Ο Ρικ Πιτίνο παρακολουθούσε τον Κιλπάτρικ από παιδί

Στο Twitter συστήνεται ως εξής: ‘Κίνητρο για αυτούς που έχουν αγνοηθεί όπως κυνηγούν τα όνειρα τους. #UNDRAFTED’. Οι Αμερικανοί τον έχουν χαρακτηρίσει power guard, “ο οποίος μπορεί να πάρει ριμπάουντ και να δώσει επιθετική ώθηση, όταν τη χρειάζεται η ομάδα του”. Μπορεί να σκοράρει, να πάρει ριμπάουντ, να πασάρει, να αμυνθεί, στοιχεία που ξέρει να εκτιμά ο Ρικ Πιτίνο. Τι δεν είχε; Ουσιαστικές ευκαιρίες. Και θα διαβάσεις ευθύς αμέσως τι εννοούμε.

Aς γνωρίσουμε λοιπόν, τον Σον Κιλπάτρικ, ο οποίος είναι ο εκλεκτός του Πιτίνο για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ*.

(*update που επικυρώθηκε λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου)

Στην περιοχή Yonkers όπου γεννήθηκε, ζουν περί τους 200.000 ανθρώπους. Ή αν προτιμάς περί τους 10.827 ανά 4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Υπάρχουν 80.839 μονάδες κατοικίας ανά 1.727 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με τον πληθυσμό να είναι κατά 55.8% λευκοί, κατά 41.4% μη ισπανόφωνοι, κατά 16% μαύροι, κατά 34.7% Λατίνοι και κατά 5.8% Ασιάτες. Υπάρχει ένα πολυπληθυσμικό και ένα πολυπολιτισμικό. Υπάρχει και μια άνεση, καθώς το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών είχε υπολογιστεί το 2000 στα 44.663 δολάρια, με το 13% να είναι κάτω του ορίου της φτώχειας.

“ Δεν είμαι από την καλύτερη γειτονιά. Μεγάλωσα στο Yonkers, σε ένα μέρος που λεγόταν Cottage Place Gardens, με εργατικές πολυκατοικίες (βλ. projects που άνηκαν στην κυβέρνηση και απευθύνονταν σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα -με κύριο χαρακτηριστικό την έντονη εγκληματικότητα) . Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνώρισα, έμπλεξαν. Πουλούσαν ναρκωτικά και οι περισσότεροι δεν τελείωσαν καν το γυμνάσιο. Το Κολέγιο δεν ήταν ενδεχόμενο”, είχε γράψει στο The Player’s Tribune, τον Φλεβάρη του 2017.

Από παιδί θυμάται να είναι σημαντικό για εκείνον το μπάσκετ. “ Ήταν το πιο δημοφιλές σπορ της περιοχής. Έπαιζα σε κάθε ευκαιρία που είχα -κάτι που βοήθησε πολύ, αν σκεφτείτε πως οι γονείς μου δεν ήταν πάντα κοντά μου.

Από πολύ νωρίς κλήθηκα να αποφασίσω αν θα είμαι ηγέτης ή ακόλουθος. Η μητέρα μου, Regina, μου έμαθε να είμαι ηγέτης. Τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου με δίδαξαν πώς να κινούμαι, πώς να ελίσσομαι στη ζωή και πώς να αποφεύγω τα αρνητικά που υπήρχαν γύρω μου

Για τον πατέρα του δεν είπε κάτι, γιατί “δεν ήταν κοντά μας. Ήταν στη φυλακή”. Το παρατσούκλι του Σον Κιλπάτρικ Sr. ήταν ‘καρχαρίας’. Η Ρεγκίνα έκανε τα πάντα για να μη στερηθούν κάτι τα παιδιά της -ο Σον έχει έναν αδελφό. Στα 5, ένιωσε να ερωτεύεται το μπάσκετ, εξαιτίας του Άλεν Άιβερσον. Ακολούθησε ο Κόμπε Μπράιαντ, ο Κέβιν Γκαρνέτ και ο έρωτας έγινε αγάπη.

