Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ο απόλυτος σταρ της βραδιάς
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ο M(ost)V(ivid)P(layer) στη λαμπερή τελετή του Λος Άντζελες από την αρχή έως το τέλος της. Όπως άρμοζε στην περίσταση.
Η βραδιά των NBA Awards έχει αποκτήσει μια άκρως οσκαρική διάσταση. Εμφανέστατα πιο χαλαρή, όχι τόσο στιλιζαρισμένη και κωδικοποιημένη, αλλά εξίσου glamorous. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ενταγμένος σε όλο αυτό το φαντασμαγορικό σκηνικό.
Αφότου έφτασε στο Λος Άντζελες ως τη στιγμή που ανήλθε στο βήμα για να παραλάβει το βραβείο του MVP από τον κομισάριο Άνταμ Σίλβερ κινήθηκε με τον αέρα ενός ήδη αναγνωρισμένου σταρ. Είναι. Ακόμη και το κλάμα του και ο κόμπος στο λαιμό κάθε φορά που προσπαθούσε ν’ αρθρώσει δυο λέξεις, είχαν περιχυθεί με τη χρυσόσκονη μιας fairytale που διέθετε το απόλυτο happy end.
Το ‘έζησε’ όλο αυτό και δικαιωματικά το ‘just a kid from Sepolia’, όπως τον αποκάλεσαν οι Μιλγουόκι Μπακς σε μια ευδιάκριτη παραπομπή-παρομοίωση στην ταυτισμένη με τον Λεμπρόν Τζέιμς φράση για την καταγωγή του.
To timeline της ημέρας ενός MVP
Στο αεροδρόμιο
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τ’ αδέρφια του (Θανάσης, Κώστας και Αλέξη) φτάνουν στο Λος Άντζελες. Φωτογραφίζονται μπροστά από το ναυλωμένο αεροσκάφος ιδιωτικής εταιρίας. Το mood άκρως αθλητικό, εντελώς loose.
Στο κόκκινο χαλί
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει ήδη (προ)ετοιμαστεί για τη μεγάλη στιγμή (του). Προτιμά ένα μπλε σκούρο ριγέ κοστούμι, σε αντίθεση με το πορτοκαλί σακάκι του Θανάση, το μωβ του Αλέξη και το σομόν του Κώστα (οι power rangers όπως αυτο-χρίστηκαν), και επιλέγει ολοστρόγγυλα γυαλιά ηλίου που παραπέμπουν σε Τζον Λένον. Ο ενθουσιασμός του δεν κρύβεται, αρχίζει να καταλαβαίνει τι έρχεται. Το ζει ολοκληρωτικά. Το μυστικό του θα το αποκαλύψει αργότερα.
Πριν από την είσοδο
Η συνάντηση με τον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ είναι το introduction για την τελετή. Ο, σε αριθμούς, κορυφαίος σέντερ όλων των εποχών του ΝΒΑ τον υποδέχεται στο ‘Barker Hangar’ της Σάντα Μόνικα, δυτικά του LA, τον εν δυνάμει MVP. Ανταλλάσσουν θερμή χειραψία και μερικά λόγια, στιγμή που απαθανατίζουν οι φωτορεπόρτερς.
Στην αίθουσα
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παίρνει την κεντρική θέση στο τραπέζι της οικογένειάς του. Σαν σε γαμήλια τελετή. Δίπλα του η σύντροφός του Μαράια, η μητέρα του Βερόνικα, τ’ αδέρφια του, οι δύο ατζέντηδες. Παρακολουθεί την τελετή με αδημονία, έως ότου έρθει η σειρά του. Απολαμβάνει τον Σακίλ να ραπάρει, βλέπει τον Ρούντι Γκομπέρ (Defensive Player of the Year), τον Λούκα Ντόντιστς (Rookie of the Year), τον Πασκάλ Σιακάμ (Most Improved Player), τον Μάικ Κόνλεϊ (Temmate of the Year), τον Λου Γουίλιαμς (Sixth Man of the Year) να παραλαμβάνουν τα δικά τους βραβεία. Έρχεται η σειρά του.
