Ο Έλις έπρεπε να πάει από το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό

Συζητάγαμε με τον Μάκη Γιατρά λίγο πριν ξεκινήσει η φετινή ΕΚΟ Basket League, για ένα θέμα στο Contra.gr και πάνω στην κουβέντα μου είχε πει κάτι το οποίο δεν ήθελε να δημοσιευθεί: “Αν ο Ολυμπιακός ήθελε ένα καλό μπακ-απ για το Νίκολα Μιλουτίνοφ, θα ερχόταν να ζητήσει τον Οκτάβιους Έλις. Ορισμένες επιλογές στον Πειραιά, δεν τις καταλαβαίνω”. Ο κόουτς του Προμηθέα ήξερε από πρώτο χέρι τις δυνατότητες του Αμερικανού σέντερ, που 5 μήνες μετά κατέληγε στον Ολυμπιακό για να κάνει ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα για την 22η αγωνιστική, στη νίκη επί της Μπασκόνια. Θυμάμαι τον είχα ρωτήσει αν μπορούσε ο παίκτης του να σταθεί όπως ζητούσε ο Ολυμπιακός. “Με κλειστά μάτια”, είχε απαντήσει.

Ήξερε ο Γιατράς ότι είχε στα χέρια του έναν ψηλό που υπό προϋποθέσεις μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για μια ομάδα που παίζει στο υψηλότερο επίπεδο. Πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο να μπαίνεις κατευθείαν από το Eurocup στη Euroleague και να μην έχεις πρόβλημα. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι παίκτες που μπορούν να τα καταφέρουν το ίδιο καλά. Ο Έλις είναι ένας απ’ αυτούς. Ή ο Σαντ Ρος, που προσαρμόστηκε σχεδόν αμέσως στην ΤΣΣΚΑ και στη νίκη επί της Χίμκι είχε 12 πόντους, 6 ριμπάουντ, 5 κλεψίματα και 0 λάθη!

“Παρότι έπαιξε έχοντας κάνει μόλις 4 μέρες προπόνηση με όλη την ομάδα, ήταν τόσο πολύ θετικός. Σε καμιά περίπτωση, όσο ήταν μέσα στο γήπεδο, δεν αισθάνθηκα να ανησυχώ, να βλέπω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα”, είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας για τον Έλις, που έπαιξε 19:16 λεπτά, σημείωσε 11 πόντους (4/4δ, 3/4β), μάζεψε 7 ριμπάουντ κι έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του, απέναντι στην Μπασκόνια η οποία ναι μεν έχει αποδεκατιστεί στην περιφέρεια (Τζέισον Γκρέιντζερ, Λούκα Βιλντόζα και Πιέρια Χένρι έχουν βγει νοκ-άουτ), αλλά μέσα στη ρακέτα έχει κορμιά και το ύψος (Μίκαελ Έρικ, Γιουσουφά Φαλ και Ιλιμανέ Ντιοπ) που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού.

Ο Γιατράς είχε δίκιο, ο Μπαρτζώκας επίσης. Το να κάνεις μια καλή μεταγραφή, δεν σημαίνει ντε και καλά ότι πρέπει να ξοδέψεις πάρα πολλά χρήματα ή να ανακαλύψεις το κρυμμένο στις ΗΠΑ μεγάλο λαβράκι, που θα διαπρέψει στην Ελλάδα. Πολλές φορές ένας καλός παίκτης βρίσκεται δίπλα σου, παίζει στην ελληνική λίγκα, που μπορεί να είναι υποβαθμισμένη, να έχει τρυπήσει σαν σουρωτήρι στο θέμα της αξιοπιστίας της, ωστόσο συνεχίζει κάποιες φορές να προσφέρει ευκαιρίες. Μην ξεχνάτε ότι ο Μάικ Τζέιμς, που κατά τον Ρικ Πιτίνο θα μπορούσε να διαπρέψει και να αναγεννήσει τους Νιου Γιορκ Νικς, πριν γίνει ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της διοργάνωσης, έπαιζε για μια χούφτα δολάρια στον Κολοσσό Ρόδου. Ο νέος σέντερ του Ολυμπιακού, μπορεί να έχασε κάνα δυο άλει-ουπ πάσες (λόγω συγχρονισμού περισσότερο), έδειξε όμως με το καλημέρα ότι μπορεί να προσφέρει νεύρο, καλή άμυνα στον αέρα, κλεψίματα και ριμπάουντ στη ρακέτα της ομάδας του, πολλά πικ εν ρολ και ταχύτητα στην επίθεση.

