Ο Τάιλερ Χίρο είναι ο Hero που κάνει φαβορί τους Χιτ

Aπό τα σπίτια, μέχρι το μακιγιάζ τίποτα δεν μπορεί να γίνει εν ριπή οφθαλμού. Όλα ‘χτίζονται’. Όλα περιλαμβάνουν στάδια. Και αδιάλειπτη δουλειά. Δεδομένα μπορείς να ‘κλέψεις’ κάτι από την όλη -χρονοβόρα- διαδικασία. Το αποτέλεσμα όμως, δεν θα είναι το ίδιο. Τουλάχιστον όχι σε διάρκεια. Αυτό συνέβη και με την καριέρα του Τάιλερ Χίρο, του ρούκι που πιστώνεται το 3-1 των Χιτ επί των Σέλτικς (112-109). Ξέρω πως δεν θα σε σοκάρω αν σου πω ότι δεν είναι η τυπική περίπτωση 20χρονου. Mπορώ και να σου αποδείξω γιατί φαίνεται να είναι το κομμάτι που έλειπε από το παζλ του Μαϊάμι, για να βρεθεί ξανά στην κορυφή του κόσμου. Πρώτα δες τα highlights.

Ξέρεις κάτι; Όσοι τον ζουν από την αρχή της σεζόν δεν ένιωσαν την παραμικρή έκπληξη, για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον τέταρτο τελικό της Ανατολής, μολονότι βρίσκεται στην πρώτη του σεζόν ως επαγγελματίας. Ενδεχομένως να μην περίμεναν πως θα ‘πάρει’ ρεκόρ του Ντουέιν Ουέιντ –εκ των πρώτων που αποθέωσαν τον Χίρο. Ήξεραν όμως, ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος πρωτοετής. Όπως και ότι δεν θα ‘πνιγεί’ από το άγχος. Γνώριζαν καλύτερα ποιος είναι ο Walking Bucket, ο οποίος -στα 20- έκανε ρεκόρ καριέρας με 37 πόντους (14/21 σουτ, συμπεριλαμβανομένων 5 τρίποντων). Θα ήταν χρήσιμο βέβαια, να θυμίσω πως δεν είναι μόνο σουτέρ “αλλά ένας ολοκληρωμένος παίκτης που ‘φτιάχνει’ και το παιχνίδι για όλους” όπως είχε πει ο Ρεξ Τσάπμαν, όταν ακόμα αυτό το παιδί ήταν στο κολέγιο. Θα τα δούμε ένα, ένα. Ας ξεκινήσουμε από όσα έκανε τα ξημερώματα.

✎ ‘Έριξε’ τον Ουέιντ από την κορυφή της λίστας με τους ρούκι των Χιτ που ‘χουν βάλει τους περισσότερους πόντους, σε ματς για την postseason, βελτιώνοντας την επίδοση κατά 10 πόντους (ο προκάτοχος είχε βάλει 27, το 2004).

✎ Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο είχε 22 πόντους. Εξ αυτών, τους 17 τους έβαλε στην τέταρτη περίοδο.

✎ Έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία παίκτης που σκόραρε τουλάχιστον 30 πόντους, σε τελικούς περιφέρειας.

✎ Έγινε ο δεύτερος νεαρότερος που σκόραρε τουλάχιστον 35 πόντους, σε παιχνίδι για τα playoffs του ΝΒΑ.

Για τον Έρικ Σποέλστρα, το πιο σημαντικό ήταν άλλο: “Έπρεπε να βρούμε τις λύσεις, απέναντι σε μια πολύ καλή άμυνα. Ο Τάιλερ κατάφερε να ολοκληρώσει plays, στο τέλος του χρονομέτρου. Είναι μια από τις ικανότητες που διαθέτει. Μπορεί να δημιουργήσει μετά την ντρίμπλα, να δημιουργήσει ευκαιρίες που δεν βλέπεις καν πως υπάρχουν. Έχει αυτοπεποίθηση και μια ασυνήθιστη έλλειψη φόβου. Την ίδια ώρα, είναι αρκετά ταπεινός όταν δουλεύει και πολύ προπονήσιμος. Ακούει τους βετεράνους και μήνα με το μήνα ‘χτίζει’ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση”.

