O Nτεζάντε Μάρεϊ ανάγκασε τον Πόποβιτς να ‘αγκαλιάσει’ την ταχύτητα

Οι Σπερς είχαν μείνει ως οι τελευταίοι ‘φύλακες’ ενός μπάσκετ που είχε στη βάση του τα fundamentals του σπορ. Ενώ όλοι οι άλλοι, στο ΝΒΑ αύξαναν ταχύτητα -κατοχές και σουτ τριών πόντων- τα ‘Σπιρούνια’ συνέχιζαν να κινούνται σύμφωνα με το θρυλικό Spurs System, σε εποχή που έδειχνε παρωχημένο. Αυτό τους δημιούργησε πρόβλημα στις αγαπημένες τους αποστάσεις, αλλά και ένα κάποιο άγχος, καθώς η τύχη τους κρινόταν από την αποτελεσματικότητα της δουλειάς στο μισό γήπεδο. Αυτό έπρεπε να αλλάξει. Το θέμα ήταν αν μπορούσε να κάνει αυτήν την αλλαγή ο Γκρεγκ Πόποβιτς, ο οποίος φαινόταν αποφασισμένος να ζήσει ή να πεθάνει με τις ιδέες του. Τελικά, είχε ομίχλη -και αυτό που φαινόταν ήταν λάθος.

Φέτος, μέχρι αυτό το σημείο της σεζόν (μετά το 121-112 επί των Θάντερ) το Σαν Αντόνιο είναι η ομάδα που βρίσκεται στην τέταρτη θέση της λίστας με πόντους από αιφνιδιασμούς και η δεύτερη, μετά τους Μπακς στην κατάταξη για τα λιγότερα δευτερόλεπτα κατοχής, μετά αμυντικού ριμπάουντ. Ένας εκ των κυρίων λόγων για αυτήν την αλλαγή είναι ο -πόιντ γκαρντ- Nτεζάντε Μάρεϊ. Τύπος που επιλέχθηκε από τους Σπερς, στο 2016 NBA Draft (Νο29), που έκανε το αγροτικό του στους Austin Spurs, επέστρεψε στην αγκαλιά του Πόποβιτς, πήρε τις ευκαιρίες του, τις εκμεταλλεύτηκε (έκανε παρέα στους Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Τιμ Ντάνκαν και Καγουάι Λέοναρντ, στη λίστα με τους ρούκι που ‘χαν double double σε αγώνα για τα πλέι οφ) και στις 7/10 του 2018 -σε αγώνα της preseason- διέλυσε το δεξί πόδι (έπαθε ρήξη) και έχασε τη σεζόν.

Η επιστροφή του παίκτη που υπολογιζόταν για την ομαλή μετάβαση από την εποχή της Big 3 στην επόμενη ημέρα, είχε χαρακτηριστεί ως η μεγάλη κίνηση του οργανισμού (που δεν τρελάθηκε σε ανταλλαγές ή μεταγραφές), για το περασμένο καλοκαίρι. Βλέπεις, ο ‘Ποπ’ είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του, για την 24η σεζόν του στο ΝΒΑ. Αλλά να τα δούμε ένα, ένα.

To video με τίτλο “The beautiful game” δημιουργήθηκε από φαν των Σπερς και εμφανίστηκε στο Internet λίγο πριν αρχίσουν οι τελικοί της Δύσης, το 2014, με την Οκλαχόμα Σίτι. Σε τρεις ημέρες ξεπέρασε το 1.000.000 views. Στην εξέλιξη της ιστορίας, τα ‘Σπιρούνια’ φόρεσαν το πέμπτο και τελευταίο τους δαχτυλίδι (στους τελικούς με το Μαϊάμι έκαναν 1.771 πάσες -95% περισσότερες από τους Χιτ, ανά ματς), ως οι κύριοι εκφραστές της πιο ανιδιοτελούς έκδοσης  μπάσκετ. Του συστήματος που είχε φτιάξει ο Γκρεγκ Πόποβιτς, με κύριο άξονα την κυκλοφορία της μπάλας (‘you move it or die’), την μεθοδική πειθαρχία και το moto ‘τα εκπληκτικά σουτ είναι καλύτερα από τα απλά καλά σουτ‘. Η στρατηγική ήταν να κουράσουν το μυαλό των αντιπάλων και για αυτό ανέπτυξαν το ‘φετίχ’ όπως έγραψε το SB Nation του παιχνιδιού στο μισό γήπεδο, μαζί και ‘την υγιή υποψία όποιου ρυθμού ήταν πολύ γρήγορος για να ελεγχθεί’.

