Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Λεμπρόν είναι ο Πατ Ράιλι
Οι τελικοί του ΝΒΑ θα βρουν αντιμέτωπους τους Λος Άντζελες Λέικερς και τους Μαϊάμι Χιτ. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς από τη μια και ο Πάτ Ράιλι από την άλλη. Έχουν να μιλήσουν από το 2014, όταν ο Τζέιμς εγκατέλειψε το Μαϊάμι...
Ο Μπαμ Αντεμπάγιο σάρωσε μέσα στις δυο ρακέtες (32π, 14 ριμπ), οι Μαϊάμι Χιτ ήταν γεμάτοι από… έξαψη και με ένα ντεμαράζ στα τελευταία 5 λεπτά νίκησαν 125-113 τους Μπόστον Σέλτικς, έκαναν το 4-2 και έπειτα από 6 χρόνια προκρίθηκαν ξανά στους τελικούς του ΝΒΑ. Η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στη φούσκα θα ‘ναι αυτή που από την Πέμπτη τα ξημερώματα θα κοντραρίζεται με τους Λος Άντζελες Λέικερς του ΛεΜπρον Τζέιμς.
Ο “βασιλιάς” θα βρει απέναντί του την ομάδα με την οποία κέρδισε τα δυο πρώτα πρωταθλήματα της καριέρας του (ακολούθησε ακόμη ένα με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς). Θα αντιμετωπίσει τον άνθρωπο που τον πήρε στο Μαϊάμι, δηλαδή τον Πατ Ράιλι, και τον πρώην προπονητή του, Έρικ Σποέλστρα.
Κι όπως έγραψε ο Σκιπ Μπέιλες στο twitter, δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να ξέρει καλύτερα τις αδυναμίες του (και αγωνιστικές και πνευματικές).
Αν δεν το καταλάβατε, το ΝΒΑ ζει από τώρα για τη μεγάλη μονομαχία. Δυο τεράστιες προσωπικότητες, ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας της σύγχρονης εποχής, ο τρομερός ΛεΜπρον που θέλει έναν τίτλο με ακόμη μια (την 3η της καριέρας του) ομάδα, ξαναφέρνοντας το πρωτάθλημα στο Λος Άντζελες έπειτα από 10 χρόνια, και ο ανυπέρβλητος Ράιλι, δημιουργός του show-time των Λέικερς στη δεκαετία του ’80 και δυο σπουδαίων ομάδων του Μαιάμι: των πρωταθλητών του 2006, στους οποίους ήταν ακόμη προπονητής και των απόλυτων κυρίαρχων της διετίας 2012-2013, όταν εμπνεύστηκε την καταπληκτική τριπλέτα Τζέιμς, Ντούειν Γουέιντ και Κρις Μπος.
Ο 35χρονος Τζέιμς συνεχίζει απτόητος να κάνει triple-doubles και να κλέβει την παράσταση και ο 75χρονος Ράιλι φαίνεται ότι μαζί με τον προστατευόμενό του (και σπουδαίο κόουτς) Σποέλστρα ξαναχτίζουν μια πολύ μεγάλη ομάδα στο Μαϊάμι. Ο ένας θα ιδρώνει μέσα στο γήπεδο, ο άλλος θα παρακολουθεί ατάραχος με τη μάσκα του από την εξέδρα των VIP, στο Ορλάντο. Και οι δυο θα θέλουν οπωσδήποτε να νικήσουν. Κι έχουν… προσωπικούς λόγους για να επικρατήσει ο ένας κόντρα στον άλλον. Ο πρώτος που συμφώνησε σε αυτό ήταν ο Γουέιντ:
Έχει μεγάλη ιστορία πίσω της η συνάντηση του Τζέιμς με τον Ράιλι. Ο πρόεδρος των Χιτ ήταν αυτός που έπεισε τον Τζέιμς να αφήσει το Κλίβελαντ και… εξαγρώθηκε όταν έμαθε ότι 4 χρόνια μετά, γυρνούσε στο Οχάιο. Το 2018, πάντως, στο βιβλίο του Ίαν Τόμπσεν “Η Ψυχή του Μπάσκετ”, ο Ράιλι αναγνωρίζει το δίκαιο της απόφασης του Τζέιμς το 2014. Άσχετα, αν είχε διακόψει τις επαφές μαζί του, μέχρι το 2016. Όχι ότι τώρα μιλάνε κάθε μέρα… Το βιβλίο αποκαλύπτει και αρκετό παρασκήνιο για τις σχέσεις των δυο ανδρών:
Το 2010, ο Ράιλι έχει πάρει από κοντά τον Τζέιμς, τον πείθει ότι το μέλλον του βρίσκεται στο Μαϊάμι κι εκείνος μαζί με τον μάνατζέρ του, Μάβερικ Κάρτερ, οργανώνουν το περίφημο τηλεοπτικό σόου ‘The Decision’, όπου ως free-agent θα ανακοίνωνε ζωντανά την απόφασή του για το πού θα συνέχιζε την καριέρα του. Σε κάποια στιγμή, συζητώντας μαζί τους, ο Ράιλι προσπαθεί να τους προετοιμάσει για τις αντιδράσεις που θα ακολουθούσαν αυτής της απόφασης. Χρησιμοποίησε μάλιστα κάποια στιγμή και τη λέξη “φόβο”.
