Ο Ολαντίπο έχει μάθει να επιστρέφει χάρη στην αδερφή του

Στα 4.05 της δεύτερης περιόδου του αγώνα των Πέισερς με τους Ράπτορς, ο Βίκτορ Ολαντίπο έγινε trending topic στο Twitter, με λαοθάλασσα φαν του ΝΒΑ και NBAers να γράφουν κάτι για αυτόν. Ο 26χρονος γκαρντ είχε μόλις ζήσει αυτό, στην προσπάθεια του να κυνηγήσει τον Πασκάλ Σιακάμ, στον αιφνιδιασμό.

Ο γυμναστής της Ιντιάνα, Τζος Κορμπέιλ, κάλυψε το δεξί γόνατο του παίκτη, με μια πετσέτα. Οι συμπαίκτες του είπαν πως η επιγονατίδα είχε βγει από την ευθεία. Χρειάστηκε να μπει φορείο στον αγωνιστικό χώρο, για να τον πάει στα αποδυτήρια και από εκεί για εξετάσεις, απέναντι από το γήπεδο, στο St. Vincent Center. Η ακτινογραφία έδειξε πως υπάρχει κάτι σοβαρό και προγραμματίστηκε μαγνητική τομογραφία.

Παίκτες που 'χαν ζήσει ανάλογες εμπειρίες, έσπευσαν να σταθούν δίπλα του. Από τους πρώτους ήταν ο Πολ Τζορτζ, τύπος που είχε τραυματιστεί επίσης, σε μετάδοση εθνικής εμβέλειας.

Για την ιστορία, η Ιντιάνα νίκησε 110-106, με τον Θαντέους Γιανγκ να γίνεται ηγέτης -με πολλές έννοιες του όρου (23π., 15 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 τάπες, 2 κλεψίματα) και τους ειδικούς να εξηγούν πως " η δύναμη των Πέισερς κρύβεται στους αριθμούς τους. Τον εξής έναν: τον αριθμό των παικτών που μπορούν να συμβάλουν, στις νίκες. Των παικτών που είναι έτοιμοι να θυσιαστούν, όποτε χρειαστεί και εκείνων που έχουν αποδείξει πως μπορούν να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να γίνουν ηγέτες. Όταν λοιπόν, ο Ολαντίπο τέθηκε εκτός στο Bankers Life Fieldhouse, με τραυματισμό που φάνηκε να είναι πολύ σοβαρός, η Ιντιάνα βρέθηκε προ μιας εξέλιξης που θα αλλάξει όλη τη σεζόν.

Χωρίς τον All Star γκαρντ τους είχαν υπάρξει και από τις 19/11 έως τις 10/12, διάστημα στο οποίο μέτρησαν 7 νίκες σε 11 παιχνίδια, με το να μείνουν ενωμένοι και να δώσει ο καθένας κάτι περισσότερο, ώστε να καλυφθεί το κενό. Το ίδιο έκαναν και με το Τορόντο, με τον Γιανγκ να προσφέρει την 'κόλα' και την κορυφή της ιεραρχίας, περισσότερο από όλους".

Ήταν αυτός που έκανε τους συμπαίκτες του να επικεντρωθούν στο παιχνίδι και όχι στο τι έπαθε ο φίλος τους. Να συγκεντρωθούν στην άμυνα που έπρεπε να παίξουν απέναντι στους κορυφαίους της Ανατολής, από τους οποίους είχαν χάσει στα τελευταία παιχνίδια. Σκόραρε τους 12 από τους 26 πόντους των Πέισερς στην τέταρτη περίοδο, όταν το Τορόντο πλησίασε στον πόντο στα 30'' για τη λήξη. Το αποτέλεσμα το διαμόρφωσε ο παίκτης που θα κληθεί να καλύψει το κενό του Ολαντίπο, περισσότερο από άλλους, ο Ταϊρίκ Έβανς, με δυο βολές στα 7.3''.

Και αυτό είναι το σημείο που θα θυμίσουμε ότι είναι πάντα χρήσιμο να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ξημερώνει.

