Ο Stephen Curry δεν θα έπρεπε να παίζει μπάσκετ

Βλέπεις επαγγελματία παίκτη με χειρότερη τεχνική στο σουτ από τη δική σου. Άλλον που να μην μπορεί να παίξει άμυνα, τρίτον που να μη ‘βλέπει’ γήπεδο (να μην κατανοεί και να μην εκμεταλλεύεται όσα έχει μπροστά του) ή ακόμα και ψηλούς που σηκώνονται σε κακό timing για να αρπάξουν ένα ριμπάουντ. Και μετά βλέπεις τον Stephen Curry που έμαθε να περπατά από το μηδέν στα 24 για να γίνει ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που υπάρχει αυτήν τη στιγμή εκεί έξω.

Σε μια εποχή που ουδείς αθλητής έχει δικαιολογίες (όποιος θέλει να βελτιώσει την όποια αδυναμία, διαθέτει ουκ ολίγα μέσα για να το κάνει -αρκεί να επενδύσει το χρόνο και την προσπάθεια που απαιτείται), ο super star των Warriors έχει γίνει το poster boy του “όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος”. Μια στιγμή, όμως να εξηγηθούμε.

Έχεις διαβάσει πως πέρασε όλο το καλοκαίρι σε δουλειά για να γίνει καλύτερος σουτέρ. Έχεις διαβάσει και ότι ως φαν της τεχνολογίας -στην οποία έχει επενδύσει και χρήματα- χρησιμοποιεί ό,τι υπάρχει που μπορεί να τον βοηθήσει να βελτιωθεί.

Σήμερα, μετά το 120-114 επί των Nets, ματς στο οποίο μπήκαν στο ρελαντί οι “Πολεμιστές” (όπως είχαν κάνει και με τους Knicks) και την ώρα της κρίσης κυριάρχησαν σε όλο το γήπεδο, θα διαβάσεις για το πώς άλλαξε η ζωή και η καριέρα του Curry, όταν ήταν 24. Πρώτα δες τα highlights της τελευταίας εμφάνισης.

Στο podcast του Contra.gr που προηγήθηκε της έναρξης της νέας αγωνιστικής περιόδου στο ΝΒΑ ο Στέφανος Μακρής είχε αναφέρει τα θέματα που ‘χε ο Curry με τους αστραγάλους του από όταν θυμόταν τον εαυτό του. Ώσπου είπε το “enough is enough”.

Επειδή σε αυτό το site έχουμε μια συνήθεια να μη θεωρούμε κάτι ως δεδομένο, ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Από όταν αυτός ο τύπος είχε την ταμπέλα του “επόμενου sharpshooter”, του παίκτη που άλλαζε με εφιαλτικό -για τους αντιπάλους του- τρόπο κατεύθυνση.

Θα σε πάω πίσω στις 8/12 του 2010, στην πρώτη χρονιά του Curry στο ΝΒΑ. Εκείνη την ημέρα, η παρέα του έπαιξε με τους Spurs. Και συνέβη αυτό.

Έως το τέλος της σεζόν 2010-2011 είχε πάθει πέντε διαστρέμματα, σε 26 ματς. “’Γύριζε’ το πόδι του με όλους τους αδιανόητους τρόπους” είχε πει στο ESPN ο GM των Warriors, Bob Myers. Ανέφερε και ως χαρακτηριστικό τη φάση που είδες. Που έκανε ντρίμπλα, χωρίς να τον ενοχλεί κανείς και το πόδι του ‘έφυγε’.

Το καλοκαίρι είπε να κάνει κάτι για αυτό. Προχώρησε σε επέμβαση στο δεξί αστράγαλο, ώστε να ‘κολληθούν’ και να ενισχυθούν οι ταλαιπωρημένοι -έως διαλυμένοι- σύνδεσμοι. Μπήκε αεράτος στη σεζόν 2011-12 (που άργησε να αρχίσει λόγω lockout), γύρισε πάλι, τον αστράγαλο στο ματς με τους Bulls, στις 26/12, δεν ήταν κάτι το σοβαρό και στις 4/1 του 2012, πάλι εναντίον των Spurs έπεσε σφαδάζοντας στο παρκέ, για να χάσει δυο εβδομάδες. Μικρό το κακό, θα σκέφτεσαι.