“Αμφότεροι με κοίταξαν και λίγο έλειψε να μου ορμήξουν. ‘Να φοβηθούμε τι;’, μου είπαν. Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι ήταν μια τεράστια και σημαντική απόφαση. ‘Θα σας πνίξουν τη χαρά με… σκατά’. Είχαν τεράστια αυτοπεποίθηση, όμως. Πίστευαν ότι έκαναν το σωστό”, θυμάται ο Ράιλι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Σωστό, βέβαια, ήταν κι αυτό που είχε προβλέψει ο έμπειρος μπασκετάνθρωπος. Με το που ο Τζέιμς έκανε την περίφημη δήλωση “το ταλέντο μου μετακομίζει στη South Beach” έγινε χαμός. Μια πόλη που αγαπούσε τον ΛεΜπρον σαν παιδί της, δεν ήθελε πια να τον βλέπει. Οι οπαδοί των Καβαλίερς έκαιγαν κι έσκιζαν τις αφίσες του. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας του τον… ξέσκιζε με μια δημόσια επιστολή. Ο Τζέιμς έφυγε κλαίγοντας από το Οχάιο.
Στο Μαϊάμι τον υποδέχθηκε ο Ράιλι. “Είχε έρθει με την οικογένειά του και φίλους. Έτρεμε, εξουθενωμένος, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια. Δεν ήταν απλά μια μεταγραφή, άφηνε πίσω του μια ολόκληρη ζωή, σπάζοντας όλους τους δεσμούς με το Οχάιο. Θέλει κότσια κάτι τέτοιο”, λέει, ενώ θυμήθηκε τις τρελές δηλώσεις του Τζέιμς μια μέρα μετά, όταν στην φαντασμαγορική παρουσίασή του (μαζί με Γουέιντ και Μπος) από τους Μαϊάμι Χιτ, πήρε το μικρόφωνο και υποσχέθηκε “όχι δύο, όχι τρία, όχι τέσσερα, όχι πέντε, όχι έξι, όχι εφτά πρωταθλήματα”.
Ο πρόεδρος… έπεσε από τα σύννεφα: “Πρώτα απ’ όλα, δεν ήξερα τι ακριβώς θα γίνει. Ήμασταν απασχολημένοι με τα συμβόλαια, δεν είχα πληροφόρηση και αυτό ήταν το λάθος μου. Όταν τελειώσαμε τη δουλειά, λέω στον Μίκι Άρισαν (σ.σ. ιδιοκτήτης των Χιτ) πάμε να απολαύσουμε τη συνέντευξη Τύπου. Δεν φανταζόμουν ότι θα έβλεπα 18.000 κόσμο να έχει γεμίσει την αρένα. Ήταν σαν να ρίχναμε βενζίνη στη φωτιά. Περίμενα περισσότερη ταπεινότητα και όχι τέτοια αλαζονεία”.
Στην αρχή της σεζόν 2010-2011, ο Τζέιμς ήθελε να… φάει τον Σποέλστρα. Το κακό ξεκίνημα της ομάδας και μια ήττα από τους Ντάλας Μάβερικς είχαν εξοργίσει τον “βασιλιά”, που σε ένα τάιμ-άουτ χτύπησε (άθελά του;) τον τότε νεαρό προπονητή.
Την επόμενη μέρα, ο Ράιλι κάλεσε τους Big-3 στο γραφείο του: “Μου είπαν ότι δεν αισθάνονται πολύ καλά, ενώ σε μια στιγμή ο Τζέιμς μου λέει ‘δεν σε τρώει’. Τον ρωτάω ‘να με τρώει τι;’ και μου λέει ‘να κάτσεις ξανά στον πάγκο’. Δεν συζητήσαμε τίποτε άλλο, όμως ήξερα τι εννοούσε. Το ίδιο με είχε ρωτήσει, όταν ήθελα να τον πάρω στο Μαϊάμι. Του το ξεκαθάρισα ωστόσο ότι ο Έρικ θα έμενε χεντ κόουτς, του είχα εμπιστοσύνη κι εγώ, πλέον, δεν ενδιαφερόμουν για την προπονητική”.
