Ο Αντετοκούνμπο εμπνεύστηκε από τον Τζιοβάνι για να λιανίσει το Μαϊάμι

Με τη διαφορά των Μπακς να είναι στο +29 (107-78) και το δεύτερο παιχνίδι των πλέι οφ με τους Μαϊάμι Χιτ να έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον, ο Νεμάνια Μπιέλιτσα έκανε μια λαβή ελληνορωμαϊκής στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σε... κανονικό αγώνα τέτοιας έντασης είναι μια φάση που 'ανάβει τα αίματα' και προκαλεί διάφορα πάνω στο παρκέ. Στο ματσάκι του 'Fizerv Forum' ήταν μια αφορμή για τον Γιάννη, να σηκωθεί από το έδαφος και να αρχίσει να κάνει 'γκελάκια' με την μπάλα του μπάσκετ, ενθυμούμενος τα νιάτα του όταν έπαιζε ποδόσφαιρο!

Τόση άνεση αλλά και τόση αποσυμπίεση; Μα όλα είχαν ξεκαθαρίσει από το πρώτο ημίχρονο όταν οι Μπακς σημείωσαν 78 πόντους (ρεκόρ πλέι οφ για την ομάδα) βλέποντας το καλάθι σαν βαρέλι. Ειδικά στο πρώτο δωδεκάλεπτο, όταν είχαν 10/15 τρίποντα, σε μια αποθεωτική βραδιά στα μακρινά τους σουτ, μόλις δυο μέρες μετά το απογοητευτικό 5/31 που είχαν στον πρώτο αγώνα.

Πώς να μην παίξει μπάλα μετά ο Γιάννης; Τον ρώτησαν άλλωστε και στη συνέντευξη Τύπου (τόσο ενδιαφέρον είχε το ματς). Ο δημοσιογράφος μέτρησε εννιά γκελ, ο Αντετοκούνμπο τον πληροφόρησε ότι "μπορώ να κάνω και 300. Μικρός μου άρεσε το ποδόσφαιρο, δεν ήθελα να παίζω μπάσκετ".

Ο πατέρας του Γιάννη, Τσαρλς Αντετοκούνμπο ήταν αυτός που του μετέδωσε την αγάπη για την ασπρόμαυρη μπάλα, αφού έπαιζε ο ίδιος ποδόσφαιρο. Η πρώτη του σκέψη, άλλωστε, όταν μαζί με την γυναίκα του Βέρα, έφυγαν από τη Νιγηρία, ήταν να παίξει σε κάποια ομάδα της Γερμανίας. Ο τραυματισμός στον χιαστό τού στέρησε το όνειρο κι άλλαξε ολότελα τη ζωή της οικογένειας που βρέθηκε εν τέλει στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του '90, με πρώτο μέλημα την καθημερινή επιβίωση. Το 1991 έφερναν στον κόσμο ένα παιδί που δεν μπορούσαν, βέβαια, να φανταστούν ότι θα επηρέαζε τα πάντα.

Ο μικρός Γιάννης, πριν τον πάρουν από το χέρι και τον πάνε στον Φιλαθλητικό για να παίξει μπάσκετ, λάτρευε το ποδόσφαιρο. Αν πιστέψουμε, μάλιστα, τον Ισπανό Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας, συγγραφέα του βιβλίου 'Greek Freak', ο δυο φορές MVP του ΝΒΑ, έγινε Ολυμπιακός, επειδή όλοι στα Σεπόλια ήταν... παναθηναϊκοί. Είχε είδωλο τον Τζιοβάνι, αλλά και τον Τιερί Ανρί. Και μια φωτογραφία με τον πατέρα του στο Γ.Καραϊσκάκης, με τον Γιάννη να φοράει τη φανέλα των 'ερυθρολεύκων' είναι χαρακτηριστική.

Με ύψος 2.13, βέβαια, ο Αντετοκούνμπο θα ήταν δύσκολο να κάνει ντρίπλες σαν τον Τζιοβάνι ή να έχει τα τελειώματα του Ανρί και προφανώς δεν μετάνιωσε ποτέ που επέλεξε το μπάσκετ. Σε αυτό μεγαλουργεί, άλλωστε, προσπαθώντας μαζί με τους Μπακς για διαδοχικές υπερβάσεις και την επίτευξη του μεγάλου ονείρου τους. Δεν λένε μεγάλα λόγια, προτιμούν να κερδίζουν, δίνοντας και απαντήσεις.

Πολλοί έλεγαν ότι οι Μαϊάμι Χιτ είναι έτοιμοι να αναβιώσουν τους εφιάλτες του Γιάννη και των υπόλοιπων ελαφιών, αφού πέρσι, στην φούσκα του Ορλάντο, τους είχαν πετάξει έξω από τους τελικούς της Ανατολής. Φέτος οι Μπακς προηγούνται 2-0 και θέλουν άλλες δυο νίκες για να πάρουν τη ρεβάνς, αν και η σειρά μεταφέρεται, πλέον, στο Μαϊάμι κι όπως είπε ο απογοητευτικός στα δυο πρώτα ματς Τζίμι Μπάτλερ "το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να παίξουμε χειρότερα". Φυσικά μιλούσε για τον δεύτερο αγώνα (ο πρώτος, πολύ κλειστός και γεμάτος σασπένς, κρίθηκε με ένα σουτ του Κρις Μίντλετον) και μετά από το 132-98 που μιλάει εξ ολοκλήρου για το τι έγινε στο γήπεδο.

