Ο Οκτάβιους Έλις ήταν ένα αγρίμι διότι δεν γινόταν αλλιώς

Ο 13ος κανόνας του ‘Code of Thug Life‘, γραμμένου από το χέρι του δολοφονημένου Tupac, όριζε ότι πρέπει να γνωρίζεις το στόχο σου, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Ο Οκτάβιους Έλις του Προμηθέα, ο ψηλός των 208 εκατοστών που διάλεξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας για να ‘φράξει’ το κενό στη φροντ λάιν του Ολυμπιακού, αφότου αποδεσμεύτηκε ο Γουίλι Ριντ, κουβαλούσε μονίμως το στίγμα του ‘thug lifer’. Ενός ασυμβίβαστου και αντισυμβατικού, ασταθούς και αναιδούς νεαρού που δεν υπολόγιζε σε τίποτα και σε κανέναν, είχε πάντα λυμένο το ζωνάρι για καβγά και αδυνατούσε να κοντρολάρει τα νεύρα του βρίσκοντας διαρκώς αφορμές για να δοκιμάσει τα μεγάλα και καλογυμνασμένα χέρια του.

Το… τρις εξαμαρτείν

Η συσσωρευμένη οργή του γεννημένου στις 10/3 του 1993, στο Μέμφις, Αμερικανού εξωτερικευόταν καθημερινά, στις σχέσεις που ανέπτυσσε με οικεία πρόσωπα, φίλους ή συμπαίκτες. Ωστόσο ποτέ του, τουλάχιστον έως ότου αποφοιτήσει από το κολέγιο Σινσινάτι και κληθεί να ‘επιβιώσει’ στον σκληρό κόσμο του μπάσκετ άνευ υποτροφίας και προστασίας, είχε εφαρμόσει τον 26ο κανόνα του ίδιου κώδικα. ‘Προστάτευε πάντα τον εαυτό σου’, πρόσταζε η εντολή. Ουδέποτε, φυσικά, έγινε η ασπίδα για το εγώ του

➡ Ούτε όταν στις 10 Δεκεμβρίου του 2011 και ως συμπαίκτης του Σον Κιλπάτρικ χτύπησε αντίπαλό του από το Εξέβιερ, στον περίφημο διευρυμένο καβγά στη διάρκεια της ετήσιας γειτονικής παράδοσης του ‘Crosstown Shootout’, με συνέπεια η αναμέτρησης να διακοπεί άρον-άρον από τους διαιτητές στα 9.4” πριν από τη λήξη και οι δράστες του αιματηρού επεισοδίου, πολύ πιο βάναυσου και ωμού από το αντίστοιχο προ ημερών στο τελειωμένο ντέρμπι του Τέξας, να τιμωρηθούν με αποκλεισμό κάμποσων αγώνων.

➡ Ούτε όταν πέντε μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2012 και σε νυχτερινή έξοδο με συμπαίκτες του, ξυλοφόρτωσε θαμώνα ενός μπαρ προκαλώντας του σωματικές βλάβες από το κεφάλι ως τα πλευρά και παρόλο που δεν συστήθηκε φάκελος για την υπόθεση, αποφεύγοντας τη μήνυση και τη δίκη, βρέθηκε υπόλογος στο Πανεπιστήμιο και στάλθηκε υποχρεωτικά στο (δημόσιο κολέγιο) Τρίνιτι Βάλεϊ του Τέξας για δύο χρόνια προκειμένου να ηρεμήσει.

Εγκληματία τον περιέγραφαν φανς του κολεγιακού μπάσκετ, χρησιμοποιώντας υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την αξία και το ταλέντο του, και τον τοποθετούσαν είτε ως πορτιέρη είτε ως υπάλληλο καθαριότητας.

Ο τότε προπονητής του Μικ Κρόνιν είχε άλλη άποψη. Δήλωνε μεν πως “ο Οκτάβιους δεν συμβαδίζει με τα πρότυπα συμπεριφοράς που περιμένω από τα μέλη της ομάδας μας“. Παράλληλα όμως διευκρίνιζε ότι “θα δουλέψω για να τον βοηθήσω σ’ ένα φρέσκο ξεκίνημα μ’ ένα νέο πρόγραμμα, διότι τον νοιάζομαι πολύ ως άτομο και θα ωφεληθεί από το νέο περιβάλλον και θα ωριμάσει“. Ο Κρόνιν δεν έλεγε ψέματα. Τον είχε αναλάβει και τον έστειλε σε φίλο του για να μαθαίνει το τι και πώς. Ειδάλλως δεν θα τον έπαιρνε πίσω πριν από την προτελευταία φοιτητική σεζόν του. “Ελπίζω ν’ αποδείξω ότι είμαι καλός άνθρωπος“, έλεγε ο Έλις προτού αδειάσει το ερμάριό του και μαζέψει τα πράγματά του.

Η αγκωνιά του, βέβαια, σε παίκτη του Περντιού και η αναπόφευκτη αποβολή του ήταν άλλη μια ‘κηλίδα’ μετά την επιστροφή του στο Σινσινάτι και ένα χρόνο πριν από το draft του 2016, στο οποίο -με Νο1 τον Μπεν Σίμονς- δεν βρήκε χώρο γιατί ο αχαλιναγώγητος χαρακτήρας του δεν συμβάδιζε σε καμία περίπτωση με το κορμί και τ’ αθλητικά προσόντα για τα οποία είχε λάβει την υποτροφία. Ακόμη κι αν το Σινσινάτι είχε ισοφαρίσει το Σεντ Τζόζεφ στον πρώτο γύρο του NCAA Tournament, με δικό του κάρφωμα που κρίθηκε εν τέλει εκπρόθεσμο, η μοίρα του θα ήταν η ίδια.

