O Γκρεγκ Πόποβιτς έχει επιλέξει να 'πεθάνει' με τις ιδέες του

Οι Σπερς δεν χάνουν, φέτος. Καταποντίζονται. Θα πεις πως στο ΝΒΑ είτε χάνεις με ένα πόντο, είτε με 30 είναι μία, η άλλη. Ομολογουμένως, αυτή είναι η αλήθεια. Μόνο που η ιστορία γίνεται άρδην διαφορετική, όταν λαμβάνεις υπ' όψιν σου πως η τελευταία φορά που έχασε το Σαν Αντόνιο back to back ματς με -30 πόντους, ήταν το 1987. Τα ξημερώματα έχασαν για τρίτη φορά, σε 4 αγώνες με αυτή τη διαφορά. Και σε αυτές τις κατολισθήσεις, έχουν δεχθεί 134π. κατά μ.ο.

Επί εποχής Πόποβιτς δεν είχαν χάσει ποτέ συνεχόμενα παιχνίδια, με διαφορά τουλάχιστον 20 πόντων. Εν τω μεταξύ, η τελευταία φορά που βρέθηκαν στις δυο τελευταίες θέσεις της Δύσης έπειτα από τα πρώτα 20+ ματς της σεζόν ήταν στο τέλος της περιόδου 1996-97. Μετά 'τράβηξαν' τον Τιμ Ντάνκαν στο Νο1 του NBA draft.

Εν πάση περιπτώσει, όλα τα δεινά που διάβασες, συμβαίνουν φέτος. Και πού; Στον οργανισμό που έφτασε 21 σερί φορές στα playoffs (ρεκόρ), από το 1998 έως το 2018. Που επί χρόνια αποτελούσε το μοντέλο λειτουργίας για το υπόλοιπο ΝΒΑ. Ήταν τόσο ιδιαίτερος που πρόσφερε υπαλλήλους (όχι μόνο παίκτες, αλλά assistant, head coaches -οι Μάικ Μπάντενχολζερ, Μάικ Μπράουν και Μπρετ Μπράουν είναι ενδεικτικά παραδείγματα- και υπαλλήλους) σε όλους τους άλλους.

Μόνο το περασμένο καλοκαίρι όλοι οι βοηθοί του Πόποβιτς πέρασαν από συνεντεύξεις για να δουλέψουν αλλού. Μόνο που το μπάσκετ έχει αλλάξει.

Πέρυσι ο “Ποπ” πέρασε την πιο στρεσογόνα σεζόν της καριέρας του -βρίσκεται στον ίδιο πάγκο από το 1996-, με εντάσεις (με τον Λέοναρντ) και την αδυναμία να ξεπεράσει το Σαν Αντόνιο τις 50 νίκες, για πρώτη φορά σε 18 χρόνια. Παρ' όλα αυτά επέμενε ότι “ το να είσαι κόουτς στο ΝΒΑ είναι η πιο εύκολη δουλειά που μπορεί να 'χει κάποιος, εν συγκρίσει με πολλά άλλα πράγματα”. Έδωσε και παραδείγματα. “Ή λθα με ιδιωτικό τζετ, μου έδωσαν δωρεάν φαγητό, με έβαλαν να μείνω σε πολυτελές ξενοδοχείο και δεν πλήρωσα σεντ για όλα αυτά. Πήγα σε παιχνίδι playoffs, κάθισα στην πρώτη θέση και δεν πλήρωσα τα εισιτήρια”.

Σημείωση: είχε 'χάσει' τη γυναίκα του τον Απρίλιο, έπειτα από δεκαετίες καθημερινής αγωνίας και προσπάθειας να διαχειριστεί μια ασθένεια στο αναπνευστικό. “ Ήταν ο άνθρωπος που πρόσφερε στον Πόποβιτς την ισορροπία που χρειαζόταν” είχε πει ο Στιβ Κερ.

Στα 69 του προφανώς και ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα του παιχνιδιού. Τις συνεχείς αλλαγές, τα τρίποντα, το παιχνίδι που δεν είναι 100% ελεγχόμενο. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που 'χει φέτος στη διάθεση του, δεν είχαν καν γεννηθεί όταν εκείνος έγινε πρώτος προπονητής των “Σπιρουνιών”. Οι μισοί δεν έχουν εμπειρία μεγαλύτερη των δύο χρόνων στη λίγκα.

Τίμια, ο τελευταίος κόουτς που 'χει επιρροή στην επιλογή των παικτών που διαχειρίζεται και γενικότερα στους ανθρώπους που δουλεύουν στον οργανισμό ομολόγησε μετά το 105-136 από τους Ρόκετς ότι “πρέπει να κάνω καλύτερη δουλειά. Είμαστε μπερδεμένοι στην επίθεση και για αυτό φταίω εγώ”. Οι παίκτες του είχαν πει ότι νιώθουν ντροπή, με τον Πάτι Μιλς να προσθέτει ότι “ πρέπει να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα. Ποιον οργανισμό εκπροσωπούμε, ποια φανέλα φοράμε και για ποιον παίζουμε”.

