Ο Τζέιμς Ντόλαν δεν περνάει καλά -αλλά δεν πουλάει τους Νικς

Όσο και να ψάξεις στον αθλητικό χάρτη, δεν θα βρεις χώρα που να μην έχει τουλάχιστον έναν οργανισμό (σύλλογο, ομοσπονδία κλπ) με κάποιον παράγοντα, ο οποίος πληροί τις προϋποθέσεις να γίνει συνώνυμο του ‘καταστροφικός’ (ή άσχετος) σε μελλοντικά λεξικά. Μόλις πριν λίγες ημέρες αναλύθηκε το φαινόμενο “Εντ Γούντουορντ” της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πολύ πιο παλιά είχε μελετηθεί εκείνο του Τζέιμς Ντόλαν των Νικς. Η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου είναι ότι ο Γούντουορντ είναι υπάλληλος (δηλαδή, δεν είναι αυτός που παίρνει τις τελικές αποφάσεις -και υπάρχει κάποιος που μπορεί να τον απαλλάξει από το δράμα του/των), ενώ ο Ντόλαν είναι το αφεντικό. Δηλαδή, δεν οφείλει να δίνει κάπου λογαριασμό. 

Στα 20 χρόνια που διατηρεί αυτό το status οι Νιου Γιορκ Νικς έχουν φτάσει στα playoffs πέντε φορές. Έχουν κερδίσει σειρά εκεί, μόλις μια φορά (2013). Επιπροσθέτως, έχουν αλλάξει 14 προπονητές σε 19 σεζόν. Στο ίδιο διάστημα, έκαναν πατέντα τα μεγάλα συμβόλαια, σε μεγάλους σε ηλικία παίκτες, που συνήθως είναι και τραυματίες, ενώ έκαναν και ουκ ολίγες άστοχες επιλογές σε NBA Drafts -με συνέπεια να μη θέλει κανείς σταρ να πάει, πια στη Νέα Υόρκη, όπως αποδείχθηκε το περασμένο καλοκαίρι.

Η τελευταία επιτυχία του τύπου που ανέλαβε τον πιο πλούσιο οργανισμό του ΝΒΑ 129 μέρες μετά τους τελικούς του 1999 (όπου μετείχε η Νέα Υόρκη, για τελευταία φορά) ήταν η εξής: ενόσω στο παρκέ του Madison Square Garden πιάστηκαν στα χέρια παίκτες, αυτοί που ήταν στις εξέδρες δεν ασχολήθηκαν με τον καβγά, αλλά με τον Ντόλαν, φωνάζοντας ρυθμικά τις τρεις λέξεις που ‘χουν στοιχειώσει το “Μεγάλο μήλο”: Sell the team.

O Tζα Κράουντερ έκρινε πως ήταν θαυμάσια ιδέα να επιχειρήσει τρίποντο, ενώ είχαν κριθεί όλα (127-106), αφότου είχε κλέψει την μπάλα από μια πάσα που δεν θα έκανες ούτε εσύ, στο πικ της βαρεμάρας σου (εν προκειμένω έγινε από τον Ραντλ). Ο Έλφριντ Πέιτον έτρεξε προς τον παίκτη των Γκρίζιλς και τον έσπρωξε, ο Κράουντερ έπεσε στο παρκέ, σε δέκατα σηκώθηκε με τη διάθεση να απαντήσει, αλλά μπήκε στη μέση διαιτητής και τον αναχαίτισε. Αυτόν. Δεν πρόλαβε όλους τους άλλους που έσπευσαν στη φάση. Οι διαιτητές διέκοψαν το ματς για να δουν τι ακριβώς είχε γίνει και να επιβάλουν τις σχετικές τιμωρίες (απέβαλαν τους Πέιτον, Κράουντερ και Μόρις). Εκεί δεν ακούστηκαν ύβρεις για τον Κράουντερ από τις εξέδρες (18.768 φαν κάθονταν σε αυτές), αλλά το ‘sell the team’.

Όσο και αν προσπαθούσε ο DJ να ‘σκεπάσει’ με τη μουσική το αίτημα, δεν τα κατάφερε, με τον Ντόλαν να καλεί έναν από τους υπεύθυνους ασφαλείας και να του δείχνει έναν έφηβο που φώναζε με περίσσιο πάθος τις τρεις λέξεις. Τον έπιασε η κάμερα, το αντιλήφθηκε, σηκώθηκε και έφυγε από το γήπεδο, για να πει -οn the record- πως ‘δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις απαιτήσεις του κοινού να πουλήσω την ομάδα’. Και μάλλον αυτό είναι το μυστικό για να τη δώσει αλλού και να σωθεί (φέτος έχει μόλις 13 νίκες και 7 ήττες στα εννέα τελευταία ματς): να μη του λένε τίποτα, γιατί όσο του λένε αντιδρά με το να μην κάνει κάτι. Ναι, σαν τα τρίχρονα.