Όταν ήταν 9 χρόνων, σε συμμετοχή του στην Salvation Army League, σε ένα παιχνίδι σκόραρε 65 πόντους. Ήταν η στιγμή που σκέφτηκε πως πρέπει να το πάρει λίγο πιο σοβαρά. Έκτοτε ανέπτυξε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το σπορ.

Στο White Plains High School έδινε 28.4 πόντους και 7 ριμπ. ανά αγώνα σε τέσσερα χρόνια. Άρχισαν να τον σημειώνουν στα μπλοκάκια τους οι scouts, να τον καλούν σε κάμπους για επισκέψεις και να πηγαίνει με τη μητέρα του.

Μια μέρα, από το πουθενά, η μαμά μου μου είπε ‘πρέπει να φύγεις από τη Νέα Υόρκη’. Είχε δίκιο. Οι αντιπερισπασμοί ήταν πολλοί. Είχα πολλούς φίλους, εκ των οποίων οι περισσότεροι δεν θα πήγαιναν στο πανεπιστήμιο. Είχα και μια κοπέλα στην πόλη, αλλά ήμουν αρκετά τυχερός να ‘χω τους γονείς που είχα. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι ‘πρέπει να βάλω αυτό το καλάθι ή να κάνω αυτό το play, για να προσφέρω χρήματα στην οικογένεια μου

Φοίτησε σε προπαρασκευαστικό (Notre Dame prep) στη Μασαχουσέτη. Ήταν δύσκολα στην αρχή. Ένιωθε μόνος. Ήταν τυχερός γιατί έτυχε στο ίδιο δωμάτιο με έναν τύπο από το Queens, τον James Sutherland που τον βοήθησε στην προσαρμογή. “ Παρ’ όλα αυτά, ήμουν μακριά από το σπίτι, στη μέση του πουθενά και ζούσα σε μια έπαυλη. Όταν είχε έλθει ο κόουτς του Cincinnati, Mick Cronin να με δει, έχασε το δρόμο γιατί περίμενε να βρει σχολείο. Όχι σπίτι”.

Το δωμάτιο που έμενε άνηκε μέχρι την περασμένη χρονιά στον Michael Beasley. Είχε φύγει για το Kansas State και είχε αφήσει το BEAS γραμμένο στην ντουλάπα. “Ήταν ένα πολύ μικρό πράγμα που με βοήθησε να ‘βγάλω’ τη χρονιά. Μου έδειξε πως αν είχα την κατάλληλη νοοτροπία και δούλευα σκληρά, θα μπορούσα να ακολουθήσω το δρόμο του Michael”.

Το Cincinnati ήταν το πρώτο κολέγιο που επισκέφτηκε και από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του εκεί, ήταν βέβαιος πως θα φοιτήσει εκεί. “Την ίδια περίοδο προσπαθούσε να καταλήξει σε κολέγιο ο φίλος μου, Lance Stephenson. Είχε πάει στο Cincinnati και το Maryland. Όταν του είπα τη δική μου απόφαση, σκέφτηκε ότι θα βοηθούσε να είμαστε μαζί. Εύλογα γίναμε συγκάτοικοι και ευεργετηθήκαμε αμφότεροι”.

O φίλος του τον έβγαλε εκτός ρόστερ για μια σεζόν

Όχι όμως, αμέσως αφού με την προσθήκη του Stephenson, ο κόουτς Cronin… έβαλε στον πάγο τον Κιλπάτρικ για τη σεζόν 2009-10. Το κοινώς λεγόμενο redshirt, με τα κολέγια να ‘χουν το δικαίωμα να καθυστερήσουν ή να αναβάλουν τη συμμετοχή ενός αθλητή για ένα συγκεκριμένο διάστημα. Κάνουν προπονήσεις, παρακολουθούν μαθήματα, αλλά δεν αγωνίζονται. Καθιερώθηκε από το 1937, όταν ο Warrel Alfson από το University of Nebraska ζήτησε να προπονείται, αλλά να μην παίζει και το πανεπιστήμιο του ‘χε δώσει μια κόκκινη φανέλα χωρίς αριθμό.

