Ο Μέμος Ιωάννου ξεκινάει από κάτω προς τα πάνω με τον Φασούλα για νέα ΕΟΚ

Αν μη τι άλλο, ο Μέμος Ιωάννου, έχει περάσει κορυφαίες στιγμές ασχολούμενος με το μπάσκετ. Και με ό,τι καταπιάστηκε, τα κατάφερε περίφημα. Ως παίκτης (σε Παναθηναϊκό, Άρη και ΠΑΟΚ) είχε μια μοναδική ικανότητα να κερδίζει τίτλους (συνολικά 13, δηλαδή 6 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 2 Κύπελλα Κυπελλούχων). Έδωσε το 'παρών' και στο Ευρωμπάσκετ '87, όταν ο Κώστας Πολίτης τον επανέφερε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και είχε έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο πίσω από το δίδυμο Νίκου Γκάλη-Παναγιώτη Γιαννάκη στην περιφέρεια. Αργότερα, όταν έγινε προπονητής, συνέχισε να συλλέγει τίτλους (4 πρωταθλήματα στην Κύπρο) και ατομικές διακρίσεις (Προπονητής της Χρονιάς στην Ελλάδα το 2005). Οι σχολιασμοί του στην τηλεόραση σαφώς και ξεχωρίζουν.

Τελευταία μπασκετική ασχολία του η δημιουργία, παρέα με τον Φίλιππο Ταμπάκη, ακαδημίας μπάσκετ στην Παλλήνη. Τελευταία, μέχρι την επόμενη, βεβαίως. Γιατί έπειτα απ' όλα αυτά, είναι έτοιμος να διεκδικήσει την ψήφο των σωματείων στις επικείμενες εκλογές της ΕΟΚ. Θα είναι υποψήφιος, στο πλευρό του Παναγιώτη Φασούλα!

Ύστερα από τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Δημήτρη Παπαδόπουλο και τον Ευθύμη Ρεντζιά (αλλά και την Αναστασία Κωστάκη), ακόμη ένας διεθνής μπασκετμπολίστας με περγαμηνές, με ιστορία και άποψη για το μπάσκετ συμπαρατάσσεται με την κίνηση Φασούλα και δηλώνει έτοιμος να βοηθήσει. Η παρέα των πρώην διεθνών ("λεγεώνα των πρωταθλητών" κατά τον Παπαδόπουλο) αρχίζει και διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Ακολουθούν κι άλλοι, όχι αναγκαστικά πρώην αθλητές, καθώς δίπλα στον Φασούλα συσπειρώνεται πολύς κόσμος του μπάσκετ.

"Θα έλεγα ότι συσπειρώνεται η οικογένεια του μπάσκετ", δηλώνει στο Contra.gr, ο Ιωάννου, που εξηγεί τα πώς και τα γιατί της καθόδου του στις εκλογές: "Δέχθηκα με χαρά την πρόσκληση του Παναγιώτη, γιατί πιστεύω ότι σε τέτοιες σημαντικές περιόδους κανείς δεν μπορεί να μένει αμέτοχος. Από τη στιγμή, μάλιστα, που πλέον έχω τον χρόνο και τη διάθεση, νομίζω πως μπορώ να βοηθήσω. Από την άλλη, αυτή η συσπείρωση δείχνει και τη θέληση των ανθρώπων του χώρου -δεν έχει σημασία αν ήταν παίκτες ή είχαν άλλη ιδιότητα- να δώσουν ένα κομμάτι του εαυτού τους για το άθλημα που αγαπάμε. Δεν θέλω να πω να διοικήσουμε, μου βγάζει λίγη... αυστηρότητα. Μπορούμε, ωστόσο, με την πείρα που διαθέτει ο καθένας, να προσφέρουμε με όσες δυνάμεις και γνώσεις διαθέτουμε. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ιδέες, αλλά κυρίως διαθέτουν την ικανότητα να τις κάνουν πράξη".

Ο Ιώαννου είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, στη σχολή των Πολιτικών Μηχανικών, την εποχή που οι συναθλητές του προτιμούσαν τη Γυμναστική Ακαδημία ή τα σώματα Ασφαλείας. Πιο τολμηρό, ωστόσο, ήταν όταν... εν αγνοία των δικών του πήγε να παίξει μπάσκετ, πρώτα στο Μαρούσι και εν συνεχεία στον Παναθηναϊκό, οι άνθρωποι του οποίου επισκέφτηκαν την οικογένειά του, για να πάρουν την άδεια των γονιών του. Ήταν δεν ήταν 17 ετών, όταν ο Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ του έδωσε τις πρώτες ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό το μακρινό 1975. Ήταν πολύ αθλητικός (παρά τους τραυματισμούς του), ιδιαίτερα μαχητικός και δεν τον πτοούσε τίποτε μέσα στο γήπεδο. Ούτε κι αυτοί οι τραυματισμοί, οι οποίοι τον συνόδευσαν μέχρι το τέλος της καριέρας του. Το ίδιο αποφασιστικός αλλά και ριψοκίνδυνος έμοιαζε και στον πάγκο, στη θέση του προπονητή.