Προφανώς και ο ‘Ποπ’ είχε βρει τα παιδιά που ταίριαζαν -ως άνθρωποι και ως παίκτες- σε αυτό που ήθελε. Όλοι έχουν αποσυρθεί. Ένας είναι στο τεχνικό τιμ. Όλοι (Ντάνκαν, Τζινόμπιλι, Πάρκερ και μετά όλοι τους έκαναν παρέα) συμφωνούν στο ότι η απουσία ενός ονόματος όπως ο ΛεΜπρον Τζέιμς, ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Κέβιν Ντουράντ ήταν που έκανε τη διαφορά. “Έδειξε πως όταν δεν έχεις πολύ ταλέντο, μπορείς και πάλι να τα καταφέρεις. Μπορείς να ‘γυρίσεις’ την μπάλα και να βάλεις πίεση στην αντίπαλη άμυνα”, είπε χαρακτηριστικά ο Τζινόμπιλι.

Ακούγεται μια φωνή να λέει “τόσες πολλές φορές προωθούμε το άτομο. Τον ΛεΜπρον, τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Κέβιν Ντουράντ. Αλλά τότε αφήνουμε εκτός κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο. Και αυτό είναι η ομάδα. Η ομάδα και το ομαδικό μπάσκετ. Κάθισα και παρακολούθησα αυτήν την ομάδα, να νικά τους Κλίπερς, παίζοντας τα βασικά και θεμελιώδη του μπάσκετ. Και ήταν ένα όμορφο θέαμα, για να το παρακολουθείς. Moυ θύμισε την εποχή μου, τον τρόπο που έπαιζαν με τους Σέλτικς. Απλά ένα έξυπνο και μεγαλειώδες μπάσκετ.

Πρέπει να εκτιμήσουμε τους Σαν Αντόνιο Σπερς και αυτή την καλά κοουτσαρισμένη ομάδα. Κάποιες φορές, όταν χάνεις τα λόγια σου το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δεις αυτήν την ομάδα και θα τα πει όλα.

‘Αν θέλετε λάμψη και καρφώματα, τότε επικεντρώστε σε άλλη ομάδα. Αυτό που κάνουν οι Σπερς πιστώνεται σε όλους, τον οργανισμό, τον RC Buford, τον ‘Ποπ’, τους συνεργάτες του και τους παίκτες. Όλοι είναι μέλη του ίδιου κύκλου. Δεν αναζητούν όλοι το πολύ γκλάμουρ, πιστεύουν στις βασικές αρχές και αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να παίζεις το παιχνίδι’.

Ακολούθως ακούγεται ο Πόποβιτς να επισημαίνει ‘οι παίκτες που είχαν το προνόμιο να κοουτσάρω ήταν απίστευτοι. Μου επέτρεψαν να τους κοουτσάρω, με τον τρόπο που ήθελα να το κάνω. Αυτό με εκπλήσσει σε καθημερινή βάση. Είναι ένα εκπληκτικό γκρουπ ανθρώπων που ‘χουν ξεπεράσει τον εαυτό τους. Έρχονται στις προπονήσεις, παίζουν το παιχνίδι, νικάμε, χάνουμε, πηγαίνουμε σπίτι. Ό,τι και αν κάνουν, το κάνουν όμορφα. Ο Τιμ (Ντάνκαν) είναι επικεφαλής. Θέτει το ρυθμό για τους υπολοίπους. Η επιτυχία μας οφείλεται κυρίως σε αυτούς τους τύπους. Είναι το πιο σημαντικό μέρος αυτού που κάνουμε και το οποίο εκτελούν θαυμάσια. Όπως είπα, είτε χάνουν, είτε νικούν το κάνουν με class, με το σωστό τρόπο”. Ο Μαρσίν Γκορτάτ είχε δηλώσει πως ‘το Σαν Αντόνιο ‘τρέχει’ τέλεια την επίθεση. Είναι σαν να ακούς Μότσαρτ‘.