Ο Κιλπάτρικ έγινε έξαλλος. Σκέφτηκε πως παραείναι καλός για να ζήσει αυτήν την εμπειρία. Μίλησε με τη μητέρα του. Του είπε “ίσως ο προπονητής σου να ξέρει τι κάνει”. Ήξερε. “Κάθε προπόνηση, εκείνη τη χρονιά ήταν σαν παιχνίδι για εμένα. Έτσι αντιμετώπιζα την καθημερινότητα. Πέρασε ‘νεράκι’” και μετά μπήκε στο ρόστερ, πιο έτοιμος από ποτέ. Στα τέσσερα χρόνια του στο κολέγιο, έγινε μέλος της πρώτης ομάδας All American από το Associated Press.

Πήρε και πτυχίο, στο ποινικό δίκαιο, που επίσης ήταν στόχος, καθώς ουδείς άλλος το ‘χε κάνει στην οικογένεια του.

Είχε φτάσει τα 24 και αυτό από μόνο του τον έριχνε νούμερα στο NBA draft. Nα σου πω όμως, τι έγραφε το NBAdraft.net για εκείνον.

Δυνατά σημεία

> Είναι δυνατός, φυσικός σκόρερ που έκανε τις άμυνες του NCAA να δείχνουν ηλίθιες. Με 20.7 πόντους κατά μέσο όρο, ήταν τέταρτος μεταξύ όλων των παικτών σε μια παραδοσιακά δυνατή περιφέρεια και πρώτος σκόρερ στην ACC.

> Έχει εξαιρετικό κορμί που τον κάνει μοναδικό στα τελειώματα κοντά στο καλάθι. Είναι καλός σουτέρ από μακρινή απόσταση. Επίσης σημαντικό είναι πως είχε αυτήν την παραγωγικότητα, παρ’ ότι τις περισσότερες φορές είχε δυο παίκτες πάνω του.

> Είναι καλός στα τζαμπ σουτ, βλέπει γήπεδο και παίζει καλύτερα όταν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός (απέναντι στους καλύτερους αντιπάλους είχε 24.7 πόντους).

> Είναι καλός στο να ‘βλέπει’ τις τρύπες και να παίρνει ό,τι του δίνει η άμυνα. Είναι καλός ριμπάουντερ, για γκαρντ με 85% στις βολές. Η δύναμη του, του επιτρέπει να τελειώνει φάσεις που ‘χουν επαφή.

Αδύναμα σημεία

> Η ηλικία του. Ήταν ο μόνος σκόρερ των Bearcats, η μόνη αξιοπρεπής επιλογή στα χρόνια του και κάποιες φορές ‘τραβούσε’ σουτ από τα μαλλιά. Είναι undersized για σούτινγκ γκαρντ, όχι όσο clutch μπορεί να πιστεύετε και συχνά βγαίνει εκτός θέσης ή τζογάρει για κλεψίματα. Δεν είναι ο πιο γρήγορος και δεδομένου του ύψους του, κάποιες φορές έχει πρόβλημα στο να κρατά τους γκαρντ μπροστά του.

> Μπορεί να κάνει εύκολα λάθη και δεν είναι εξαιρετικός χειριστής της μπάλας.

> Το undersized είναι ο λόγος που δεν έκανε θραύση στο ΝΒΑ. Το undersized είναι κάτι που λατρεύει η Ευρώπη. Ας πάμε όμως, πίσω στο 2014, όταν τελικά το βράδυ του NBA draft δεν τον επέλεξε κανείς.

