Ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν έχει λόγο να πτωχεύσει
Η αδάμαστη πορεία του Χαρίλαου Τρικούπη από τα τοπικά στην κορυφή της Α2 και τη βέβαιη άνοδο στην Basket League ήταν προσχεδιασμένη.
Το ‘δυστυχώς επτωχεύσαμεν’ που από τη 10η Δεκεμβρίου του 1893 αποδίδεται στον Χαρίλαο Τρικούπη, ως μια στυγνή παραδοχή κυβερνητικής αδυναμίας για εκπλήρωση υποχρεώσεων, δεν συμπίπτει με την εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία που διάγει η μπασκετική ομάδα με το ονοματεπώνυμο (και την προσωπογραφία του ως έμβλημα) του καινοτόμου Μεσολογγίτη πολιτικού και (σε πολλές διαφορετικές χρονικές περιόδους) Πρωθυπουργού. Σε αντιδιαστολή με το -αμφισβητούμενο- περιεχόμενο μιας φράσης μόλις δύο λέξεων που από τα τέλη του 19ου αιώνα έχει σημαδέψει την ελληνική ιστορία, ρίζωσε βαθιά στις συνειδήσεις και επαναλαμβάνεται με συχνότητα κατά τα μνημονιακά χρόνια της κεκαλυμμένης χρεοκοπίας, ο Γυμναστικός Σύλλογος της Ιερής Πόλης καταγράφει μια πλουσιότατη άνθιση, η οποία μορφοποιείται μέσα από αυτόνομη ‘έξοδο’ από τον περιορισμό των τοπικών πρωταθλημάτων της ΕΣΚΑΒΔΕ στις εθνικές κατηγορίες.
Το πανηγυρικό 95-72 επί του -δεύτερου στην κατάταξη- Διαγόρα Δρυοπιδέων, το απόγευμα του Σαββάτου στο μικρό ΔΑΚ, έγινε η κορωνίδα των 17 νικών που μετρούν ως τώρα οι Μεσολογγίτες στις πρώτες 18 αγωνιστικές της Α2, καθώς η μεταξύ τους διαφορά αυξήθηκε στους 4 βαθμούς, συνδυαστικά μάλιστα με το αβαντάζ που απέκτησαν σε περίπτωση που προκύψει συγκατοίκηση. Η μοναδική ήττα τους ήταν το 72-71 από τον Ολυμπιακό Β’ (του οποίου στον α’ γύρο είχαν επικρατήσει άνετα) στο βοηθητικό γήπεδο του ΣΕΦ, ύστερα από χαμένη βολή και buzzer beater τρίποντο! Δεν είναι, δηλαδή, απλώς μία από τις 16 ομάδες του πρωταθλήματος.
Ο κόουτς Καλαμπάκος, μια ‘αλεπού’ των πάγκων που γνωρίζει ότι η θεοποίηση από την αποκαθήλωση με το παράσημο της ανοιχτής παλάμης απέχουν μόλις μία εβδομάδα, αρνήθηκε να πανηγυρίσει οτιδήποτε. Επικαλέστηκε “τους τρεις δύσκολους μήνες” που ακολουθούν και παρέπεμψε τεχνηέντως το “νάτοι, νάτοι οι πρωταθλητές” στον Μάιο, διότι αφενός μεν “η σούμα θα γίνει στο τέλος” αφετέρου δε “είναι εύκολο να τσαλακωθεί ή να σπάσει μια ομάδα, αν χάσει το μυαλό της“. Βεβαίως οποιαδήποτε άλλη κατάληξη, πλην της κατάκτησης της πρωτιάς στο φινάλε της σεζόν και της απευθείας ανόδου στην EKO Basket League, θα εμπεριέχει τη μοναδικότητα μιας πραξικοπηματικής ανατροπής που είναι σχεδόν αδύνατο να υλοποιηθεί, δεδομένου ότι ο πρωτοπόρος του 17-1 θα πρέπει να ηττηθεί 5 φορές περισσότερες από την ομάδα του Αιγάλεω στα 12 παιχνίδια που έχουν απομείνει έως τη γραμμή του τερματισμού.
Η μία άνοδος έφερε την άλλη
Η επικείμενη αυτή διείσδυση στην ελίτ του ελληνικού μπάσκετ πρόκειται να είναι το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου που άνοιξε πριν από 5 χρόνια με την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Μια συγκυρία που από τα τέλη των 90s δεν είχε τύχει άλλη φορά. “Ήταν ένας αγώνας μπαράζ στα Γιάννινα. Αυτό είναι το ιστορικό και κομβικό σημείο του Τρικούπη“, υπογράμμιζε προ τριών μηνών στην κάμερα της Cosmote TV η πρόεδρος Βασιλική Μπελέκου, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, την οποία -όπως είχε εκμυστηρευτεί- “ήρθαν οι κακές παρέες να με βάλουν στο μικρόβιο“. Όχι απαραίτητα του μπάσκετ που υπήρχε πάντα μέσα της, όσο της εμπλοκής της στο οργανόγραμμα του Συλλόγου. Ενός Γυμναστικού Συλλόγου με ζωή 65 ετών, ο οποίος δραστηριοποιείται παντοιοτρόπως: από τον στίβο και το βόλεϊ ως την υδατοσφαίριση και την κωπηλασία.