Δεν είχε σημασία μόνο η κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και ο τρόπος που χειρίζονταν όλοι τα σώματα τους. Δεν είχαν παίκτες-κλόουν ή παίκτες με τεράστια ‘εγώ’. Είχαν παίκτες που έκαναν ακριβώς ό,τι τους έλεγε ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Και έπαιζαν όλοι μαζί. Έχουν εξαιρετικό spacing και την καλύτερη εκτέλεση. Πώς γίνεται να μην το εκτιμήσεις αυτό;

Ένα από αυτά που μαθαίνεις, βλέποντας τους είναι πως πάρεις την μπάλα. Σε ‘διαλύουν’ με τις πάσες και τις συνεργασίες τους. Δεν έπαιρνε το σουτ αυτός που είχε μια καλή οπτική. Το έπαιρνε εκείνος με την καλύτερη. Και έκαναν ό,τι χρειαζόταν για αυτό. Όλα τα μικρά πράγματα”.

Τα χρόνια πέρασαν, το μπάσκετ -λογικά- άλλαξε, με τους Σπερς να παραμένουν οι ίδιοι, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τα ‘θέλω’ του Πόποβιτς. Ενώ λοιπόν, όλοι οι άλλοι άρχισαν να τρέχουν σαν δαιμονισμένοι και να εστιάζουν στα τρίποντα, εκείνος -με άλλη γενιά παικτών πια- επέμενε στη σημασία της ομαδικότητας. Ναι, ο ‘Ποπ’ είχε αρνηθεί να αλλάξει. Ώσπου αναθεώρησε, αγκάλιασε τους αθλητικούς παίκτες, το -πιο- γρήγορο ρυθμό και έχει φτάσει σε σημείο να λέει κουβέντες σαν και αυτές.

“Έχει πλάκα να βλέπω αυτούς τους τύπους να παίζουν. Δεν έχω δει παίκτη όσο γρήγορος είναι ο ΝτεΖάντε, τα επτά τελευταία χρόνια. Μετά βλέπεις τον Λόνι (Ουόκερ) και νομίζεις ότι είναι ακόμα πιο γρήγορος. Θα ‘χει πλάνα θα προσθέσουμε ταχύτητα και αθλητικότητα στο πρόγραμμα μας. Ο ρυθμός έχει γίνει αρκετά σημαντικός”.

Τα 13 από τα τελευταία 16 χρόνια, το Σαν Αντόνιο είναι στην τελευταία δεκάδα των ομάδων της λίγκας, σε transition frequency -στατιστικό που μετρά το ποσοστό των κατοχών μιας ομάδας, όταν αρχίζει το transition. Πέρυσι ήταν στο Νο30. Πριν καν συμπληρωθεί ο πρώτος μήνας της φετινής αγωνιστικής περιόδου, σύμφωνα με το Cleaning the Glass, οι Σπερς είναι στο Νο6 της σχετικής λίστας, σπρώχνοντας την μπάλα μετά άστοχα σουτ και λάθη. Πέρυσι ήταν στο Νο26 της λίστας ‘δευτερόλεπτα ανά κατοχή, μετά ένα αμυντικό ριμπάουντ’ και στο Νο29 αυτής που αφορούσε τα δευτερόλεπτα ανά κατοχή, μετά ένα λάθος. Δες τι συμβαίνει φέτος.

To Σαν Αντόνιο είναι η δεύτερη ομάδα με τα λιγότερα δευτερόλεπτα κατοχής, μετά αμυντικού ριμπάουντ, μετά τους Μπακς. Είναι και στην τέταρτη θέση της λίστας με τους πόντους, από αιφνιδιασμό, ανά 100 κατοχές. Η σειρά έχει ως εξής: Ράπτορς 18.2, Μπακς 17.7, Γκρίζλις 17.2 και Σπερς 17.1, με τους πέμπτους Πέλικανς να ‘χουν 15.9. Η πιο ψηλή θέση που είχαν τα ‘Σπιρούνια’ σε ‘πόντους από αιφνιδιασμούς ανά 100 κατοχές’ την τελευταία 11ετία ήταν η έβδομη. Ήταν η μόνη που έκαναν κάτι καλύτερο από την 11η θέση.