Αρχικά σκέφτηκα ‘γιατί να συμβεί αυτό σε εμένα;’. Βλέπεις, έκανα τα πάντα σωστά. Έμεινα τέσσερα χρόνια στο κολέγιο, αποφοίτησα, πήρα πτυχίο και την ίδια ώρα έκανα εξαιρετικά παιχνίδια. Η μητέρα μου, μου είπε ‘γιατί αμφισβητείς τον εαυτό σου; Απλά προσπάθησε να διαψεύσεις όσους σε αμφισβήτησαν’. Η απόρριψη έγινε το υπέρτατο κίνητρο μου

Πήγε στην αναπτυξιακή λίγκα. Άρχισε με τους Santa Cruz Warriors (‘αδελφή’ ομάδα των Golden State Warriors” και στις 21/1 του 2015 έγινε ανταλλαγή με τους Delaware 87ers. Παρένθεση: είχε πρόταση από ευρωπαϊκή ομάδα, για πολλά λεφτά, αλλά την αρνήθηκε για να μείνει κοντά στην οικογένεια του.

” Από παιδί το όνειρο μου ήταν να γίνω NBAer. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν αναζήτησα δουλειά εκτός ΝΒΑ -δεν δέχθηκα κάποια πρόταση. Μετά έγινα και πατέρας και δεν ήθελα να ρωτάει η κόρη μου ‘πού είναι ο μπαμπάς;’“. Η κόρη του σήμερα είναι 7 χρόνων και εκείνος έζησε το όνειρο του στους Nets.

Την πρώτη μου χρονιά στην D-League πέρασα δύσκολα. Δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω, ώστε να γίνω θελκτικός στο ΝΒΑ. Είχα σκαμπανεβάσματα. Οι μόνοι που μου τηλεφωνούσαν ήταν οι γονείς μου. Με ρωτούσαν ήταν αν ντυνόμουν καλά και επαναλάμβαναν πως ακόμα μαθαίνω

Το καλό με την αναπτυξιακή λίγκα είναι πως πάντα κάποιος παρακολουθεί. Στις 19/3 του 2015 υπέγραψε δεκαήμερο συμβόλαιο με τους Wolves. Όταν έληξε, δεν τον κράτησαν. Γύρισε στους Delaware 87ers. Πρόσφερε 13.9 πόντους, 3.2 ριμπάουντ, 1.9 ασίστ και 1 κλέψιμο, σε 28′ ανά αγώνα.

Στο Summer League της ίδιας χρονιάς έπαιξε με τους Bucks. To Σεπτέμβρη του έδωσαν δεκαήμερο συμβόλαιο οι Pelicans. Στις 17/11 γύρισε στους 87ers και το Φεβρουάριο του 2016 εμφανίστηκαν οι Nets με συμβόλαιο δέκα ημερών. Στις 5/3 έκανε καρίρ χάι με 19 πόντους στην ήττα από τους Γουλβς (118-132). Όταν πέρασαν οι δέκα ημέρες το Brooklyn του πρόσφερε τριετές, για 2.250.000 δολ. Η ομάδα είχε 12 νέους παίκτες.

“Αφήστε με να σας πω κάτι για τα δεκαήμερα συμβόλαια. Σημαίνει πως ζεις με μια βαλίτσα στο χέρι. Και αυτό δεν είναι το πιο δυσάρεστο. Είναι μια φάση στην οποία δεν μπορείς να κάνεις έστω ένα λάθος, πρέπει να κάνεις τα πάντα σωστά -βάρη, σουτ κλπ- και έχεις λίγο χρόνο στη διάθεση σου, για να εντυπωσιάσεις. Αν μου έδωσε κάτι ήταν η νοοτροπία ότι πρέπει να είμαι η καλύτερη εκδοχή μου ανά πάσα ώρα και στιγμή”.

