Ο Σλούκας θα ‘λύσει’ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο

Ποτέ δεν είπε κανείς ότι ο δρόμος του μεταξιού ήταν εύκολος. Το περίπλοκο οδικό δίκτυο που μετέφερε τα προϊόντα της Κίνας σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν γεμάτος από εμπόδια. Και η Εθνική Ελλάδας που φεύγει την Τετάρτη για την Κίνα, προκειμένου να προσαρμοστεί στις συνθήκες διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου (και να δώσει τα 3 τελευταία φιλικά με Ιορδανία, Κίνα και Τουρκία ή Σενεγάλη), είδε να παρεμβάλλονται όλα τα πιθανά εμπόδια στο παρα πέντε της αναχώρησής της.

Ο Γιάννης Αθηναίου, ο παίκτης που με εκείνο το τρίποντο στο Λέστερ στις 24 Νοεμβρίου του 2017, 3” πριν από το τέλος του αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία, άνοιξε το δρόμο για την πρόκριση, είναι ο πιο άτυχος απ’ όλους. Σύντομα θα περάσει την πόρτα του χειρουργείου. Αντί να πάει στην Κίνα, θα δει τους γιατρούς να επιδιορθώνουν μια σοβαρή ζημιά (ρήξη χιαστού) σε μια χρονιά που περίμενε πώς και πώς, αφού μόλις είχε συμφωνήσει να παίξει και στον Παναθηναϊκό. Κώστας Παπανικολάου και Ιωάννης Παπαπέτρου, οι οποίοι δεν έπαιξαν στο τελευταίο ματς του ‘Ακρόπολις’, δεν έχουν κάτι το ανησυχητικό. Από την άλλη, ο Κώστας Σλούκας δεν ξέρουμε αν ακόμη θα παίξει στο Παγκόσμιο, γιατί η θλάση που έπαθε την Παρασκευή, θα τον κρατήσει μέχρι τέλους του μήνα στην Αθήνα για θεραπεία. Αν είναι έτοιμος, θα ενσωματωθεί με τους υπόλοιπους, αν όχι, τη θέση του θα πάρει ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο οποίος… επανακλήθηκε στην ομάδα, μετά από τον τραυματισμό Αθηναίου.

Η έκφραση του Θανάση Σκουρτόπουλου την στιγμή που χτύπησε ο Αθηναίου, τα έλεγε όλα. Ο ομοσπονδιακός προπονητής, πέραν της στενοχώριας του για την ατυχία του παίκτη του, έβλεπε τα σχέδια να ανατρέπονται για μια ακόμη φορά, μέσα σε ελάχιστες ώρες. Συμβαίνουν, όμως, αυτά σε περιόδους προετοιμασίας. Ειδικά στο φετινό Παγκόσμιο, όπου έχει… πέσει περονόσπορος. Οι Σέρβοι την πάτησαν πρώτοι, όταν βγήκε νοκ-άουτ ο Μιλος Τεόντοσιτς, ενώ έπαθε χιαστούς και ο Ντράγκαν Μιλοσάβλιεβιτς, στη Γαλλία τραυματίστηκαν Τομά Ερτέλ (σοβαρά) και Αντριάν Μοερμάν, οι οποίοι επίσης δεν θα παίξουν στην Κίνα, ο Νικολό Μέλι αποκλείστηκε από την Ιταλία, ο Αλεκσέι Σβεντ τραυματίστηκε στη ρωσική ομάδα, γενικώς οι απώλειες ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο που υπάρχει πάντα σε μεγάλες διοργανώσεις.

Για την Ελλάδα η απουσία του Σλούκα είναι κομβικής σημασίας. Με Σλούκα είμαστε μια άλλη ομάδα, από εκείνη χωρίς. Κάτι σαν την μπύρα με αφρό, ή άνευ. Ο γκαρντ της Φενέρμπαχτσε, που βρίσκεται πνευματικά και σωματικά σε άριστη κατάσταση, είναι το κρυφό κλειδί της Εθνικής, για 3 σημαντικούς λόγους.

1. Είναι ο μοναδικός γκαρντ της ομάδας που συνδυάζει ιδανικά δημιουργία και εκτέλεση, ειδικά όταν σουτάρει από μακριά.
2. Μπορεί να δημιουργήσει ένα αξεπέραστο δίδυμο στην περιφέρεια, δίπλα στον Νικ Καλάθη. Δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να αντιμετωπίσει είτε τον καθένα ξεχωριστά, πολύ περισσότερο και τους δυο μαζί. Το σύγχρονο μπάσκετ αν δεν προστάζει, σίγουρα ευνοεί την ύπαρξη δυο γκαρντ της εμβέλειας των δυο Ελλήνων σε κάθε ομάδα. Μην πούμε και τριών.
3. Η παρουσία του είναι απαραίτητη, όταν η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, προσπαθώντας να τον κλείσει με παγίδες, ή περιμένοντας τον ΜVP του ΝΒΑ με δυο παίκτες πίσω από τον προσωπικό αντίπαλο. Ο Σλούκας ελεύθερος να σουτάρει δεν έχει καμιά σχέση με οποιονδήποτε άλλο παίκτη της Εθνικής.

