Ο άνθρωπος πίσω από τη νέα αποτυχία των Μπακς δεν είναι ο Αντετοκούνμπο
Για δεύτερη διαδοχική σεζόν, οι Μπακς έκαναν ό,τι ήθελαν στη regular season και όταν ήλθε η ώρα της κρίσης απέτυχαν -παταγωδώς- να ανταποκριθούν. Οι λόγοι ήταν οι ίδιοι, συν ένας που προέκυψε από δική τους απόφαση. Για να γίνει η τρίτη φορά και η τυχερή, θα πρέπει να πάρουν γενναίες αποφάσεις.
O Bαγγέλης Αρναούτογλου ξεκίνησε τη μέρα με τους λόγους που πιστεύει πως το ‘η παρέα του Γιάννη Αντετοκούνμπο δεν μπορεί είναι πολύ ελληνικό‘, λίγες ώρες μετά τον αποκλεισμό των Μπακς από τους Χιτ, που πανηγύρισαν το 103-94, το 4-1 και την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής -για πρώτη φορά από το 2014, με έξι παίκτες να τελειώνουν ‘διψήφιοι’. Θέλω να σου πω ότι δεν έχασε το Μιλγουόκι. Νίκησε το Μαϊάμι. Αυτό που έγινε ήταν ότι τελείωσε η χρονιά των ‘Ελαφιών’, που έως τη ‘φούσκα’ ήταν το απόλυτο φαβορί για να πάρουν το πρωτάθλημα. Όχι για όλους. Για την πλειοψηφία. Θα τα δούμε όλα στη συνέχεια.
Aυτό το ματς δεν αφορούσε τον διεθνή Έλληνα -καθώς ήταν εκτός με τραύμα στον αστράγαλο. Τον αφορούσαν εκατοντάδες άρθρα που γράφτηκαν μετά τη νέα αποτυχία του Μιλγουόκι, για λόγους που ήταν οι ίδιοι με αυτούς που είχαν μείνει πέρυσι εκτός διεκδίκησης του τίτλου, από τους Ράπτορς. Το Score είχε προβλέψει τις εξελίξεις, πριν καν δοθεί το πρώτο τζάμπολ της σεζόν 2019-20, όταν είχε τονίσει πως η απώλεια του Μάλκολμ Μπρόγκντον θα κάνει ακόμα πιο δύσκολο το στόχο του Μιλγουόκι. Και δικαιώθηκε. Όχι γιατί είναι mentalist, αλλά επειδή δεν ‘έβγαιναν’ τα μαθηματικά.
Υπάρχουν οι μετά Χριστόν προφήτες -στην Ελλάδα θα μπορούσαν να ‘χουν και δικό τους κωδικό στην εφορία- και εκείνοι που τολμούν να καταθέσουν την τεκμηριωμένη άποψη τους, πριν συμβεί ό,τι συμβεί -για ό,τι πιθανότατα θα συμβεί. Πέραν του Score που ‘χε κάνει την αρχή, στις 4 Μαρτίου του σωτήριου (νοτ) έτους 2020, ο Κέβιν Ο Κόνορ είχε αναλύσει σε podcast τα θέματα που θα έκαναν δύσκολη την επιτυχία για ‘την κορυφαία ομάδα της regular season’. Είχε ξεκινήσει με τους λόγους που ο Αντετοκούνμπο μπορεί να γίνει φέτος ο τρίτος παίκτης της ιστορίας του ΝΒΑ, ο οποίος θα αναδειχθεί MVP και καλύτερος αμυντικός της ίδιας σεζόν (μετά τους Μάικλ Τζόρνταν και Χακίμ Ολάζουον), πριν φτάσει στο ‘γιατί δύσκολα θα φορέσουν δαχτυλίδι πρωταθλητή‘ οι Μπακς.