To 2016 πόσταρε μια φωτογραφία, στην οποία εμφανιζόταν δίπλα στον Derek Jeter (Ντέρικ Τζίτερ), θρύλο του baseball και τον άνθρωπο που πρόσφερε στον πλανήτη το The Player’s Tribune. Ήταν από το πάρτι για τον αρραβώνα του Τζίτερ με το μοντέλο Hannah Davis (Χάνα Ντέιβις). Είχε γράψει “Τίποτα περισσότερο από οικογένεια” και ήταν η πρώτη φορά που έγραφε για την οικογενειακή σχέση που ‘χει με τον Hall of Famer “γιατί δεν ήθελα να με επισκιάσει” εξήγησε στην ιστοσελίδα gobearcats.com.

“ Ήθελα πάντα να είμαι ο άνθρωπος που θέλει να φτιάξει το δικό του δρόμο, σε ό,τι και αν επιχειρούσε”, εξήγησε. Ομολόγησε ότι από όταν πήγαινε στο κολέγιο, μιλούσε μαζί του για τη ζωή του επαγγελματία αθλητή. “ Μου έλεγε πόσο δύσκολο είναι να είσαι επαγγελματίας, να πρέπει να κάνεις σχεδόν τα πάντα σωστά, γιατί παντού υπάρχουν κάμερες και άνθρωποι που σε κοιτούν και ουδείς θα σου χαριστεί ποτέ. Με προετοίμασε για την αναπτυξιακή λίγκα, για τις πολλές διαφορετικές ομάδες. Ήταν τέλειο να έχω έναν τέτοιον άνθρωπο στην οικογένεια μου, που να μπορώ να τον εμπιστευτώ και να τον συμβουλευτώ”.

Προφανώς και ο Τζίτερ του έδωσε το χώρο του στο The Player’s Tribune και εκεί ο Κιλπάτρικ έγραψε για το πώς είναι να μεγαλώνεις στη Νέα Υόρκη, παίζοντας μπάσκετ. “ Υπάρχουν πολλοί μύθοι που αφορούν τους παίκτες από τη Νέα Υόρκη” σημείωσε στην εισαγωγή, “ υπάρχει ένας με τον οποίον θέλω να ασχοληθώ ευθύς αμέσως: λένε πως το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι Νew Yorkers είναι να ντριμπλάρουν. Το καταλαβαίνω.

Όταν ο κόσμος κοιτά πίσω, βλέπει τους Kenny Anderson (Κένι Άντερσον), Stephon Marbury (Στεφόν Μάρμπουρι) και Sebastian Telfair (Σεμπάστιαν Τέλφερ), που έκαναν ό,τι ήθελαν με την μπάλα. Αλλά δεν είναι το μόνο που κάνουν πια τα παιδιά της πόλης. Μπορούν να σουτάρουν, να φτάσουν στο καλάθι ό,τι ώρα θέλουν. Και δεν παίρνουμε τα εύσημα για αυτήν την εξέλιξη”.

Θυμήθηκε πώς ήταν η φάση όταν ήταν εκείνος παιδί. “Από το 2005 έως το 2010, έπαιζα δίπλα σε πολύ ταλέντο της περιοχής και ο ανταγωνισμός ήταν τεράστιος. Μιλώ για τύπους όπως οι Κemba Walker, Sylven Landesburg, Darryl Bryant, Kevin Jones και Mookie Jones. Τους συναντούσα συχνά και με έκαναν καλύτερο, γιατί πάντα ήταν αποτελεσματικοί.

Κάθε σαββατοκύριακο είχαμε μεγάλο αγώνα. Η ομάδα μου στο AAU (Amateur Athletic Union), οι Westchester Hawks είχαν πέντε παίκτες που κατέληξαν σε κολέγια της Division I, όπως ο Tyshawn Taylor και δυο που σηκώνονταν από τον πάγκο. Οι ‘τάξεις’ του 2008 και του 2009 ήταν μοναδικές, με τύπους όπως οι Corey Fisher, Dexter Strickland and Tyreke Evans που έκαναν πολλά περισσότερα από ντρίμπλα”.

