O σταρ του NBA που θυσιάστηκε για να λάμψει ο Τζόρνταν

To 1994, το NBA βίωνε μια νέα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εποχή, ύστερα από την ανακοίνωση της πρόωρης απόσυρσης του Μάικλ Τζόρνταν από την ενεργό δράση. Οι Μπουλς αναζητούσαν νέα αστέρια και έμπαιναν πια σε περίοδο rebuilding, ενώ για τον τίτλο του Πρωταθλητή θα αναμετρούνταν νέες υπερδυνάμεις, όπως οι Νικς, οι Μάτζικ, οι Σπερς και οι Ρόκετς. Το καλοκαίρι του 1994, ο Ρον Χάρπερ ήταν 30 ετών, είχε ήδη οκτώ χρόνια στα παρκέ του NBA, φορώντας αρχικά τη φανέλα του Κλίβελαντ και στη συνέχεια των Κλίπερς, ήταν ένας γκαρντ με μέσο όρο πόντων που κυμαινόταν από τους 19 μέχρι και τους 23, ενώ η συγκομιδή του περιλάμβανε και περίπου έξι ριμπάουντ, πέντε ασίστ και 3 κλεψίματα ανά ματς.  Ούτε ο τραυματισμός του στον αχίλλειο τένοντα, τη σεζόν 1989-90, κατάφερε να καταβάλλει το φρόνημα του. Αντιθέτως, τον χαλύβδωσε και τον έκανε ακόμα πιο ανταγωνιστικό.

Φεύγοντας από τους Κλίπερς, ο Χάρπερ είχε προλάβει να σημειώσει και ένα τρίπλ νταμπλ, με 26 πόντους, 10 ασίστ και 10 ριμπάουντ, σε μια αναμέτρηση της ομάδας του ενάντια στους Μάβερικς, τον Μάρτιο του 1994, αλλά και 36 πόντους ενάντια στους Μπούλς. Ένας σούτινγκ γκαρντ που σκόραρε με υψηλά ποσοστά ευστοχίας και έπαιρνε επάνω του όλα τα συστήματα isolation και όλα τα Pick n`roll της ομάδας του. Ο Ρον Χάρπερ είχε όλο το πακέτο για να γίνει σταρ. Όμως η μετακίνηση του στους Μπούλς, συνοδεύτηκε από μια ‘θυσία’, που άλλαξε εντελώς τον τρόπο παιχνιδιού του, προκειμένου η ομάδα να φτάσει ξανά στην κορυφή. 

Ο Ρον Χάρπερ από παίκτης starter και με καθοριστική συμβολή στο παιχνίδι της μέχρι τότε ομάδας του, βρέθηκε στους Μπουλς αναπληρωματικός, τέταρτη επιλογή στους γκαρντ, με το μέσο όρο του στο σκοράρισμα να πέφτει στους 6,9 πόντους. Όμως ο Ρον έκανε υπομονή μέχρι και τα playoffs, μέχρι τη στιγμή που ο Φιλ Τζάκσον του έκανε ένα νεύμα για να σηκωθεί, λέγοντας του ότι θα μαρκάρει τον Πένι Χάρνταγουει των Ορλάντο Μάτζικ. Οι Μπούλς έπαιζαν στο δεύτερο γύρο των playoffs, απέναντι σε μια νεανική ομάδα, έτοιμη να κατασπαράξει κάθε αντίπαλο που βρισκόταν στο διάβα της. Ο Ρον κυνήγησε τον βασικό γκαρντ των Μάτζικ σε κάθε σπιθαμή του γηπέδου, μάτωσε την φανέλα, αν και η ομάδα του Ορλάντο κατάφερε τελικά να περάσει τους Μπούλς με 4-2.

Όμως ο Φιλ Τζάκσον είχε προειδοποιήσει τον Χάρπερ: “Του χρόνου θα παίξουμε με ψηλά γκαρντ, με βασικούς τον MJ, τον Πίπεν κι εσένα. Θέλω να παίξεις πόιντ γκαρντ”.  Ο κόουτς Φιλ ποτέ δεν αστειευόταν σε τέτοιες προβλέψεις και κάπως έτσι, ο Χάρπερ από σκόρερ και μάστορας στις μάχες 1 προς 1, έγινε ένας πόιντ γκαρντ που έδινε την μπάλα στους Τζόρνταν και Πίπεν και στη συνέχεια διεμβολιζόταν σε στρατηγικά σημεία της περιφέρειας,  είτε για να εκπληρώσει εναλλακτικές επιλογές στο επιθετικό πλάνο της ομάδας, είτε για να πιέσει και να καθυστερήσει τον αιφνιδιασμό των αντιπάλων. 

Οι μήνες περνούσαν και η σεζόν 1995-96 εξελισσόταν σε όνειρο για τους Μπούλς. Ο Χάρπερ μπορεί να μην σκόραρε 18 και 25 πόντους, εξελισσόταν όμως σε ένα γρανάζι πολυτελείας στη μηχανή του Σικάγο, ένας παίκτης που έπαιζε από πόιντ γκαρντ μέχρι σμολ φόργουορντ, εναλλάσσοντας συχνά θέσεις με τους Πίπεν και Τζόρνταν, δημιουργώντας μια τριάδα επιθετικού ολέθρου που δεν ήξερε να χάνει. 

Παράλληλα, ο Χάρπ γινόταν ένα από τα πιο αγαπημένα μέλη της ομάδας, κάνοντας τον Τζόρνταν να επικροτήσει τον χαρακτήρα του και τη θυσία της επιθετικής του φυσιογνωμίας μέσα στο παιχνίδι, ενώ και ο Φιλ Τζάκσον μιλούσε για την υποδειγματική ομαδική του συμπεριφορά σε αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις. “Είναι πολύ δύσκολο για έναν παίκτη που σκοράρει 25 πόντους να μπει σε μια ομάδα και να γίνει δεύτερη επιλογή, να αναγκαστεί να βρει άλλους τρόπους προσφοράς στην ομάδα. Όχι όμως ο Ρον. Είμαι περήφανος για εκείνον”, είχε πει ο αρκετά δυσκοίλιος σε φιλοφρονήσεις για συμπαίκτες του, Μάικλ Τζόρνταν.

Η κλεψύδρα των μαγικών στιγμών για τους Σικάγο Μπουλς ξεκίνησε να αδειάζει το καλοκαίρι του 1998, με τους Τζόρνταν, Τζάκσον να αποχωρούν από την ομάδα, και τους Πίπεν-Χάρπερ να ηγούνται ενός μαζικού κύματος αποχωρήσεων παικτών. Ο Ρον βρέθηκε το 1999 στους Λέικερς, ξανά στο πλευρό του Τζάκσον, ξανά δίπλα σε δυο σταρ, τους νεαρούς Κόμπι Μπράιαντ – Σακίλ Ο`Νιλ. Ο Ρον έπαιξε πόιντ γκαρντ, έγινε άτυπα ένας δεύτερος προπονητής εντός παρκέ, καθοδηγώντας τους Λέικερς σε δυο τίτλους πρωταθλητή, μέχρι το 2001, όταν και ανακοίνωσε την απόσυρση του από το NBA σε ηλικία 37 ετών. Ο Ρον Χάρπερ θυσίασε έναν πληθωρικό ρόλο εντός γηπέδου για να κερδίσει τίτλους. Η ζαριά αυτή, του έφερε πέντε δακτυλίδια πρωταθλητή. Η ‘θυσία’ ήταν τελικά, το colpo grosso που άνοιξε την πόρτα του θησαυροφυλακίου των θρυλικών μπασκετικών στιγμών.