Ο μεγαλύτερος εχθρός του Ουέστμπρουκ είναι ο εαυτός του

Πολλάκις έχουμε αναλύσει τα πώς και τα γιατί στο ΝΒΑ το μπάσκετ έχει γίνει επιστήμη. Στην τελευταία ανταλλαγή αρκούσε η πιο απλή πρόσθεση, στην ιστορία των προσθέσεων: το 1+1=2.

*Ο Κρις Πολ δεν ήθελε να μείνει στο Χιούστον.

*Ο Ράσελ Ουέστμπρουκ δεν ήθελε να μείνει στην Οκλαχόμα Σίτι, από την ημέρα που ο Πολ Τζορτζ αιτήθηκε -και πήρε- ανταλλαγή, για να συναντήσει τον Καγουάι Λέοναρντ στους Κλίπερς.

Τα συμβόλαια των Πολ και Ουέστμπρουκ είναι τα ‘χειρότερα’ (για τις ομάδες), μετά εκείνου του Τζον Ουόλ. Δηλαδή, μεγάλα σε διάρκεια και για το maximum ποσό. Ο Πολ έχει άλλα τρία χρόνια, για 159.000.000 δολ. και ο Ουέστμπρουκ έχει άλλα τέσσερα χρόνια για 200 εκατομμύρια δολάρια. Άρα, 1+1=2. (Για την ιστορία, οι Θάντερ πήραν και επιλογή πρώτου γύρου για το 2024 και το 2006 NBA Draft και θα αλλάξουν επιλογές με τους Ρόκετς το 2021 και το 2025).

Η εποχή του Ουέστμπρουκ στην Οκλαχόμα ολοκληρώθηκε έπειτα από 11 χρόνια, ένα βραβείο MVP (2017), 8 συμμετοχές σε All Stars, 2 αγαλματάκια MVP σε All Star, δυο πρωτιές στο σκοράρισμα (2015, 2017), άλλες τόσες στις ασίστ (2018, 2019), αλλά δεν σου έχω πει τι έκανε σε αυτό το διάστημα η ομάδα -στο σύνολο της.

Οχι, δεν ξεχασαμε κατι

Aπό το 2007 έως το 2017 στην Οκλαχόμα ζούσε (για την ακρίβεια, ήταν ο the man) ο Κέβιν Ντουράντ. Το 2008 πήγε ο Ουέστμπρουκ και το 2009 μετακόμισε εκεί και ο Τζέιμς Χάρντεν, ως τρίτη επιλογή στο ΝΒΑ Draft εκείνου του καλοκαιριού. Ο οποίος Χάρντεν συστήθηκε στο ΝΒΑ, ‘πιάνοντας’ ως ρούκι το τέταρτο μεγαλύτερο ποσοστό στα τρίποντα (37.5%), στην κατηγορία ‘παίκτες κάτω των 21 χρόνων σε μίνιμουμ 150 προσπάθειες’.

Ξεκάθαρα δηλαδή, γνωρίζουν πώς να συνυπάρχουν οι παίκτες που ανταμώνουν και πάλι. Το θέμα είναι ότι στα χρόνια που ακολούθησαν ‘έχτισαν’ στιλ και προσωπικότητες αστέρων. Μένει λοιπόν, να δούμε αν θα κάνουν ένα βήμα πίσω, για να δουν προκοπή.

Το new/old ‘δυναμικό δίδυμο’ του ΝΒΑ

Σίγουρα βοηθάει το γεγονός ότι ο Χάρντεν δεν είχε φύγει από την Οκλαχόμα Σίτι, για το λόγο που ήθελε να ξεκουμπιστεί από το Χιούστον ο Κρις Πολ. Ο τελευταίος δεν μπορούσε να βρίσκεται άλλο στο ίδιο ρόστερ με τον Χάρντεν. Το ‘μούσι’ έγινε ανταλλαγή στους Ρόκετς κατ’ αρχάς για τα λεφτά (‘δεν ήταν αρκετά τα 55 εκατομμύρια για τετραετή επέκταση’ είχε πει), μετά για τις πιθανότητες νίκης -που πίστευε ότι υπήρχαν- και μετά γιατί από έκτος παίκτης (που ζούσε στη σκιά των Ντουράντ και Ουέστμπρουκ) θα έβγαινε στο προσκήνιο. Για την ακρίβεια, οι “Ρουκέτες” δόμησαν ολόκληρο σύστημα για πάρτη του. Μετά πήρε και 80 εκατομμύρια για πέντε χρόνια, οπότε όλα καλά!