Σε αυτούς τους αγώνες θυμάται τον Ρικ Πιτίνο να κάθεται στις εξέδρες. “Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα μπροστά μου. Η πρώτη μου έμαθα τι είναι προσφορά από κολέγιο”.

Ο καλύτερος παίκτης που είδε ποτέ “ήταν ο Lenny Cooke. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες να κάνει ό,τι θέλει τον LeBron. Όταν ο LeBron άρχισε να λάμπει στο ΝΒΑ, εμείς γελούσαμε και λέγαμε ‘ο Lenny ήταν πολύ καλύτερος’. Κανείς δεν ήταν σαν τον Lenny, αλλά το γεγονός ότι δεν έκανε καριέρα στο ΝΒΑ με έκανε να καταλάβω ότι δεν αφορούν όλα το μπάσκετ. Τι εννοώ;

Τι έκανε διαφορετική την ιστορία του LeBron από αυτήν του Lenny; Ο Lenny είχε κάποιους κακούς ανθρώπους γύρω του, ανθρώπους που διαρκώς του ζητούσαν πράγματα. Δεν είχε την ευκαιρία να αποδράσει από το αρνητικό περιβάλλον. Ήταν από τη mecca και ο κόσμος περίμενε τα πάντα από αυτόν. Ο LeBron είχε τη δυνατότητα να αναπνεύσει, σε μια πιο μικρή πόλη. Ο Lenny δεν την είχε. Και όλοι μάθαμε από αυτό.

Toν Αύγουστο του 2017 έκανε τη δική του επιχείρηση: το The Juice Lab, ένα χώρο με χυμούς και shoothies, αφιερωμένα στην υγιεινή διατροφή.

“Mικρός έτρωγα junk food και είναι λίγο αστείο γιατί όταν βγαίναμε για φαγητό με τον Kevin (Durant) μου έλεγε ‘δεν μπορείς να τρως chicken nuggets και να πίνεις Coke για το υπόλοιπο της ζωής σου’. Εκείνος με είχε κάνει να σκεφτώ πως όντως πρέπει να αλλάξω τη διατροφή μου”.

Όταν συνάντησε τον GM των Νets, Sean Marks (Σον Μαρκς) ήταν που πέρασε από τη σκέψη στην πράξη. “Ήταν αυτός που με προκάλεσε να αλλάξω το σώμα μου. Μόλις το αποφάσισα, όλα έγιναν πιο εύκολα. Κατάλαβα πως τα νάγκετς και οι τηγανητές πατάτες με κρατούσαν πίσω. Όταν άλλαξα διατροφή άρχισα να τρέχω πάνω κάτω στο γήπεδο και να μην αισθάνομαι κουρασμένος”.

Στους Nets βρήκα ένα ‘σπίτι’, ένα μέρος στο οποίο κάποιος με πίστεψε και έκανε ό,τι μπορούσε για να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος

Στους Nets έμαθε τη σταθερότητα και την έκανε 13.8 πόντους, 2.2 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ τον πρώτο χρόνο (ήταν ο μόνος γκαρντ με προτέρα εμπειρία στη συγκεκριμένη γραμμή του Μπρούκλιν), πριν φτάσει τους 13.1 πόντους, τα 4 ριμπάουντ και τις 2.2 ασίστ την τελευταία χρονιά. Ακόμα νιώθει ευγνώμων στον Sean Marks (Σον Μαρκς) που είδε κάτι σε εκείνον και του έδωσε την ευκαιρία.

Ο Adam Harrington (Άνταμ Χάρινγκτον), ειδικός για την εξέλιξη των παικτών στο Μπρούκλιν του γνώρισε τον Κέβιν Ντουράντ, με τον οποίον επίσης δούλευε. Και έγιναν φίλοι, αφότου έκαναν ουκ ολίγες προπονήσεις μαζί. Σε κάποιες είχαν μαζί τους και τον Steve Nash (Στιβ Νας).