Ο προπομπός της νίκης του
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι από τη στιγμή που ο Μάικ Μπουντενχόλτζερ αναδεικνύεται ‘Coach of the Year’ (για δεύτερη φορά στην καριέρα του), έναντι τον Μάικ Μαλόουν και Ντοκ Ρίβερς, η επικράτηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι κλειδωμένη. Το πλάνο πηγαίνει στον Giannis. Χειροκροτά και χαμογελά με ικανοποίηση για τον προπονητή που τον εξέλιξε μέσα στη σεζόν, παρόλο που, όπως ομολόγησε ο ίδιος, δίνει τις πιο βαρετές συνεντεύξεις και ζήτησε συγγνώμη γι’ αυτό από τους δημοσιογράφους.
Η στιγμή της απονομής
Την υποψηφιότητα του ‘Greek Freak’ παρουσιάζει ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Η κάμερα τον ‘συλλαμβάνει’ να κοιτά με καθήλωση και περίσσιο δέος τον παλαίμαχο σέντερ Μπακς και Λέικερς που τον αποθεώνει. Τι τιμή, αλήθεια…
Στη σκηνή εμφανίζεται ο κομισάριος Άνταμ Σίλβερ με το κλειστό φάκελο ανά χείρας. Τα δευτερόλεπτα κυλούν βασανιστικά. Διαβάζει το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο που έχει λάβει τις περισσότερες ψήφους και αυτός μ’ ένα πλατύ χαμόγελο σηκώνεται από τη θέση του, κλείνει το κουμπί του σακακιού του, χαιρετάει πρώτα απ’ όλα τη σύντροφό του, κατόπιν τη μητέρα του και τ’ αδέρφια του, όλοι τον καταχειροκροτούν όρθιοι και προχωρά μπροστά.
Σχεδόν αμήχανα ανεβαίνει τα λίγα σκαλιά ως το βήμα με το μικρόφωνο. Παραλαμβάνει το βραβείο, αλλά δηλώνει νευρικός, τα χέρια του έχουν ιδρώσει, η φωνή δεν βγαίνει. Φαίνεται, δεν κρύβεται. Ευχαριστεί το Θεό που “μ’ ευλόγησε με αυτό το απίστευτο ταλέντο“, ευχαρίστησε ομάδα και συμπαίκτες γιατί “δεν κερδίζει μόνος του κάποιος 60 αγώνες“, ευχαριστεί το σταφ και τους ιδιοκτήτες γιατί “με πίστεψαν“, το Μιλγουόκι, την Ελλάδα και τους Νιγηριανούς “που με υποστηρίζουν“, τον πατέρα του “που με πίεζε να παίζω όλο και πιο σκληρά“, τους αδερφούς του γιατί “είστε τα πρότυπά μου” και τέλος τη μητέρα του που “είναι η ηρωίδα μου, το οικοδόμημα αυτής της οικογένειας“. Όλ’ αυτά με αδιάκοπους λυγμούς από τη συγκίνηση και δυσκολία άρθρωσης των λέξεων. Ήταν τα 6 πιο συναισθηματικά λεπτά της ζωής του.
Με Παρθενώνα στη φόδρα
Η φόρτιση της απονομής έχει εξασθενίσει, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αρχίζει ν’ απολαμβάνει τη στιγμή. Δεν αρνείται τις φωτογραφίες, πώς θα μπορούσε. Αδιάκοπα καρέ με το τρόπαιο στα χέρια του, είναι το precious του. Τότε είναι που ανοίγει το σακάκι για να ξεπροβάλει από μέσα ο Παρθενώνας. Αχ Ελλάδα, σ’ αγαπά το τέκνο σου…