Μόλις είδες τι πιστεύουν αυτοί που ζουν με τον τύπο που κυκλοφορεί παντού με ένα -παραδοσιακό- κόκκινο σημειωματάριο, το οποίο ‘γεμίζει’ με σημειώσεις, για ό,τι του έρχεται στο μυαλό, ανά πάσα στιγμή. Γράφει τι έχει δουλέψει, τι όχι και πού μπορεί να γίνει καλύτερος. Γράφει και πώς νιώθει μετά κάθε ματς. “Με βοηθά να παραμένω συγκεντρωμένος” εξηγεί, για τον ψυχοθεραπευτικό τρόπο που διαχειρίζεται την κάθε του μέρα. Ο όρος ‘ψυχοθεραπευτικός’ δεν χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά. Ακολουθεί μια ιστορία.

Ο -47 χρόνων σήμερα- Κρις Χίρο είχε καταφέρει να ‘τραβήξει’ το ενδιαφέρον κορυφαίων κολεγιακών προγραμμάτων, όταν ήταν ακόμα στο high school. Την πρώτη εβδομάδα των προπονήσεων, ως τελειόφοιτος, έστριψε το σώμα του με τρόπο που διέλυσε τον πρόσθιο χιαστό. Εκείνη την ημέρα το μπάσκετ έπαψε να είναι επιλογή καριέρας, για αυτόν. “Χρειάστηκα 3-4 χρόνια για να το ξεπεράσω” ομολόγησε στο Kentucky.com “δεν ήταν εύκολο. Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα ήταν πως δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα ως δεδομένο. Όλα μπορούν να τελειώσουν την επόμενη μέρα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είμαστε ασεβείς προς το σπορ. Όταν είμαστε στο παρκέ, οφείλουμε να παίζουμε σαν να είναι το τελευταίο παιχνίδι της ζωής μας. Και να πιστεύουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι παίκτες του γηπέδου -όπως και να μην επιτρέπουμε σε κάποιον να το αμφισβητήσει. Αν δεν είμαστε οι καλύτεροι, τότε επιστρέφουμε στο γυμναστήριο και δουλεύουμε περισσότερο, έως ότου γίνουμε”.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Κρις παντρεύτηκε, έγινε πατέρας τριών αγοριών “και ειλικρινά θα πω ότι δεν προσπάθησα καν να τους στρέψω προς το μπάσκετ”. Σε ένα ταξίδι της οικογένειας στις Μπαχάμες, βρήκε τα αγόρια του να κάνουν σουτ, στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου. “Τους ρώτησα ποιος ήταν ο στόχος τους, γιατί πάντα τους έλεγα πως όταν επιλέξουν να κάνουν κάτι, θα πρέπει να δίνουν το 100%”. Ο πρωτότοκος (Τάιλερ) του είπε ότι θα ήθελε να γίνει μπασκετμπολίστας. Ο Κρις ανέλαβε να του μάθει τα βασικά του σπορ. Στα ‘SOS’ των μαθημάτων ήταν το ‘κάθε απόφαση έχει και συνέπειες’. Από την πρώτη μέρα φρόντισε να ενημερώσει το παιδί του πως θα έπρεπε να είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις του -σε κρίση και εκτέλεση- και να αναγνωρίζει τα λάθη του. Από τότε, όταν δεν κάνει καλή προπόνηση ή όταν δεν παίζει καλά, αρρωσταίνει.

“Τα λάθη μου με ενοχλούν πολύ. Τα θεωρώ αποτυχίες. Κάθε μέρα νιώθω πως δεν είμαι στα καλύτερα μου. Ο πατέρας μου με πίεζε πολύ. Δεν μου έλεγε ποτέ μια καλή κουβέντα, για τον τρόπο που έπαιζα. Αυτό ‘έχτισε’ την προσωπικότητα που ‘χω σήμερα. Οι δύσκολες στιγμές με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Βέβαια, ο μπαμπάς μου ήταν και αυτός που μου έμαθε από νωρίς να φέρομαι σε όλους με σεβασμό και να μένω προσηλωμένος στο στόχο, που ήταν να γίνω NBAer. Ήταν κάτι που ήθελε, περισσότερο από εμένα”. Ο Κρις ήταν και αυτός που τον διαβεβαίωνε πως δεν έχει σημασία που τον τοποθετούν οι ειδήμονες στα ranking. “Μου έλεγε πως το ‘χω”. Και στις ήττες (που της έφερε βαρέως ο γιος του) του θύμιζε πως δεν μπορεί να κερδίζει όλα τα ματς. “Ως εκ τούτου, δεν είχε νόημα να ‘πνίγομαι’ σε σκέψεις ότι απογοήτευσα τους συμπαίκτες μου”.

