Ο Ολυμπιακός έχει σκυμμένο κεφάλι από νωρίς

Δεν πόνεσαν μόνο τα μάτια των φίλων του Ολυμπιακού, που έβλεπαν την πρεμιέρα της φετινής Ευρωλίγκας, πόνεσε και η ψυχή τους. Το θέαμα των 'ερυθρολεύκων' από ένα σημείο και μετά του αγώνα με τη Βιλερμπάν δεν αντεχόταν. Κάποιοι έκλεισαν την τηλεόραση, κάποιοι άλλαξαν κανάλι, ελάχιστοι άντεξαν μέχρι τέλους. Κι επειδή ο συνειρμός γίνεται εύκολα, αλλά και η χρονιά μόλις ξεκίνησε, με τον Ολυμπιακό να συνεχίζει μόνο στην Ευρώπη, όπου οι επόμενοι αντίπαλοί του είναι... καλύτεροι της Βιλερμπάν, ας πούμε και δυο πράγματα για το πώς παρουσιάζεται η κατάσταση αυτήν τη στιγμή στον Πειραιά.

Αποχωρώντας από το πρωτάθλημα της Basket League, ο Ολυμπιακός πήρε μια απόφαση που ήξερε ότι είχε το ανάλογο κόστος. Βρίσκοντας στήριξη από την πλειονότητα των οπαδών του, η διοίκηση προχώρησε σε αυτά που είχε δηλώσει, αμέσως μετά το περίφημο παιχνίδι εναντίον του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ανεξαρτήτως αν έπραξε σωστά ή όχι (υπάρχουν και ενστάσεις για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το όλο θέμα, ωστόσο δεν είναι εκεί η ουσία του θέματος), η απόφαση ελήφθη.

Ο Ολυμπιακός δεν συμμετείχε στο νέο πρωτάθλημα, έφτιαξε μια δεύτερη ομάδα για την Α2 και αφιερώθηκε θεωρητικά στη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού συνόλου που θα έπαιζε μόνο στην Ευρωλίγκα. Αν το αποτέλεσμα αυτής της 'δημιουργίας' είναι η ομάδα που είδαμε την Παρασκευή να παίζει τόσο άσχημα στο 'Αστρομπάλ', η 'τρύπα' στο νερό ήταν τεράστια. Και σίγουρα αυτός ο Ολυμπιακός, ακόμη κι αν βελτιωθεί θεαματικά, δύσκολα μπορεί να παίξει 'ρόλο' στη διοργάνωση, η οποία φέτος εκτόξευσε μπάτζετ και φιλοδοξίες των ισχυρών (και όχι μόνο) στα ύψη.

Από τα φιλικά παιχνίδια είχε φανεί η απουσία ενός γκαρντ δημιουργού, που θα απαλλάξει τον Ολυμπιακό από την αδυναμία του να κυκλοφορήσει την μπάλα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καν να αλλάξει 2-3 πάσες στην περιφέρεια. Η επιλογή του Γουέιντ Μπόλντγουιν αποδεικνύεται τελείως λανθασμένη (ο παίκτης που παίρνει τα κλειδιά της ομάδας, δε νοείται να μην έχει ευρωπαϊκή εμπειρία, πολύ περισσότερο να είναι εύθραυστος χαρακτήρας), ενώ ο Γουίλ Τσέρι ταιριάζει σε μια ομάδα σαν δεύτερη ή τρίτη επιλογή (να έρχεται από τον πάγκο, για 5-10 λεπτά, αλλάζοντας ρυθμό και πιέζοντας την μπάλα).

Τεράστια λάθη στον 'ασο'

Όλα ξεκινούν απ' αυτή την κομβική επιλογή. Ο Ντέιβιντ Μπλατ το έχει καταλάβει (άσχετα αν δεν το παραδέχεται) και όσο γρήγορα αναζητήσει έναν άλλον πλέι-μέικερ, τόσο πιο γρήγορα θα λύσει και ένα μέρος των προβλημάτων του. Χωρίς καθοδήγηση, οι 'ερυθρόλευκοι' παθαίνουν 'κοκομπλόκο'. Παίζει περισσότερο από το κανονικό ο Τσέρι, αναγκάζεται ο Βασίλης Σπανούλης να κάνει τον 'άσο', χωρίς να είναι, αλλάζουν θέσεις οι υπόλοιποι (ο Μπράντον Πολ από '2' γίνεται '3' και τούμπαλιν) και συνήθως η μπάλα μένει στα χέρια των παικτών του Μπλατ, χωρίς ευκολία και ρυθμό στην επίθεση.

Υπάρχει και θέμα στο '5'; Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ γύρισε... υπέρβαρος (η ευθύνη είναι του παίκτη, που λίγους μήνες πριν, μέσω του ατζέντη του πίεζε να αποχωρήσει, άραγε στην ΤΣΣΚΑ θα πήγαινε με παραπανίσια κιλά;) και θέλει βοήθεια. Από ποιον, όμως; Ο Ίθαν Χαπ είναι ένα κολεγιόπαιδο με προοπτική στην Ευρώπη, αλλά όπως είδαμε στο 'Αστρομπάλ', δεν ήξερε που πατούσε. Αγωνίστηκε μόλις 45''. Ο Όγκουστίν Ρούμπιτ ναι μεν είναι πιο βαρύ σκαρί από τον Ζακ Λεντέι, σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να ανταποκριθεί πολύ στη θέση του σέντερ. Χάνεται και η ευχέρειά του να σκοράρει με το καλό σουτ που διαθέτει από τα 4-5 μέτρα, όταν παίρνει την μπάλα στο ποστ. Αν την πάρει, βέβαια...

