Ο Σέιν Λάρκιν σουτάρει για να κρύψει τις πληγές του

Ο Σέιν Λάρκιν είναι αυτή τη στιγμή, ίσως ο πιο θεαματικός παίκτης της Ευρωλίγκα, είναι ο άνθρωπος που με ρεκόρ 49 πόντων και 10 τριπόντων σε ένα παιχνίδι, αυτό της Αναντολού Εφές κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, έγινε ο απόλυτος ρέκορντμαν σκοραρίσματος στην Ευρωλίγκα. Ας απολαύσουμε ξανά το κατόρθωμα του:

Ο Λάρκιν οδηγεί εκ του ασφαλούς την ομάδα της Τουρκίας προς την κορυφή της Ευρωλίγκα, σκοράροντας σταθερά περίπου 20 πόντους ανά παιχνίδι και μπαίνοντας με χαμόγελο και διάθεση κομάντο στην άμυνα για να διεκδικήσει επιθετικά ριμπάουντ και να δημιουργήσει παιχνίδι με ασίστ προς τους συμπαίκτες του. Το γήπεδο άλλωστε, ήταν ανέκαθεν η διέξοδος από το OCD (Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή), μια διαταραχή που έχει κουβαλήσει από την παιδική του ηλικία και λίγο έλειψε να διαλύσει τη ζωή του.

Σε αφιέρωμα του ESPN για την ψυχική υγεία των παικτών του NBA, η δημοσιογράφος Τζάκι Μακμάλαν, μαζί με τον ίδιο τον παίκτη, λίγο μετά το τέλος της σεζόν του με τους Μπόστον Σέλτικς, είχαν σκιαγραφήσει τις δύσκολες μέρες, που ως παιδί, ζούσε με OCD σε προχωρημένη εκδοχή:

“Ο μικρός Σέιν, ανοίγει τα μάτια του, πιάνει το τηλεκοντρόλ και προετοιμάζεται για το καθημερινό του “νούμερο”. Είναι οκτώ ετών και η κάθε του μέρα, αυθόρμητα γεννά νέες παραμέτρους και αυθαίρετους κανόνες. Καθώς ξεκινά να ντύνεται για το σχολείο – ένα τελετουργικό που μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά ως αρκετές ώρες- ανάλογα με το “νούμερο” της ημέρας, παρατηρεί στην τηλεόραση μια εικόνα του Ρέι Άλεν, καθώς σουτάρει τρίποντο. Ο Λάρκιν θυμάται ότι ο Άλεν σούταρε και χθες, συνολικά οκτώ τρίποντα. Ξαφνικά, ένα ‘μήνυμα’ από τους νευρώνες του εγκεφάλου του, ειδοποιεί τον μικρό Λάρκιν πως το “νούμερο” της ημέρας του, είναι το 8.”

“Και τότε είναι που ξέρω, ότι πρέπει να πλύνω τα χέρια μου οκτώ φορές.” συμπληρώνει ο Λάρκιν.

“Και μετά ο Σέιν πρέπει να διαλέξει ρούχα για να ντυθεί. Αλλά αν τα σορτς του αγγίξουν κατά λάθος το χαλί, όχι μόνο πρέπει να τα πετάξει και να αγοράσει άλλα, πρέπει και να επιστρέψει στην τουαλέτα και να πλύνει τα χέρια του ξανά. Οκτώ φορές. Στη συνέχεια πρέπει να πάρει πρωινό, σε μια κουζίνα που μοιάζει με φωλιά χιλιάδων μικροβίων. Ο Λάρκιν ξεκινά μια κούρσα εμποδίων, προσπαθώντας να μην έρθει σε καμία επαφή με ένα άπλυτο πιάτο και ένα σφουγγάρι με υπολείμματα από βρωμιές, που κατά λάθος έπεσε στο πάτωμα. Όταν φτάνει στην πόρτα, γι`ακόμα μια φορά έχει χάσει το λεωφορείο. Εκείνη τη στιγμή, ο σκύλος που βρίσκεται στην αυλή, έρχεται κατά πάνω του και όλο χαρά του γλείφει τα χέρια. Καταστροφή. Ο Λάρκιν επιστρέφει στην τουαλέτα για το γνωστό πλύσιμο. Οκτώ φορές. Κι ας ματώσουν τα χέρια. Πρέπει να το κάνει.”

Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Λάρκιν πάλεψε με κάθε τρόπο να ξεπεράσει το OCD. Ο πατέρας του, θρύλος στο μπέιζμπολ, Μπάρι Λάρκιν, προσπάθησε με την μέθοδο της “σκληρής αγάπης” – ακουμπώντας τον με βρώμικα χέρια- να τον “ταρακουνήσει” ώστε να βγει νικητής από το OCD. Ο ίδιος, όντας πια ανερχόμενος αθλητής του NCAA, ζήτησε άδεια από το κολέγιο του, ώστε να μεταβεί σε γιατρό στο Μαϊάμι και με φαρμακευτική αγωγή να επιχειρήσει να το ξεπεράσει. Όταν έγινε ντραφτ (2013) από τους Ντάλας Μάβερικς, οι ψίθυροι του NBA για το αν μπορεί ένας αθλητής με OCD να επιβιώσει στο παρκέ, είχαν γίνει θόρυβος. Όμως ο ίδιος έπαιζε στο Ντάλας, στους Νίκς της Νέας Υόρκης, στους Μπρούκλιν Νετς, στους Μπόστον Σέλτικς και συνέχισε την επέλαση του στην Ευρώπη.

Σήμερα, ο Λάρκιν συνεχίζει να πολεμά το OCD, μέσα από το γήπεδο: “Είναι εντυπωσιακό το ότι όταν βρίσκομαι μέσα στο παρκέ, στις επαφές με αντιπάλους ή με τους συμπαίκτες μου, δεν το σκέφτομαι καθόλου.” έχει πει ο ίδιος, αν και μέχρι σήμερα, η ιδέα του να ακουμπήσει έναν διακόπτη με γυμνά δάκτυλα, μπορεί να “κάψει” το μυαλό του. Τα “νούμερα” των ψυχαναγκασμών του Σέιν Λάρκιν, στο παρκέ γίνονται αριθμοί θαυμάτων, από εκείνα που θα ζήλευε και ο Νίκος Γκάλης.