Σα 8 ο Τάιλερ έγινε παίκτης του μπαμπά του, σε ομάδες που εμφάνιζε στην ΥMCA (Young Men’s Christian Association) λίγκα. Οι άλλοι παίκτες ήταν 10 χρόνων. Έχει εικόνες από τον πατέρα του, ως παίκτη. “Είχε εξαιρετικό σουτ, ήταν ‘σκυλί’ και μετρ στο trash talking”. Δηλαδή, σαν και τον ίδιο. “Ναι, με μια εξαίρεση: το pull up jumper που έγινε σημείο κατατεθέν του παιχνιδιού μου, το ‘κατέκτησα’ μόνος μου, μελετώντας θρύλους του σπορ”. Για τα σουτ από μέση απόσταση, ‘διάβασε’ τον Κόμπι Μπράιαντ.

Ο εκ Μιλγουόκι ορμώμενος -που θα έλεγε και ο Βασίλης Σκουντής- είχε ουκ ολίγες προσφορές πλήρους αθλητικής υποτροφίας από κολέγια, πριν καν γίνει τελειόφοιτος στο σχολείο. Δεσμεύτηκε με το University of Wisconsin (δηλαδή, της περιοχής του), δυο χρόνια πριν τελειώσει το high school. Αυτό έγινε τον Σεπτέμβρη του 2017. Ένα χρόνο μετά και ενώ είχε πάει ο Τζον Καλιπάρι στο Ουινσκόνσιν για να τον συναντήσει, ξεδεσμεύθηκε για να ενημερώσει ότι τελικά, θα πάει στο Kentucky. Ακολούθησε ο κακός χαμός.

Οι απειλές κατά της ζωής του, του έμαθαν να είναι καλύτερος όταν τον μισούν

Μετά την ενημέρωση για την αλλαγή πλάνων, άρχισαν οι επιθέσεις αυτών που ένιωσαν πως τους πρόδωσε. Ξυπνούσε και διάβαζε τα χειρότερα μηνύματα, στους τοίχους του σπιτιού του. Υπήρχαν τύποι που πετούσαν τομάτες και αβγά στον ίδιο και τον πατέρα του. ‘Η δεχόταν γράμματα μίσους (ένας είχε γράψει πως του εύχεται να πάθει ό,τι ο Γκόρντον Χέιγουορντ). Προφανώς έγιναν και διαδικτυακές επιθέσεις. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που απειλούσαν τη ζωή του. Ένας την απείλησε και εκ του σύνεγγυς, ενώ είχε σταματήσει με το αυτοκίνητο του σε βενζινάδικο. Στα δε, παιχνίδια του σχολείου οι εξέδρες γέμιζαν με πανό που τον είχαν σε ‘έκδοση’ φιδιού.

Την ίδια ώρα είχε να διαχειριστεί και τους φαν των Wildcats, οι οποίοι εκτιμούσαν πως δεν θα παίξει ποτέ για το Kentucky -πόσο μάλλον στο ΝΒΑ. Τον χαρακτήριζαν ως ‘ένα ακόμα λευκό παιδί που το μόνο που κάνει είναι να στήνεται στη γωνία και να σουτάρει’. Δεν βοηθούσε και η αδιαφορία που έδειχνε στην άμυνα.

Ήταν 18 χρόνων. Θα μπορούσε να ‘διαλυθεί’. “Όσοι έλεγαν πως δεν θα τα καταφέρω, που με ξέγραψαν πριν με δουν, ήταν αυτοί που ‘άναψαν’ φωτιά μέσα μου. Με έκαναν να θέλω να γίνω καλύτερος σε όλους τους τομείς. Αποφάσισα να γίνω και καλός αμυντικός. Κάθε φορά που έπαιζα καλά σκεφτόμουν ‘με μισείτε τώρα;’”. Πήγαινε στους αντίπαλους πάγκους και ζητούσε να βάλουν κάποιον που να μπορεί να τον σταματήσει. “Σκεφτόμουν τρόπους να τους κάνω να με μισήσουν περισσότερο”. Οι βολές με τις οποίες έκρινε τα ματς με Auburn, Arkansas, Florida και Ole Miss ήταν τέτοιοι τρόποι. “Έκτοτε όταν πιστεύω πως κάποιος είναι εναντίον μου, παίζω καλύτερα. Έκτοτε, όποιον και αν έχω απέναντι μου νιώθω πως θα τον ‘σκοτώσω’”, έχει εξηγήσει στο Bleacher Report.