Οι χειροπέδες στον Μπάτλερ

Πολλοί θα μιλήσουν για την τρομερή επίθεση των Μπακς και θα έχουν δίκιο. Τελειώνοντας το ματς με +130 πόντους από 22/53 τρίποντα (δηλαδή 41.5%) το ματς θεωρητικά ήταν μια πανδαισία σουτ, αιφνιδιασμών και καρφωμάτων. Μιλάμε άλλωστε για την ομάδα που βάζει τους περισσότερους πόντους στο ΝΒΑ. Κι όλα αυτά ενισχύονται και από τα νούμερα, αφού:

✐ Ο Γιάννης είχε 31 πόντους (και 13 ριμπάουντ) με έξι καρφώματα και συνολικά 12/16 δίποντα (και 1/7 τρίποντα, 6/7 βολές), αλλά και άλλοι πέντε συμπαίκτες του τελείωσαν με διψήφιο αριθμό πόντων. Ο 'Greak Freak' έδωσε το σύνθημα με το πρώτο τρίποντο του ματς και δεν σταμάτησε, παρά μόνο όταν ο Μπουντελχόζερ τον πέρασε στον πάγκο: "Ποτέ δεν αφήσαμε το γκάζι" παραδέχθηκε μετά το ματς.

✎ Ο Τζρου Χολιντέι έκανε ένα άνετο νταμπλ-νταμπλ με 12π και 15 ασίστ. Ήταν αυτός που μοίρασε καλά την μπάλα, σε ένα τομέα όπου οι Μπακς πήραν άριστα και τα συγχαρητήρια του κόουτς Μπουντελχόζερ μετά τον αγώνα. Ο Χολιντέι έδωσε 7 τελικές πάσες στην πρώτη περίοδο, με τους Μπακς να σκοράρουν 20π. από τα δικά του χέρια.

✏ Ο Κρις Μίντλετον σε 28 λεπτά σκόραρε 17 πόντους, χάνοντας μόλις ένα σουτ (1/2δ, 3/3τρ, 6/6 βολές), ο Πατ Κόνατον σταμάτησε στους 15 (5/9τρ), ενώ διψήφιο νούμερο είχε και ο Πόρτις (11π).

✐ Αυτός που έκανε τη διαφορά ωστόσο ήταν ο Μπριν Φορμπς, που άρχισε να σκοράρει τρίποντα λες και έπαιζε σε διαγωνισμό σε all star game: 4/5 στο πρώτο δωδεκάλεπτο, 6/9 συνολικά με 22 πόντους και όλοι να τον χειροκροτούν ενθουσιασμένοι.

Όταν, ο παίκτης-αποκάλυψη του ματς κλήθηκε να σχολιάσει την τρομερή επιθετική βραδιά της ομάδας του, φρόντισε να υπενθυμίσει "ότι για να γίνει όλο αυτό μπροστά, παίξαμε καταπληκτική άμυνα". Αυτό να λέγεται. Και κει ο Γιάννης έδωσε ένα ακόμη ρεσιτάλ. Ο περιορισμός του Τζίμι Μπάτλερ ήταν ακόμη πιο σημαντικό γεγονός από τους 31 πόντους που πέτυχε, καθώς ο σταρτ του Μαϊάμι τελείωσε το ματς με 4/10 σουτ και μόλις 10 πόντους.

Ο Αντετοκούνμπο κάνει τη ζωή δύσκολη στον Μπάτλερ, σε μια άμυνα, βέβαια, με αλλαγές, αλλά και στόχο να εξουδετερώσει τα ένας εναντίον ενός του Μπάτλερ μετά τα σκριν. Κι εκεί η δουλειά του Γιάννη είναι υποδειγματική. Όπως και του Μπρουκ Λόπεζ πάνω στον Αντεπάγιο, που στα δυο ματς στο Μιλγουόκι μετράει 9/26 σουτ. Ο Μπάτλερ έχει ακόμη χειρότερα ποσοστά: 8/32.

"Την πίεση την κερδίζεις"

Το 2-0 δίνει σαφές προβάδισμα στους Μπκας, η σειρά όμως δεν έχει κριθεί αφού θα μετακομίσει στο Μαϊάμι. Ούτε το σκορ του δεύτερου ματς λέει τίποτε. Αυτά στα πλέι οφ ξεχνιούνται την επόμενη κιόλας μέρα. Ειδικά τώρα, που οι ομάδες δεν βρίσκονται στην φούσκα να έχουν το μυαλό τους καρφωμένο στην εξέλιξη των αγώνων, με τη διαδρομή ξενοδοχείο-γήπεδο-προπόνηση να επαναλαμβάνεται μονότονα.

Αυτό επισήμανε ως μεγάλη διαφορά ο Γιάννης στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα: "Πέρσι στη φούσκα το μυαλό μας ήταν κολλημένο στο γήπεδο, τώρα έχουμε μια ευκαιρία να δούμε τις οικογένειες μας, να χαλαρώσουμε. Είναι μεγάλη υπόθεση, αν και η πίεση δεν φεύγει ποτέ. Την πίεση, όμως, την κερδίζεις γιατί σημαίνει ότι είσαι καλή ομάδα, άρα πρέπει να κερδίζεις και να φτάνεις στους στόχους σου".