“Θα μπορούσα να κρύβομαι, αλλά δεν το κάνω. Θα μπορούσα να κάθομαι σε υπερπολυτελή σουίτα και να μη με βλέπει κανείς. Αλλά προτιμώ να είμαι στην εξέδρα γιατί μου αρέσει και επειδή θέλω να ξέρουν οι φαν ότι ενδιαφέρομαι, πως η ιδιοκτησία νοιάζεται για ό,τι συμβαίνει”, είχε πει το 2018 στον… προσωπικό του δημοσιογράφο, Μάικλ Κι του ESPN (δεν μιλάει σε κανέναν άλλον -έχει τσακωθεί με όλους τους άλλους, γιατί ήταν καυστικοί απέναντι του, ενώ όταν ένας celebrity σχολιάζει αρνητικά, τον banαρει από το γήπεδο).

Για την ιστορία, ο Ντόλαν είναι άκρως επιτυχημένος ως ο υπεύθυνος για να κάνει κερδοφόρο έναν κολοσσό, όπως είναι η MSG Networks, στην οποία ανήκει το η Madison Square Garden Company, της οποίας είναι CEO.

Ατυχώς, για τους φαν των Νικς, στην MSG Networks ανήκει και οι Νιου Γιορκ Νικς -μαζί με τους Rangers (NHL) και τις Liberty (WNBA). Eν τω μεταξύ, είχε πάρει τη δουλειά ‘γιατί ήταν το μόνο παιδί της οικογενείας, που την ήθελε‘. Δυο χρόνια νωρίτερα, η οικογένεια τον είχε στείλει για αποτοξίνωση (από αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες), στη Μινεσότα. Οι Ντόλαν έχουν το 10% της MSG Networks, μεν, αλλά ελέγχουν δικαιώματα ψήφου. Άρα δεν υπάρχει κάποιος ικανός να πιέσει τον Τζιμ να κάνει οτιδήποτε. Πολλώ δε, όταν οι μέτοχοι βγάζουν εκατομμύρια κάθε χρόνο. Διάβασε τι είπε στον τελευταίο που σχολίασε ‘επί 20 χρόνια δεν έχεις κουραστεί να βλέπεις δυσαρεστημένους παίκτες και φαν;’.

“Είτε χάνουμε, είτε κερδίζουμε, βγάζουμε τα ίδια λεφτά”.

Τα νέα της ημέρας είναι πως οι Πέιτον, Τζάρεν Τζάκσον και Μάρκο Γκούντουριτς (οι δυο τελευταίοι σηκώθηκαν από τον πάγκο και έτρεξαν στη συμπλοκή) τιμωρήθηκαν με έναν αγώνα. Ο Μάρκους Μόρις θα πληρώσει 35.000 δολάρια και ο Κράουντερ 25.000 δολάρια.

Μια στιγμή γιατί υπάρχει και κάτι ακόμα: οι Κράουντερ και Μόρις συνέχισαν να τσακώνονται μετά το ματς, μέσω Twitter. Ο Μόρις (προφανώς επηρεασμένος από τη ζωή σε έναν οργανισμό στον οποίον όλα είναι σχετικά -δεν υπάρχει πειθαρχία και δομή) δήλωσε ότι ‘το παιχνίδι του Κράουντερ είναι γυναικείο‘ και ότι “έχει γυναικείες συνήθειες, με φλόπινγκ, με γενικότερες προσπάθειες να κερδίζει φάουλ. Είναι σοφτ. Σαν γυναίκα”. Για τη χώρα που το political correct είναι πιο σημαντικό από τη ζωή, αντιλαμβάνεσαι πως αυτή η ατάκα ήταν τουλάχιστον ανάρμοστη. Ο Κράουντερ απάντησε αμέσως, εστιάζοντας στο κακό ποσοστό που ‘χε ο Μόρις στα σουτ (5/17) και είχε τη συμπαράσταση της σταρ του WNBA, Ελίζαμπεθ Κάμπατζ, η οποία σημείωσε πως ‘οι γυναικείες συνήθειες τουλάχιστον κερδίζουν παιχνίδια’.

Για να ‘καθαρίσει’ τη -δημόσια- ντροπή, ο Μόρις (και να γλιτώσει πιθανή τιμωρία, για το σχόλιο) ζήτησε συγγνώμη και οι Νικς ενημέρωσαν πως δεν συντάσσονται με το σχόλιο του -μέσω ανακοίνωσης Τύπου, στην οποία προφανώς και δεν υπήρχε λέξη για την ‘καυτή πατάτα’. Ο Ντόλαν παραμένει ο χειρότερος ιδιοκτήτης αθλητικού οργανισμού επαγγελματικής λίγκας, με τα στοιχεία δείχνουν πως έχει κάνει τους Νικς τη λιγότερο επιτυχημένη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ (έχει το χειρότερο ρεκόρ όλων, στον 21ο αιώνα). Δες το γράφημα του Bloomberg.

Bloomberg

 

Για το τέλος, άφησα μια αλήστου μνήμης ατάκα του ανθρώπου που πραγματικά πιστεύει ότι δεν απολαμβάνει του σεβασμού που αξίζει, όπως είχε πει ο Τέρι ΜακΝτόνελ, μετά τη συνέντευξη τους, για το Sports Illustrated.

“Δεν ανησυχώ για το πώς με βλέπει ο κόσμος. Δεν παίρνω αποφάσεις για το PR, αλλά βάσει του τι πιστεύω ότι είναι καλό για τον οργανισμό”.