Δεν τον νοιάζει αν θα περάσει δύσκολα. Έχει αποφασίσει να μην παραιτείται ποτέ και για κανέναν λόγο. Και δεν τον νοιάζει αν υπάρχουν κάποιοι που τον χαρακτηρίζουν υπερόπτη (γενικά δεν τον νοιάζει τι λένε για αυτόν άνθρωποι που δεν τον ξέρουν), γιατί ξέρει πως δεν είναι. Δεν βρίσκει πως υπάρχει κάτι κακό στο να πιστεύει -τόσο πολύ- στον εαυτό του, όταν είναι στο παρκέ. Όταν πατάει εκτός αυτού, σπάνια μιλάει (γιατί είναι εξόχως ντροπαλός). Όπως συμβαίνει με κάθε καλλιτέχνη, η ‘σκηνή’ είναι το μέρος που εκφράζεται πραγματικά. Που ζει -πραγματικά. Και πάντα έχει ανάγκη τις οδηγίες του ‘σκηνοθέτη’. Θέλει να τον κοουτσάρουν, γιατί θέλει να εξελίσσεται διαρκώς, να μπορεί να προσαρμόζεται σε όλο και περισσότερες καταστάσεις.

To 2019 δήλωσε συμμετοχή στο NBA Draft. Ήταν αυτό του Ζάιον Ουίλιαμσον, του Τζα Μοράντ, του RJ Μπάρετ και για να μη σε κουράζω ένα από αυτά που ‘χαν το περισσότερο ταλέντο -τα τελευταία χρόνια. Ο Χίρο επελέγη στο Νο13, από τους Χιτ. Tου έδωσαν το πρώτο τους pick. Στο Νο14 διάλεγε η Βοστώνη -και είχε ‘κεντράρει’ στον Χίρο, αλλά δεν πρόλαβε. Το βλέπεις το τερτίπι της μοίρας, έτσι;

Οι υπόλοιποι ρούκι της ‘τάξης’ του, τον διάλεξαν ως ‘καλύτερος σουτέρ’ του συγκεκριμένου ΝΒΑ Draft. O άνθρωπος μας πήγε στο Μαϊάμι την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του οργανισμού, χωρίς τον Ντουέιντ Ουέιντ (από το 2017). O Tζίμι Μπάτλερ ήταν στην πόλη και αναζητούσε έναν ‘κολλητό’, για τα βράδια που θα περνούσε στο παρκέ. Δεν ήταν πολλοί αυτοί που ‘χαν πιστέψει πως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι ο Χίρο. Αρκεί που το πίστεψε ο Σποέλστρα και τώρα όλοι απολαμβάνουμε τους ‘Bucket Bros’, όπως και μια ομάδα που ‘χει εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και ομαδικότητα. Οι Μπάτλερ και Χίρο ‘αγαπήθηκαν’ από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν. Ο ‘παλιός’ εντυπωσιάστηκε με τον τρόπο που δούλευε ο νέος (ξυπνάει στις 05.30, αρχίζει προπονήσεις στις 06.00 και δεν τον νοιάζει να κουράζεται ‘αρκεί να βοηθά την ομάδα’), όπως και με τη διάθεση που είχε να μαρκάρει τους πάντες. “Στα εσωτερικά διπλά ζούσα και το trash talking του” αποκάλυψε ο Μπάτλερ.

Και έτσι φτάσαμε στο πώς συστήθηκε γενικά, στους φαν του ΝΒΑ ο Χίρο, στις 18/10 του 2019, στο preseason παιχνίδι με τους Μάτζικ.

Ο Χίρο ευστόχησε σε τρίποντο και μετά άρχισε το τζαρτζάρισμα με τον Κάρτερ Ουίλιαμς, με τη φάση να ολοκληρώνεται κατόπιν παρέμβασης των διαιτητών -που έδειξαν και ‘ταυ’. Κατά την έξοδο του νεαρού, ο Μπάτλερ σηκώθηκε για να ανταλλάξουν high fives. Είχε εκτιμήσει το ανταγωνιστικό του πνεύμα -ήξερε πως έχει με τη μεριά του κάποιον που δεν επιτρέπει πολλά, σε κανένα επίπεδο. Eίχε βρει το άλλο του μισό, στο δρόμο για την καταξίωση. Δες λίγο τι δήλωσε τα ξημερώματα ο Χίρο.

”Οι προπονητές και οι συμπαίκτες μου μου έχουν δείξει μεγάλη εμπιστοσύνη. Περισσότερο θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τον Τζίμι, γιατί δεν έχει πάει σε τελικούς. Θέλω λοιπόν, να το κάνω για αυτόν. Έχει γίνει τέλειος αδελφός μου, από την ημέρα που ήλθα στο Μαϊάμι και ξέρω τι σημαίνει για εκείνον να νικάμε. Θέλω να τον βοηθήσω να φτάσει στον προορισμό του”.