Στο τι δεν κάνει το Μιλγουόκι πρωταθλήτρια ομάδα, ο Ο Κόνορ είχε πει τα εξής:
“Όταν έχεις ρεκόρ 52-9 προφανώς και μια ήττα δεν είναι η καταστροφή του κόσμου. Για κάποιους, όπως ο δημοσιογράφος Κόλιν Κάουχιρντ έδειξε γιατί το Μιλγουόκι δεν θα φορέσει στέμμα -φέτος. ‘Όλοι οι superstars είναι εκπληκτικοί παίκτες, οι οποίοι σπανίως έχουν κακές βραδιές. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά, αλλά συμβαίνει. Και σε εκείνα τα ματς, χρειάζονται τους συμπαίκτες τους να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Αλλιώς δεν είσαι πρωταθλήτρια ομάδα. Εναντίον των Χιτ ο Γιάννης είχε κακή βραδιά. Πού ήταν ο Κρις Μίντλετον; Πού ήταν ο Λόπεζ; Ήταν τραγικοί. Πέντε φορές φέτος, ο ΛεΜπρον είχε κακές βραδιές. Και τις πέντε τον ‘κάλυψε’ ο Άντονι Ντέιβις (σκόραρε 23, 27, 46 και 21 πόντους). Το ίδιο έκανε ο Πολ Τζορτζ για τα άσχημα βράδια του Καγουάι Λέοναρντ. Πέρυσι ο Γιάννης είχε δυσκολίες απέναντι στους Ράπτορς. Ο Μίντλετον εξαφανίστηκε. Είχε ένα ματς, στη σειρά με τουλάχιστον 15 πόντους. Φέτος έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του, εναντίον ομάδων που δεν θα παίξουν καν στα playoffs. Δεν παίρνεις τίτλο έτσι. Στα playoffs οι σταρ, ακόμα και ο Μάικλ Τζόρνταν, έχουν θέματα. Και κάποιοι πρέπει να τους καλύψουν’. Οι Μπακς έχουν πολλούς για τους δευτερότριτους ρόλους. Δεν έχουν κάποιον για απόλυτο συμπρωταγωνιστή του Γιάννη”. Και δεν φρόντισαν να τον βρουν στην πορεία.
Αυτός θα μπορούσε να είναι ο Μάλκολμ Μπρόγκντον, τον οποίον έστειλαν αλλού τα ‘Ελάφια’ πριν την εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου (στην Ιντιάνα), χωρίς να βρουν κάποιον να κάνει τη δουλειά του. Δηλαδή, έναν που να δημιουργεί -να μοιράζει την μπάλα-, χωρίς να κάνει πολλά λάθη. Μοιραία αυτές (οι δουλειές) του Αντετοκούνμπο πολλαπλασιάστηκαν, λες και δεν ήταν από την αρχή αρκετές. Και στο πιο κρίσιμο σημείο, έγινε λιγότερο αποτελεσματικός.
Ο Μπρόγκντον συνέχισε τη ζωή -εξέλιξη- του, οι Μπακς όχι και τόσο
Ο 27χρονος γκαρντ -ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ήταν επιλογή δεύτερου γύρου στο 2016 NBA Draft) ξεκίνησε τη διαδρομή του ως Πέισερ με τέσσερα σερί νταμπλ νταμπλ, προσφέροντας στην ομάδα του το μέγεθος και την ικανότητα στο playmaking που έγινε το όπλο της πορείας έως τα Playoffs. Μικροί τραυματισμοί (σε χέρι, μέση, προσαγωγούς) τον υποχρέωσαν να χάσει 14 ματς, πριν αποκαλυφθούν τα ρόστερ του All Star Game. Μετά διαγνώστηκε με Covid-19 και έχασε άλλες δυο εβδομάδες προπονήσεων, πριν πάρει το ΟΚ να πάει στη ‘φούσκα’ του Ορλάντο. Εκεί έχασε το restart, λόγω προβλήματος στον αυχένα.
Συνολικά απουσίασε από 19 εκ των 73 αγώνων. Όταν ήταν όμως, στο παρκέ έδειχνε γιατί η Ιντιάνα έκανε αγώνα, μέχρι να καταφέρει να τον αποκτήσει, με ρεκόρ καριέρας σε πόντους (16.5), ριμπάουντ (4.9) και ασίστ (7.1). Ήταν ο τρίτος σκόρερ και ριμπάουντερ της παρέας του και ο πρώτος στις ασίστ. Ήταν και ο πρώτος στις βολές (89.2%), όπως τον εμπιστεύονταν όλοι ως ‘closer’. Δηλαδή, ως αυτόν που έπρεπε να πάρει την μπάλα στις φάσεις που έκριναν πράγματα.