Διαπιστώθηκε πως λειτουργεί πολύ καλύτερα, όταν μπαίνει ως αλλαγή, από ό,τι όταν ξεκινά τα παιχνίδια

Εκεί γνώρισε και πώς είναι να ‘χεις διατροφολόγο και γυμναστή ειδικό για τη φυσική κατάσταση και την ενδυνάμωση, στην ομάδα. Την ίδια ώρα, αναγνώρισε ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ευκαιρία ή τα μέσα για να τρώνε σωστά. “Για αυτό έφτιαξα αυτό το μαγαζί, για την κοινότητα”, στο White Plains όπου πήγε λύκειο και όπου ζει η κόρη του. Το κατάστημα το ‘τρέχει’ ο πατέρας του -ο οποίος τον έχει αποθηκευμένο στο κινητό του ως “Li’l me”.

Στο Μπρούκλιν έκανε και φιλίες. Ο Jeremy Lin ήταν από τους κολλητούς του. “Με βοήθησε πάρα πολύ στην περίοδο που δούλευα για να βελτιώσω τις ικανότητες μου ως combo guard”.

Όταν απέκτησε το πρώτο μεγάλο συμβόλαιο στους Nets, αισθάνθηκε και την ανάγκη να κάνει κάτι για το Cincinnati “το δεύτερο σπίτι μου”. Aπό το 2010 έως το 2014 έδινε 20.8 πόντους ανά αγώνα. Στις 19/2 του 2014 έγινε ο δεύτερος σκόρερ, στην ιστορία των Bercats, με 2.127 πόντους. Είχε από πάνω του μόνο τον Oscar Robertson (Όσκαρ Ρόμπερτσον). “Δεν σκέφτηκα καν να τον πλησιάσω, γιατί είναι θρύλος. Μου αρκεί να αναφέρουν το όνομα μου, μετά το δικό του”. Παρεμπιπτόντως, έφυγε ως ο έχων τις περισσότερες συμμετοχές (140) και τα περισσότερα λεπτά (4.315).

Έφτιαξε που λες, ένα καμπ “για να δώσω κάτι πίσω στην κοινότητα που με στήριξε. Όσο ‘ανθίζω’ ως παίκτης, θέλω να μοιράζομαι με τους νέους πως υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή”.

Toν Οκτώβρη του 2017 δεν εμφανίστηκε στο ματς με τους Μάτζικ. Είχε ζητήσει -και λάβει- άδεια πατρότητας. Προτίμησε να υποδεχθεί την κόρη του, Scarlett Rose (Σκάρλετ Ρόουζ).

Ένα μήνα μετά, τον άφησαν ελεύθερο μετά την ανταλλαγή που πήγε στο Μπρούκλιν τους Jahiil Okafor και Nik Stauskas. Το Δεκέμβρη πήρε το πρώτο two-way συμβόλαιο. Από τους Bucks. Έγινε… σταθερό στις 7/1, πριν τον αποδεσμεύσουν στις 2/3, γιατί δεν κατάφεραν να του δώσουν μια σταθερή αποστολή-ένα ρόλο. Ακολούθησαν δυο δεκαήμερα συμβόλαια με τους Κλίπερς, η συμφωνία με τους Μπουλς τον Μάρτη του 2018 και το ‘αντίο’ τρεις μήνες αργότερα.

Ήθελε να μείνει στο ΝΒΑ και περίμενε όσο μπορούσε για αυτό. Με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ μιλούσε όσο καιρό είναι ο Πιτίνο στον πάγκο. Και σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρχε μια μικρή διαφορά, η οποία φαινόταν να είναι το θέμα για κάποιες ημέρες (εξ ου και τα δημοσιεύματα που ανέφεραν ‘ναυάγιο’). Ήταν ξεκάθαρο πως κάποιος έπρεπε να κάνει πίσω. Από το αποτέλεσμα, προφανώς κάποιος έκανε.

Photos: Associated Press