Θέλω να σου πω ότι μέχρι τη λήξη της ψηφοφορίας για τους All Stars, το μόνο άγχος του πρώτου σκόρερ των Πέισερς (19.2 π. ανά αγώνα) και ψυχής της παρέας, κατά των συμπαικτών του το ρηθέν (έχουν εξηγήσει πως είναι ο πιο θετικός άνθρωπος που 'χουν γνωρίσει) ήταν αν θα γίνει All Star, για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Έγινε.

Ήταν πέμπτος στις προτιμήσεις του κοινού, σε ό,τι αφορά τις ρεζέρβες της Ανατολής (ήταν μπροστά από τους Ίρβινγκ, Ουέιντ, Ουόκερ και Σίμονς), με το λαό να ελέγχει το 50% του αποτελέσματος. Ένα 25% έχουν τα media και το τελευταίο 25% ανήκει στους προπονητές. Που προφανώς είχαν ιδία γνώση του πόσο δύσκολο μπορεί να γίνει να πάρεις την μπάλα από τα χέρια του, ώστε να μην πασάρει 40 φορές ανά αγώνα και να δημιουργεί 12.3 πόντους κάθε βράδυ.

Οι περισσότεροι αντίπαλοι το έριξαν στις 'παγίδες', μήπως και καταφέρουν να τον σταματήσουν. Τότε αναλάμβαναν οι συμπαίκτες του. Μετά ήλθαν οι ενοχλήσεις στο γόνατο και οι απουσίες που δεν του επέτρεψαν να ζήσει τη συνέπεια της περασμένης αγωνιστικής περιόδου. Εκείνος είχε ομολογήσει ότι "ο πόνος επηρέασε όλη την παρουσία μου. Έγινα πιο παθητικός, προσπάθησα να μην κάνω πολλά" και μετά προσπάθησε να ξαναβρεί τον εαυτό του. Αυτόν που πάλεψε να 'φτιάξει', ώστε να καταφέρει να γίνει ΝΒΑer.

Ο Τομ Κριν είχε δει τον Βίκτορ να παίζει μπάσκετ, ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο γυμναστήριο ενός high school, έξω από την Ουάσινγκτον DC. Τότε ήταν προπονητής του Marquette. Αναζήτησε το όνομα του νεαρού. Δεν το βρήκε πουθενά, στα 'θέλω' των μεγάλων προγραμμάτων. Το κράτησε στη λίστα του. Ήταν σίγουρος πως θα επανέλθει. Το έκανε το 2010 όταν τον κάλεσε στο Indiana University. Ο Βίκτορ τον προτίμησε από τους Notre Dame, Maryland και Xavier. Βλέπεις, είχαν έλθει 2οι, 3οι και 4οι.

Μαζί πανηγύρισαν (το 2013) το πρωτάθλημα στην κανονική σεζόν της Big Ten -20 χρόνια μετά το τελευταίο των Hoosiers. Ο τριτοετής Ολαντίπο είχε δώσει στον τελικό με το Μίτσιγκαν 14 πόντους και 13 ριμπάουντ. Το κυριότερο ήταν πως είχε περιορίσει στο ελάχιστο τον "καλύτερο παίκτη της Big-10" Τρέι Μπερκ (4/20 σουτ και 4 λάθη).

Ο πατέρας του, Christopher έβλεπε αυτό το ματς από την τηλεόραση. Δηλαδή, προσπάθησε γιατί όπως εξήγησε "όσο περνούσε η ώρα χρειαζόμουν καρδιοαναπνευστική ανάνηψη. Πρέπει να έβαλα τα κλάματα 10 φορές, εκείνο το βράδυ. Γενικά, όταν βλέπω τον Βίκτορ να παίζει έχω ταχυκαρδία".

Ο Κρίστοφερ είχε αφήσει τη Σιέρα Λεόνε για τις ΗΠΑ, όπου σπούδασε την επιστήμη της συμπεριφοράς στο Maryland και διορίστηκε στην Prince George county. Η -νοσοκόμα- μητέρα του νεαρού, Joan Amanze έχει καταγωγή από τη Νιγηρία. Παντρεύτηκαν το 1985 στιις ΗΠΑ. Απέκτησαν την Κριστίν (1986), την Κέντρα (1990) και το 1992 καλωσόρισαν και τον Βίκτορ, μαζί με τη -δίδυμη- Βικτόρια. Όλοι φοίτησαν σε καθολικά σχολεία.

