Ο Άντι Ράουτινς εκτελεί με εκνευριστική συνέπεια

Ο Άντι Ράουτινς ανήκει στους κορυφαίους σουτέρ της Ευρώπης, εδώ και πολλά χρόνια, με εξαίρεση τους οκτώ τελευταίους μήνες που δεν αγωνιζόταν κάπου -σε επίπεδο οργανωμένου μπάσκετ. Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται λίγο χρόνο, για να βρει ρυθμό. Δεν φημίζεται για physical παίκτης, δεν είναι αθλητικός και δεν έχει τα στοιχεία του καλού αμυντικού -αν και έχει πάντα ενεργά τα χέρια του για κλεψίματα, ενώ σε ομαδική άμυνα λειτουργεί επαρκώς. Δηλαδή, δεν είναι αδιάφορος, απλά δεν έχει ασχοληθεί με ό,τι χρειάζεται η άμυνα. Εκεί λοιπόν, θα χρειαστεί βοήθεια.

Ο Άντι Ράουτινς δεν είναι αδιάφορος στην άμυνα. Δεν έχει δουλέψει ωστόσο, τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι. FIBA.com

 

O 33χρονος σούτινγκ γκαρντ είναι ωστόσο, ο τύπος που εκτελεί με εκνευριστική ευκολία και συνέπεια -υπό την όποια κατάσταση- και άρα μπορεί να ‘ανοίγει’ το γήπεδο για την παρέα του. Από το 2012 έως την περασμένη άνοιξη είχε έως και 44.5% στα τρίποντα. Τη μηχανική του άρχισε να τη δουλεύει από όταν ήταν 3 χρόνων. Δεν σταμάτησε ποτέ, άρα μπορείς να καταλάβεις τι να περιμένεις -σε περίπτωση που δεν είδες το ματς της ΑΕΚ με την Μπάνβιτ, το Γενάρη του 2018.

Για να καταλάβεις τι θα δώσει στους ‘πράσινους’ ως ιδανικό συμπλήρωμα του Νικ Καλάθη, αλλά και του Τάιρις Ράις (και πιο ψηλός από τον Ράις, με τον ΠΑΟ να ‘χει θέμα με το ύψος των γκαρντ του -ο Ράουτινς φαινομενικά το λύνει) είναι χρήσιμο να τον γνωρίσεις. Και για να τον γνωρίσεις, θα χρειαστεί να επιστρέψουμε σε ένα βασικό αξίωμα. Για την ακρίβεια, αυτό που θέλει το παγκόσμιο μπάσκετ να είναι μια μεγάλη οικογένεια. Ο Άντι Ράουτινς, ο οποίος θα προστεθεί στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, είναι γιος του Λίο Ράουτινς, πρώην επαγγελματία μπασκετμπολίστα, διεθνούς με τον Καναδά (το 1977, σε ηλικία 16 χρόνων έγινε το νεαρότερο μέλος της ανδρών, στην ιστορία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος), πριν αναλάβει την εθνική ομάδα της χώρας (2005 -παραιτήθηκε το 2011, μετά την ήττα από τον Παναμά στο Παναμερικανικό πρωτάθλημα). Είχε επιλεγεί στο Νο17 του 1983 NBA Draft από τους -πρωταθλητές τότε- Σίξερς, των Τζούλιους Έρβινγκ, Μπόμπι Τζόουνς και Μόουζες Μαλόουν. Ακολουθούν όσα είχε πει το 1992 στην Daily News Sports.

“Την πρώτη μέρα του καμπ αρρώστησα. Δεν μπορούσα να καταπιώ. Νόμισα πως πεθαίνω. Μου έκαναν εξετάσεις, με έστειλαν στο Πρίνστον (όπου η ομάδα επρόκειτο να μετάσχει σε summer league), με άφησαν εκεί να περιμένω τους υπόλοιπους και όταν άρχισαν οι αγώνες προσπάθησα να παίξω, αλλά δεν μπορούσα. Άρχισα λάθος και άρχισε από εκεί η κατηφόρα. Είχα χρόνιο τραύμα στο πόδι -ένα θέμα μεταξύ των δαχτύλων- και ο γυμναστής μου είπε πως ήταν ‘το πόδι του αθλητή’. Λίγο μετά νόμισα ότι έχω πάθει διάστρεμμα, αλλά ο GM μου είπε να παίξω. Ήμουν αφελής. Το απόγευμα έμαθα πως έπαιζα με ρήξη συνδέσμου”.

Υποβλήθηκε σε επέμβαση και επέστρεψε. Στα γήπεδα. Όχι στο ΝΒΑ, αφού εκεί του είχαν κολλήσει την ταμπέλα του ‘επιρρεπούς σε τραυματισμούς’ “ενώ ήταν μόνο ένας”. Πριν κάνει το πέρασμα στην Ευρώπη, γύρισε στο Syracuse και έγινε σχολιαστής στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση της… καναδικής ΕΡΤ (Canadian Broadcasting Corporation). Ως τέτοιος πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984. Το 1985 έκανε το ταξίδι στην ήπειρο μας, όπου αγωνίστηκε σε Ρόμα, Βερόνα, Ορτέζ, Μάλαγα, Ουρένσε και Λιόν έως το 1992, όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση.

