Ο (άγνωστος) παίκτης της Εφές που πανηγύριζε διαρκώς στο ΟΑΚΑ

Στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Εφές, Παρασκευή και 13 για τους προληπτικούς, είδαμε πολλά και διάφορα. Είδαμε πρώτα απ’ όλα τον Σέλβιν Μακ στην πρώτη εμφάνισή του με τα πράσινα. Και όχι μόνο έπαιξε περισσότερα από 20 λεπτά, αλλά με 18 πόντους (από 5/9 σουτ, τα 3/4 τρίποντα) και 2 κλεψίματα επαλήθευσε τα βασικά στοιχεία της αγωνιστικής ταυτότητας που εκδόθηκε αφότου άφηνε το Μπάτλερ για να παίξει στο ΝΒΑ. Στοιχεία που, αλήθεια είναι πως, δεν πρόφτασε να δείξει κατά τη θητεία του στο Μιλάνο, επηρεασμένος από τον τραυματισμό του νωρίς στη σεζόν.

Είδαμε, από την άλλη, την πιο εξελιγμένη (ως σήμερα) εκδοχή του Βασίλιε Μίτσιτς. Δύσκολα πιστεύουμε ότι ο Σέρβος γκαρντ θα ‘χε σταματήσει στους 33 πόντους, μια ατομική επίδοση-ρεκόρ, αν η αποβολή του με φάουλ (που κέρδιζε σωρηδόν ο Μακ με την εμπειρία του) δεν διέκοπτε την επέλασή του στο παρκέ.

Είδαμε, φυσικά, τις ξανθές ανταύγιες του ακομπλεξάριστου Εργκίν Αταμάν που έλαμπαν σταθερά όταν το φως των προβολέων τύχαινε να τις συναντήσει. Η βαφή έχει πιάσει καλά.

Είδαμε, τέλος, αυτόν τον παίκτη της τουρκικής ομάδας που δεν άφησε να περάσει καλάθι από επιτυχημένη ενέργεια του δίχως να το πανηγυρίσει με την καρδιά του. Άθελά του έγινε ο κεντρικός πρωταγωνιστής των διαδοχικών πλάνων της τηλεοπτικής κάλυψης από τον πάγκο των φιλοξενούμενων, ζώντας σε υπερβολικό -ως ένα σημείο- βαθμό την κατά τ’ άλλα ‘αμέτοχη συμμετοχή’ του στην αναμέτρηση. Μόνιμα όρθιος, κουνούσε χέρια και χαμογελούσε διαρκώς.

Κι αν όντως αναρωτηθήκαμε ‘ποιος είναι τούτος εδώ;’, έχουμε την απάντηση. Ερτέν Γκαζί το ονοματεπώνυμο και μόλις τον Αύγουστο υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο της καριέρας του. Τουρκοκύπριος στην καταγωγή, γεννημένος τον Ιούνη του 1997 στην κατεχόμενη πόλη Μόρφου (Γκιουζελκιούρτ για το παράνομο καθεστώς), περί τα 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λευκωσίας, άρχισε το μπάσκετ στα 7 του, σε τοπικό σωματείο, και στα 15 του μεταπήδησε στα τμήματα υποδομή της Εφές. Μόνιμο στέλεχος των μικρών εθνικών ομάδων της γείτονας, ‘αργυρός’ μάλιστα στο Ευρωμπάσκετ U18 του 2015 στο Βόλο (ήττα 64-61 από την Ελλάδα) δίπλα στον Φουρκάν Κορκμάζ, πήρε την απόφαση να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και να ενταχθεί στο πρόγραμμα του φημισμένου κολεγίου Ντε Πολ προτού αφήσει το Σικάγο για τη Νέα Υόρκη και ολοκληρώσει τον πανεπιστημιακό κύκλο του στο Φόρνταμ, βελτιώνοντας κατ’ ελάχιστο τα νούμερά του (8.9 πόντοι με 3 ριμπάουντ και 1 ασίστ στην τελευταία χρονιά του).

Υπό αυτές τις συνθήκες ο επαναπατρισμός του ήταν μονόδρομος και η πόρτα της Εφές (που έχει ανάγκη από γηγενείς παίκτης στις εγχώριες διοργανώσεις) τού άνοιξε αυτομάτως την είσοδο προς τη Euroleague. Ο εφετινός ρόλος του είναι αναπόφευκτα περιορισμένος. Εξαιτίας πάντως των απουσιών στην περιφέρεια της τουρκικής ομάδας έχει καταγράψει τρεις συμμετοχές, με συνολικό χρόνο παραμονής στο παρκέ τα 15’51”. Τον πρώτο πόντο του τον πέτυχε στο παιχνίδι με τη Ζάλγκιρις, ενώ άλλους δύο βρήκε σε αυτό με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, στη διάρκεια του οποίου ανέλαβε να μαρκάρει τον Σκότι Γουιλμπέκιν, κερδίζοντας τα εύσημα για τη συνεισφορά του από τον Αταμάν, καθώς “είχε καλή απόδοση στην άμυνα“.

Σ’ αυτήν την Εφές, βέβαια, ο Γκαζί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν είναι εύκολο να βρει κάτι περισσότερο. Μόνο αν προκύπτουν ανάγκες ή προσωποποιημένες αποστολές θα ενεργοποιείται. Η παρουσία του στον πάγκο έχει περισσότερο ανυψωτικό χαρακτήρα, αλλά αυτός το διασκεδάζει ξεκάθαρα.