Έχοντας πατήσει πλέον τα 60, η φλόγα για το μπάσκετ δεν σβήνει. "Νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή προέχει η σύνθεση των προσώπων και των απόψεών τους, ώστε να φτιαχτεί μια καινούργια, σύγχρονη ομοσπονδία, η οποία θα βρίσκεται στο πλευρό των σωματείων, θα λύνει τα προβλήματα των αθλητών, των προπονητών και των διαιτητών και θα μπορέσει να οργανώσει σε βάθος τις Εθνικές ομάδες, ξεκινώντας από τις μικρές ηλικίες και φτάνοντας στην κορυφή της πυραμίδας, όπου βρίσκεται η Εθνική Ανδρών. Αυτή είναι η βιτρίνα του μπάσκετ μας, άρα χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, προγραμματισμό και κυρίως όραμα. Ξεκινώντας από τα κάτω, θα φτάσουμε και στα πάνω", είναι κατά τη γνώμη του οι βασικές προϋποθέσεις, που πρέπει να μπουν από τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ.

"Δεν είναι μόνο τα χρήματα"

Πώς μπορεί ένας σύλλογος μπάσκετ, σε αυτήν τη δύσκολη εποχή όπου την οικονομική κρίση και τα απόνερά της διαδέχεται η πανδημία του κορονοϊού, μπορεί να επιβιώσει; Και ποιος ο ρόλος της ομοσπονδίας. Πώς μπορεί να εμπνεύσει τα σωματεία μέλη της; "Δεν θα παραγνωρίσω το οικονομικό κομμάτι. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι και προφανώς οι καιροί δεν ευνοούν την 'ευμάρεια' των ταμείων. Κάθε άλλο. Ωστόσο, ο ρόλος της ομοσπονδίας δεν είναι να μοιράζει χρήματα. Το να βρει νέους πόρους, με ανάπτυξη του εμπορικού και του μάρκετινγκ, σίγουρα είναι πιο σημαντικό".

"Όμως, η αποστολή της δεν σταματάει εκεί. Θα πρέπει τα σωματεία να νιώσουν ότι τους προσφέρεται η τεχνογνωσία κι η υποδομή σε υλικοτεχνικό επίπεδο, για να λειτουργήσουν καλύτερα. Μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός έχει και μια ευρύτερη κοινωνική προσφορά. Βάζει τα παιδιά σε ένα πρόγραμμα ζωής, ταυτόχρονα με το μπάσκετ. Διαμορφώνει χαρακτήρες και καλλιεργεί προσωπικότητες. Είναι πολύπλευρη η διάσταση της βοήθειας της ομοσπονδίας, καθώς δεν έχει να κάνει μόνο με αθλητές. Εκπαιδεύει προπονητές, διαιτητές, ακόμη και στους παράγοντες των σωματείων πρέπει και μπορεί να δώσει κατευθύνσεις".

Χρειάζονται οι συνεργασίες

"Παρών" λοιπόν στο κάλεσμα Φασούλα. "Ναι, ο Παναγιώτης είναι ένας άνθρωπος που διαθέτει την εμπειρία, όχι μόνο από το μπάσκετ. Ήταν βουλευτής, Δήμαρχος Πειραιά. Έχει άμεση γνώση πώς λειτουργεί (ή και πώς... δεν λειτουργεί) η ομοσπονδία. Και νομίζω ότι η συνολική πρότασή του αξίζει της προσοχής όλων. Αυτό αποδεικνύεται και από τη δική μας ανταπόκριση. Όχι μόνο τη δική μου ή του Φάνη, αλλά και των υπολοίπων παιδιών από άλλες γενιές και πολλών ανθρώπων από διαφόρους χώρους του μπάσκετ. Για μένα, αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι σε αυτήν την προσπάθεια, η οποία πιστεύω ότι θα πείσει και τα σωματεία, τα οποία και στο τέλος αποφασίζουν", τονίζει.

Παίζουν τελικά ρόλο τα πρόσωπα; "Προφανώς δεν παίζουν, αν δεν λένε κάτι. Νομίζω όμως ότι υπάρχουν σημαντικές προσωπικότητες και είναι καλό για το μπάσκετ να υπάρχουν τόσοι πολλοί ενδιαφερόμενοι για τα κοινά του. Πιστεύω ότι θα προκύψει κάτι καλό, γιατί είναι αλήθεια ότι μπροστά μας βρισκόμαστε μπροστά σε μια σημαντική αλλαγή στα διοικητικά της ομοσπονδίας. Πιστεύω ότι όχι μόνο θα προκύψουν, αλλά θα χρειαστούν συνεργασίες για να βρούμε όλοι μαζί ένα καλύτερο περιβάλλον για το μπάσκετ και τους ανθρώπους που το αγαπούν και το υπηρετούν".