Ο Έλις όφειλε να βγει στην αγορά και να παλέψει για ένα συμβόλαιο δίχως την ασφάλεια ενός ρούκι στο ΝΒΑ.

Η σφαίρα στο κεφάλι της μητέρας του

Ήταν η πρώτη φορά που δεν είχε κάποιον να τον σώσει. Μέχρι τα 10 του, στις 23 Απριλίου του 2004, στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στη μητέρα του Τρέισι. Η οποία, σ’ ένα άγριο σκηνικό, δολοφονήθηκε στο διπλανό δωμάτιο από τον πατριό του Κέβιν Ραντ. Ο Τέι, όπως τον φώναζαν μικρό, ήταν παρέα με τις αδερφές του, Σεντόντρα και Νίσα, και ήταν ο πρώτος που άνοιξε την πόρτα μετά τους πυροβολισμούς βλέποντας τη μητέρα του νεκρή από σφαίρα στο κεφάλι. Ο πατριός του έτρεξε προς την έξοδο και ο Έλις τον πήρε στο κατόπι πετώντας του πέτρες. Την επόμενη ημέρα επέστρεψε για να παραδοθεί, να κριθεί και να καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξης για ανθρωποκτονία δευτέρου (και όχι πρώτου) βαθμού.

Την επιμέλεια έκτοτε ανέλαβε η γιαγιά του, Φλόσι Έλις, με την οποία “αποκτήσαμε μια πολύ καλή σχέση“. Τον προστάτευσε κι αυτή όσο μπορούσε ως εγγόνι της, αλλά ενός ανυπότακτου έφηβου τού έλειπε η μάνα. Η παρουσία της, το χάδι της, τα λόγια, οι κατευθύνσεις της. “Θα την ήθελα πολύ στους αγώνες μου στο λύκειο (σ.σ Το Γουαιτχέβεν), μακάρι να ήταν μαζί μου, όπως τον άλλων παικτών“, είχε ομολογήσει χωρίς όμως ν’ αναζητά άλλοθι για τον ατίθασο χαρακτήρα του. “Έχω δουλέψει πάνω σε αυτό και η συμπεριφορά μου έχει βελτιωθεί“.

Τα χρόνια στην Ευρώπη

Ζώντας υποχρεωτικά χιλιάδες μίλια μακριά από την εστία του ο Έλις δεν είχε άλλο δρόμο διαθέσιμο. Ήταν υποχρεωμένος να ενταχθεί σε άγνωστα σύνολα και να καλμάρει για να μην ‘εξοστρακιστεί’ και χαθεί άσκοπα. Η Μόρναρ Μπαρ από το Μαυροβούνιο, ομάδα της Αδριατικής Λίγκας, έπαιξε το στοίχημα και το κέρδισε, διότι ο νεαρός σέντερ αναγνώρισε με τον καιρό ότι “είναι μια ανεκτίμητη εμπειρία για εμένα. Μου αρέσει η ομάδα και ο κόσμος, ο τρόπος που με χρησιμοποιεί ο κόουτς, καθώς με αφήνει να απολαύσω το παιχνίδι“. Οι εκρήξεις δεν έλειψαν, ας μην το αποκρύψουμε, αλλά περιοριζόταν σε υπερβολικούς πανηγυρισμούς που δεν προκαλούσαν φθορά στ’ αποδυτήρια. Στη Ενισέι, με έδρα το Κράσνογιαρσκ στα βάθη της Ρωσίας, έχασε τις ισορροπίες του. Του ταίριαζαν τα (εδώ είναι) Βαλκάνια, η εγρήγορση του νότου και η πρόταση του Προμηθέα πριν από την έλευση του 2018 ήρθε ως πρωτοχρονιάτικο δώρο προκειμένου ν’ απεμπλακεί από μια συνθήκη που λειτουργούσε ‘αποπνικτικά’ και να ενταχθεί σε μια ομάδα με υψηλότερους στόχους.

Ο κόουτς Μάκης Γιατράς, άριστος της ψυχολογίας και της διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού, μετέτρεψε τον Έλις σ’ έναν πολιορκητικό κριό, του οποίου η συμπεριφορά έμοιαζε όλο αυτό το διάστημα με αρνάκι. Στη μισή σεζόν του πρόπερσι άρχισε να δείχνει πόσο ωφέλιμος είναι δυνατόν να γίνει για το πατρινό σύνολο (7.6 πόντοι με 71.3% στα δίποντα, 5.2 ριμπάουντ), προτού πέρυσι και φέτος φτάσει στο επίπεδο να κυνηγάει τα νταμπλ-νταμπλ στο πρωτάθλημα (10 πόντοι – 6.5 ριμπάουντ και 10.7 πόντοι, 7.1 ριμπάουντ). Με την ΑΕΚ φερ’ ειπείν είχε 23 πόντους και 14 ριμπάουντ, στην πιο παραγωγική βραδιά του. Εμφανίζοντας παράλληλα την ίδια σταθερότητα στο Eurocup (10.8 πόντοι με 71% στα δίποντα, 6.3 ριμπάουντ).

Στην παρούσα φάση ο Μπαρτζώκας είχε ανάγκη από έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του (αθλητικός, γρήγορος, τελειώνει φάσεις μετά από πικ εν ρολ, παίζει πάνω από τη στεφάνη), καθώς και το δικαίωμα να ρισκάρει μ’ έναν ‘άγουρο’ πλην εξελίξιμο ψηλό, μια και η χρονιά μοιάζει χαμένη ήδη. Του Έλις η ευκαιρία όχι.