Η εμφάνιση του Έλις ήταν η πρώτη καλή είδηση της βραδιάς που στο ΣΕΦ πήγαν οι λιγότεροι φίλαθλοι από κάθε άλλη φορά, αν και θα έπρεπε να είναι οι πιο πολλοί, καθώς τιμήθηκε και η μνήμη ενός εξαιρετικού ανθρώπου και για 28 χρόνια στελέχους της ΚΑΕ, του Αντώνη Νταή (μαζί με τον φόρο τιμής σε Κόμπε Μπράιαντ και Ρόμπερτ Άρτσιμπαλντ, η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα συγκινητική). Δεν ήταν η μόνη, ωστόσο. Ο Ογκουστίν Ρούμπιτ έκανε το καλύτερό του παιχνίδι. Όχι τυχαία ίσως, καθώς έπαιξε μετά από καιρό ξανά στο ‘4’, παίρνοντας μάλιστα και πολύ χρόνο, καθώς ο Γιώργος Πρίντεζης καθηλώθηκε στον πάγκο λόγω του τραυματισμού του στα πλευρά. Ο Αμερικανός, πάντως, είτε στο ‘4’ είτε στο ‘5’ είναι φιλότιμος και προσπαθεί να βοηθήσει. Φαίνεται, όμως, ότι ως τεσσάρι αποδίδει καλύτερα. Υπό προϋποθέσεις, μάλιστα, μπορεί να δώσει σημαντικές βοήθειες στο αμυντικό κομμάτι, καθώς μαρκάρει καλά (κόντρα στην Μπασκόνια τα έδωσε όλα απέναντι στον Τομίκε Σενγκέλια), ενώ αρκετές φορές μπορεί να προστατεύσει και το καλάθι.

Την ίδια ώρα, ο Βασίλης Σπανούλης συνέχισε εκεί που είχε τελειώσει στην Αγία Πετρούπολη, ενώ ο Γουέιντ Μπόλντγουιν, όπως συνηθίζει, παρουσίασε ένα διαφορετικό πρόσωπο από τον γεμάτο ατολμία γκαρντ που είχαμε δει πριν από μια εβδομάδα. Όχι γιατί πρόσφερε την πιο θεαματική φάση του αγώνα με το εντυπωσιακό κάρφωμα (και το ακόμη πιο εντυπωσιακό άλμα), αλλά επειδή έδειξε τα προσόντα του. Η άμυνά του ήταν αυτή τη φορά υποδειγματική, τα 4 ριμπάουντ κι οι 6 ασίστ (αλλά και τα μηδέν λάθη) ακόμη καλύτερα, ώστε για ακόμη μια φορά να αναρωτηθεί κανείς… φωναχτά: είναι ο ίδιος Μπόλντγουιν με το προηγούμενο παιχνίδι;

Σε όλα αυτά θα προσθέταμε και τη γενικά καλή προσπάθεια στην άμυνα (αν και ο Μπαρτζώκας μετά το ματς επισήμανε τις δεδομένες αμυντικές αδυναμίες, λόγω της έλλειψης εξ αρχής αμυντικού φίλτρου σε ορισμένους παίκτες), με τον Ολυμπιακό να δέχεται μόλις 70 πόντους, που αποτελεί και το δεύτερο καλύτερο αμυντικό ρεκόρ της χρονιάς (πίσω από τους 63 από τη Βαλένθια, στην 2η αγωνιστική). Εντάξει, η Μπασκόνια ψάχνει να βρει τρόπους να καλύψει τα μεγάλα κενά στην περιφέρειά της, τα περιμένει όλα από τον Σενγκέλια και είναι πολύ δυσκοίλια φέτος στην επίθεση (σκοράρει κατά μέσο όρο 74π), όμως συνολικά ο Ολυμπιακός προσπάθησε, έβγαλε άμυνες και κέρδισε φάσεις χάρη στις προσπάθειές του στο πίσω μέρος του γηπέδου.

Ο Μπαρτζώκας σημείωσε τον αριθμό 22 που έγραψε ξανά η στατιστική στις ασίστ. Ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε ξανά καλά την μπάλα κι έχει βελτιώσει πάρα πολύ αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού, στον οποίο υστερούσε απελπιστικά στο πρώτο μισό της σεζόν. Στα τελευταία 5 παιχνίδια (τα 4 με τον Μπαρτζώκα προπονητή κι εκείνο με τη Βαλένθια), μετράει 110 τελικές πάσες. Κατά μέσο όρο 22 σε κάθε ματς. Πολύ καλή επίδοση, που βοηθάει σαφώς στη συνολική ανάπτυξη της ομάδας.

Κρίμα για τον Βασίλη

Σε όλα αυτά θα μπορούσαμε να βάλουμε σίγουρα και την εμφάνιση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Ήταν η πρώτη φορά, από τότε που ενσωματώθηκε στον Ολυμπιακό, που του δόθηκε πολύς χρόνος, έπαιξε και στο 3” και στο ‘4’, δείχνοντας ότι ανταποκρίνεται και με το παραπάνω. Δεν ήταν μόνο το τρίποντο στο οποίο ευστόχησε, όσο η διάθεσή του να δίνει βοήθειες στην άμυνα, τα ριμπάουντ, γενικά η απόδοσή του, που σκιάστηκε από τον σοβαρό τραυματισμό του στο 2ο ημίχρονο. Είναι κρίμα για ένα παιδί, που έχει κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια και όνειρα, να βλέπει την ημέρα που τον εμπιστεύεται ο προπονητής του, να τον πηγαίνει πίσω μια άτυχη στιγμή. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να ξανασφίξει τα δόντια και να κάνει υπομονή για ακόμη μια φορά στην καριέρα του, με την ευχή όταν επανέλθει γερός και δυνατός, να μην ξανανιώσει έτσι. Περαστικά…