Το 1990 “ενώ έπαιζα στη Γαλλία, γλίστρησα σε βρεγμένο πάτωμα και έπαθα ρήξη πρόσθιου χιαστού, στο δεξί γόνατο. Όταν μου είπαν τι έχω και πως θα τελειώσει η καριέρα μου, ένιωσα πως θέλω να λιποθυμήσω. Ήξερα έναν γιατρό στην Οτάβα, ονόματι Ντον Τζόνσον. Είχε καλή φήμη. Εκείνος έκανε την επέμβαση, ακολούθησε η αποθεραπεία και σε αυτή κατέβαλα τη μεγαλύτερη προσπάθεια που είχα κάνει ποτέ με οτιδήποτε στη ζωή μου. Δούλευα έξι ώρες την ημέρα. Έμαθα το σώμα μου. Δεν ήξερα αν θα ξαναπαίξω. Ήθελα όμως, να μπορώ να παίζω με τα παιδιά μου, χωρίς να κουτσαίνω”.

Είχε ήδη αποκτήσει τρία παιδιά (Mάικλ, Άντριου -για εσένα Άντι- και Τζέι -αργότερα ήλθε και ο Σάμι) και μιλούσε τρεις γλώσσες (“δεν μετανιώνω για κάτι”). Από όταν ο Άντι ήταν μωρό, είχε εκδηλώσει το πάθος του για το μπάσκετ. “Τα αδέλφια του έβλεπαν Sesame Street και εκείνος ταινία για τα fundamentals του μπάσκετ, από τον Ρεντ Άουερμπαχ. Ήταν τριών χρόνων και περνούσε μπροστά στην τηλεόραση τρεις ώρες κάθε μέρα, για να βλέπει το Red on Roundball”. Ο γιος του είχε προσθέσει στην Globe and Mail ότι “το πάθος μου για το μπάσκετ οφείλεται στον πατέρα μου, αφού με έπαιρνε όπου και αν πήγαινε. Σε κάθε γήπεδο, σε κάθε ματς. Μπαίναμε στην Porsche, έβαζε Μπρους Σπρίνγκστιν και ξεκινούσαμε. Στα καμπ του έκανα τα σουτ μου και διαπίστωσα πως λατρεύω την προσοχή των θεατών”. Ήταν ακόμα μικρό παιδί, όταν εκτέλεσε ενώπιον κοινού, βολές με άψογη τεχνική. “Ήταν πάντα οπτικός τύπος. Του δείχνει κάτι και το μαθαίνει αμέσως” εξήγησε ο Λίο, ο οποίος είχε ήδη έτοιμο το επόμενο project -μετά τη ζωή του παίκτη: ήταν αυτό του σχολιαστή στο Sportsnet, της υπηρεσίας αθλητικής κάλυψης που έχει ‘μπει’ σε 8.2 εκατομμύρια σπίτια του Καναδά. Ο (μπαμπάς) Ράουτινς εργαζόταν εκεί, έως το 1997 από το Κίνγκστον της Τζαμάικα. Το 1995, όταν το Τορόντο μπήκε στο ΝΒΑ με τους Ράπτορς ο πατήρ ασχολήθηκε με αυτούς. Δούλεψε και για αυτούς -ως σχολιαστής των αγώνων.

Παρεμπιπτόντως, το ‘Ράουτινς’ έχει ρίζες στη Λιθουανία. Στο Τορόντο η οικογένεια ήταν ενεργό μέλος της λιθουανικής κοινότητας. Ο Λίο λάτρευε να πηγαίνει την Κυριακή στην εκκλησία και μετά να μιλά με μεγαλύτερους, να ζητά συμβουλές και καθοδήγηση. Τα πρώτα λέι απ τα έκανε υπό τις οδηγίες του Πατέρα Πολ. Χώρισε με τη μητέρα του Άντι, όταν εκείνος ήταν έφηβος. “Το διαζύγιο ήταν δύσκολο για όλους. Ανησυχούσα για το γιο μου και εκείνος για εμένα. Τότε αναπτύξαμε το μοναδικό δεσμό που έχουμε”.

Στο σπίτι μιλούσαν λιθουανικά. “Όταν τέθηκε το θέμα της εθνικής, ήθελα να παίξω για τη Λιθουανία” είχε πει ο Λίο, “μου είπαν πως κατά 90% θα μου έδιναν θέση. Ο πρόεδρος της χώρας μου έδωσε την υπηκοότητα, αλλά μετά εμφανίστηκε κάποιος και μου είπε πως έπρεπε να μείνω στη Λιθουανία τρία χρόνια. Τότε δεν ήταν καν δημοκρατία. Οπότε και να ήθελα να πάω εκεί, δεν μπορούσα. Μετά μου είπαν πως έπρεπε να περιμένω για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τους απάντησα ότι για αρχή θα έπαιζα με τον Καναδά και μετά θα δοκίμαζα με εκείνους. Μου είπαν πως δεν μπορούσα να το κάνω αυτό”.