Συν τοις άλλοις, μιλάμε για έναν παίκτη μεγάλων αγώνων, επιφορτισμένο να παίρνει σημαντικές αποφάσεις στα κρίσιμα δευτερόλεπτα. Αν δεν εμφανιστεί τελικά στο Παγκόσμιο, όλα αυτά χάνονται. Το κενό θα είναι μεγάλο. Ο τραυματισμός με θλάση είναι πάντα ‘πονηρός’. Δεν υπάρχει προκαθορισμένο όριο επιστροφής, εξαρτάται από τον παίκτη και το πώς αντιδρά στη θεραπεία.

Το ερώτημα που μπαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τι κάνει η ομάδα. Αν ο Σλούκας δεν είναι απόλυτα έτοιμος στο τέλος του μήνα, τι γίνεται; Θα περιμένει ο Σκουρτόπουλος την αποθεραπεία του, κρατώντας μια θέση κενή (και αρχίζοντας το τουρνουά με 11) ελπίζοντας ότι θα ‘ναι παρών κάποια στιγμή μέσα στη διοργάνωση; Θυμίζουμε ότι σε πρώτη φάση η Ελλάδα αγωνίζεται με Μαυροβούνιο (1/9), Βραζιλία (3/9) και Νέα Ζηλανδία (5/9) με τον 2ο γύρο να αρχίζει στις 6 Σεπτεμβρίου.

Το αν θα προλάβει να είναι έτοιμος, θα το δούμε με βάση την πορεία της θεραπείας, την οποία άρχισε ο διεθνής άσος στις 17 του μήνα. Η μάχη θα είναι καθημερινή. Ο Σκουρτόπουλος, πάντως, άφησε να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να ρισκάρει την συμμετοχή του Σλούκα, αν δεν πάρει το ιατρικό ‘ΟΚ’ κι αν ο παίκτης δεν νιώσει 100% έτοιμος.

Η αίγλη αλλά και το… άγχος του Γιάννη!

Η Εθνική δεν έφερε τυχαία 18.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ. Καταμεσής του Αυγούστου, μάλιστα. Υπάρχει λόγος και ένα ονοματεπώνυμο. Δεν έχουν πολλές εθνικές ομάδες τον MVP του ΝΒΑ στο ρόστερ τους. Αυτό και μόνο, φτάνει και περισσεύει. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δείχνει πολύ ορεξάτος, έτοιμος για όλα, είναι ένα τεράστιο όπλο της ομάδας και πονοκέφαλος των αντιπάλων μας. Ουσιαστικά, το Παγκόσμιο είναι η πρώτη μεγάλη διοργάνωση ως μέλος του σταρ-σύστεμ του ΝΒΑ, ως ο παίκτης που θα κουβαλήσει στις πλάτες του και την Εθνική ομάδα, όπως έκανε με τους Μιλγουόκι Μπακς.

Μοιάζει λίγο σφιγμένος, ίσως περισσότερο αγχωμένος απ’ όσο θα ‘πρεπε, εξαιτίας της ευθύνης που αισθάνεται. Ο Γιάννης δεν είναι απλά ο Αντετοκούνμπο. Στην Κίνα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα με τους υπόλοιπους ΝΒΑερ, είναι το μεγαλύτερο όνομα που θα παίξει στο Παγκόσμιο. Έχει πίσω του σπόνσορες, τους Μπακς και κυρίως το όνομά του για το οποίο παίζει, όπως κάνει κάθε αναγνωρισμένος αστέρας του ΝΒΑ. Η προσαρμογή του στα δεδομένα της Εθνικής είναι εντυπωσιακή, όχι ακόμη στο 100% (λογικό είναι), σίγουρα όμως δείχνει κι αυτός αλλά και η ομάδα ότι με την πάροδο του χρόνου και των αγώνων, θα γίνονται αμφότεροι πολύ καλύτεροι.

Μετράει το μέγεθος, θέλουμε και κίνηση

Φαίνεται ξεκάθαρα από τα μέχρι τώρα φιλικά ότι εκτός από τον Γιάννη (και το παιχνίδι σε ανοιχτό γήπεδο), η Εθνική ποντάρει πάρα πολύ και στα μεγέθη των παικτών της. Ο Σκουρτόπουλος παρουσίασε ορισμένα πολύ ψηλά σχήματα με δυάρια τους Παπανικολάου, Παπαπέτρου και (με τη Σερβία) Θανάση Αντετοκούνμπο. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ψηλά κορμιά, να σηκώνονται τα χέρια και να βλέπει ο αντίπαλος ένα… δάσος από δέντρα. Εξυπηρετεί και τις αλλαγές στην άμυνα, που αποτελούν σημείο αναφοράς της ομάδας, για να κλέβουμε μπάλες και να φεύγουμε αέρα στον αιφνιδιασμό.

Σίγουρα, όμως, χρειάζεται και κίνηση χωρίς την μπάλα, που ειδικά στο ματς με τη Σερβία δεν είχαμε καθόλου. Η επίθεσή μας ήταν στατική (στο 5 εναντίον 5), έγιναν περισσότερα τρίποντα απ’ όσα έπρεπε (με βάση την ικανότητα των παικτών μας από τα 6.75μ.). Με δεδομένο, βέβαια, ότι έλειπαν οι δυο κατεξοχήν παίκτες που κόβουν χωρίς την μπάλα (οι δυο ‘Παπ’), ελπίζουμε ότι στο επόμενο μεγάλο ματς θα δούμε και αυτό το στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας.

Περισσότερα εν ευθέτω. Προέχει, άλλωστε, η πορεία της αποθεραπείας του Σλούκα…