Ο 14ος συμπαίκτης του Αντετοκούνμπο είναι ένας μόνιμος πρωταθλητής

Μέχρι την ενεργοποίηση του νέου max συμβολαίου του ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στο ρόστερ των Μπακς. Από το καλοκαίρι θα είναι ο πρώτος, με συνολικές απολαβές που σε βάθος τετραετίας θα υπερβούν τα 175 εκατομμύρια δολάρια. Ο -ύψους 2μ06- φόργουορντ Μαμαντί Ντιακιτέ, ο παίκτης που κέρδισε το 15ο και τελευταίο εφετινό συμβόλαιο των ‘ελαφιών’ με μορφή πολυετούς διάρκειας, έχει να διαβεί πολύ δρόμο για να φτάσει σε αυτά τα δυσθεώρητα επίπεδα. Κι ας ήταν ένας τρομερός άλτης του ύψους ως έφηβος. Ούτε καν τα 1.7 εκατ. του Θανάση μπορεί να φτάσει στην παρούσα φάση, καθώς για τις υπηρεσίες του συμφώνησε να λάβει το μίνιμουμ που προβλέπεται από τη συλλογική σύμβαση.

Όπως και να έχει βέβαια, η έξοδός του από το καθεστώς του two way contract (που μπήκε ο 26χρονος Τζάστιν Τζάκσον) και η μονιμοποίησή του στο δυναμικό της ομάδας είναι ένα είδος ανταπόδοσης. Για κάμποσα απ’ όσα έδειξε ότι μπορεί να κάνει στα 11 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί τον τελευταίο μήνα. Στο καλύτερο εξ αυτών είχε 8 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Συνολικά έχει 2.5 πόντους – 2.3 ριμπάουντ και οι Μπακς, που δεν σκόπευαν να ξεπεράσουν τη γραμμή του φόρου πολυτελείας, έκριναν σκόπιμο να τον ανταμείψουν. Ούτως ή άλλως θα πρόκειται για τον ψηλό που θα συμπληρώνει τη φροντ λάιν, πίσω απ’ οποιονδήποτε άλλον. “Είμαστε και οι δύο πολύ ευγνώμονες στον Τζον Χορστ και στον οργανισμό. Έδωσαν στον Μαμαντί μια ευκαιρία και τους ευχαριστούμε απλώς που πίστεψαν σε αυτόν. Έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν παιδιά με χαρακτήρα που είναι ταλαντούχα, τους διαχειρίζονται ως οικογένεια, τα εμπιστεύονται και τα μετατρέπουν σε κάτι ξεχωριστό“, σημείωσε στην Milwaukee Journal Sentinel ο ατζέντης του Γκάρι Ντουράντ.

Είναι προσόν, το δίχως άλλο, ότι ο Ντιακιτέ γνωρίζει από πρωτιές. Όχι μόνο γιατί προ λίγων εβδομάδων, στις 11/3, αναδείχθηκε πρωταθλητής στην G League με τους Λέικλαντ Μάτζικ, οι οποίοι είχαν μπει με το έκτο καλύτερο ρεκόρ στη σεζόν, αλλά έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής νικώντας στον τελικό τους Ντελάγουερ Μπλου Κόατς με 97-78. Ο Ντιακιτέ έπαιζε στη θυγατρική των Ορλάντο Μάτζικ, γιατί η αντίστοιχη του Μιλγουόκι δεν κατέβηκε στο πρωτάθλημα, και ολοκλήρωσε την παρουσία του με 18.5 πόντους, 10.3 ριμπάουντ και 2.1 ασίστ ανά 27.7 λεπτά στο παρκέ. “Ήμουν σε θέση να δείξω πολλές από τις ικανότητές μου“, υπογράμμισε ο 24χρονος.

Πρωτάθλημα στο κολέγιο, άλτης του ύψους στο λύκειο

Αυτός ήταν ο δεύτερος τίτλος της καριέρας του στο μπάσκετ, μια και ως βασικό μέλος του Βιρτζίνια είχε αναδειχθεί πρωταθλητής του NCAA το 2019. Με δικό του μάλιστα buzzer beater καλάθι, ή αλλιώς ‘Mamadi Miracle’, οι Καβαλίερς πήγαν στην παράταση τον προημιτελικό με το Περντιού (70-70) και εν τέλει προκρίθηκαν στο Final-4 της Μινεάπολις. Προτού με τις νίκες που πέτυχαν επί του Όμπορν και του Τέξας Τεκ πανηγυρίσουν τον παρθενικό τίτλο τους.