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια, πως πέρα από άλλος άνθρωπος (πιο ώριμος) είναι και άλλος παίκτης. Στην τελευταία σεζόν είχε το μεγαλύτερο usage%, δηλαδή ήταν αυτός που έκρινε τα περισσότερα plays ομάδας εξ όσων πάτησαν το πόδι τους σε παρκέ του ΝΒΑ. Ο Ουέστμπρουκ ήταν στη δεκάδα της λίστας. Πώς μπορεί να μεταφράζεται αυτό για το ‘αύριο’ του Χιούστον;

Οι υπόλοιποι Ρόκετς θα ‘χουν 30.3% επιθέσεις να τακτοποιήσουν (το υπόλοιπο ποσοστό είναι δεσμευμένο).

Στη συνέχεια θα δεις τι έκαναν πέρυσι οι Χάρντεν, Πολ και Ουέστμπρουκ σε βασικές κατηγορίες (όπως το True Shooting% που μετρά όλα τα σουτ -από βολές έως τρίποντα-, το ποσοστό των επιθέσεων που κρίθηκαν από τα χέρια τους, το τι συμβαίνει επιθετικά και αμυντικά όταν είναι αυτοί στο παρκέ και το ποσοστό των ασίστ που δίνουν -από αυτές που θα μπορούσαν να δώσουν). 

Η πρόκληση του Oυέστμπρουκ

Θυμάσαι πως το μπάσκετ είναι ένα σπορ που κάθε ομάδα έχει από πέντε παίκτες, σε ματς παίζουν δύο και η μπάλα είναι μία, έτσι; Ο Ουέστμπρουκ δεν φημίζεται για τα όσα μπορεί να κάνει, όταν δεν έχει την μπάλα στα χέρια. Δεν είναι καλός χωρίς την μπάλα, κάτι που δεν ισχύει για τον Χάρντεν. Αυτός ο τύπος ξέρει τι να κάνει όταν δεν έχει το βασικό αντικείμενο του σπορ -άσχετα που δεν το κάνει πολύ, γιατί δεν χρειάζεται έτσι όπως παίζουν οι Ρόκετς. Κράτα ωστόσο, πως μπορεί να παίξει μακριά από την μπάλα -όπως έδειξε και η συνύπαρξη του με τον Πολ. Ο Ουέστμπρουκ δεν μπορεί. Και είναι αυτός που καλείται να αλλάξει μενταλιτέ, για να πετύχει. Για να μη γίνει Καρμέλο Άντονι.

Αν υποθέσουμε πως οι Ρόκετς αναζητούν τον τρίτο της παρέας (να αποκτήσουν τη δική τους Big3), τότε στις συζητήσεις προσφέρεται ο Έρικ Γκόρντον και ο PJ Τάκερ, τύποι που ‘χουν συμβόλαια με λεφτά που εξασφαλίζουν έναν ελίτ παίκτη -μέσω πάντα ανταλλαγής. Μένει να τον βρουν. Και θα ήταν χρήσιμο να είναι πάουερ φόργουορντ, όπου στο υπάρχον ρόστερ βρίσκεται μόνο ο Τάκερ.

Στα πόιντ γκαρντ είναι οι Ουέστμπρουκ, Όστιν Ρίβερς, Κρις Κιότσα, Σάμορι Ποντς και Κρις Κλέμονς, στα σούτινγκ γκαρντ οι Χάρντεν, Έρικ Γκόρντον, Μάικλ Φρέιζερ, Ουίλιαμ ΜακΝτάουελ-Ουάτι, στα σμολ φόργουορντ οι Ντάνιουελ Χάουζ, Τζέραλντ Γκριν και Γκάρι Κλαρκ και στους σέντερ οι Καπέλα, Χάρτενσταϊν και Ντιόντα Ντέιβις. Αν λοιπόν, θέλουν κάποιον τρίτο να βάλουν δίπλα στο dynamic duo, θα χρειαστούν θυσίες -και μεγάλη έμπνευση για να καταλήξουν στο ποιος μπορεί να είναι αυτός που όντως, μπορεί να γίνει ‘Ρουκέτα’ σε αυτήν τη φάση. Για τους Θάντερ δεν σου είπα πως δίνοντας τον Ουέστμπρουκ, εξασφάλισαν το πέρασμα στην επόμενη εποχή των νέων αστέρων. Το μόνο ‘λάθος’ είναι το μέγεθος του συμβολαίου του Πολ (άλλα τρία χρόνια, για 159 εκατομμύρια), σε συνδυασμό με τον επιβαρυμένο -από τραυματισμούς- οργανισμό του. Όχι ότι τα γόνατα του Ουέστμπρουκ είναι καλύτερα.