Η Κέντρα είναι ένας τεράστιος λόγος που ξυπνώ κάθε πρωί και δουλεύω όσο πιο σκληρά μπορώ

Στα 8, η Κέντρα αρρώστησε βαριά. Συνήλθε μεν, αλλά έχασε την ακοή της. " Ήταν δύσκολο για την οικογένεια μου να το δεχθεί. Απομονώθηκα, γιατί δεν μπορούσα να εκφραστώ, να επικοινωνήσω και να συνεννοηθώ για καθημερινά πράγματα μαζί τους".

Το αρχικό σοκ διαδέχθηκε η διάθεση της να μάθει πώς μπορεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

> Της είπαν πως δεν θα μπορεί να επικοινωνήσει. Έμαθε τη νοηματική γλώσσα, σε μηδενικό χρόνο.

> Της είπαν ότι δύσκολα θα τελειώσει το γυμνάσιο. Πήρε το δίπλωμα το 2008.

> Της είπαν πως δεν θα καταφέρει να χορέψει. Στα 16 διοργάνωνε και σχετικά events -για χορό και θέατρο- για παιδιά χωρίς ακοή.

> Της είπαν ότι δεν θα 'ταιριάξει' ποτέ. Η παρουσία της ήταν από τις πιο αισθητές στο Gallaudet University, απ' όπου έφυγε με πτυχίο στην επικοινωνία και το θέατρο. " Ο Βίκτορ με έπεισε να μην παρατήσω την αγάπη που είχα για το θέατρο και το χορό -με τους γονείς μου να θέλουν κάτι πιο επιστημονικό".

" Είναι ένας από τους πιο δυνατούς ανθρώπους που ξέρω" διέκοψε ο Βίκτορ. Μετά επανέλαβε και ότι η Κέντρα ήταν ανέκαθεν η πηγή έμπνευσης που είχε. Θα ήταν χρήσιμο να ξέρεις πως όταν πήγε στην πρώτη του ομάδα, στο νηπιαγωγείο, δεν τον επέλεξε ο κολλητός του στη δική του -γιατί δεν ήταν αρκετά καλός. "Στην επόμενη επιλογή ήμουν μέσα", είχε ενημερώσει μέσω του Sports Ilustrated, το 2013. Από την αρχή δεν ξεχώριζε για τους πόντους, αλλά για τον τρόπο που φερόταν στους φίλους του: τους εμψύχωνε με λόγια, με χειροκροτήματα και ήταν πάντα κοντά στην μπάλα, προσφέροντας όλα τα μικρά πράγματα.

Όταν η αδελφή του χρειάστηκε να αλλάξει τη ζωή της, άλλαξε και εκείνος τη δική του, θέτοντας την Κέντρα ως προτεραιότητα.

" Δεν υπήρχε μέρα που να μη χαμογελά, ό,τι και αν περνούσε. Στην αρχή ήταν δύσκολο για όλους τους άλλους να καταλάβουμε πως όσο και αν το θέλουμε, δεν μπορεί να είναι 'φυσιολογική'. Καταλάβαμε και ότι την ωθούσαμε να κάνει πράγματα πέρα και πάνω από τις δυνάμεις της για να μας ικανοποιήσει. Ώσπου εκείνη μας ενημέρωσε πως όλα είχαν ένα όριο". Και προσαρμόστηκαν. Τόσο που η Κέντρα έγινε η... μητέρα του λόχου.

Του έλεγε καθημερινά ότι θα μείνει μακριά από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και πως οφείλει να να είναι ταπεινός και να θυμάται πάντα τις ρίζες του.Εκεί γύρισε ο Βίκτορ, όταν ενώ όλα πήγαιναν περίφημα στην πρώτη του χρονιά στο high school, υπέστη κάταγμα στον αστράγαλο το καλοκαίρι, ενώ έκανε θραύση σε events του AAU (Amateur Athletic Union).

