυμπιακός είχε προλάβει ν’ αποσπάσει την υπογραφή ενός 23χρονου (με ιταλικό διαβατήριο) Αργεντινού που ανήκε στην Ρέτζιο Καλάμπρια. Μια νεοφώτιστη στην πρώτη κατηγορία ομάδα, η οποία είχε τερματίσει 7η στην κανονική διάρκεια και είχε αποκλειστεί από τη Βίρτους Μπολόνια στη β’ φάση των πλέι οφς με 3-2.
Ο νεαρός σούτινγκ γκαρντ από την Μπαχία Μπλάνκα, έξω από το Μπουένος Άιρες, είχε 16.97 πόντους ανά αγώνα στην κανονική περίοδο (16ος σκόρερ της κατηγορίας) και 21 στις οκτώ συμμετοχές του στην postseason, κεντρίζοντας τα βλέμματα, χάρη στη φινετσάτη παρουσία του. Ήταν ήδη διεθνής με την ανερχόμενη ‘αλμπισελέστε’ (7.8 πόντοι και 2 ριμπάουντ στο Παγκόσμιο του 1998) και ένα πρότζεκτ που -πλην των Ιταλών- θα ήθελε πολύ να δουλέψει και να εξελίξει ο Ηλίας Ζούρος που αναζητούσε έναν οξυδερκή γκαρντ με ποικιλία στο παιχνίδι του.
Η εισήγηση προς τους ανωτέρους του έγινε δεκτή, οι ‘ερυθρόλευκοι’ βρήκαν γρήγορα σημείο επαφής με την ιταλική ομάδα κλείνοντας την αρχική συμφωνία και ο Αργεντινός απάντησε καταφατικά στην πρόταση που του έγινε. Προτού όμως υπογράψει το συμβόλαιό του ανέκυψε ένα αξεπέραστο εμπόδιο.
Ο τότε κόουτς του Ολυμπιακού, που στα 34 του μόλις είχε χριστεί από τον Σωκράτη Κόκκαλη διάδοχος του Γιάννη Ιωαννίδη, είχε περιγράψει στον Sport24 Radio 103.3 ότι “είχαμε συμφωνήσει, αλλά χάλασε η δουλειά. Οι ανταγωνιστές μας ήταν η Κίντερ και η Φορτιτούντο. Η Κίντερ είχε συμφωνήσει με τον Αντρέα Μενεγκίν, που τότε ήταν πολύ μεγαλύτερο όνομα, δυστυχώς για εμάς όμως, άλλαξε την τελευταία στιγμή η κατάσταση και ο παίκτης κατέληξε στην Φορτιτούντο. Θυμάμαι ήταν απόγευμα της Παρασκευής, είχαμε συμφωνήσει σε όλα, είχαμε μιλήσει αρκετές φορές στο τηλέφωνο με τον Μανού. Τρεις φορές εγώ, τρεις φορές ο Χρήστος Σταυρόπουλος. Είχαμε μιλήσει όλοι μαζί του και είχαμε συμφωνήσει.
Δυστυχώς όμως μεσολάβησε το Σαββατοκύριακο, όπου ο Μενεγκίν πήγε στην Φορτιτούντο. Κι εκεί χώθηκε η Κίντερ στις συζητήσεις για τον Μανού. Ο παίκτης ζήτησε μια απλή αλλαγή του όρου για το ΝΒΑ. Είχαμε ένα buy out ύψους 750.000 δολαρίων για το ΝΒΑ, γιατί η ομάδα θα τον αγόραζε κιόλας από τη Ρέτζο Καλάμπρια. Η Κίντερ τού προσέφερε μικρότερο buy out για το ΝΒΑ, κι εκεί άλλαξε τη γνώμη του παίκτη. Δεν τα καταφέραμε. Ο παίκτης θα έπαιζε στον Ολυμπιακό. Δυστυχώς εκείνη η στιγμή ήταν κρίσιμη, σε ό,τι αφορά στο buy out ή στο ότι δεν υπογράψαμε τα συμβόλαια εκείνη την Παρασκευή, γιατί ο ατζέντης του θα έφευγε για το Σαββατοκύριακο. Χάθηκε η ευκαιρία όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά γενικότερα για τους φιλάθλους στην Ελλάδα να δουν από κοντά έναν σπουδαίο παίκτη“.
Ο Ηλίας Ζούρος είχε αποκαλύψει επίσης ότι, όταν ο Τζινόμπιλι τον συνάντησε στις ΗΠΑ λίγα χρόνια μετά, τού είπε ‘κόουτς δυστυχώς για σένα δεν συνεργαστήκαμε, αλλά σε εμένα πήγαν όλα εξαιρετικά μετά από αυτό‘.
Όντως, καθώς η καριέρα του Αργεντινού απογειώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια. Μια απογείωση αποτυπωμένη όχι μόνο στα επιτεύγματα, ατομικά ή ομαδικά, αλλά στη γενικότερη παραδοχή πως υπήρξε ένας από τους λαμπρότερους εκπροσώπους του μπάσκετ του 2000. “Εκείνη η απόφαση ήταν η πιο δύσκολη απόφαση στην καριέρα μου. Ήμουν τόσο μπερδεμένος, γιατί οι δύο προσφορές ήταν εκπληκτικές και προέρχονταν από δύο ομάδες που σίγουρα ανήκαν στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης. Στο τέλος επέλεξα την Μπολόνια. Ο κόσμος, όμως, δεν γνωρίζει πόσο κοντά έφτασα στον Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είχα πει ναι“, είχε ομολογήσει ο Αργεντινός σε Έλληνες δημοσιογράφους το 2009, όταν ο Ολυμπιακός είχε εξορμήσει στις ΗΠΑ για τα φιλικά προετοιμασίας με Σπερς και τους Καβαλίερς.
Η ‘ομολογία’ του Μανού Τζινόμπιλι στο twitter δεν διευκρίνισε μονάχα ένα πράγμα: αν δεν θα υπέγραφε τον εαυτό του στον Ολυμπιακό λόγω της ξαφνικής ανατροπής που προέκυψε στο buy-out ή γιατί θεωρούσε ότι τότε δεν ήταν ακόμη ένας top-class παίκτης. Αναμένουμε τη νέα τοποθέτησή του επί του θέματος.
