Ο Αντετοκούνμπο και οι άλλοι τρεις σημαντικοί Ευρωπαίοι της σεζόν

Τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα της regular season του ΝΒΑ. Δηλαδή, είπαν κι επίσημα το ‘αντίο’ οι Ντούειν Ουέιντ (έκανε τριπλ νταμπλ εναντίον των Νετς) και Ντιρκ Νοβίτσκι (είχε 20π. και 10 ριμπ. απέναντι στους Σπερς). Μεταξύ των 22 ομάδων που είχαν υποχρέωση, αυτήν την ημέρα, υπήρχαν δύο που ήθελαν κάτι από τη ζωή τους: οι Πίστονς κατάφεραν να αρπάξουν την τελευταία θέση της Ανατολής, για τα playoffs, πριν καν παίξουν με τους Νικς (τους διέλυσαν με +26), καθώς οι Χόρνετς είχαν χάσει νωρίτερα από τους Μάτζικ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που το Ντιτρόιτ δεν βγαίνει από τώρα σε διακοπές, από το 2015.

Στη Δύση, κάπου στα μέσα των αγώνων που είχαν οι Ρόκετς, Νάγκετς και Μπλέιζερς, το Χιούστον είχε ‘πατήσει’ με το ένα πόδι στη δεύτερη θέση. Δεν έβαλε όμως, και το δεύτερο, γιατί το Πόρτλαντ γύρισε από το -28 για να νικήσει τους Κινγκς και να τερματίσει τρίτο, ενώ το Ντένβερ ‘εξαφάνισε’ τη διψήφια διαφορά της τέταρτης περιόδου στο ματς με τους Γουλβς, χάριν του Νίκολα Γιόκιτς (29π., 14 ριμπ.), νίκησε 99-95 και ‘κλείδωσε’ τη δεύτερη θέση.

Οι Μπακς έχασαν από τους Θάντερ (116-127), αλλά ουδείς ασχολήθηκε. Ούτε καν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αφού δεν έπαιξε! Τα ‘Ελάφια” μπαίνουν στα playoffs την Κυριακή (14/4), στο Ντιτρόιτ, όπου θα παίξουν και την Τετάρτης 17/4 και μετά θα επιστρέψουν στο Μιλγουόκι για τα δυο επόμενα ματς της σειράς.

ΑΝΑΤΟΛΗ: Μπακς-Πίστονς (εκκίνηση: 14/4), Ράπτορς-Μάτζικ (13/4), Σίξερς-Νετς (13/4), Σέλτικς-Πέισερς (14/4). ΔΥΣΗ: Ουόριορς-Κλίπερς (13/4), Νάγκετς-Σπερς (13/4), Μπλέιζερς-Θάντερ (14/4), Ρόκετς-Τζαζ (14/4).

Στις λίγες ώρες που μεσολαβούν, ας ασχοληθούμε με κάποια παιδιά που έκαναν κάτι το ιδιαίτερο στη φετινή κανονική περίοδο και δεν είναι απαραίτητα (μόνο) οι σταρ για τους οποίους διαβάζεις όλο το χρόνο. Παράδειγμα;

> Μόλις 21 ήταν οι παίκτες που αγωνίστηκαν και στα 82 παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής τον είχε ο Μπράντι Μπιλ, των Ουίζαρντς και ήταν τα 36.9 ανά αγώνα. Iδού ποιοι δικαιολόγησαν μέχρι τελευταίου σεντ το μισθό τους, χωρίς να πάρουν έστω μια απουσία.

Μπαμ Αντεμπάγιο (Χιτ, 23.3), Μπράντι Μπιλ (Ουίζαρντς, 36.9), Μπριν Φορμπς (Σπερς, 28), Μπάντι Χιλντ (Κινγκς, 31.9), Κόλιν Σέξτον (Καβς, 31.8), Κόρι Τζόζεφ (Πέισερς, 25.2), ΝτιΆντρε Μέμπρι (Χοκς, 23.6), Τζο Ίνγκλις (Τζαζ, 31.3), Τζάστιν Χόλιντεϊ (Γκρίζιλς, 31.8), Κεμπά Ουόκερ (Xόρνετς, 34.9), Κεντάβιους Κάλντουελ-Πόουπ (Λέικερς, 24.8), Μέισον Πλάμλι (Νάγκετς, 21.1), Μάικαλ Μπριτζ (Σανς, 29.5), Μόντε Μόρις (Νάγκετς, 24), Μόντρζελ Χάρελ (Κλίπερς, 26.3), PJ Τάκερ (Ρόκετς, 34.2), Πάτι Μιλς (Σπερς, 23.3), Ρέτζι Τζάκσον (Πίστονς, 27.9), Ρόισι Ο Νιλ (Τζαζ, 20.4), Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ (Κλίπερς, 26.5) και Τομπάιας Χάρις (Σίξερς, 24.7).

> Ο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο Ίνγκλις (31) και ακολουθεί ο συμπατριώτης του Μιλς (30), ο οποίος είναι συνομήλικος με τον Χόλιντέι.

> Ο Μπιλ ήταν εκ των δυο τύπων που έπαιξαν περισσότερο από όλους γενικά, φέτος. Ο άλλος ήταν ο Πολ Τζορτζ (Θάντερ, 36.9” κατά μ.ο.). Για την ιστορία, την πρώτη τριάδα συμπλήρωσε ο Τζέιμς Χάρντεν (36.8) και επειδή θα αναρωτιέσαι (φευ), ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε το 42ο μεγαλύτερο χρόνο (32.8).

