Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν έδωσε συμβόλαιο στον Ζέλικο Παβλίσεβιτς

Η σημασία του Παύλου Γιαννακόπουλου όχι μόνο για την ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά για αυτήν του ελληνικού αθλητισμού έχει καταγραφεί στα κείμενα που γράφτηκαν, ανήμερα του θανάτου του, δυο χρόνια πριν σαν σήμερα, 10η Ιουνίου.

Οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του είναι αυτοί που γνωρίζουν και περισσότερα για τον τρόπο που λειτουργούσε ως επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης μιας ομάδας που κατάφερε να καθιερωθεί στις κορυφαίες της Ευρώπης. Ένας εξ αυτών ήταν ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει για τη διετία που πέρασε στον Παναθηναϊκό (1991-93), στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ.

Ο Κροάτης κόουτς είχε μόλις ολοκληρώσει τη διαδρομή του, ως κόουτς της θρυλικής Γιουγκοπλάστικα. Και ο επίλογος αφορούσε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, με παίκτες όπως ήταν οι Κούκοτς, Σάβιτς, Στρετένοβιτς, Περάσοβιτς, Τάμπακ, Ναουμόσκι και Παβίτσεβιτς. Ήταν ο δεύτερος ευρωπαϊκός τίτλος του Παβλίσεβιτς. Είχε προηγηθεί εκείνος που πήρε με την Τσιμπόνα, το 1986. Η Τσιμπόνα ήταν η ομάδα στην οποία άρχισε την προπονητική του καριέρα, ως ασίσταντ το 1984.

“Με είχε φέρει σε επαφή με τον Παναθηναϊκό ο αείμνηστος -ατζέντης- Βασίλης Ευαγγελινός. Τότε είχα προτάσεις και από άλλες χώρες, για παράδειγμα από την Ισπανία, αλλά συμφώνησα με τον ΠΑΟ γιατί με κέρδισε ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Με τον τρόπο που μου μίλησε, με έκανε να νιώσω μέλος της οικογενείας του. Παρ’ ότι τότε η ομάδα δεν είχε στην Ευρώπη το όνομα που έφτιαξε μετά, την προτίμησα”.

Πώς τον θυμάται; “Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να πει κάτι κακό για εκείνον, είτε τον κρίνουμε ως άνθρωπο είτε ως αθλητικό παράγοντα. Έκανε πάντα ό,τι έλεγε. Ήταν ένας από τους καλύτερους προέδρους όλων των εποχών. Υπήρξε και εκ των καλύτερων ανθρώπων που ‘χω γνωρίσει. Είχα υπογράψει για έναν ακόμα χρόνο -κανείς δεν το ξέρει αυτό. Δεν ήταν επίσημη συμφωνία, αλλά ένα χαρτί στο οποίο γράψαμε τη συνέχιση και το κρατούσε στο γραφείο του. Αφορούσε και μεγάλο ποσό. Μια φορά τον ρώτησα πότε θα υπογράψουμε και το συμβόλαιο. Μου είχε απαντήσει ‘ο λόγος μου είναι πιο ισχυρός από τα συμβόλαια’ και αυτή ήταν η αλήθεια”.

Στη συνέντευξη Τύπου της παρουσίασης του, εμφανίστηκαν δημοσιογράφοι που ήθελαν να καταλάβουν γιατί -αν και πρωταθλητής Ευρώπης- επέλεξε να δουλέψει για έναν σύλλογο που αγωνιζόταν σε μικρό γήπεδο και δεν είχε σπουδαίους παίκτες. “Στην ουσία, ο πρώτος χρόνος ήταν αναγνωριστικός. Μάζευα πληροφορίες. Ήθελα να δω τι συμβαίνει και πώς δουλεύει το club, μαζί και τι χρειαζόταν για να γίνει επιτυχημένο. Μια φορά την εβδομάδα τρώγαμε με τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Σε αυτό το δείπνο του μιλούσα για όσα θα ήταν χρήσιμο να γίνουν, για το δικό του το πρεστίζ, αλλά και για να μεγαλώσει η ομάδα του. Του είχα επισημάνει την ανάγκη να πάει σε μεγαλύτερο γήπεδο και να πάρει καλύτερους παίκτες, ώστε σιγά σιγά να αλλάξει επίπεδο”.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος άκουσε όσα είχε να επισημάνει ο προπονητής του και κατέληξε στο ότι είχε δίκιο για τις απαραίτητες κινήσεις. “Αυτή η απόφαση, που ήταν προϊόν του σεβασμού που έδειξε σε ό,τι του ‘χα πει, άλλαξε την ιστορία του Παναθηναϊκού” εξήγησε ο 69χρονος προπονητής, θυμίζοντας πως σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και παίκτες από το -κοινώς λεγόμενο- πάνω ράφι.