Πίσω στο Κλίβελαντ!
Το καλοκαίρι του 2014, ο Τζέιμς αποφασίζει να γυρίσει σπίτι του, έπειτα από 4 συνεχόμενους τελικούς με τους Χιτ και δυο πρωταθλήματα. Αυτήν τη φορά είναι πιο… ταπεινός και μέσω του Sports Illustrated κάνει γνωστή την πρόθεση του. “I’ m coming Home”, λέει και στη συνέντευξή του στον Λι Τζένκινς εξηγεί: “Η σχέση μου με το Βορειοανατολικό Οχάιο είναι μεγαλύτερη από το μπάσκετ. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει πριν από 4 χρόνια. Το κάνω τώρα. Πριν κανείς ασχοληθεί με το αν θα παίξω μπάσκετ ή όχι, ήμουν ένα παιδί αυτής της πόλης. Εκεί περπάτησα. Εκεί έτρεξα. Εκεί έκλαψα και μάτωσα. Πάντα ήταν ένα ξεχωριστό κομμάτι της καρδιάς μου. Ο κόσμος με είδε εκεί να μεγαλώνω. Και κάποιες στιγμές, ένιωθα ότι είμαι ο γιος όλων”.
Ο “άσωτος υιός” επέστρεφε πίσω, αλλά ο Ράιλι… τρελαινόταν από θυμό: “Δυο-τρεις μέρες ήμουν απίστευτα θυμωμένος. Το έβλεπαν όλοι όσοι βρίσκονταν κοντά μου. Ξαφνικά, το σχέδιό μου καταστρεφόταν. Η ομάδα αυτή σε μια 10ετία ίσως έπαιρνε 5-6 πρωταθλήματα. Αλλά κάποια στιγμή σκέφτηκα όλο το χρονικό της ζωής του ΛεΜπρον. Όπως έκανε σωστά που διάλεξε το Μαϊάμι, έτσι νομίζω ότι συνέβη όταν επέστρεψε στο Κλίβελαντ. Πήρε πάλι τη σωστή απόφαση. Μου πήρε αρκετό καιρό, όμως, τελικά τον δικαιολόγησα. Έκανε αυτό που του είπε η οικογένειά του. Αν δεν γυρνούσε στη γενέτειρά του, δεν επρόκειτο ποτέ να τον συγχωρήσουν. Θα ήταν ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών, όμως κανείς δεν θα τον αποδεχόταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του”.
“Εγώ, πάντως, δεν ήθελα να του μιλήσω. Δεν είχαμε καμιά επαφή, παρα μόνο την παραμονή του 7ου τελικού με τους Γουόριορς το 2016, όταν του έστειλα ένα γραπτό μήνυμα: ‘Πάρε αυτή τη νίκη και απελυθερώσου’. Δεν μου απάντησε. Για την ακρίβεια, είπε κάτι μετά τον αγώνα”. Ο Τζέιμς είχε δηλώσει (στο ESPN) τα εξής: “Όταν αποφάσισα να αποχωρήσω από το Μαϊάμι, κάποιοι -δεν θα πω ονόματα- τους οποίους εμπιστευόμουν κι έχτισα μαζί τους μια σχέση εμπιστοσύνης 4 ετών, μου είπαν πως έκανα το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου. Αυτό με πλήγωσε. Μου το είπαν την ώρα που έφευγα και ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για μένα να τους αποδείξω ότι είχαν άδικο”.
Ο Ράιλι δεν θεωρεί ότι ενοούσε εκείνον γιατί απλά “δεν είπα ποτέ κάτι εναντίον του. Αυτό, βέβαια, είναι ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του Τζέιμς, καθώς ψάχνει να βρει κίνητρα για να γίνει ανταγωνιστικός, ακόμη και όταν δεν υπάρχει τίποτε”.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν μιλήσει από τότε που ο Τζέιμς έφυγε από το Μαϊάμι. Όπως λέει άλλωστε, “ο Πατ είναι της παλιάς σχολής. Ή είσαι μαζί του ή είσαι εναντίον του”. Και από την Πέμπτη τα ξημερώματα για μας στην Ελλάδα (Τετάρτη βράδυ για τους Αμερικανούς), το σκηνικό παίρνει φωτιά…
