Ο τελευταίος τελικός χωρίς Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό είναι μια πολύ μακρινή ανάμνηση

Η ΑΕΚ εναντίον του Προμηθέα Πάτρας και τανάπαλιν, στον τελικό του Κυπέλλου. Το ζευγάρωμα των δύο στο Ηράκλειο είναι μια, μάλλον, αλλόκοτη συνθήκη που προέκυψε ως μια συνδυαστική επίπτωση του αποκλεισμού του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης, ένα αποτέλεσμα που έγινε η 'μαύρη τρύπα' του Αργύρη Πεδουλάκη, και του αυτοεξορισμού του Ολυμπιακού με συνέπεια την πρόωρη διακοπή της πορείας της αναπτυξιακής ομάδας από το Ανατόλια.

Το '+' και το '-' του ελληνικού μπάσκετ, οι δυο αντίθετοι πόλοι που 'ηλεκτρίζουν' μονίμως την ατμόσφαιρα άμα τη επαφή τους, δεν είχαν λείψει ποτέ από τη μάχη της κούπας για 20 διαδοχικές φορές. Είτε μαζί είτε χώρια. Ταυτόχρονα έδωσαν το 'παρών' σε 6 αλλεπάλληλες μάχες, από το 2008 ως το 2013, προτού το δίδυμο διαιρεθεί και οι 'πράσινοι' εξασφαλίσουν το μονοπώλιο με 5 κούπες σε 6 χρονιές. Η αποκλειστική διαφοροποίηση σ' αυτήν την περίοδο αφορούσε το προ διετίας (2018) συναπάντημα των 'ερυθρόλευκων' με την ΑΕΚ, στην Κρήτη.

Η εφετινή διασταύρωση της Ένωσης με τον Προμηθέα ανασύρει από το μπαούλο και ζωντανεύει μια συγκυρία που άλλη τέτοια δεν είχε απαντηθεί από τον Ιανουάριο του 1999. Εκείνη τη χειμωνιάτικη Κυριακή στο ΣΕΦ ο ΠΑΟΚ κατακτούσε το πιο πρόσφατο από τα επτά τρόπαια της ιστορίας του και ολοκλήρωνε πανηγυρικά την μακράν πιο λαμπρή περίοδο από την ίδρυσή του. Ήταν ομολογουμένως μια 'χρυσή' 10ετία του τμήματος με εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες, πρωτοκλασάτους παίκτες και μπάσκετ που κέρδιζε τους φανς. Πιθανότατα μάλιστα ο 'Δικέφαλος' δεν πήρε όσα δικαιούταν.

Σε αντίθεση βέβαια μ' εκείνη τη βραδιά της 31ης του Γενάρη, καθώς το 71-54 επί της ΑΕΚ στον τελικό του Final-4 αντανακλούσε τη διαφορά οργάνωσης και δυναμικής από την έναρξη ως τα μέσα εκείνης της χρονιάς.

Ο ΠΑΟΚ έφτασε ως το φινάλε της διαδρομής, έχοντας αποκλείσει κατά σειρά τον Ολυμπιακό, τον ΚΑΟΔ, το Σπόρτιγκ και τον Άρη στον ημιτελικό. Προτού κατατροπώσει μια αντίπαλο ευάλωτη. Σε τέτοιο βαθμό που έψαχνε ξένο για το κυπελλικό διήμερο στο Φάληρο κι αναγκάστηκε να επιστρατεύσει, στα 32 του, ένα από τα πιο κακά παιδιά του ΝΒΑ: τον περίφημο Νεοϋορκέζο Λόιντ Ντάνιελς, ο οποίος μπήκε να παίξει ύστερα από ταξίδι 30 ωρών και δίχως όνομα στη φανέλα, μια και δεν πρόλαβε να τυπωθεί, αλλά πρόταξε την εμπειρία και την ατομική ποιότητά του μήπως κι αποτρέψει το μοιραίο. Δεν πέτυχε.

Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ένα τυχαίο σύνολο τότε κι ας είχε στον πάγκο ένα 'άγουρο' τεχνικό δίδυμο που αποτελούσαν ο Κώστας Φλεβαράκης και (ναι) ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Το ρόστερ του βασιζόταν αναμφίβολα στον αδάμαστο Γουόλτερ Μπέρι και στον πυραυλοκίνητο Φράνκι Κινγκ, τους δύο κορυφαίους του τελικού. Έπαιρνε πολλά από τον αξιόπιστο Γιώργο Μπαλογιάννη και τον ατρόμητο Γιάννη Γιαννούλη. Συμπληρωνόταν αρμονικά από τον Ισπανό Κολντεμπέλα (και την Χριστίνα Παππά στην κερκίδα), τον Ισπανό Μοράλες, τον Μασλαρινό και τον Νικολαΐδη.

Ο Ντράγκαν Σάκοτα πάλευε με τον Τζο Αρλάουσκας και τον Μπάνε Πρέλεβιτς στα 'τελειώματά' τους, τον Νίκο Χατζή ή τον Μιχάλη Κακιούζη να μην έχουν ωριμάσει ακόμη ως παίκτες και τον Άγγελο Κορωνιό να κολυμπά την περισσότερη ώρα έξω από τα νερά του.

Ήταν σε τρομερή κατάσταση οι 'ασπρόμαυροι' και το πιστοποίησαν με την απόδοσή τους, καθώς πήγαν από νωρίς σε μια διψήφια διαφορά (18-8, 34-21 στο ημίχρονο), που τότε έπαιζε μεγάλο ρόλο, και την προφύλαξαν ως τη λήξη, ξεφεύγοντας μάλιστα με 46-27 και 56-42. Μια κατάσταση που αποδείχθηκε μη αναστρέψιμη για την ΑΕΚ στο υπόλοιπο.

Εκείνη τη βραδιά οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη τη βραδιά ξενύχτησαν στον Αντώνη Ρέμο κι ταξίδεψαν με τρένο την επομένη, λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας που επικρατούσε στη χώρα. Εκείνη τη βραδιά το ελληνικό μπάσκετ βίωνε μια διαφορετικότητα που δεν επαναλήφθηκε άλλοτε. Το μόνο στοιχείο που, φθαρμένο πια, έχει ξεμείνει να θυμίζει εκείνη τη βραδιά είναι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος στην προεδρία της ΕΟΚ. Καθένας εκ των υπόλοιπων έχει αποσυρθεί - ακόμη και το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Κατσιφάρα (που ήταν στα επίσημα).