Ομολογουμένως το τμήμα μπάσκετ αποτελεί την προμετωπίδα. Λειτουργεί ως η καλαίσθητη βιτρίνα που προβάλλει τη δυναμική μιας συλλεκτικής προσπάθειας. Διότι “όλοι μας προσφέρουμε στον Τρικούπη, όλοι το ζουν“. Χορηγοί ή μη.
Μιας προσπάθειας με ξεκάθαρο όραμα, δίχως αλχημείες και μυστικά μιας φαρμακοποιού. Σ’ αυτήν τη σαγηνευτικά μαγική 5ετία, ο Χαρίλαος Τρικούπης τερμάτισε τρίτος (ρεκόρ 18-8) στον 1ο όμιλο της Γ’ Εθνικής και μέσα από τον αγώνα προτεραιότητας (νικώντας τον Τρίτωνα στην Ακράτα) βρήκε μια θέση στη Β’ Εθνική. Στον Νότιο όμιλο αυτής ήταν αναγκαία μια σεζόν προσαρμογής (9η θέση με ρεκόρ 15-15), προτού την επόμενη (2017-18) ισοβαθμήσει με την πρωταθλήτρια Καβάλα στο 22-6 και εξασφαλίσει μαζί της το εισιτήριο για την Α2. Χρονικά μάλιστα ο Τρικούπης ήταν ο πρώτος που ανέβηκε. Εκεί η σκληρή συνθήκη που συνάντησε αρχικά, με 7 ήττες στα πρώτα 9 ματς, δεν λειτούργησε αποπροσανατολιστικά και το συνολικό 17-13 στο φινάλε, με επιμέρους 15-6 στα υπόλοιπα 21 παιχνίδια, χάρισε το καύχημα της πέμπτης θέσης – ανεξάρτητα από τον αποκλεισμό στον πρώτο γύρο των πλέι οφ ανόδου, κόντρα σε ισχυρότερο και πιο έμπειρο Ηρακλή.
Οι βάσεις του οικοδομήματος ήταν ήδη στιβαρές εκ των προτέρων και δεν ταρακουνήθηκαν. Ποτέ, άλλωστε, τα πόδια δεν απλώθηκαν πέρα από το μήκος του κρεβατιού. Θα ήταν παράλογο για μια ομάδα με γήπεδο 600 θέσεων και μια πόλη που μετά βίας φτάνει τις 13.000 κατοίκους. Αυτογνωσία και συνειδητοποίηση σε μια μίξη απαραίτητης ειλικρίνειας. “Ξέρει ο κάθε παίκτες πού έρχεται, ποιοι είμαστε και πώς είμαστε δομημένοι“, εξηγούσε στην ίδια συνέντευξη η Βασιλική Μπελέκου, έχοντας πρωτύτερα αναλάβει να κατατοπίσει τον καθέναν ξεχωριστά για τις συνθήκες που θα συναντήσει.
Το καλοκαίρι η θητεία της ανανεώθηκε για μια νέα διετία. “Μερικές φορές οι γυναίκες είναι πιο τεχνοκράτες και το βλέπουν από άλλη γωνία“, υποστήριζε ο αεικίνητος και αειθαλής σούπερ σκόρερ Φώτης Βασιλόπουλος, ο οποίος εντάχθηκε στο σύνολο το περασμένο καλοκαίρι ως μια ηγετική φυσιογνωμία από την περιφέρεια που θ’ ανεβάσει επίπεδο όλο το άλλο σύνολο. Το Σάββατο είχε 20 πόντους, 14 ασίστ και 8 ριμπάουντ! Ούτε ο φόργουορντ Διονύσης Σκουλίδας, άλλη μια καλοκαιρινή προσθήκη που προκάλεσε αίσθηση, εντόπισε οποιαδήποτε διαφορά, καθώς “το φύλο δεν παίζει ρόλο“. Αντιθέτως “τη θαυμάζω για την αφοσίωση, ό,τι ζητήσουμε το έχουμε“.
Ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένα νοικοκυρεμένο σωματείο. Μόνο όσο η λειτουργικότητα της διοίκησης διατηρείται αναλλοίωτη και η συνέπεια των πράξεων συνάδει με τα λόγια, η μπάλα θα καταλήγει -με υψηλά ποσοστά ευστοχίας- στο καλάθι. Ο Τρικούπης κατόρθωσε από ένα σύνολο των τοπικών κατηγοριών ν’ αλλάξει DNA και να μεταβληθεί σε μια fun to watch ομάδα της Α2 με περισσότερους από 83 πόντους ανά αγώνα και διαφορά νικών που πλησιάζουν τη διψήφια τιμή. Ούτως ή άλλως το ζητούμενο για την επικεφαλής “είναι να περνάμε καλά και να χαιρόμαστε το κάθε παιχνίδι. Κάνουμε μικρά βήματα και ό,τι έρθει καλοδεχούμενο“. Που θα ‘ρθει με βεβαιότητα…