Mια χαρά παιδιά είναι οι κορυφαίοι σκόρερ, αλλά είναι χρήσιμο να πούμε και δυο πράγματα για κάποιους άλλους που ξεχώρισαν και δεν ήταν εύκολο να το δεις δια γυμνού οφθαλμού. Δηλαδή, χωρίς τα αναλυτικά στατιστικά του ΝΒΑ.

Για παράδειγμα, ο Τζέιμς Χάρντεν ηγήθηκε των πάντων (με απανωτά ρεκόρ) στο σκοράρισμα, όπως ηγήθηκε και στο Usage%, με τους Ρόκετς να του δίνουν το 39.3% των plays τους για να αποφασίσει τι θέλει να τα κάνει. Ακολούθησε ο Τζόελ Εμπίντ (32.3%) και στο Νο3 δεν βρέθηκε κάποιος από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά ο Ντέβιν Μπούκερ, των Σανς (31.9%).

Ε, μετά ήταν οι Αντετοκούνμπο (31%), ΛεΜπρον Τζέιμς (30.9%) και ΝτιΆντζελο Ράσελ (30.8%). O τελευταίος ηγήθηκε της επιστροφής των Νετς στα playoffs έπειτα από -ομολογουμένως- πολλά χρόνια.

Σε περίπτωση που το ‘χασες το τεύχος, οι Νετς άξιζαν 357 εκατομμύρια δολάρια, το 2012 και φέτος έφτασαν στα 2.235.000.000 δολ. Μεσολάβησε η πρόσληψη ενός 40χρονου που ανέλαβε την ανοικοδόμηση. Από ό,τι φαίνεται ο Σον Μαρκς, γνήσιο τέκνο της ‘ σχολής’ των Σαν Αντόνιο Σπερς, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Ένα ενδιαφέρον το έχει το ποιος ‘καπάρωσε’ την κορυφή του True Shooting%, κατηγορία που λαμβάνει υπ’ όψιν όλες τις προσπάθειες (από όλα τα σημεία του γηπέδου). Αυτός λοιπόν, που ήταν καλύτερος όλων λέγεται Ντέιμιαν Τζόουνς και παίζει στους Ουόριορς. Είχε 72%, στα 17.1 λεπτά συμμετοχής του σε 24 ματς και επειδή είμαστε τίμιοι, να πούμε ότι ‘πήρε’ συνολικά 98 προσπάθειες (FG και βολές).

Ένα ‘μπράβο’ αξίζει ο Μίτσελ Ρόμπινσον των Νικς που ήταν στο Νο2 (69.2%, σε πολύ μεγαλύτερο δείγμα), όπως φυσικά και ο Ρούντι Γκομπέρ των Τζαζ (68.2%), ο οποίος είχε και τις περισσότερες προσπάθειες εξ όσων κατέληξαν στο ΤΟΡ5.

Το PIE είναι ακρωνύμιο των λέξεων Player Impact Estimate, δηλαδή η εκτίμηση της επιρροής που έχει κάθε παίκτης στο κάθε ματς της ομάδας του. Με αυτόν τον τρόπο εκτιμάται το τι έχει κάνει απέναντι σε κάθε αντίπαλο -κάθε ειδική κατάσταση κλπ. Δεν ‘ξεπετούν’ τους παίκτες με ένα μέσο όρο. Λαμβάνει υπ’ όψιν λοιπόν, τα νούμερα κάθε στατιστικής κατηγορία του αθλητή (αριθμητής) και τα συγκρίνει με ό,τι έχουν κάνει όλοι οι άλλοι, στον ίδιο αγώνα (παρονομαστής). Δες την κορυφαία 20αδα.

Υποθέτω πως ‘κράτησες΄ το όνομα του Greek Freak στην κορυφή. Πρόσθεσε και ότι είναι στο Νο1 των πιο αποτελεσματικών αμυντικών, με τον Τζο Ίνγκλις να βρίσκεται στο Νο2 και τον Πολ Τζορτζ στο Νο3.

Φυσικά, ο Αντετοκούνμπο είναι ο παίκτης που ‘χε φέτος τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του ( οι Μπακς ήταν οι καλύτεροι όλων), με τον Χάρντεν -εύλογα- να έπεται.

Δεν μπορεί να μην είδες ότι στην πρώτη δεκάδα αυτών με τη μεγαλύτερη επιρροή, υπάρχουν πέντε μη Αμερικανοί, εκ των οποίων οι τέσσερις είναι Ευρωπαίοι (Αντετοκούνμπο, Γιόκιτς, Βούτσεβιτς και Γκομπέρ).

Στις δέκα επόμενες θέσεις υπάρχουν άλλοι τρεις εκπρόσωποι της Ευρώπης (Βαλαντσιούνας, Σαμπόνις, Κάπελα) και ναι, μπορείς να πεις με ασφάλεια ότι o Νοβίτσκι άλλαξε άρδην τον τρόπο που βλέπουν οι Αμερικανοί τα παιδιά που διασχίζουν τον Ατλαντικό.

Εφόσον οι Μαβς έκαναν ένα Γερμανό franchise player και εκείνος ανταποκρίθηκε τα μέγιστα στον τίτλο και τις υποχρεώσεις, όλοι μπορούν να βρουν έναν Ευρωπαίο να στηριχτούν πάνω του. Ναι, όπως έκαναν οι Μπακς με τον Γιάννη.

Photo: Associated Press