Δεν σου είπα πως ο Λίο (μέλος του Hall of Fame του Καναδά) φοίτησε και έπαιξε στο Syracuse University, για τρεις σεζόν. Είχε αφήσει το University of Minnesota όπου δεν ήταν υποχρεωμένος να παρακολουθεί τα μαθήματα, για να γίνει καλύτερος παίκτης, υπό τις οδηγίες του Τζιμ Μποχάιμ. Σημείωσε πως και ο Άντι πήγε στο Syracuse και έπαιξε για τον κόουτς-θρύλο, ο οποίος στη δεύτερη γενιά διένυε την 34η σεζόν του ως κόουτς των Orange. “Δεν ήθελα ποτέ να ξεπεράσω τον πατέρα μου, μολονότι τον πέρασα στη λίστα των σκόρερ. Αλλά δεν έγινε και κάτι (γελάει)”.

O Mποχάιμ ήταν ο μέντορας του Ρικ Πιτίνο

Οι δυο Hall of Famers συνεργάστηκαν τη δεκαετία του ’70 στο Syracuse. Ο ένας ήταν κόουτς και ο άλλος πρώτος βοηθός, αρχής γενομένης από το 1976, όταν ο Μποχάιμ πήρε τη δουλειά στο κολέγιο. Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα, άρχισε να ‘γεμίζει’ το σταφ του. Πήγε έως το Μανχάταν της Νέας Υόρκης, για να πείσει τον 24χρονο τότε, Πιτίνο να τον ακολουθήσει. Τον πήρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Του είπε πως θέλει να συναντηθούν. Ο Πιτίνο του απάντησε ‘ναι, θα γίνει, αλλά μόλις παντρεύτηκα, οπότε δεν μπορώ να σε δω σήμερα και αύριο φεύγω για μήνα του μέλιτος’. Τότε άκουσε τον Μποχάιμ να του λέει ‘είμαι στο λόμπι’. Ο τότε assistant coach στο Hawaii κατέβηκε, πέρασε από συνέντευξη (κράτησε 2 ώρες), δέχθηκε για μισθό τα 17.000 δολάρια και ο μήνας του μέλιτος (στο Πουέρτο Ρίκο) πήγε… περίπατο, αφού ο Μποχάιμ ανέθεσε στον Πιτίνο να πάει στο Σινσινάτι για να πείσει τον Λούις Ορ να γίνει παίκτης τους.

 Έπειτα ήταν αντίπαλοι για περισσότερο από μια δεκαετία, στην Atlantic Coast Conference, με highlight τον τελικό του 1996, όταν ο νυν κόουτς των ‘πρασίνων’ ήταν στο Kentucky. Ο Μποχάιμ δεν παρέλειψε να σταθεί δίπλα στο φίλο του, όταν είχε προκύψει το σκάνδαλο του NCAA, με το FBI να ερευνά δυο χρόνια και να αποδίδει ευθύνες και κατηγορίες –που αφορούσαν τον Πιτίνο, αλλά και το Syracuse, με τον Μποχάιμ να συλλαμβάνεται στις 21/2 του 2019, όταν προσπάθησε να αποφύγει ένα όχημα που είχε καταλήξει σε προστατευτικό κιγκλίδωμα και παρέσυρε έναν 51χρονο, με το αυτοκίνητο του και τον σκότωσε. Αμέσως πήγε στην αστυνομία να δηλώσει το συμβάν. H έρευνα έδειξε πως επρόκειτο για ατύχημα. Ο νεκρός ήταν συνεπιβάτης στο όχημα που ‘χε πέσει στο διάζωμα, αφότου ο οδηγός έχασε τον έλεγχο.

Ο Άντι είχε επιλέξει τις επικοινωνίες και τις θεωρητικές επιστήμες, για κατεύθυνση. Προφανώς και ο στόχος ήταν το μπάσκετ. Επιλέχθηκε στο Νο38 του 2010 NBA Draft, από τους Νικς. Του έδωσαν συμβόλαιο, αλλά ήταν μη εγγυημένο. Το Δεκέμβρη του 2011 έφυγε για την Ισπανία και την Αλικάντε. Ξαναδοκίμασε να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Δεν τα κατάφερε. Πήγε στη Φρανκφούρτη το 2013, στην Βαρέζε το 2014, στη Γκαζιάντεπ του Στέφανου Δέδα το 2015, πριν δοκιμάσει μια τρίτη φορά την τύχη του στις ΗΠΑ, στο τρέινινγκ καμπ των Ράπτορς το 2017, αλλά δεν τον κράτησαν. Γύρισε στην Τουρκία, για την Μπάνβιτ, τον Οκτώβρη και τον Ιούλιο του 2018 πήγε στην Μπαχτσεσεχίρ. Από τον περασμένο Μάρτιο δεν έπαιζε κάπου.