Στις 11 Μαρτίου του 2012 έπαθε μια από τα ίδια, αφότου πάτησε στο πόδι του Blake Griffin, σε ματς με τους Clippers. Αυτό του στοίχισε τα 28 τελευταία ματς της σεζόν. Είχε έλθει η ώρα για δεύτερη επέμβαση.

“Ο κόσμος έλεγε πως ‘ο Curry έχει γυάλινους αστραγάλους’ ή ‘o Curry είναι περίπτωση Grant Hill’. Προφανώς και επηρεαζόταν, προφανώς και δεν του άρεσε, αλλά δεν ήθελε να το δείξει”, θυμάται ο Bryant Barr, κολλητός και συμφοιτητής του Stephen στο Davidson.

Είχαν σκεφτεί να του βάλουν τένοντες από νεκρό

Το ραντεβού με το Southern California Orthopedic Institute είχε ‘κλειστεί’ για τις 25/5 του 2012. Εκεί τον περίμενε ο παγκοσμίου φήμης χειρουργός, Dr. Richard Ferkel. Έως εκείνη την ημέρα είχε ‘ανοίξει’ εκατοντάδες τρύπες σε πόδια NBAers. Σκέψου ότι άρχισε τη δουλειά το 1983. Θα έλεγες ότι μπορούσε πια να κάνει τη διαδικασία με κλειστά μάτια. Συνήθως δε, γνώριζε τι θα βρει αφότου κάνει την τομή, πριν καν πιάσει το νυστέρι στα χέρια του. Είχε ενημερώσει τον Curry για όλες τις πιθανές εκβάσεις.

Eίχε πλήρη εικόνα της προηγούμενης εγχείρησης (είχε γίνει στη γενέτειρα του παίκτη, τη Charlotte) και ήξερε πως συνάδελφος του είχε ‘ξαναχτίσει’ δυο συνδέσμους που είχαν απλωθεί σαν ίνες από μάλλινο πουλόβερ. Προφανώς και δεν ήταν η λύση στο πρόβλημα. Είπε λοιπόν, στον ασθενή του ότι “στη χειρότερη περίπτωση θα κάνουμε ολική αναδόμηση, διορθώνοντας όσα συνέβησαν και στην πρώτη επέμβαση. Αν χρειαστεί αυτό θα χρησιμοποιήσουμε νέους τένοντες” -από δωρεά ανθρώπου που δεν τα ‘χε καταφέρει.

Του είχε εξηγήσει πως “σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να μείνεις εκτός έξι μήνες”, πριν καταλήξει στο “είναι τόσο δραστική η επέμβαση, που πραγματικά δεν μπορώ να σου πω τι να περιμένεις, όταν επιστρέψεις στα γήπεδα”. Ο Curry δεν είχε να σκεφτεί πολλά. Είπε αμέσως το ‘ναι’. Δεν ήθελε να σκέφτεται πως θα συνεχίσει να ζει όπως ζούσε.

Το συμβόλαιο που είχε με τους Warriors -το πρώτο που είχε υπογράψει στο ΝΒΑ- έληγε την 1η ημέρα του Νοέμβρη του 2012. Άρα το μέλλον του ήταν στον αέρα. To Golden State του έδωσε νέο τετραετές και 44 εκατ. δολ. και τον άφησε να αφοσιωθεί στον εαυτό του.

Στις 25/5 τέσσερις γιατροί και δυο νοσοκόμες αφοσιώθηκαν στον Curry για να σώσουν την καριέρα του. Ουδείς είχε έστω φανταστεί πως αυτός ο τύπος θα εξελιχθεί στο χειρότερο εφιάλτη όλων των αντιπάλων του.

Για αρχή, εντόπισαν το πρόβλημα -δεν ήταν εύκολο. Τα δεκάδες τεστ στα οποία είχε υποβληθεί, δεν έδειχναν πως υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που ο αστράγαλος του λυγίζει. Ο γιατρός του διέταξε ακτινογραφίες, σε κατάσταση υπνηλίας, όταν ο πόνος δεν μπορεί να επηρεάσει την κίνηση. Αυτές απέκλεισαν την όποια δομική ζημιά στους συνδέσμους. Του έβαλαν και μια μικροσκοπική κάμερα να ‘δουν’ την εξωαρθρική αρθρόδεση. Ανακάλυψαν παχιές, κολλώδεις, ζώνες από ιστό “που έμοιαζαν σε κρέας καβουριών”, κατά το ρηθέν του ορθοπεδικού Μια στιγμή όμως, να σου δείξω για τι μιλάμε (το subtalar joint, βρε αδελφέ, που όριζε κατά το δοκούν το βάδισμα του Curry, διανέμοντας λάθος το βάρος).