Toν 'σκότωνε' που δεν μπορούσε να πατήσει το πόδι του στο γήπεδο. " Του έλεγα να συνεχίσει να έχει καρφωμένο το βλέμμα στο στόχο". Η Κέντρα δεν είχε καταλάβει την επιρροή που είχε στον αδελφό της, έως την ημέρα που εκείνος την ανέφερε για πρώτη φορά ως τον άνθρωπο που του έμαθε να δουλεύει σκληρά, καθημερινά. Στο πανεπιστήμιο, διάλεξε και το μάθημα της νοηματικής γλώσσας. Δεν ήθελε να χάνει τίποτα από την επικοινωνία με την αδελφή του.

Έμαθα πολλά από την αδελφή μου. Το κυριότερο ήταν πως μπορώ να αντιμετωπίσω τις όποιες δυσκολίες και να μπορώ να ζήσω τη ζωή μου. Η αδελφή μου δεν γεννήθηκε κουφή. Χρειάστηκε λοιπόν, να αλλάξει δραματικά όλη της τη ζωή για να διεκδικήσει τα όνειρα της. Αυτό με κάνει να συνεχίζω πάντα: το ότι εκείνη πιστεύει πως μπορώ να τα καταφέρω.

> Στα 14 του είπαν πως θα είναι τυχερός αν ενδιαφερθεί για αυτόν ένα μέσο πανεπιστήμιο. Τον ζήτησαν κάποια από τα καλύτερα. Διάλεξε το Indiana.

> Του είπαν ότι δεν θα γίνει ποτέ ο τύπος που θα έκρινε πράγματα, σε ομάδα της Big Ten. Στα 19 ήταν ο MVP των Hoosiers και εκ των φαβορί για το τρόπαιο του παίκτη της χρονιάς, σε όλο το έθνος.

Όταν εμφανίστηκε το University Μeryland, ο Ολαντίπο ένιωσε μια κάποια πίεση από την οικογένεια του να το επιλέξει, ώστε να είναι κοντά τους. " Η Κέντρα μου είπε 'μείνε πιστός στο πλάνο. Πήγαινε εκεί που νιώθεις πως θα είναι καλύτερα για εσένα'. Όταν επισκέφτηκα το Indiana, το Σεπτέμβρη του 2009 ένιωσα πως ήμουν σπίτι".

Το πλάνο, από την 1η μέρα, ήταν να γίνει NBAer. Ασχέτως αν η μητέρα του έκανε ό,τι μπορούσε για να τον μεταπείσει. " Του έλεγε συνέχεια γις τις συνέπειες των επαγγελματικών σπορ και πώς από ένα σημείο κι έπειτα, δεν υπάρχουν κανόνες. Μπορεί να ισχύει αυτό, αλλά ο Βίκτορ θα τα κατάφερνε".

Όπως μου είχε πει η Κέντρα, δεν άφησα ποτέ να με προσδιορίσουν όσα έλεγαν οι άλλοι για εμένα. Kαι χάρη στην Κέντρα, δεν πήρα ποτέ στη ζωή μου κάτι ως δεδομένο. Με βοήθησε να καταλάβω πως αν έχω πίστη και το Θεό με το μέρος μου, δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να καταφέρω"

Έτσι έγινε πρωταγωνιστής, γενικότερα στο έθνος, την τρίτη χρονιά στο κολέγιο που επί εποχής του 'ξέπλυνε' την ντροπή των σκανδάλων για παραβάσεις κανονισμών του ΝCAA, ενώ τις δυο πρώτες σεζόν φαινόταν να 'χει περισσότερες αδυναμίες, από προτερήματα. Έτσι αναρριχήθηκε από το ΤΟΡ100 στις κορυφαίες θέσεις του NBA draft, το 2013, έτσι πήρε πτυχίο στην αθλητική επικοινωνία.

Έτσι έγινε γνωστός ως ο πιο αλτρουιστής παίκτης που υπάρχει εκεί έξω (πράγμα που φαίνεται και στο παιχνίδι του), εξαιρετικός αμυντικός και 'το poster child για τους αθλητικούς παίκτες που χρειάζονται δουλειά, ώστε να βελτιώσουν όλο τους το παιχνίδι', που 'χε πει και ο Κάλμπερτ Τσίνεϊ, των 13 χρόνων εμπειρίας στο ΝΒΑ και ασίσταντ στο Indiana University.

Λέτε πως θα τον φρενάρει μια άτυχη στιγμή;

Photo: Associated Press