Μ' αυτά και μ' αυτά, είδαμε στην πρεμιέρα τον Γιώργο Πρίντεζη να παίζει και στο '5', τη ρακέτα του Ολυμπιακού να γίνεται ευάλωτη και τη Βιλερμπάν να σκοράρει με άνεση 82 πόντους. Τα 4 συνεχόμενα (!) γκολ-φάουλ στα ντράιβ του 1ου δεκαλέπτου είναι σεμινάριο προς αποφυγή... Ναι, εντάξει, το καταλαβαίνουμε. Είμαστε ακόμη στην αρχή, ο Ολυμπιακός λογικά με την εξέλιξη της σεζόν μπορεί να γίνει καλύτερος. Πόσο καλύτερος, όμως, ώστε να βρεθεί σε top επίπεδο, όπως είχε πει ο Γιώργος Αγγελόπουλος στο συνέδριο της Θύρας 7; Η πρόβλεψη δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη. Και κυρίως η εικόνα είναι πολύ απογοητευτική.

Ο Ολυμπιακός έσκυψε το κεφάλι από την πρώτη κιόλας αγωνιστική. Θλιμμένα πρόσωπα, απογοήτευση στον πάγκο, ο Μπλατ με μόνιμο ύφος να αναρωτιέται "τι κάνουμε;", παίκτες χωρίς ψυχολογία, χωρίς διάθεση για μπάσκετ. Με το καλημέρα, είδαμε μια ομάδα να υποτάσσεται στη μοίρα της, να μην έχει καν σθένος να παλέψει. Η Βιλερμπάν δεν είναι παρά η νεοφώτιστη της διοργάνωσης με παίκτες συγκεκριμένων δυνατοτήτων. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν 3 κατηγορίες ομάδων, οι Γάλλοι βρίσκονται σαφώς στην τελευταία. Κι όμως. Νίκησαν με διαφορά 19 πόντων, με τον Ολυμπιακό να μην αντιστέκεται καν, πλην της απόδοσής του στα πρώτα 5 λεπτά του αγώνα.

Δυστυχώς, για τους 'ερυθρόλευκους' ο χρόνος πλέον κυλάει σε βάρος τους. Η έλλειψη αγώνων για να βρουν ρυθμό αποτελεί ένα έξτρα πρόβλημα (όπως και για τους παίκτες που θα μένουν εκτός 12άδας, σαν τον Αντώνη Κόνιαρη), όμως αυτά έπρεπε να είχαν προβλεφθεί από την αρχή. Όλοι στο ΣΕΦ ήξεραν ότι υπήρχε μια δεδομένη απόφαση από τη διοίκηση. Έπρεπε να βάλουν το κεφάλι τους κάτω, με πρώτον και καλύτερο τον Μπλατ, να βρουν τον τρόπο ώστε η ομάδα, στην έναρξη της Ευρωλίγκας να ήταν ένα βήμα πιο έτοιμη, πιο δυνατή, πιο πειστική.

Από τον Σλούκα στο... τρεις το λάδι

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, έπρεπε να εκπληρούνται δυο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορά τις επιλογές του προπονητή, που μοιάζει να επαναλαμβάνει τα περσινά λάθη του, ακολουθώντας την ίδια τακτική στη δόμηση της ομάδας. Η δεύτερη είναι, όμως, η πιο βασική και έχει να κάνει με τη διοίκηση, που η ίδια δεν φρόντισε να προστατεύσει τη δική της απόφαση. Να ισχυροποιήσει τον Ευρωπαίο Ολυμπιακό με την επένδυσή της, όπως έδειξε ότι θα κάνει, επιχειρώντας στο ξεκίνημα των μεταγραφών να αποκτήσει τον Κώστα Σλούκα. Όταν ο Έλληνας γκαρντ είπε "όχι" και παρέμεινε στη Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός έκανε στροφή 180 μοιρών και επανήλθε στη λογική του "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι".

Με το συγκεκριμένο μπάτζετ, ο Ολυμπιακός έχει πάψει να είναι και ελκυστικός προορισμός παικτών, που διαλέγουν εύκολα μια άλλη ομάδα, παρά τους Πειραιώτες. Είναι ξεκάθαρο ότι για να τα είχε αποφύγει αυτά, να παρουσίαζε κάτι διαφορετικό και να δικαιολογούσε την τολμηρή και δραστική απόφαση της αποχώρησης από το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει υπερβάσεις σε οικονομικό επίπεδο. Δεν τις έκανε, υποχώρησε μάλιστα (γιατί εκτός των άλλων, υπάρχουν και τα οφειλόμενα των προηγούμενων ετών) κι έφτασε σε ένα σημείο, που δεν απέχει πολύ από το... μηδέν.