“Αυτά ήταν τα καλά νέα για τον Stephen. Σήμαινε ότι θα προβαίναμε στη λιγότερο παρεμβατική διαδικασία”. Χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα που έξυσε και απορρόφησε -σαν σκούπα- το πρόβλημα, σε διάρκεια μικρότερη των 90 λεπτών. Δεν χρειάστηκαν σύνδεσμοι από νεκρό. Θα έμενε εκτός το πολύ τέσσερις μήνες.

Τον Ιούλιο του 2012 έκανε αποθεραπεία με τον προσωπικό του γυμναστή, Brandon Payne. Ήταν τότε που είπε “νιώθω ότι δεν έχω ασχοληθεί με κάτι άλλο, πέραν της αποθεραπείας, τα δυο τελευταία χρόνια. Νιώθω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να παίξω ξανά”.

Είχε απογοητευθεί στο σημείο που φλέρταρε με την κατάθλιψη. Ένιωσε εξαντλημένος, σκεπτόμενος πως ο αστράγαλος του θα όριζε τη ζωή του. Τη σεζόν 2012-13 είχε 78 παρουσίες.

Δεν είχε εμπιστευτεί ακόμα απόλυτα το πόδι του. Ο συμπαίκτης του Brandon Rush, είχε ομολογήσει ότι “δεν προσπαθούσε καν να κάνει κινήσεις που συνήθιζε να κάνει ή τελειώματα και απέφευγε τις επαφές. Αυτό το σύστημα τον κράτησε για τέσσερα ματς εκτός, τον Γενάρη (ναι, με διάστρεμμα), για ένα τον Μάρτη (το λόγο το ξέρεις) και εναντίον των Wizzards έγινε αυτό.

Αυτήν τη φορά γύρισε τον αριστερό αστράγαλο. Απογοητεύτηκε. Ξανά. Θα ‘χεις καταλάβεις πως σε αυτήν τη ζωή πολλά εξαρτώνται από την τύχη. Ε, ο Curry έτυχε το 2013 να έχει για performance director (επιβλέπει όλες τις θεραπείες και παίρνει όλες τις αποφάσεις για τη φυσική κατάσταση και τη βελτίωση των παικτών) τον Keke Lyle. Έναν τύπο που θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός παίκτης, αν δεν είχε διαγνωστεί με κατάσταση που λέγεται ‘μηριαία αμφιβληστροειδής πρόσκρουση’ στο high school. Στα ελληνικά (!) αυτό που είχε αφορούσε περαιτέρω ανάπτυξη οστών που προκαλούσε στρεβλωτικό πόνο στο ισχίο. Έκτοτε αποφάσισε να ασχοληθεί με επιστήμη που θα βοηθούσε αθλητές με κατασκευαστικά θέματα, να διεκδικούν το όνειρο τους.

Ένας γκαρντ στηρίζεται στους αστραγάλους, για την ταχύτητα και την αλλαγή κατεύθυνσης. Έπρεπε να βρούμε έναν άλλον τρόπο για να μπορεί να κάνει τη δουλειά του ο Stephen. Σκέφτηκα πως η δύναμη του ποδιού προέρχεται από τους γοφούς. Κατέληξα στο ότι έπρεπε να μάθει να περπατά, με τρόπο που να ‘φορτώνει’ το βάρος στους γοφούς, αντί των αστραγάλων.

Δεν ξέρω αν έχεις υπ’ όψιν σου από κήλη ή μυοσκελετική ‘αδυναμία’, αλλά αυτό που προτείνουν οι ειδικοί -κυρίως αν μπορείς να αποφύγεις το χειρουργείο- είναι να βάζεις άλλους μύες να κάνουν τη δουλειά, ώστε να μην επιβαρύνεται η προβληματική περιοχή. Μόνο που εσύ, εγώ, ο άλλος δεν είμαστε NBAers. Αντιλαμβάνεσαι δηλαδή, ότι ο Curry είχε μια πραγματικά δύσκολη δουλειά. Ήταν όμως, και η μόνη του επιλογή.