Στους Μπακς, όπου ήταν συμπληρωματικός παίκτης -στο ‘χτίσιμο’ που έγινε πάνω στον Αντετοκούνμπο- είχε για usage% (ποσοστό plays που τελειώνουν από τα χέρια του) το 20.7%. Στην Ιντιάνα έφτασε το 25.2%, όπως άλλαζε ο ρόλος του σε βασικό playmaker -ένεκα του προβλήματος που ‘χε ο Βίκτορ Ολαντίμπο στο γόνατο. Εκεί αποδίδουν οι ειδικοί την πτώση στο ποσοστό των τρίποντων (το 38.5% στην τριετία του στους Μπακς, έγινε 32.6%). Ο καλύτερος παίκτης της Ιντιάνα, στην postseason με τους Χιτ (21.5π., 10 ασίστ ανά ματς) και αντιπρόεδρος του σωματείου των NBAers αφιέρωσε χρόνο και σε συζητήσεις με επιρρεπείς σε κινδύνους, μαθητές σχολείων της Ινδιανάπολης, ενώ ήταν ‘μπροστάρης’ στην κινητοποίηση των ΝΒΑers και των WNBAers, για να απαιτήσουν την αλλαγή, μέσω του κινήματος κοινωνικής δικαιοσύνης, στις ΗΠΑ. Δημιούργησε και το Brogdon Family Foundation, που έχει ως αποστολή ‘τη θετική επιρροή παιδιών, οικογενειών και κοινοτήτων σε όλον τον κόσμο, μέσω στρατηγικών επενδύσεων για υποδομές καθαρού νερού, εκπαίδευσης και υπεράσπισης των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων’. Δηλαδή, μόνο ‘σπαθιά’ δεν κατάπιε.
Την ίδια ώρα, στο Μιλγουόκι φαινομενικά όλα πήγαιναν καλά. Όσοι παρατηρούσαν λίγο καλύτερα όσα γίνονταν, τόνιζαν πως λείπει ο Μπρόγκντον. Και αυτό το ‘χρεώθηκε’ ο Μάικ Μπουντενλχόζερ. Όπως έγραψε το Bleacher Report ‘κάθε αναπνοή κριτικής θα εστιάσει στην αδυναμία και την απόλυτη άρνηση του να κάνει διορθώσεις, μεσούσης της περιόδου’. Αυτό δεν αναιρεί όσα έκανε στη regular season, αλλά όπως έχεις διαβάσει πολλάκις στα playoffs διακρίνονται αυτοί που αντιδρούν (προσαρμόζονται) καλύτερα σε ό,τι έχουν μπροστά τους.
Το ερώτημα “γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν ξόδεψε περισσότερη ώρα στην άμυνα του Τζίμι Μπάτλερ, ειδικά στο τέλος του πρώτου ματς;’ έχει ξεκάθαρη απάντηση, καθώς η δουλειά του διεθνή Έλληνα δεν περιλαμβάνει την άμυνα των κορυφαίων σκόρερ στα ‘φτερά’, καθώς οι αποκλίσεις από αυτόν τον κανόνα θέτουν σε κίνδυνο όλη την άμυνα του Μιλγουόκι. Λιγότερο επεξηγούμενη είναι η ξεκάθαρη αντίθεση του κόουτς να τα αλλάξει όλα, ένα πείσμα που φορά τον μανδύα της συνέχισης μιας συνταγής που ‘χει αποτέλεσμα”. Ώσπου αποδείχθηκε -πάλι- πως δεν έχει.