“Η απόφαση να μην παίξουμε το 1993 δεν ήταν σωστή, αλλά ήταν δίκαιη”

Στην ερώτηση για την απόφαση του Παύλου Γιαννακόπουλου να μην ‘κατέβει’ ο Παναθηναϊκός στον τελικό της 11ης Μαΐου του 1993 -και έτσι αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός ο πρώτος πρωταθλητής της ελληνικής επαγγελματικής λίγκας, άνευ αγώνα-, εξήγησε ότι “ως άνθρωπος του αθλητισμού θα πω ότι αυτή ήταν κακή απόφαση. Γενικά, όμως θα πω ότι ήταν δίκαιη. Ξέρετε πως τότε υπήρχε μια υπόγεια διαμάχη μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, όπως προσωπική μεταξύ του Ιωαννίδη και εμού. Υπήρχαν πολλά θέματα που αφορούσαν όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Στον Παύλο Γιαννακόπουλο δεν άρεσαν αυτά που ‘χαν γίνει κι εκείνος είχε την τελική απόφαση για το αν θα παίζαμε ή όχι. Γνωρίζω πως δέχθηκε πολλές πιέσεις -από πολιτικούς, από παντού-, αλλά δεν έκανε πίσω”. Από το στούντιο της ΕΡΑ ΣΠΟΡ του σχολίασαν πως ανάλογα θέματα -με τους διαιτητές- ώθησαν τον Ολυμπιακό να φύγει από ματς με τον Παναθηναϊκό. “Πάντα ήμουν στη λάθος πλευρά” είπε, ξεσπώντας σε γέλια.

Πήρε ο Παναθηναϊκός της εποχής του τα τρόπαια που άξιζε, βάσει του πώς έπαιζε; “Μιλάτε για τη δεύτερη σεζόν. Όχι. Αν θυμάστε, σε ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, ο Τάρπλεϊ είχε βγάλει την μπάλα ενώ είχε μπει στο καλάθι -μετά ένα σουτ του Κόμαζετς- και οι διαιτητές έκριναν πως ήταν κανονικό κόψιμο. Δεν είχαμε την καλύτερη αντιμετώπιση από τη διαιτησία. Παίζαμε πολύ καλό μπάσκετ. Πίστευα πολύ σε αυτήν την ομάδα και στις πιθανότητες της. Δεν ήταν τυχαίο πως οι παίκτες μας ήταν πρώτοι σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες εκείνης της σεζόν”.

“Είχαμε συμφωνήσει με τον Ντράζεν”

Κάθε 7η του Ιούνη, ανήμερα του θανάτου του Ντράζεν Πέτροβιτς, τα ελληνικά media αναμοχλεύουν το αν υπήρχε όντως, συμφωνία του Κροάτη με τον Παναθηναϊκό, πριν το δυστύχημα. Ο Παβλίσεβιτς είπε πως “είχα έλθει προσωπικά σε επαφή με τον Ντράζεν και ναι, υπήρχε συμφωνία μαζί του -δεν ήταν ευχαριστημένος στους Νετς. Είχαμε μιλήσει και με τον Αμερικανό εκπρόσωπο του. Θα επικαλεστώ μια συνέντευξη που ‘χε δημοσιευθεί στην Ηχώ (σ.σ. και το Τρίποντο). Οι τρεις άνθρωποι που ξέραμε πως ο Ντράζεν θα έλθει στον Παναθηναϊκό ήταν εκείνος, ο εκπρόσωπος του και εγώ. Η υπόθεση είχε ‘κλείσει’”.

Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν του ‘χαν φερθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. “Κάποια πράγματα ήταν άδικα, αλλά αυτό είναι μέρος της δουλειάς. Κάποιοι ήταν φαν του Παναθηναϊκού, άλλοι του Ολυμπιακού, άλλοι του Άρη και ούτω καθ’ εξής. Αυτό ήταν τότε, το νορμάλ. Εκείνη την περίοδο γινόταν πόλεμος και στη χώρα μου. Θέλω να πω ότι συνέβαιναν πολλά πράγματα μαζί και γι’ αυτό αποφάσισα να παραιτηθώ”. Σε κάθε επίθεση που δεχόταν, η απάντηση του ήταν two cups, όσα και τα ευρωπαϊκά που ‘χε κατακτήσει. “Κανείς δεν πολεμά τους ανίσχυρους. Πάντα τους δυνατούς πολεμούν” τόνισε.

Μεταξύ αυτών που ήθελε ο ίδιος να θυμίσει ήταν πως “ο φίλος μου Γιάννης Ιωαννίδης με αποκαλούσε ‘μαύρη γάτα’. Το θυμάστε; Κάθε φορά που ερχόμουν στην Ελλάδα, γινόταν κάτι στον Ολυμπιακό“.

Στην παρούσα φάση, είναι στη χώρα του -λόγω κορονοϊού. Από το 2010 έως το 2018 ήταν στην Ιαπωνία. Όπως είπε στόχος του είναι να δουλέψει άλλες 2-3 σεζόν. “Η ζωή δεν είναι μόνο τα λεφτά και οι νίκες. Το πιο σημαντικό για εμένα είναι η χαρά που μου δίνει η δουλειά και η ευκαιρία να γνωρίζω νέες χώρες, νέες πόλεις και ανθρώπους. Αφού δουλεύει ο Πιτίνο έως τώρα, εγώ είμαι νέος; Έτσι δεν είναι (γελάει);”.