O ειδικός, ο οποίος εργάζεται από το 2015 στους Hawks, ενημέρωσε τον Stephen για αυτήν την ιδέα, σε μια περίοδο που το μυαλό του είχε γεμίσει με το “και αν ξαναπάθω διάστρεμμα”, μετά τα playoffs του 2013. Τα έσβησε με μιας όλα. Αφοσιώθηκε στο πλάνο του Lyles. Και αποδείχθηκε εξαιρετικός μαθητής, ο οποίος αποθήκευε στο μυαλό του κάθε τεχνική αμέσως μόλις του την έδειχνε ο ειδικός.

Ο Lyles ενημέρωσε ότι “το κεντρικό νευρικό σύστημα του Stephen είναι το καλύτερο εξ όσων έχω δουλέψει στην καριέρα μου. Είναι ο λόγος που παίζει καλό γκολφ, που είναι εξαιρετικός σουτέρ”.

Στην Ευρώπη υπάρχουν πολλοί αθλητές που αρνούνται να βάλουν τη yoga στο πρόγραμμα τους, μολονότι έχει αποδειχθεί ότι αφενός γυμνάζει τον ‘πυρήνα’ (βλ. κοιλιακούς που κρατούν όλο το σώμα) με μοναδικό τρόπο, αφετέρου είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις σε διατάσεις -αποθεραπεία. Ο Curry δεν δίστασε να ασχοληθεί και να τελειοποιήσει τις κινήσεις που ‘χτίζουν’ την ισορροπία, κάνοντας πιο δυνατό τον ‘πυρήνα’. Έμαθε να ξεκινά τις κινήσεις του ποδιού του από τον γλουτό και να ελέγχει πλήρως ό,τι γινόταν στον μηρό, αλλά και στο σημείο του αστραγάλου που του είχε διαλύσει το νευρικό σύστημα.

“Δούλεψε με το σώμα του, όσο δούλευε το σουτ του” αποκάλυψε ο Klay Thompson, “ήταν όλη μέρα στο γυμναστήριο, κάνοντας dead lifts με βάρος διπλάσιο του σώματος του -και τα δεύτερα περισσότερα κιλά που σήκωνε Warrior, μετά τον Festus Ezeli.

Ο πατέρας του, Dell τόνισε ότι “είχε καταλάβει πως το σώμα του είναι η καριέρα του”. Και έτσι συνεχίζει χρόνια μετά, πάντα παρέα με τον Brandon Payne -τον προσωπικό του γυμναστή, τον οποίον πληρώνει ο ίδιος.

Το 90% της δουλειάς που κάνει από τη μέση και κάτω είναι στο ένα πόδι: dead lifts με ένα πόδι, squats με ένα πόδι κλπ. Μια στάνταρ κίνηση της προθέρμανσης του τα καλοκαίρια, είναι να στέκεται σαν φλαμίνγκο και να κάνει ντρίμπλες με τα γυαλιά που σου έχουμε πει -αυτά που αναβοσβήνουν και του μαθαίνουν να ‘χει καλύτερα αντανακλαστικά και μεγαλύτερη ταχύτητα στις αποφάσεις. Είναι πια κοινό μυστικό στο ΝΒΑ πως η δύναμη που ‘χει ο Curry στον ‘πυρήνα’ του, δεν την έχει άλλος.

Από τότε έως πέρυσι είχε χάσει δυο ματς λόγω αστραγάλου. Το πρώτο το Νοέμβρη του 2013 -είχε οίδημα και έπρεπε να προφυλαχθεί- και το δεύτερο τον Φλεβάρη του 2015, όταν προσγειώθηκε στο πόδι του Boris Diaw. Την περασμένη σεζόν, έχασε 11 ματς γιατί έπαθε τα γνωστά σε προσπάθεια του να κλέψει.

Είχε ένα δυο θέματα ακόμα, αλλά δεν πήρε απουσίες. Σε κάθε παιχνίδι φορά ειδικά προστατευτικά αστραγάλων, η Under Armour έβαλε επιστήμονες να σχεδιάσουν τα παπούτσια του, ώστε να μην έχει θέμα -να μην προκύψει θέμα-, ενώ παρακολουθεί από ειδικό app που ‘χουν οι Warriors (για όλους) το επίπεδο κόπωσης. Ναι, η fatigue science που σου είπαμε σήμερα.

Βέβαια, τίποτα τεχνολογικό δεν θα ‘χε αποτέλεσμα, αν ο ίδιος δεν περνούσε μήνες ολόκληρους στο γυμναστήριο για να κυριαρχήσει του αστραγάλου του και γενικότερα, του σώματος του. Μετά κυριάρχησε και όλων των άλλων.

Photo: Associated Press