To συμβόλαιο που έχει, λήγει φέτος. Το υπέγραψε μετά το τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας (2014). Τότε είχε στο ρόστερ τους “σωματοφύλακες” του. Τον Ντάνκαν, τον Τζινόμπιλι, τον Πάρκερ. Από το περασμένο καλοκαίρι δεν έχει έστω έναν. Στα ματς. Γιατί και ο Ντάνκαν και ο Τζινόμπιλι είναι κάθε μέρα στο γήπεδο και προσπαθούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο τους -με την παρουσία τους και τη μετάδοση των γνώσεων και των εμπειριών τους, στους νέους. Μόνο που όσα έχουν να τους πουν, φαίνεται να ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Όχι αυτή με τις περισσότερες κατοχές, το ανηλεές τρέξιμο και τα περισσότερα τρίποντα της σύγχρονης ιστορίας. Που η λίγκα προσδιορίζεται από τα point guards. Κράτα το αυτό.

Πριν σχεδόν ένα μήνα είχες διαβάσει σε αυτό το site πως οι Σπερς ήταν η μόνη ομάδα που νικούσε -τότε- με το 'άχρηστο σουτ' του ΝΒΑ: αυτό από μέση απόσταση. Και ευχαριστούσε για αυτό τους δυο μετρ του είδους: τον ΝτεΡόζαν και τον Άλντριτζ. Ε, μετά έγιναν προβλέψιμοι -συμπεριλαμβανομένου του pick-and-pop των ΝτεΡόζαν-Άλντριτζ.

Η δύναμη τους έγινε το μεγαλύτερο πρόβλημα

Οι Σπερς έχουν το δεύτερο καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα, σε όλο το ΝΒΑ. Είναι το 38.6%. Από πάνω τους υπάρχει μόνο το 38.8% των Κινγκς. Μόνο που επιχειρούν τα δεύτερα λιγότερα (24.3). Από κάτω τους έχουν μόνο τους Καβς (23.3), τη στιγμή που 22 ομάδες δοκιμάζουν τουλάχιστον 29 σε κάθε παιχνίδι. Αλλά ο “Ποπ” μισεί τα τρίποντα. “ Πάντα τα μισούσα, γιατί 'κλέβουν' την ομορφιά του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει μπάσκετ, πια. Και για αυτό αστειεύομαι πάντα, λέγοντας 'ας βάλουμε τετράποντα'. Όποιο στατιστικό και αν δείτε, ξεχωρίζουν τα τρίποντα. Αν τα βάλεις και η άλλη ομάδα τα χάσει, νίκησες. Δεν κοιτάτε καν τα ριμπάουντ ή τα λάθη ή τους πόντους στο transition. Δεν σας νοιάζουν. Αυτο αποδεικνύει πώς παίζουν πια όλοι”.

Να μη ξεχάσω να σου πω και ότι τα ξημερώματα οι Τζαζ είχαν 20/33 τρίποντα.

Πίσω στα “Σπιρούνια” έχουν την πέμπτη χειρότερη επίδοση σε πόντους ανά 100 κατοχές (99.20). Κατά μ.ο. σκοράρουν 109.3 πόντους. Το χειρότερο είναι πως δέχονται 113.3. Γενικά, υπάρχει πρόβλημα στην άμυνα, στοιχείο που ήταν το κυρίαρχο στα πολλά χρόνια ιδανικής λειτουργίας. Επέτρεψαν και στους Τζαζ να γίνουν μάγκες. Η Γιούτα μπήκε στο παιχνίδι με το Σαν Αντόνιο, ως 26η στην επίθεση (105.7) και 26η στο ποσοστό από το τρίποντο (32.6%). Βγήκε με το 139-105.

To rotation στα γκαρντ (ΝτεΡοζαν, Φορμπς, Μιλς και Μπελινέλι -με τον Ουάιτ να είναι προς το παρόν στο απυρόβλητο- ήταν καταστροφικό στην άμυνα. Ουδείς κατάφερε να είναι μπροστά από τον παίκτη που είχε αναλάβει, με συνέπεια οι κοντοί των “Μορμόνων” να κάνουν ό,τι γουστάρουν: έμπαιναν στη ρακέτα όποτε ήθελαν, έδιναν λέι απ, λόμπες και ανοιχτά τρίποντα.

Γενικά, όπως μπορείς να δεις στο Swish Analytics οι Σπερς δέχονται 27.25 πόντους ανά αγώνα από τα πόιντ γκαρντ και είναι ό,τι χειρότερο θα βρεις στο φετινό ΝΒΑ.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, την επίθεση τα "Σπιρούνια" έχουν για να κάνουν δουλειά τον Πάτι Μιλς, έναν τύπο που σε όλη του την καριέρα σηκώνεται από τον πάγκο για να σκοράρει-, τον Μπριν Φορμπς που τώρα μαθαίνει τη δουλειά του 'άσου', τον ΝτεΜαρ ΝτεΡόζαν που έχει ντυθεί playmaker, αλλά το ένστικτο του είναι να σκοράρει και χωρίς τον Πάρκερ, ο οποίος πήγε το καλοκαίρι στη Σάρλοτ όλα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.

Ξεκάθαρα το Σαν ΑΝτόνιο χρειάζεται βοήθεια. Κάποιον που να ξέρει το ρόλο του 'άσου' της σύγχρονης εποχής. Χρήσιμος θα ήταν και ένας που λατρεύει -και τον λατρεύουν- τα τρίποντα. Αρκεί βέβαια, να αντέξει όλες αυτές τις αλλαγές ο "Ποπ" και να τις ενισχύσει, ώστε να ξεκολλήσει από το παρελθόν και να ενταχθεί στη νέα εποχή. To πιθανότερο βέβαια, για εκείνον είναι να 'πεθάνει' με τις ιδέες του, από τις οποίες 'ζούσε' από το 1996.

Photos: Associated Press