O πρώτος σκόρερ της παρέας είναι ο ΝτεΜαρ ΝτεΡόζαν, ο οποίος δίνει 20.6 πόντους ανά ματς. Ακολουθεί ο ΛαΜάρκους Άλντριτζ, των 16.1 πόντων κατά μέσο όρο. Και οι δυο εξακολουθούν να θέλουν το χρόνο τους για να ‘φτιάξουν’ τα αγαπημένα τους σουτ. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα τα σουτ που επιχειρεί ο Άλντριτζ ενώ μένουν στο ρολόι περισσότερα από 15” είναι 13.7% από το 3.2% πέρυσι. Ο ΝτεΡόζαν έχει κάνει μεγαλύτερο ‘άλμα’ (το 35.8% των φορών φέτος -πέρυσι ήταν το 23.3%, όπως μπορείς να δεις στο NBA Stats).

O Nτεζάντε Μάρεϊ είναι ο τύπος που έχει κάνει τη ζωή τους πιο εύκολη -με τον τρόπο που αποσυντονίζει τους αντιπάλους, σε άμυνα και επίθεση. Είναι ο πιο γρήγορος στο ανοιχτό γήπεδο και αυτός που αύξησε κατακόρυφα τη συχνότητα των transitions στους Σπερς. Σύμφωνα με το SB Nation, μόνο ένας έχει -έως τώρα- μεγαλύτερη επιρροή από αυτόν στον σύνολο: ο Έρικ Μπλέντσο.

Η άμυνα των Σπερς παραμένει εξοντωτική, σε σώμα και μυαλό, για τους αντιπάλους. Δεν είναι όμως, αυτοσκοπός να ‘ρίξουν’ την ταχύτητα των αντιπάλων, αφού η άμυνα δεν είναι πια η βασική προϋπόθεση για τη νίκη. Η άμυνα του Σαν Αντόνιο πέρυσι, ήταν η χειρότερη όχι μόνο της σεζόν, αλλά από τότε που υπάρχει ο οργανισμός.

Τα δαχτυλίδια δεν αναμένεται να αυξηθούν, αλλά η αλλαγή προσανατολισμού, μαζί με το γεγονός ότι φέτος το Σαν Αντόνιο χρησιμοποιεί τους πάντες περισσότερο από όλους -πλην των Νάγκετς- είναι στα θετικά. Το δεύτερο εξηγεί και μια κάποια ανισορροπία. Κάπου εδώ να θυμίσω ότι ο Πόποβιτς έχει τη φήμη του κόουτς που κάνει τους παίκτες καλύτερους από ό,τι ήταν πριν τους αναλάβει. Και αν μη τι άλλο, ο ‘Ποπ’ ήταν πάντα συνεπής στο Spurs System που έχει αποκτήσει διαστάσεις θρύλου και έχει ως βάση την επιλογή παικτών που δεν έχουν εκτιμηθεί σωστά και την εξέλιξη τους έως ότου να ‘λάμψουν’.

Όπως έγραψε το ‘Pounding the rock‘ “το σύστημα των Σπερς δεν αφορά όσα γίνονται στο παρκέ, αλλά όλα αυτά που συμβαίνουν πίσω από τη σκηνή. Στις προπονήσεις, τη μελέτη videos, τη δουλειά του καλοκαιριού και στα αποδυτήρια. Και ευνοεί μόνο αυτούς που έχουν τη διάθεση να δώσουν τα πάντα, για να βρουν έναν ρόλο -ανεξάρτητα από τα ελαττώματα τους. Το Spurs System δεν είναι μύθος. Ούτε θρύλος που πεθαίνει. Είναι ένας παρεξηγημένος, αλλά αποτελεσματικός, τρόπος επιλογής παικτών και εξέλιξης αυτών”, με τελευταίο πρωταγωνιστή τον Μάρεϊ -ο οποίος θυμίζει τακτικά πως ‘δεν με νοιάζει να σκοράρω. Ξέρω πως μπορώ να το κάνω. Με ενδιαφέρει ωστόσο, να κάνω χαρούμενους τους συμπαίκτες μου. Αυτό είναι κάτι που συζητάμε συνέχεια με τον κόουτς. Το πώς θα κάνω τους συμπαίκτες μου να λατρεύουν να παίζουν μαζί μου‘. Είπες κάτι;