Αλλιώς δεν εξηγούνται ‘το γιατί εμπιστεύτηκε τόσο πολύ τον Έρικ Μπλέντσο, στο τέλος του τρίτου ματς με τους Χιτ; Γιατί ο Ουέσλι Μάθιους, που φαινόταν να είναι ο καλύτερος για να ‘πιάσει’ τον Μπάτλερ, έπαιξε τόσο λίγο πάνω του στον πρώτο και τον τρίτο αγώνα; Γιατί ήταν πάντα συγκεκριμένες οι πεντάδες; Γιατί δεν έπαιξαν περισσότερο οι Αντετοκούνμπο και Μίντλετον; Και γιατί η απάντηση του σε αυτό το ερώτημα, ήταν τόσο ανεπαρκής;‘.
Το BR δεν αφήνει εκτός κριτικής τον Αντετοκούνμπο (εστιάζει ‘στο επίπεδο προβλεψιμότητας του ρεπερτορίου του, που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τους περιορισμούς του στα μακρινά σουτ -που φάνηκε στο 1/12 από μέση απόσταση, στο τρίτο ματς. Ακόμα και όταν έχει 9 ασίστ, δεν δείχνει να περνά αλλού αρκετά γρήγορα την μπάλα, όταν πέφτει σε τοίχο. Όπως επίσης, είναι ένα θέμα και το ποσοστό του στις βολές -είχε 20/37 στη σειρά’). Καταλήγει ωστόσο, πως τίποτα από όσα δεν έκανε o Greek Freak δεν ήταν breaking news.
“Και δεν ήταν αυτός το πρόβλημα του αποκλεισμού. Η ευθύνη στο να μπορούν να καλύψουν τις αδυναμίες τους δεν είναι δική τους. Και αποκλειστικός υπεύθυνος δεν είναι ο Μπουντενλχόζερ. Είναι η απόφαση του οργανισμού να μεγιστοποιήσει το ‘παράθυρο’ του, αυξάνοντας (το impact/ρόλο) τον superstar του. Κάτι που δεν έκανε όσο καλύτερα μπορούσε. Και ως προς αυτό, έπαιξε μεγάλο ρόλο η έξοδος του Μπρόγκντον”, τον οποίον έδωσε αλλού, για να κρατήσει τον Έρικ Μπλέντσο. “Στην πραγματικότητα, δεν έπρεπε να διαλέξουν. Μπορούσαν να κρατήσουν και τους δυο παίκτες, δεχόμενοι να πληρώσουν το φόρο πολυτελείας” ώστε να ‘χουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Το άρθρο επισημαίνει πως “δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση στα προβλήματα τους, πέραν του ότι δεν ‘αντέχουν’ να μην κάνουν τίποτα”. Και η ανταλλαγή του Γιάννη δεν είναι η λύση.
“Όταν πέφτω σε τοίχο, περνάω από μέσα”
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η σειρά με τους Χιτ και ο Greek Freak κλήθηκε να απαντήσει στο αν θα ζητήσει να δοθεί αλλού ως ανταλλαγή (έχει ένα χρόνο συμβόλαιο -και τη διάθεση των Μπακς να του δώσουν supermax για τη συνέχεια, στο ποσό των 254.000.000 δολαρίων για πέντε χρόνια). Απάντησε “δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Κάποιοι βλέπουν έναν τοίχο και πηγαίνουν από την άλλη μεριά. Εγώ περνώ από μέσα του. Πρέπει να γίνουμε καλύτεροι ως ομάδα, ατομικά και να επιστρέψουμε τη νέα σεζόν”.
Μια λύση θα είναι να δώσουν 85.6 εκατομμύρια δολάρια, για να πάρουν τον Κρις Πολ -και το διετές του συμβόλαιο- και θα πρέπει να είναι διατεθειμένοι να δώσουν τον Τζορτζ Χιλ ή τον Μπρουκ Λόπεζ (ή και τους δύο). Γενικά, οι Μπακς θα πρέπει να πάρουν γενναίες αποφάσεις, αν θέλουν να στηρίξουν το project που ‘χουν δομήσει πάνω στον Αντετοκούνμπο, για να γίνουν πρωταθλητές.
YΓ: Μετά τον αποκλεισμό των Μπακς, ο Μάρβιν Ουίλιαμς ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ενεργό δράση, μετά τις 15 σεζόν που έπαιξε στο ΝΒΑ. Πήγε στο Μιλγουόκι τον περασμένο Φλεβάρη.