Ο Ντιακιτέ ήταν τότε στην τρίτη από τις πέντε χρονιές του στο πανεπιστήμιο, μιας και στην πρώτη αποφασίστηκε να βρεθεί σε καθεστώς redshirt – χωρίς δηλαδή δικαίωμα συμμετοχής στα επίσημα παιχνίδια. Μετά το τρόπαιο στο Εθνικό Πρωτάθλημα σκέφτηκε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο Draft του ’19, αλλά απέσυρε τη συμμετοχή του και επέστρεψε για να κλείσει τον κύκλο σπουδών του. Αν και στην επιλογή του Νοεμβρίου δεν βρέθηκε μεταξύ των 60 των δύο γύρων, οι Μπακς τού πρότειναν άμεσα δουλειά. Με two way contract. Να πηγαινοέρχεται δηλαδή. Ο Ντιακιτέ δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία και την δέχθηκε ασυζητητί. Όσες είχε, άλλωστε, τις έχει αρπάξει από τα μαλλιά. Γιατί όχι κι αυτή.

Όπως τότε που από μόνος έψαξε να βρει πως από το Κονακρί της Γουινέας θα μπορέσει να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποδόσφαιρο έπαιζε μικρός, αφού νόμιζε ότι το μπάσκετ “ήταν ένα παράξενο άθλημα που έπαιξαν οι Αμερικανοί“, αλλά βλέποντας το σώμα του ν’ αλλάζει διαρκώς κατάλαβε πως άλλος είναι ο δρόμος του. Με πατέρα επιθεωρητή υγείας και μητέρα μαία σε πολύτεκνη οικογένεια, διέθετε μια μεγαλύτερη άνεση από άλλα παιδιά της ηλικίας του. Οι γονείς του είχαν κατά νου να του προσφέρουν ακαδημαϊκή μόρφωση και το ταξίδι στις ΗΠΑ ήταν μια διέξοδος. Μέσω υπολογιστή έφτιαξε λογαριασμό για να προωθεί τον εαυτό του, απέκτησε επαφές με ανθρώπους του μπάσκετ στην πατρίδα του κι από εκεί εξασφάλισε μια θέση εσώκλειστου στο Blue Ridge School, λύκειο αρρένων.

Δεν τον ένοιαζε που δεν γνώριζε καλά αγγλικά. Δεν τον ένοιαζε που θα ήταν μόνος σε μια ξένη χώρα. Ήθελε παθιασμένα να προσπαθήσει. Χρειάστηκε βοήθεια προκειμένου να εγκλιματιστεί, διότι ήταν διαφορετικοί οι ρυθμοί ζωής και μαζί οι ανάγκες της σε μια τελειώς διαφορετική χώρα, αλλά ευπροσάρμοστος ως χαρακτήρας γρήγορα ήταν που “βρήκα τον δρόμο μου“.

Στο λύκειο έπρεπε να συμμετάσχει σε διάφορα αθλήματα. Του ήταν εύκολο να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά ταυτόχρονα εμφάνισε μια τρομερή ευχέρεια στο άλμα εις ύψος. Χάρη στο μπόι του και στην τεχνική του κέρδισε δύο διαδοχικές χρονιές (2014, 2015) την πρωτιά σε αγώνες με παιδιά της ηλικίας του. Έχοντας την υποτροφία του Βιρτζίνια, προτίμησε φυσικά να αφοσιωθεί στο μπάσκετ. Αυτός ήταν ο στόχος του. Δούλεψε εντατικά και σταδιακά μετατράπηκε σ’ έναν από τους καλύτερους αμυντικούς ψηλούς της χώρας. Όντας πια επαγγελματίας δεν επαναπαύεται. Έχει φυλάξει αυτό που του έλεγε πάντα ο κόουτς Μπένετ στο κολέγιο. “Συνέχισε να εστιάζεις σε αυτό που ξέρεις να κάνει και μια μέρα θα έρθει η ώρα σου“. Του Ντιακιτέ το ρολόι χτύπησε on time. Στο χέρι του είναι μην σταματήσει. Ιδίως αν ακούει τον Γιάννη.

“Αυτή είναι μόνο η αρχή. Υπάρχουν ακόμη πολλά να έρθουν“, υποσχέθηκε.